ตัวเราก็แค่ฝุ่นเล็กๆในเอกภพนี้
---ตัวเราก็แค่ฝุ่นเล็กๆในเอกภพนี้--ถ้าเปลี่ยนคำว่าเรา เป็น "เธอ" ก็จะหมายตวามว่า ข้าพเจ้า เป็นสัพพัญูผู้รู้ และผู้อ่านเป็นแค่ฝุ่นจิ๊บจ้อย---ผมแคร์ท่านผู้อ่านขนาดนี้ทีเดียวนะ
--เป็นอันว่างาช้างสามารถงอกเงยในปากสุนัขจนได้ เพราะเราจะมาคุยเรื่องธรรมมะกัน
-----ธรรมมะคือกฏหรือหลัก หรือธรรมชาติธรรมดาของสรรพสิ่ง นอกเหนือจากคำแปลสามสิบกว่าแบบแล้ว ธรรมมะก็คือเพื่อน คือผู้รู้ใจ คือพลังในการแก้ไขปัญหา หรือเยียวยาตนเอง -ยาสามัญประจำบ้าน---คือคำตอบสำหรับทุกๆคำถาม คือ วิธีแก้สารพัดทุกข์--สารพันปัญหาอันตอบได้ยาก
---ตะกี้นี้ตื่นขึ้นมา ก็พบว่า มีลมในท้องประมาณ 200 ลิตร อาหารไม่ค่อยย่อย จึงกินยาแก้ และนวดหลังตัวเอง โดยวิธีโยคะผสมกับแพทย์ที่คิดขึ้นมาเอง-(การปวดหลังคือมีลมในท้อง --ลมในท้องแก้ด้วยการนวดหลัง)-กินยาลดกรด ก็เรออกมาบ้าง ปล่อยออกทางช่องระบายของเสียบ้าง -หลังจากไปนอนที่ชั้นล่างบนพื้นบ้าง โซฟาบ้าง (ที่นอนหมา)เปิดทีวีมาดูพบรายการธรรมมะ
---แขกรับเชิญเป็นชายลูกครึ่งจีน ร่างใหญ่ เป็นคนอ่านมากรู้มาก คิดว่าตนเองสมบูรณ์แบบ และใครจะมาเป็นแฟนต้องสมบูรณ์แบบ ปัญญาไว โมโหร้าย หลังจากทีครอบครัวให้ตั๋วไปเที่ยวเมืองจีน (จะเป็นกุ้ยหลินหรือที่ไหนที่มีภูเขาอะนะ) พอลงรถไปก็พบทิวเขาขนาดใหญ่จำนวนมาก ทรงจอมปลวกสวยๆ คณะทัวร์ก็ถ่ายรูปกันใหญ่ แต่ตัวเขายืนงงจังงังไปราวสิบห้านาที
---ทำไม่จึงทุกข์นักหนา ทุกข์เกิดจากอะไร จิตหนึ่งถาม อีกจิตหนึ่งก็ตอบมาว่า "เอ็งจะทุกข์มากอะไรนักหนา ในเมื่อเทียบกับธรรมชาติแล้ว เอ็งก็แค่ฝุ่นเล็กของเอกภพนี้" เท่านั้นเอง ความยึดในความทุกข์ทั้งหลายก็มลายหายไปจนหมดลิ้น
---และยังมีตอนที่ไปอินเดีย ได้พบกับขอทานมากมาย พิกลพิการบ้าง แต่ก็ไม่มีใครฆ่าตัวตาย มีชีวิตก็แค่ยื้อลมหายใจไปวันๆ และขอแค่อาหรและน้ำ ที่ซุกหัวนอน--จนคุณวีระกิจต้องถามตัวเองว่า " เอ๊ะนี่ ชีวิตเรา มีมากเกินไปหรือเปล่า" มีบ้าน มีรถ มีภรรยาสวย มีลูกที่น่ารัก มีครบ แต่ยังคิดว่า ยังไม่พอ
---พออัตตาโตใหญ่มาก ก็จะมีพิ้นที่ให้ทุกข์มาจับมากขึ้น--อันนี้ก็มาจากความติดของเขา
--เพื่อนจอมติ๊งต๊องคนหนึ่ง ได้เข้ยนลงในสมุดเฟรนด์ชิปของผมว่า เมื่อปีนภูเขา(ดอยสุเทพ) เป็นผู้คนในเมืองตัวเล็กยิ่งกว่ามด จึงใด้รู้ว่า คนเรามีอหังการมมังการ มีอัตตาที่ใหญ่โตมาก แต่ความเป็นจริงธรรมชาติก็มองเห็นเรา มีค่าไม่ต่างอะไรกับมดหนึ่งตัว ก็เป็นธรรมมะที่ได้จากภูเขาเหมือนกัน
