เป็นเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่งที่ชื่อว่า "คิตามุระ ชิโอริ" ที่มีงานประจำเป็นพนักงานในบริษัททัวร์ และมีงานอดิเรกเป็นการถ่ายรูปด้วยกล้องฟิลม์และล้างรูปเอง ซึ่งการล้างรูปเองทำให้ชิโอริต้องย้ายออกจากแมนชั่นเดิมเพราะได้รับการร้องเรียนว่ากลิ่นน้ำยาล้างรูปไปรบกวนห้องอื่น และมาได้ที่พักใหม่เป็นแมนชั่นสุดแปลกที่มีเงื่อนไขว่าผู้เช่าทุกคนต้องมีงานอดิเรกเกี่ยวข้องกับศิลปะ และต้องถูกปฏิเสธจากที่อื่นอย่างน้อยสามแห่งทำให้เธอผ่านเกณฑ์ทุกข้อจนสามารถเช่าห้องอยู่ที่นี่และทำงานอดิเรกที่รักต่อไปได้เพราะทุกที่ก่อนหน้าพอรู้เหตุผลที่เธอต้องย้ายออกก็ล้วนส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ทั้งนี้ก็ด้วยการที่วันหนึ่งระหว่างที่แวะร้านค้าหลังเลิกงาน แล้วไปสบตากับตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลไหม้ในตู้โชว์ตัวหนึ่งที่พูดใส่หัวเธอว่า "ไม่ย้ายออกเสียเลยล่ะ"
แล้ววันหนึ่งขณะที่เธอกำลังเล่าเรื่องราวชีวิตให้เจ้า "แวนฮู" ตุ๊กตาหมีที่เธอตัดสินใจซื้อกลับบ้านและพูดคุยกับมันเป็นประจำก็ได้ยินเสียงหัวเราะลอยมาจากรูท่อแอร์บนกำแพงตรงบันไดที่พาดไว้และเธอกำลังนั่งอยู่พอดี ทำให้คิดว่ามีใครกำลังแอบฟังเธอ ซึ่งเขาก็ได้แนะนำตัวกับเธอว่าเขาคือ "ฮิราโนะ" ชายหนุ่มหน้าตาดีแต่ท่าทางดูไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเพื่อนร่วมแมนชั่นที่เธอเคยเห็นเขาเป็นบางครั้งตอนเดินสวนกันที่บันได ซึ่งมาจากอนาคตหนึ่งปีข้างหน้าและให้พิสูจน์โดยการอ่านพาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์ล่วงหน้าสองอาทิตย์ให้เธอจดไว้ดูเพื่อยืนยัน จนเมื่อเธอเชื่อว่าเขามาจากอนาคตแล้วก็มีเรื่องสำคัญอยากขอร้องให้ช่วย นั่นคือให้ช่วยสะกดรอยตามตัวเขาเองในอดีตและถ่ายรูปที่บ่งบอกถึงวันเวลาและสถานที่ตั้งแต่ช่วงที่เขาออกไปทำงานจนถึงห้าโมงเย็นทุกวันพุธซึ่งเป็นวันหยุดของเธอพอดี โดยพยายามอย่าให้คลาดสายตาโดยให้เธอเรียกเขาที่มาจากอนาคตและกำลังคุยกันอยู่ว่า "ชิราโนะ"แทนเพื่อความเข้าใจง่ายตามที่เธอฟังชื่อเขาผิดในตอนแรก และให้ทำโดยไม่ให้ฮิราโนะคนปัจจุบันรู้ตัว พอเสร็จภารกิจแล้วสามทุ่มให้เธอมาเล่าเรื่องราวให้เขาฟังว่าเป็นอย่างไรบ้างตรงที่เดิมที่ติดต่อกัน
หลังจากที่ชิโอริสะกดรอยตามมาได้สองครั้งก็พบพฤติกรรมแปลกๆของเขาคือการเดินไปที่เขตก่อสร้างและหยิบเอาก้อนคอนกรีตมากำไว้ในมือทำท่าเหมือนเขวี้ยง แล้วเอามาลองแทงที่ท้ายทอยตัวเองกับการที่เขาไปนอนราบหน้าแนบพื้นจนรปภ.มาเรียก จนเธอคิดว่ามันเหมือนอาชญากรรมและไม่อยากทำต่อแต่เขาก็ขอร้องเธอสำเร็จอีกจนได้และบอกว่าพุธหน้าคือวันที่สำคัญที่สุดและจำเป็นอย่างยิ่ง ขอให้เธออดทนเพราะจะเป็นวันที่ค่อนข้างยากลำบาก
แม้ว่าเธอจะไม่อยากไปเลยก็ตามเพราะเป็นวันนั้นของเดือนและอยากนอนบนเตียงอยู่กับห้องทั้งวันมากกว่าที่จะแบกร่างที่อ่อนแรงไปไหนทั้งนั้น แต่ก็จะทำเป็นครั้งสุดท้ายตามที่รับปาก แต่โชคไม่ดีที่เธอดันตามเขาไม่ทันตั้งแต่สถานีรถไฟ ลองติดต่อไปที่ทำงานเขาก็รู้ว่าเขากลับบ้านไปเอาเอกสารแล้วค่อยไปพบลูกค้าต่อแต่เธอก็ไม่รู้ว่าที่ไหน แต่ก็รอจนกว่าจะห้าโมงเย็นค่อยกลับที่พัก แล้วมาพบว่าห้องเธอถูกงัดและโดนขโมยเงินไป ทำให้คิดถึงคำเตือนก่อนหน้านี้จากเจ้าของแมนชั่นว่าช่วงนี้ให้ระวังเพราะแถวนี้กำลังมีโจรที่ชอบขโมยของในวันพุธเพราะมักเป็นวันหยุดและตอนบ่ายคนมักไม่ค่อยอยู่ห้อง แถมห้องของฮิราโนะก็ดันมาติดแอร์อีกทำให้ช่องแอร์ถูกปิดไป จนเธอที่เปิดกระจกออกไปดูแล้วเจอเขายืนแถวระเบียงพอดีอดที่จะพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเรื่องที่เขาติดแอร์ไม่ได้ จนทำให้ฮิราโนะคนปัจจุบันมาหาเธอที่ห้องและแสดงความไม่พอใจที่แค่เขาติดแอร์ก็ทำให้เธอต้องมาทำไม่พอใจใส่ด้วย แต่ก็ทำให้ทั้งคู่ได้พูดคุยกันครั้งแรกและเธอตัดสินใจเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เขาฟัง
ถึงแม้ฮิราโนะจะตกใจ และไม่พอใจที่ถูกสะกดรอยตาม เพราะชิโอริไปเชื่อใครก็ไม่รู้และดันหลงเชื่อเข้าไปได้ แต่สุดท้ายเขาเชื่อเธอว่ามี "ชิราโนะ" จากอนาคตจริง แต่ยืนยันว่าคนๆนั้นไม่ใช่เขาแน่นอน และเธอต้องตามหาชิราโนะตัวจริงมาให้ได้เพื่อแก้ไขเรื่องราวจากนี้ต่อไปเพราะหลังจากวันนั้นเธอก็ติดต่อชิราโนะไม่ได้อีกเลย
เป็นหนังสือที่เล่าเรื่องเกริ่นนำแบบเรื่อยๆตั้งแต่เพื่อนข้างห้องในแมนชั่นว่ามีใครบ้าง ทำอาชีพอะไร เรื่องภรรยาเจ้าของแมนชั่น นั่นนี่ไปเรื่อยจนเราเบื่อเลยดองไว้นานไม่หยิบมาอ่านแต่พออ่านจริงจัง แล้วเข้าเรื่องก็กลายเป็นว่าวางไม่ลง ลุ้นติดตามกับการคลายปมของเรื่องที่น่าสนใจขึ้นทุกที มันทำให้เราคิดและสงสัยไปตามเหตุการณ์ที่เกิด แล้วค่อยมาเล่าอธิบายทีหลังคลายปมจนกระจ่างไปทีละจุด ขอแค่อ่านให้พ้นจุดอารัมพบทหลายต่อหลายหน้าไปได้เรื่องราวก็สนุกและน่าติดตามมาก
เรื่องนี้มีทำเป็นหนังด้วยซึ่งเราก็ว่าจะตามไปดู เพราะเราอ่านแล้วก็จะรู้เรื่องราวทุกอย่างเวลาดูก็จะรู้สึกอินมากขึ้นตั้งแต่ต้นถึงความพยายามของ "ชิราโนะ" ที่ตามมาช่วยจากอดีต แล้วก็น่าจะออกอารมณ์ละมุนๆอบอุ่นใจมากกว่าตื่นเต้นสำหรับเราเพราะว่ารู้ตอนจบแล้ว หนังแนวนี้เราชอบเหมือนกัน
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [