เป็นเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่งที่ชื่อว่า "กังสดาล" ที่โตมากับมูลนิธิเด็กกำพร้าซึ่งมี"คุณพ่อเรย์" บาทหลวงผู้สร้างและดูแลสถานที่อันยิ่งใหญ่แห่งนี้ ซึ่งกังสดาลมีโรคประจำตัวคือการปวดหัวอย่างหนักโดยไม่ทราบสาเหตุโดยมีหมอรอยวิน รุ่นพี่ที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับเธอและสวรรยาเพื่อนสาวคนสนิทคอยดูแลอาการ โดยหมอลงความเห็นว่าอาการปวดหัวจะกำเริบเมื่อจิตใต้สำนึกมารบกวนจิตใจเธอเพราะผลตรวจร่างกายทุกอย่างโดยละเอียดเป็นปกติแข็งแรงดี  

วันหนึ่งเธอได้เจอกับ"พันเอกเทพบุตร" ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มในเครื่องแบบทหารที่เดินทางมาบรรยายพิเศษเกี่ยวกับวิชาประวัติศาสตร์บ้างเมืองของเหมวัน ดินแดนบ้านเกิดของเขาและเป็นเพื่อนบ้านกับไทยเนื่องด้วยทั้งสองประเทศมีโครงการแลกเปลี่ยนนักเรียนกันอยู่ทุกปี ครั้งนี้การเดินทางมาทำให้ได้เจอกับกังสดาลหญิงสาวที่จู่ๆก็พูดเสียงดังขัดจังหวะเขาในขณะที่กำลังบรรยายถึงอาคารในเหมวันว่าที่นั่นเป็นคุกต่างหาก ทั้งที่เธอเองก็ไม่เคยได้ไปเยือนมาก่อนทำให้เทพบุตรยิ่งสงสัยในตัวหญิงสาวคนนี้จนต้องให้คนหาข้อมูลหล่อนมาให้เขาว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร มาจากไหน เพราะภารกิจหนึ่งที่ทำให้เขาต้องเดินทางมาที่นี่เสมอคือมันอาจมีเบาะแสให้เขาได้พบเจ้านางน้อยทอปัดที่จากไปตามคำสั่งขององค์เจ้าที่ยังรักและตามหาน้องสาวคนเดียวเสมอและเพื่อหัวใจของเขาเองที่ยังคงรักและภักดีกับเจ้านางน้อยเสมอ เจ้านางน้อยทอปัดเด็กวัยเจ็ดขวบที่ต้องถูกกำจัดเพราะปู่เจ้า ชายชราที่เข้านอกออกในและให้คำทำนายเกี่ยวกับไสยสาตร์แก่เจ้าย่าผู้ที่มีอำนาจและทุกคนยำเกรงแห่งเหมวันเสมอได้ทำนายว่าดวงของเธอเป็นราชาฤกษ์ดวงแข็งและข่มพี่ชาย พี่และน้องจะอยู่ร่วมแผ่นดินเดียวกันไม่ได้เพราะจะทำให้องค์รัชทายาทถึงแก่ความตาย และองค์เจ้าหมอกฟ้าพี่ชายของทอปัดก็ร่างกายก็ไม่สู้จะแข็งแรงนัก หากเขาตายก็เท่ากับเหมวันไม่เหลือผู้ใดสืบทอด

การเดินทางกลับเหมวันรอบนี้ของเทพบุตร เขาทำให้แน่ใจว่าได้ตัวกังสดาลไปเป็นผู้ช่วยหมอรอยวินที่จะเดินทางไปดูแลสุขภาพขององค์เจ้า โดยหล่อนจะได้รับหน้าที่ไปดูแล"เจ้านางห่มฟ้า" พระมารดาขององค์เจ้าที่สติฟั่นเฟือนเพราะเสียใจกับการที่ลูกสาวหายตัวไป แล้ววันหนึ่งหลังจากกลับมาพักที่บ้านเธอก็ออกไปขี่จักรยานเล่น แต่เพราะเหมวันเป็นดินแดนที่มีภูเขาสูงมากมายและเธอก็ไม่ชินทางทำให้จักรยานพุ่งไปชนกับต้นไม้อย่างแรงจนเกิดอุบัติเหตุเกือบตกเหว แต่รอดมาได้ราวปาฏิหาริย์พร้อมบาดแผลเล็กๆน้อยๆเท่านั้นหลังจากที่ทุกคนตามหาตัวอยู่นาน โดยเทพบุตรรีบโรยตัวไปช่วยเธอก่อนที่จะตื่นแล้วพลิกตัวตกเหวไป แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือเธอได้ความทรงจำกลับคืนมาด้วย ทำให้เธอจำได้ว่าเขาคือราชองครักษ์ของเจ้าหมอกฟ้าที่รักและภักดีต่อเธอเสมอมา ทั้งยังคอยช่วยเหลือทุกอย่างที่เธอต้องการ 

แต่ปู่เจ้าก็ไม่รามือที่จะหาตัวว่าใครคือคนที่ทำให้ดาวดวงที่เคยริบหรี่เมื่อสิบกว่าปีก่อนที่เขาสั่งให้กำจัดกลับมาฉายแสงบดบังดาวประจำเมืองให้ริบหรี่ลงไปอีกและเขาพร้อมที่จะกำจัดทั้งคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งเขา ท้าทายสิ่งที่เขาพูดรวมถึงหญิงสาวที่ควรต้องตายไปนานแล้วด้วย ส่วนกังสดาลเองถึงแม้จะดีใจที่ได้พบหน้าแม่และพี่ชายอีกครั้งและพร้อมเผชิญหน้ากับเจ้าย่าและปู่เจ้า แต่ก็อดหวั่นใจไปกับคำทำนายไม่ได้เพราะถึงเธอจะรักและโหยหาครอบครัวมากแต่เธอก็อาจนำภัยมาสู่องค์เจ้าหมอกฟ้า พี่ชายที่เธอรักยิ่ง

เป็นหนังสือที่ตอนแรกเฉยๆอ่านจบแต่ละบทแล้วไม่น่าติดตาม แต่พออ่านไปสักพักเริ่มติดเพราะการสืบหาตัวเจ้านางน้อยทอปัดของเทพบุตรที่เขาค่อยๆได้เบาะแสในการติดตามไปเรื่อยๆ แล้วเรื่องก็เริ่มสนุกขึ้นด้วยมีปมนั้นปมนี้ให้น่าสนใจ แต่ว่าสิ่งที่ทำให้เราเบื่อคือการสะกดผิดเยอะมากๆในเล่มทำให้เสียอรรถรสไป จนต้องไปเปิดดูว่าเขามีคนพิสูจน์อักษรไหมก็เจอว่ามีคนหนึ่ง 

ส่วนอีกเรื่องที่เราเซ็งคือตอนจบเพราะเรื่องกำลังเข้มข้น มีการหักมุมตัวละครที่เราคิดภาพไว้ตอนแรก แล้วพอถึง"บทอวสาน"ตามที่ในเล่มเขียนไว้เราก็นิ่งค้างไปกับบรรยากาศฝนที่กำลังตกหนักข้างนอกทันที คือเรื่องนี้จบด้วยดีนะ แต่แบบคืออยากจะตัดจบก็จบมันดื้อๆ จบแบบไปคิดต่อเอาเอง จบแบบคาใจว่าพอเรื่องราวคลี่คลายก็จะให้มันจบง่ายๆแบบนี้เลยหรอ แล้วเราก็ดันอ่านจบตอนก่อนจะนอนคืออารมณ์ค้างหงุดหงิดใจมาก รู้สึกเหมือนกำลังนั่งรถเพลินๆแล้วคนขับจอดให้ลงข้างทางกลางทุ่งหญ้าแล้วงงว่าเอาไงต่อล่ะทีนี้!