---พระทางมหายานส่วนใหญ่จะบรรลุธรรมเมื่ออยู่บนภูเขาแทบทั้งสิ้น
------พอจบรายการ อ่านตัวหนังสือพบว่า เขาคนนี้ก็คือผู้เขียนเรื่องหมื่นตา การ์ตูนธรรมมะอันลือลั่น โดนเขาก็มีบล็อกดังติดลมยน ใช่อว่า "กะว่าก๋า" ภรรยาก็คือ "ก๋าราณี" ลูกชายสุดหล่อโคขึ้นมากแล้ว
และจะเห็นบ่อยในบล็อกนั้นนะแหละ--รู้สึกว่าเป็นคนเชียงใหม่ละมั้ง
---ผมก็คนเหนือเหมือนกั๋นเน้อ อิอิ
------------------------------------------------ก็อปเขามา------
--------ที่สุดแล้วการเดินทางไปกุ้ยโจว
ทำให้ผมได้ไปพบกับ ครู
ครูคนนี้เป็นภูเขาที่ชื่อว่า ว่านหลี่ฉางเฉิง
เป็นแนวภูเขาที่สลับซับซ้อน
ดูด้วยตาเปล่าเราจะเห็นยอดเขาเป็นพันๆหมื่นๆลูก
สลับซับซ้อนอย่างสวยงาม
วินาทีที่ยืนดูครูคนนี้
ทำให้ผมนิ่งไปนานมากจนไกด์ที่ไปด้วย
ต้องเดินย้อนกลับมาดูเพราะเห็นผมยืนนิ่งอยู่คนเดียวนานมาก
ในขณะที่เพื่อนร่วมทริปเดินนำหน้าไปไกลแล้ว....
ก่อนหน้านั้น...ผมมักคิดว่าตัวเองเป็นทุกข์
มีทุกข์หนักมากจริงๆ ไม่ว่าจะเรื่องราวใดๆที่เกี่ยวกับเรา
มันชวนให้คิด ให้หม่นหมองไปเสียทุกเรื่อง
จนชีวิตขาดความสุข
แต่วินาทีที่ยืนนิ่งมองดูภูเขาเหล่านั้น
ผมถึงได้ตื่นรู้ขึ้นมาว่า
แท้ที่จริงแล้ว ตัวเรามันเล็กราวกับฝุ่นผงในจักรวาล
เราไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรเลย
เราแค่คิดไปเองว่าตัวเราสำคัญ
ยิ่งใหญ่ เราเก่ง
แต่เมื่อเรายืนเทียบเคียงกับธรรมชาติเบื้องหน้าแล้ว
เราเป็นเพียงฝุ่นผงที่เล็กจ้อยด้อยค่ามากๆ....
ทุกข์ที่เราว่าหนักหนาสาหัสเลยเล็กลงตามไปด้วย
เมื่อเรามองเห็นและรู้สึกว่าตัวเราเล็กลง เล็กลง เล็กลง
จนไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของ ตัวตน ในวินาทีนั้น
เมื่อเราไม่คิดถึงตัวเรา
ทุกข์ที่มีมันก็ไม่มีที่จะเกาะอาศัย
แค่เข้าใจทุกข์ เข้าใจสิ่งนี้
ความสุข ความปิติก็เกิดขึ้นในใจทันที
ผมได้พบ ธรรมะที่แท้จริง ที่นี่เองครับ
หลังจากนั้นจึงเริ่มต้นศึกษาแนวคิดในปรัชญาและศาสนาต่างๆ
ผมพบว่าทุกศาสนาสอนในหลักการเดียวกัน
เพียงแต่เรียกชื่อต่างกัน
ดังนั้น...ไม่ว่าจะเป็นเทพ พระเจ้า เต๋า ความว่าง พุทธะ ฯลฯ
ไม่ว่าเราจะเรียกขานนามนั้นว่าอย่างไร
สิ่งนี้ก็คือ ธรรมชาติ นั่นเอง....
ที่สุดของการเรียนรู้
ผมค้นพบว่า ตัวเรา นี่แหละที่เป็นบททดสอบ
และเป็นครูที่ดีที่สุดของตัวเราเอง
เพราะทุกข์ทั้งปวงที่เกิดขึ้นในชีวิต
มันเกิดขึ้นจากตัวเราทั้งนั้น
ไม่ว่าจะเป็นทุกข์จากการเกิด แก่ เจ็บ ตาย
พลัดพรากจากทุกสิ่งที่เรามีและรัก
ถ้าเราผ่านทุกข์ทั้งหมดนี้ไปได้ด้วยความเข้าใจและรู้ทัน
เราจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น รู้และปล่อยวางได้ว่า
สิ่งต่างๆในชีวิตล้วนผ่านมาและผ่านไปในชีวิตเรา
โดยที่ไม่เศร้าโศกอะไรมากนัก
เมื่อไหร่ที่เรารู้ทันความเป็นจริงของสรรพสิ่ง
เมื่อนั้นเราจะรู้จักธรรมะ
เมื่อไหร่ที่เรารู้จักธรรมะ
เราก็จะรู้จักชีวิตที่แท้จริง
------------------------------------------------------------------------
(ตรงนี้เหมือนผม ที่ศึกษามาทุกศาสนา หนังสือหมวดศาสนา อ่านมาแทบทุกเล่ม(ม.เชียงใหม่)เป็นเหมือนกัน เมื่อมาทางธรรม ฟังเพลงก็ไม่รู้สึกว่าเพราะมาก ความดีใจ เสียใจ จะไม่มากนัก จะทรงจิตเฉยๆเสียเป็นส่วนใหญ่ เหล่านี้คือส่งที่ มีเอง เป็นเอง--อธิบายยากครับ นอกจากะเจอกับตัวเอง)
---อาจจะเป็นพลังของพระอริยะที่สำเร็จแถวนั้น หรือเป็นพลังของพระพุทธองค์ ที่บางท่านบอกวา ที่ยอดของบางภูเขา เราจะได้รับ "แสงแห่งธรรม" หรือ"มองเห็น" แสงนี้ได้--ดังที่ผมได้เคยเขียนไว้ว่า กรรบรรลุธรรมแบบลัดสั้น ของมหายาน-- นั้นเป็นอย่างไร กุณฑาลินี ศักติ คืออะไร
-ธรรมะไม่ใช่ของศาสนาหนึ่งศาสนาใด สรรพวิชาสามารถรวมเป็นหนึ่ง ฉันใด ศาสนาก็ฉันนั้น แล้วทำไมคนเราต้องฆ่ากันเพื่อศาสนา
--ก็เพราะความ "ไม่รู้" หรือ "อวิชชา" ตัวเดียว
---โฉมหน้าของชายลึกลับ ผู้เขียนเรื่อง "หมื่นตา" เขาก็มาปรากฏตัวแล้วที่ตอนท้ายบทความนี้
วิญญาณสามรถโทรศัพท์ได้ ดังใน ตีสิบ ผู้หญืงตายไปแล้วสามวัน โทร 191
ทำไม่ต้อง 191 เพราะมันกดง่ายนะสิ ถามได้ พูดเล่นนะ เมื่อตำรวจไปถึงหน้าบ้าน กำลังจะกลับ เธอก็โทร อีก พบว่า โทรศพท์อยู่ชั้นล่าง ศพอยู่ชั้นบน
--ด้วยพลังจิต วิญญาณจะทำอะไร ก็ได้ทั้งนั้นแหละครับ
--หลานชายแฟน ยังมาเข้าร่างแม่บอกไม่อยากตายเลย เพราะเขาตายโดยอุบัติเหตุ โดนรถปิคอัพชนมอเตอร์ไซค์ เขามาก็เป็นเสียงเขานั่นแหละ ยังบอกให้ใครช่วยไปตามเพื่อนชื่อ ชาย ก็มีจริงๆ และเขาขออโหสิที่ยืมเงินเพื่อนไปหนึ่งพันบาท ซึ่งรู้กันแค่สองคน มีแฟนหลายคน สวยๆมาในงานนี้ เสียดายที่ไม่กี่วันก็จะได้รับปริญญา จาก ม.หอการค้า---เขาชื่อ เล็ก แต่ภรรยาโทรมาบอกผมที่เชียงราย ทุกคำ ผมจะได้ยินเป็นคำว่า อู๊ด ซึ่งเป็นพี่ชายของเล็ก เป็นคนเกเร ค้ายา จึงไม่สนใจที่จะไปงานศพ ก็แปลกจริงๆครับเรื่องวิญญาณนี้--เรื่องของแม่ผม มีเยอะมาก หลังจากตายไปก็ไปเข้าฝันคนมากมาย
(เล่าไว้เยอะ มือไปโดน--หายไปหมดเลย--อยากฟังต่อก็บอกน่ะ)
| Create Date : 11 มิถุนายน 2554 |
| Last Update : 11 มิถุนายน 2554 13:10:05 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 2180 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
ขออนุญาตเรียกพี่นะครับ
ผมชื่อวีระกิจครับ 555
ส่วนก๋าราณีก็เป็นนามปากกาของผมเองครับ
มิใช่ของแฟนผมแต่อย่างใด
เธอไม่เล่นบล็อกเลยครับ 555
พี่ตื่นเช้ามากเลยนะครับ
รายการธรรมในใจวันนี้
ผมตื่นมาดูไม่ทันจริงๆครับ 555
ยินดีที่ไ่ด้รู้จักครับพี่