ปัญหามีว่า
->ดิฉันเคยไปฝึกปฏิบัติธรรมในสายโคเอ็นก้าที่พิษณุโลก
หลักสูตร 10 วันเต็ม การพิจารณาวิปัสสนา ตามหลักสูตรเป็นไปตามขั้นตอนทุกอย่าง และรู้สึกเหมือนกับว่าการพิจารณาจะเป็นไปตามที่ครุอาจารย์แนะนำในหลักสูตร เมื่อปี 53 ที่ผ่านมา ผ่านมาหลายปีแล้ว กลับมาแรกๆก้อปฏิบัติ
วันละอย่างน้อย 1 ชั่วโมงตลอด ช่วงหลังห่างไม่ได้ปฏิบัติอีก มีเรื่องราวมากมายเข้ามาในชีวิตเป็นไปตามเหตุและปัจจัย
แต่ดิฉันยังรู้สึกว่า
เสียงที่รู้สึกได้ในจิตยังส่งเสียงอยู่ตลอดเวลา คล้ายๆกับคน
สวดมนต์หรือดนตรีอะไรแว่วๆอยู่ใน
จิตตลอดเวลา เหมือนสัญญาณเตือนว่าให้กลับไปเส้นทางนี้ ไม่ทราบว่าเป็นการอุปาทานเองไปมั๊ย เคยปรึกษาพี่ที่เป็นเสมือนญาติธรรมกัน ท่านว่าเป็นสัญญาณความทรงจำเก่าจากอดีตชาติอย่าไปยึดติด แต่
ทุกครั้งที่จิตว่างๆจากการงานธุระหรือไม่มีเรื่องให้คิด เสียงนี้จะผุดขึ้นมาตลอดเวลา ขอความอนุเคราะห์ผู้รู้ทั้งหลายในลานธรรมช่วยชี้แนะด้วยค่ะ.
สำนักไหนหรือใครก็ตามที่คิดจะตั้งตนเป็นผู้สอน หรือคิดจะเป็นอะไรก็ตาม ๑. รู้วิธีสัมมาปฏิบัติ ๒. รู้วิธีแก้อารมณ์
- รู้แต่วิธีทำวิธีปฏิบัติ เช่น พุทโธๆๆอย่างนี้น่ะ พองหนอ ยุบหนอๆๆๆ อย่างนี้น่ะ หรือแม้สถานที่ที่ให้ดูเวทนาแล้วให้อุเบกขาเฉยๆ ก็ตาม ไม่พอ รู้เท่านี้ยังไม่พอ ที่จะพาผู้ปฏิบัติไปตลอดรอดฝั่ง (ร้อยทั้งร้อยเดี้ยงกลางทาง) ต้องรู้วิธีแก้อารมณ์ที่เกิดขณะที่เขาปฏิบัติด้วย (ข้อนี้ผู้สอนเองต้องมีประสบการณ์ตรงและผ่านมาได้แล้ว)
ที่ว่า
"แต่ทุกครั้งที่จิตว่างๆจากการงานธุระหรือไม่มีเรื่องให้คิด เสียงนี้จะผุดขึ้นมาตลอดเวลา" ตัวอย่างนี้
บอกว่า จิตต้องมีอารมณ์ให้มันคิด (พูดแบบบ้านๆว่า ต้องมีอาหารให้มันกิน พอเข้าใจนะ) ไม่คิดเรื่องนี้ มันก็คิดเรื่องนั้น ไม่คิดเรื่องนั้น มันก็คิดเรื่องโน้น
ตัวเองทำธุระการงานอยู่ มันก็คิดเรื่องงานเฉพาะหน้านั้น พอเลิกจากงานประจำนั้น (ไม่มีอะไรจะคิด) เสียงนั่นนี่โน่น ก็โผล่มาเป็นอารมณ์เป็นอาหารมันอย่างว่า
วิธีแก้อารมณ์ .... ว่างจากงานประจำ
เสียงผุดมา กำหนดเลย เสียงหนอๆๆๆๆ (จับความรู้สึกคือเสียงนั้นเป็นอารมณ์กรรมฐานสะ เอามาเป็นประโยชน์สะ) พอกำหนดเสียงหนอๆๆๆ สัก ๓-๔ ครั้ง ปล่อย (ไม่จมแช่อยู่กับมัน) ขณะนั้น เราทำอะไรอยู่ล่ะ สมมติ กำลังรีดผ้า ถูพื้น ฯลฯ ก็ดึงจิต คือ ความรู้สึกมาอยู่กับสิ่งที่ทำนั่นสะ ให้จิตรู้อยู่กับสิ่งที่ทำเดี๋ยวนั้นขณะนั้น ก็แค่นี้
ต่อให้อีก สมมุติ เข้านอนแต่ยังไม่หลับ จิตไม่มีอารมณ์ (อาหาร) ให้มันกิน เสี่ยงผุดมาอีก กำหนด เสียงหนอๆๆๆ กำหนดแล้วปล่อย (ไม่จมแช่อยู่กับมัน) แล้วดึงจิตตามลมเข้า-ออกก็ได้ พอง-ยุบก็ได้ (แล้วแต่) นึกตามคลอๆเบาๆ หรือจิตคลอๆท่านอนร่างกายรวมๆ ไม่ต้องกำหนดอะไร ปลงใจจะนอนหลับล่ะ จนมันหลับไป
https://www.facebook.com/watch?v=1314282716105251 ตัวอย่างสำนักที่นำการปฏิบัติผิดด
การรู้เห็นกรรมตัวเองจากการนั่งวิปัสนากรรมฐาน และเห็นแสงเมื่อทำสมาธิ - Pantip 
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [