
เมื่อความตายอยู่แค่เอี้อมคนมักปลงๆกับชีวิตจะปฏิบัติธรรมเจริญสมาธิได้ดี คือ จิตใจสงบง่ายกว่าตอนร่างกายแข็งแรงไม่เจ็บไม่ไข้ ถึงอย่างนั้นก็ต้องมีพื้นฐานมาก่อน ไม่ยังงั้นก็จับต้นชนปลายไม่ถูก เคสนี้เขามีพื้นฐาน
- ระหว่างที่ให้คีโม
เราก็นั่งสมาธิและ
เดินจงกรมตลอดเวลา จิตใจมันไม่กลัวความตายเลย คิดสู้กับ
สังขารตัวเองว่า ตายเป็นตาย ถ้าไม่ตายก็จะนั่งสมาธินี่ล่ะ
จิตเราสงบได้ง่าย ไม่เหมือนตอนที่เรายังไม่ป่วยเป็นมะเร็ง บางทีพอให้คีโมกลับมาบ้าน ตรงก้อนเนื้อจะปวดมากๆ ปวดมะเร็งนี่ ร้ายสุดๆ ทรมานมาก เราไม่กินยาแก้ปวด
อยากปวดก็ปวดไป เรานั่งเพ่งดูความปวด ทำสมาธิและเดินจงกรม พอเช้าความปวดก็หายไปเอง
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=samathijit&month=03-09-2024&group=5&gblog=137