บททดสอบความอดทนด้วยการไปโรงพยาบาลรัฐ

เมื่อวานนี้เราไม่คิดเลยว่าตัวเองจะใช้เวลาอยู่ในรพ.รัฐที่ถูกส่งตัวมาอีกที เพื่อพบหมอถึงเกือบ 8 ชั่วโมง ตั้งแต่ 8 โมงเช้า เดินเอกสารโน่นนี่นั่นนั่งรอซักประวัติจนเกือบ 9 โมง รีบกลับไปกินข้าวเหนียวหมูกระเทียมที่รถ (ซึ่งต้องข้ามถนนไปที่ฝากรถอย่างรวดเร็ว) ประมาณสิบนาที แล้วรีบกลับมารอต่อ กว่าจะได้ตรวจ 11 โมงกว่า จนคนอื่นมาที่หลังเราตรวจกันหมดแล้ว ตรวจไม่ถึงครึ่งชม. ก็บอกให้เรามาอีกทีบ่ายโมงครึ่ง เราต้องรีบกลับที่ทำงานไปกินข้าว แล้วแวะเซ็นเอกสาร บึ่งรถกลับมาถึงบ่ายโมงครึ่งพอดี

พยาบาลบอกให้นั่งรอ (เหมือนจะคิวแรกของช่วงบ่าย) แต่กว่าหมอจะมาก็บ่ายสองกว่า ยังไม่ทันพบหมอ ก็บอกว่าเคสนี้ตรวจภายใน ก็ไล่เราไปเปลี่ยนผ้าถุง แล้วนั่งรออีกชม. กว่าจะได้ตรวจคือบ่ายสามแล้ว แบตมือถือชาร์จมาเต็มเล่นจนเกือบหมด จนไม่รู้จะดูอะไรแล้ว เพราะไม่ชอบดูคลิป

พอตรวจเสร็จ นัดผ่านัดไรเสร็จ ยังไม่จบอีก ต้องลงไปติดต่อแผนกสิทธิประกันให้เรียบร้อย เพื่อจะได้ไม่ต้องจ่าย รพ.นี้โคตรเขี้ยวเลยแค่ถ่ายเอกสารให้คนไข้ก็ไม่ถ่ายให้ ให้ไปถ่ายร้านเอง มันจะเสียงบประมาณสักเท่าไหร่เชียว แล้วใช่ว่าทุกคนต้องถ่ายซะที่ไหนกัน ดีนะที่เราถ่ายไว้ตอนเช้าแล้ว ไม่งั้นเราคงต้องจ่ายเองแน่ เพราะร้านถ่ายเอกสารปิด

พอเสร็จเรื่องประกันสังคม เราก็วิ่งไปเจาะเลือด ต่อด้วยคลื่นหัวใจ (ซึ่งเป็นคนสุดท้ายก่อนเจ้าหน้าที่กลับบ้าน) เขายังถามว่า เรามานอกเวลาหรือในเวลา เราว่าในเวลา เขางงว่าทำไมมาตอนนี้ จะสี่โมงแล้ว แต่เขาก็ใจดีทำให้ ทั้งที่เตรียมเก็บของกลับแล้ว จากนั้นก็ไปเอกซเรย์ต่อ เสร็จก็สี่โมงพอดิบพอดี จะบ้าตาย

เรารู้เลยว่าเราใจเย็นขึ้นเยอะ จริงๆ เราควรจะเหวี่ยงวีนตั้งแต่เรื่องทำบัตรแล้วที่ให้เราวิ่งไปวิ่งมา แล้วในรพ.มันน่าวิ่งซะที่ไหน แล้วต้องรออีกเกือบ 8 ชม. เสียเวลาไปหนึ่งวัน ดีนะที่ไม่มีงานด่วนงานเร่ง อดทนอย่างสุดๆแล้ว

เจอกันอีกที่ 14 ธันวา คราวหน้าไม่ใช่แค่ 8 ชั่วโมง แต่มันคือ แอดมิท!!!

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2563		0 comments
Last Update : 27 พฤศจิกายน 2563 21:46:00 น.
Counter : 644 Pageviews.
Share Tweet