ภาวะ ความมี, ความเป็น
สภาพ, สภาวะ (ส+ภาวะ) ความเป็นเอง, สิ่งที่เป็นเอง, ธรรมดา (ของมัน)
สภาวทุกข์ (ส+ภาว+ทุกข์) ทุกข์ที่
เป็นเองตามคติแห่งธรรมดา (ได้แก่ ทุกข์ประจำสังขาร คือ ชาติ ชรา มรณะ)
สภาวธรรม (ส+ภาว+ธรรม)
หลักแห่งความเป็นเอง,
สิ่งที่เป็นเองตามธรรมดาของเหตุปัจจัย
กท.นี้ อาจเข้าใจความหมาย สมมติ บัญญัติ สภาวะ, สภาวธรรม ชัดขึ้น
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=samathijit&month=04-2021&date=08&group=6&gblog=4 ตัวอย่าง
- ลมหายใจหาย อึดอัดทนไม่ไหว ไปต่อไม่ได้ ไม่รู้วิธี กรุณาช่วยให้คำแนะนำด้วยเถอะครับ
- ประเด็นที่พบ
->การนั่งครั้งหลังๆมานี้ เกิด
สภาวะคล้ายๆเดิม ตลอดเกือบทุกครั้ง คือ
มือหายไปจากความรู้สึก ไม่รู้สึกว่ามีมืออยู่ (รู้ว่ามี แต่รู้สึกว่าไม่มี ผมอธิบายไม่ถูก เชื่อว่าท่านผู้รู้คงเข้าใจผม) ก้นและต้นขาที่นั่งทับพื้นยังรู้สึกว่ามีอยู่ หลังที่นั่งพิงเก้าอี้ก็รู้สึกว่ายังมีอยู่ คือสรุปว่ามือหายทั้งสองข้าง อย่างอื่นที่เหลือยังรู้สึกถึงได้ อยู่ครบยังไม่หาย มีอาการตัวพองๆยุบๆบ้างแต่ก็ไม่บ่อย มีอาการ
หายเกือบทั้งตัวบ้างแต่น้อยมาก แต่ที่แน่ๆคือ มือทั้งสองข้างหายทุกครั้ง, ทุกครั้งจริงๆครับ นั่งแป๊บเดียวก็หายแล้ว และ
หายไปจากความรู้สึกตลอดเวลาที่ยังนั่งอยู่ ลมหายใจเริ่มแผ่วเบาลงเรื่อยๆ จนกระทั่ง
เหมือนลมหายไป
เหมือนไม่ได้หายใจ ในครั้งแรกๆที่เจอสภาวะนี้ ผมตกใจทำอะไรไม่ถูก ตะลีตะลานรีบควานหาลม แล้วก็กลับมาหายใจแบบปกติ, แต่ในครั้งหลังๆ ผมจะ
พยายามทนอยู่กับสภาวะนี้ ซึ่งผมจะอึดอัดมาก และในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว จนต้องบังคับให้ตัวเองหายใจด้วยการสูดยาว จึงจะกลับมารู้สึกว่าผมหายใจแล้ว ผมจึงเริ่มรู้ลมใหม่ .. แล้วลมก็แผ่ว .. แล้วลมก็หาย .. แล้วผมก็ทน .. แล้วผมก็ทนไม่ไหว .. แล้วผมก็สูดลม .. แล้วผมก็รู้ลม .. แล้วลมก็แผ่ว .. ฯลฯ วนรอบอยู่อย่างนี้ ซ้ำรอบอยู่อย่างนี้
ก็ธรรมชาติธรรมดาเป็นยังงั้น มันก็เป็นของมันยังงั้น
ผู้ปฏิบัติก็กำหนดรู้ตามที่มันเป็น แค่นี้ แต่ที่มีปัญหาเพราะผู้ปฏิบัติเลี่ยงหนีธรรมะ (ธรรม-ชาตฺิ) หนีความจริง อยากรู้ธรรม แต่หนีธรรม
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [