หนังสือเล่มนี้เล่าเรื่องวิถีชีวิตของชาวบ้านวานูอาตู หรือที่เรียกว่า นีวานูอาตู ผ่านเด็กชายชื่อว่ายาโน่ ซึ่งวานูอาตูเป็นเกาะเล็กเกาะน้อยอีกหลายเกาะ เกาะพอร์ตวิลาคือเกาะที่มีนักท่องเที่ยวมากมายและเป็นเมืองหลวง ส่วนเกาะที่ยาโน่อยู่เป็นเกาะเล็กๆชื่อแอมบริมซึ่งมีภูเขาไปยังไม่ดับอยู่ 2 ลูก ยาโน่คือหลานของบูบูหัวหน้าเกาะแอมบริมผู้น่าเกรงขาม เพราะบุคลิกและรอยแผลเป็นรูปตัววายที่หางตาซ้าย และวันหนึ่งยาโน่อาจได้สืบทอดตำแหน่งนี้ แต่ก็มีญาติอีกคนที่อาจจะเป็นได้เช่นกัน ขึ้นอยู่กับว่าใครจะมีความสามารถ หรือเจอ "ทากาโร่" ซึ่งเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร ชีวิตบนเกาะเป็นชีวิตที่เรียบง่าย ผู้คนไม่ค่อยใช้เงินแต่ใช้การแลกเปลี่ยนของกัน
ประเทศของเราไม่ได้วัดความมั่งคั่งด้วยคำว่า "มีมากเท่าไหร่แต่วัดกันที่ว่า "ให้ได้มากเท่าไหร่" ยิ่งให้คนอื่นมากก็ยิ่งแสดงว่าเป็นคนมั่งคั่ง
ยาโน่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายและเป็นสุขกับครอบครัวของเขา ได้เรียนรู้การใช้ชีวิตที่ดีจากบูบูชายที่สอนสิ่งต่างๆให้แก่เขา ชาวบ้านที่มีน้ำใจต่อกัน ยาโน่ต้องเรียนรู้และค้นหาสิ่งที่เรียกว่า ทากาโร่ ถ้าอยากได้เขี้ยวหมูป่า เพื่อสืบทอดตำแหน่ง เขาต้องเรียนรู้จากบูบูและจากตัวเขาเองว่าควรทำอย่างไร แต่เขาก็ไม่ทิ้งการเที่ยวเล่นสนุกสนานกับญาติและเพื่อนๆของเขา
เป็นหนังสือที่อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจมากอีกหนึ่งเล่ม ชอบทั้งวิถีชีวิตที่เรียบง่ายของชาวเกาะ และความคิดของชาวเกาะแห่งนี้ ในหนังสือจะสอนเรื่องการให้อยู่ตลอดเวลา การเคารพธรรมชาติและไม่ไปเบียดเบียนธรรมชาติ เพราะท้ายที่สุดถ้าทำอย่างนั้นเทพเจ้าต่างๆที่สถิตจะลงโทษ มันทำให้เรารู้สึกว่าเราคือส่วนหนึ่งที่ทำลายธรรมชาติเพราะการบริโภคที่เกินพอดี เรามีสิ่งต่างๆมากเกินกว่าที่จำเป็นมากมาย อ่านแล้วเราสะเทือนใจกับการกระทำของมนุษย์ต่อธรรมชาติตามไปด้วย แต่มันก็ทำให้เราได้สติในการบริโภคมากขึ้นไปเรื่อยๆ
วันที่: 3 พฤศจิกายน 2561 เวลา:2:09:57 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [