ดูๆ ก็น่าเห็นใจ
- การกำหนดพุทโธ พร้อมลมหายใจ ถ้าหายใจเร็วและถี่ กระชั้นชิดมากๆ ผมควรแก้ไขอย่างไร
->ขอถามนักภาวนาด้วยครับ
หลวงตา
พระมหาบัว เมตตาเทศน์ ให้พุทธโธอย่าให้เผลอ ให้จิตรู้แต่คำบริกรรม ว่าพุทธโธกระผมบำเพ็ญแล้วหนักใจว่า
เมื่อใดกระผมจะมิต้องกำหนด .. เวลาเรียน .. เวลาทำงาน .. เวลาอ่านหนังสือ .. ผมจะหลับตาเพื่อภาวนา เป็นพักๆ แต่
หนักๆเข้า มันมาเป็นคำหยาบ กรรมหนัก และ อื่นๆ อีกมากมาย กระทั่งผมเจ็บ เจ็บเหลือเกิน
ผมบางครั้ง
เคยจิตเสื่อม ถึงขั้นกำหนด
จิตแล้วไม่อาจจะหยุดได้ .. (มิใช่กำหนดจิตไม่หยุด)
เคยต้อง
ไปถึงวัดป่าบ้านหนองผือ จึงรู้สึกตัว ผมมีกรรมอะไร หนอ
ปัจจุบัน ก็
ยังเห็นแสงสว่าง ที่ไม่ได้ออกจากจิตยัง
ได้ยินเสียง ที่บางครั้ง ก็ดับได้ บ้างก็ดับไม่ได้ แต่หลังๆ มา ผม
ได้ยินเสียงตลอด ก็มีแต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เสียง อยู่ที่
จิตไม่สงบต่างหาก
ทางโลก นะ ทางโลก ก็ถูก
บังคับให้ทานยาต้านซึมเศร้าแต่ผมน่ะ ร่าเริงตลอด ไม่เคยจะทำร้ายตนเองเลยนะ
ผมนะถ้ามิใช่ผู้มีภูมิธรรม มิใช่ผู้ล่วงหน้าผมไปแล้ว ก็ไม่อยากสน ไม่อยากเข้าหาหรอกนะ
ตอนนี้ผม
พักการปฎิบัติ โดยมิได้ต้องการเลย ... แต่เพราะบาปมันคงหนักมั้ง...
จึงมีคำถามว่า ตั้งจิตอยู่กับพุทธโธอย่างไร ไม่ได้หายใจชิด .. ขอบคุณครับ
https://pantip.com/topic/42118728/comment11https://www.facebook.com/photo/?fbid=1344647329813632&set=gm.2214799432186536&idorvanity=121822318150935 ลมหายใจเข้าว่า พุท ลมหายออกว่าโธ ลมเข้าว่าพุท ลมออกว่าโธ พุทโธๆๆๆๆๆ รู้ลมเข้า-ออก
ไม่ใช่ไปรู้พุทโธ รู้ลมเข้าขณะหนึ่ง ลมออกขณะหนึ่ง แบบนี้เหมาะสำหรับผู้เริ่มต้น แต่ไปอีกคือพอจิตสงบพอมีสมาธิบ้าง ดูจาก
เห็นแสงสีต่างๆ (โอภาส) นั่น เอาล่ะทีนี้ปัญหาเกิดสำหรับคนใช้พุทโธๆอย่างเดียว จะ
ตามความคิดไม่ทัน ไม่รู้สภาวะตัวอื่น ชักไปไหนต่อไหนทำอะไรต่ออะไรแบบคนหลงๆลืมๆตัว
ดูธัมมุทธัจจ์ ๑๐
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=samathijit&month=06-04-2021&group=1&gblog=14 ท้องพอง ว่าพองหนอ ท้องยุบว่า ยุบหนอๆ พร้อมๆกับพองกับยุบ พองก็พอง ยุบก็ยุบ โฟกัสที่อาการพอง - อาการยุบ แต่ละขณะๆ พองขณะหนึ่ง ยุบขณะหนึ่ง (พอง-ยุบ อารมณ์หลัก = กรรมฐาน)
ขณะกำลังตามพอง-ยุบ จิตมันแวบออกไปนอกกรรมฐาน (พอง-ยุบ) กำหนดเบย คิดหนอๆๆๆ เป็นต้น กำหนดตามความรู้สึก รู้สึกยังไง เป็นยังไง กำหนดยังงั้น ตรงๆ.
นั่นต่างจากผู้ใช้พุทโธๆๆๆอย่างเดียว
แต่ถ้าว่า พองหนอยุบหนอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปอย่างเดียว ก็ไม่ต่างจากพุทโธๆๆไปอย่างเดียวซ้ำๆ
แบบนั้น เขาเรียกเจริญสมาธิเพียวๆ คือเจริญสมถะ แรกเริ่มพอไปได้
ถ้าถนัดชอบว่าซ้ำอย่างเดียวต้องใช้วัตถุข้างนอก เช่น กสิณ เอา
เวลาที่เหลือนอกจากนั้น ในการใช้ชีวิตประจำวันทำการทำงานทั่วๆไป ก็ใช้งานที่ทำนั่นแหละเป็นที่ยึดเหนี่ยวของจิตใจ ให้มันง่วนอยู่กับงานเฉพาะหน้า งานประจำก็ไม่พลาดไม่เผลอ ใจอยู่กับกิจจิตอยู่กับสิ่งที่ทำ ก็ไปเข้าหลักเจริญสมาธิตามหลักอิทธิบาท ๔ โน่น
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [