ทำ = ภาวนา. ภาวนา=ทำ. ทำ=ปฏิบัติ,ปฏิปทา
ถาม
ขอคำอธิบาย. จากผู้รู้ ผู้ปฏิบัติ ว่าการ
ภาวนา การ
ทำสมาธิ มีความเหมือน หรือต่างกันอย่างไร?
หาข้อมูลก็เจอแต่คำอธิบายที่ยากแก่การเข้าใจ นึกภาพไม่ออก เปรียบเหมือนอาจารย์มหาวิทยาลัยเขาคุยกัน แต่เจ้าของกะทู้เป็นแค่เด็กประถม จึงยังไม่เข้าใจภาษาวิชาการ ขอผู้ใจดีช่วยอธิบายด้วยค่ะ
https://pantip.com/topic/41122917 
เอาเข้าใจง่ายๆก็ เบื้องแรกเลย เราไม่มีสมาธิ เราก็
ทำให้มันมี
สมาธิ นี่เท่ากับบอกเราว่า ทำ = ภาวนา ภาวนา = ทำ ทำ = ปฏิบัติ ปฏิบัติ = ทำ
ทำ, ปฏิบัติ = ภาวนา
ทีนี้ดูหลัก
ภาวนา การ
ทำให้มีขึ้นเป็นขึ้น, การ
ทำให้เกิดขึ้น, การเจริญ, การบำเพ็ญ, การพัฒนา.
การฝึกอบรม หรือการเจริญพัฒนา มี ๒ อย่าง คือ
๑. สมถภาวนา ฝึกอบรมจิตใจให้อยู่กับความดีงามเกิดความสงบ
๒. วิปัสสนาภาวนา ฝึกอบรมเจริญปัญญาให้เกิดความรู้แจ้งชัดตามเป็นจริง.
อีกนัยหนึ่ง จัดเป็น ๒ เหมือนกัน คือ
๑. จิตตภาวนา การฝึกอบรมจิตใจให้เจริญงอกงามด้วยคุณธรรม มีความเข้มแข็งมั่นคง เบิกบาน สงบสุขผ่องใสพร้อมด้วยความเพียร สติ และสมาธิ
๒. ปัญญาภาวนา การฝึกอบรมปัญญา ให้รู้เท่าทันเข้าใจสิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริง จนมีจิตใจเป็นอิสระไม่ถูกครอบงำด้วยกิเลสและความทุกข์
แถมให้นิด
ภาวนาปธาน (ภาวนา+ปธาน) เพียรเจริญ, เพียรทำกุศลธรรมที่ยังไม่มียังไม่เกิด ให้เกิดให้มีขึ้น
ภาวนามัย (ภาวนา+มัย) บุญที่สำเร็จด้วยการเจริญภาวนา, ความดีที่ทำด้วยการฝึกอบรมจิตใจให้สุขสงบมีคุณธรรม เช่น เมตตา กรุณา เป็นต้น
สมาธิ ความมีใจตั้งมั่น, ความตั้งมั่นแห่งจิต, การทำให้ใจสงบแน่วแน่ ไม่ฟุ้งซ่าน, ภาวะที่จิตตั้งเรียบแน่วอยู่ในอารมณ์คือสิ่งอันหนึ่งอันเดียว, มักใช้เป็นคำเรียกง่ายๆ สำหรับ
อธิจิตตสิกขา
สมถะ ธรรมเป็นเครื่องสงบระงับจิต, ธรรมยังจิตให้สงบระงับจากนิวรณูปกิเลส,
การฝึกจิตให้สงบเป็นสมาธิ พอแก่ความต้องการแล้ว ที่นี้ก็ไปทำ ไปภาวนา ไปปฏิบัติๆ ก็ปฏิปทา เอา
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [