ตราบใด มนุษย์ยังไม่สามารถจัดการกับปัญหาพื้นฐานแห่งชีวิตของตน ยังวางตัววางใจ
หาที่ลงไม่ได้กับ
ทุกข์ถึงขั้นตัวสภาวะ ตราบนั้น มนุษย์ก็จะยังแก้ปัญหาไม่สำเร็จ
ยังหลีกไม่พ้นการตามรังควานของทุกข์ ไม่ว่าจะพบสุขขนาดไหน และ
จะยังไม่ประสบความสุขที่แท้จริง ซึ่งเต็มอิ่ม สมบูรณ์ในตัว และจบบริบูรณ์ลงที่ความพึงพอใจอย่างไม่คืนคลายไม่กลับกลาย
ซ้ำร้าย
ทุกข์พื้นฐานที่หลบเลี่ยงและ
ยังไม่ได้แก้ นั้น กลับจะกลายเป็นเงื่อนปมซ้อนอยู่เบื้องหลัง คอย
ส่งอิทธิพลออกมาบีบคั้นรุนเร้าให้การแสวงหาและเสวยสุขต่างๆ เป็นไปอย่างเร่าร้อนกระวนกระวาย ไม่รู้จักเต็มอิ่ม และไม่มีความแน่ใจจริง ขาดความมั่นใจที่โปร่งโล่ง พร้อมทั้ง
ส่งผลในทางจริยธรรมเกี่ยวกับความดีความชั่ว เช่น เพิ่มทวีการแย่งชิงเบียดเบียน ให้แพร่หลาย และรุนแรงยิ่งขึ้นด้วย
ตัดประเด็นสำคัญจาก
มาติ๊ดหนึ่ง
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=samathijit&month=11-11-2023&group=88&gblog=107 เท่านั้นก็เห็นปัญหาทั้งในปัจเจกบุคคลทั้งสังคม