นี่ใช้หนอ 
(ผญ.คนนี้เป็นกัลยาณมิตร)
- แฟนเป็นคนที่เสเพลมาก กินเหล้า แบบว่าไม่ได้เรื่องน่ะค่ะ
-> แต่มีหมอดูหลายท่านทักว่าถ้าแฟนได้ศึกษาธรรมะอย่างจริงจังจะบวชไม่สึกตลอดชีวิต ตอนแรกดิฉันคบกับแฟนก็ไม่ทราบหรอกนะคะว่ามีหมอดูเคยทักไว้กับพ่อแม่แฟน
ดิฉันเป็นคนชอบทำบุญทำทาน นั่งสมาธิและสวดมนต์
แฟนก็ทำตามดิฉันเพราะดิฉันบังคับแรกๆ เมื่อไม่กี่วันนี้พาแฟนไปนั่งสมาธิมา
(แบบยุบหนอพองหนอ) แค่ไม่กี่ชั่วโมง แฟนดิฉันก็ผิดปกติไปค่ะ
เค้าตื่นมาจากสมาธิ เค้าถามดิฉันว่า รู้สึกถึงลมหายใจที่ชัดเห็นเค้ารู้สึกว่าส่วนท้องเค้ามันยุบลงไปแค่ไหนอย่างไรเวลาหายใจเข้าออก เวลาเดินจงกรม เค้ารู้สึกถึงเท้าที่ย่ำลงพื้นว่าส่วนไหนที่กระทบพื้นชัดเจน เค้าถามดิฉันว่ามันคืออะไร ดิฉันได้แต่นั่ง ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะ
กลับมาจากวัดเค้าพูดว่า เค้าสดชื่น จับพวงมาลัยรถรู้ว่า มือเค้าจับพวงมาลัย รู้สึกชัดเจนมากๆ มีสติเค้าบอกเค้าเข้าใจถึงคำว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานว่ามันมีจริงๆ เหมือนคนใส่เเว่นมัวๆมาแล้วเช็ดจนมันใสชัดเจน
เค้าพูดแต่เรื่องนั่งสมาธิ กลับมาเค้าไม่ดื่มเหล้า สวดมนต์ นั่งสมาธิ ยิ้ม ใจเย็นและดูจะอิ่มบุญมากมาหลายวันแล้วค่ะ ดิฉันดีใจค่ะที่เค้าเป็นแบบนี้ เค้าบอกเค้ากลัวที่ไปสูบบุหรี่ หรือ กินเหล้าอีกความรู้สึกแบบนี้จะหายไป เค้ากำลังเข้าถึงสมาธิใช่ไหมคะ ดิฉันจะพาเค้าไปนั่งบ่อยๆเค้าจะได้เป็นคนดี
ดิฉันอยากนั่งได้แบบเค้าจังเลยค่ะ ทำมาตั้งนาน ก็ยังไม่เป็นเหมือนเค้า เค้านั่งแป๊บเดียวเองไม่เคยสนใจเรื่องนี้ด้วย มันน่าน้อยใจนัก!!
อีกตย.หนึ่ง -> ขณะสวดมนต์แล้วได้เอนตัวลงนอนอย่างมีสติ ... ได้
บริกรรมพอง กับ ยุบ ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร ... จน
หลับไปไม่รู้ตัว ... ระยะหนึ่ง ... จิตได้เกิดกลางดึก คือ มี
สติรู้ขึ้นมา
ทันทีของการ
พองยุบของท้อง และรู้สึกว่า
มีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออก ท้องก็จะพองออกมาก มือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่
ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับคำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้ว
จิตก็ทนไม่ได้
จิตสั่นไปหมดเหมือน
ท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ
มันไม่แตกไม่ตายหรอก เป็นความรู้สึกว่ามันจะแตก นี่แหละสภาวทุกข์ (สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์)
มันบีบคั้น ผู้ภาวนามัยคนนี้มีแนวปฏิบัติคือกำหนดตามสภาวะ หากปฏิบัติแนวอื่นแล้ว สติแตกได้
กำหนดจิตด้วย (จิตตานุปัสสนา) จิตสั่น กำหนดเลย สั่นหนอๆๆๆ ทนไม่ได้หนอๆๆ กลัวหนอๆๆ ท้องจะแตกหนอๆๆๆ กำหนดไปตามอาการตามเรื่องที่เป็นที่คิด กำหนดแล้วก็ดึงสติให้กำหนดอาการพอง-ยุบต่อไปใหม่ รู้สึกนั่นนี่อีก กำหนดอีก กำหนดแล้ว กลับไปจับอาการพอง-ยุบใหม่
ฐานทั้งสี ที่เรียกว่า สติปัฏฐานสี่ คือ
กายานุปัสสนา เวทนานุปัสสนา จิตตานุปัสสนา ธัมมานุปัสสนา พอง-ยุบ เป็นหลัก สภาวะอื่นจากนั้นกระทบแรง รู้สึก วางพอง-ยุบก่อนแล้วกำหนดอารมณ์นั่น เช่น สุขเวทนาเกิด รู้สึกตัว สุขหนอๆๆๆ กำหนดแล้วปล่อย แล้วตามพอง กับ ยุบไปใหม่ ตามทันพองเป็นพอง ยุบเป็นยุบ แต่ละขณะๆ อ้าวคิดฟุ้งเตลิดไปอื่น รู้สึกกำหนดความคิดนั่น คิดหนอๆๆๆ (ฟุ้งซ่านหนอๆๆๆ) กำหนดตามนั้นแล้วปล่อย ตามพองกับยุบไปใหม่ ปฏิบัติทำนองนี้ นั่งอยู่ตรงนั้น อารมณ์ปัฏฐานเกิดได้หมด (ไม่เกิดก็ไม่ต้องไปกำหนด กำหนดที่มันเกิด) ไม่ใช่ไปทำทีละข้อๆๆ หนึ่ง สอง สาม สี่
ไม่เอาแบบนั้น แบบนั้น ตามไม่ทันอารมณ์ปัจจุบันแต่ละขณะๆ 
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [