รีวิวหนังสือ "The travelling cat chronicles" ผม แมว และการเดินทางของเรา - Hiro Arikawa
การเดินทางของ "ซาโตรุ" กับ "นานะ" แมวจรตัวผู้ที่มีลักษณคล้ายแมวตัวแรกที่เขาเคยเลี้ยงเมื่อวัยเด็ก ซึ่งซาโตรุรับนานะมาเลี้ยงตั้งแต่น้องยังเด็กจนเกิดเป็นความรัก ความผูกพัน แต่แล้ววันหนึ่งก็มีเหตุจำเป็นที่ทำให้ซาโตรุไม่สามารถเลี้ยงนานะได้อีกต่อไป จึงตัดสินใจติดต่อเพื่อนทางอีเมล์เพื่อให้รับไปเลี้ยงต่อ แล้วขับรถตู้สีเงินของพวกเขาทั้งคู่เพื่อพาตัวนานะไปให้ดูก่อนตัดสินใจอีกครั้ง
ซึ่งคนแรกที่เขาไปพบคือ "โคสุเกะ" เพื่อนรักวัยประถมที่ผ่านช่วงวัยเด็กที่มีวีรกรรมสุดแสบร่วมกันเพื่อให้ได้เลี้ยงแมวตัวแรกที่พวกเขาเจอระหว่างทางไปโรงเรียน ซึ่งซาโตรุอ่านวิธีมาจากหนังสือการ์ตูนแม้สุดท้ายไม่ได้เป็นอย่างที่คิดในโลกความจริง แต่ก็ทำให้เขาได้เลี้ยงแมวตัวนั้นแทนเพื่อน แต่วันแล้ววันหนึ่งเกิดเรื่องไม่คาดฝันกะทันหันทำให้เขาต้องย้ายโรงเรียนกลางคันและฝากแมวให้คนอื่นเลี้ยงแล้วไปอยู่กับน้าสาวแทนจนได้พบเพื่อนใหม่อย่าง "โยชิมิเนะ" เพื่อนม.ต้นที่มีปัญหาคล้ายกันทำให้ทั้งคู่เข้าใจกันและกันว่าพวกเขาไม่ได้อยากให้ใครมาสงสารเป็นพิเศษเขาต้องการเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น และนั่นทำให้ซาโตรุได้ไปเที่ยวที่ฟาร์มของคุณย่าโยชิมิเนะเสมอจนเหมือนย่าของเพื่อนเปรียบเหมือนย่าเขาจริงๆ
จากนั้นจึงไปพบเพื่อนสมัยม.ปลายและเรียนมหาวิทยาลัยที่เดียวกันต่ออย่าง "สุกิกับจิคาโกะ" ซึ่งเปิดที่พักและให้แมวกับหมาเข้าพักได้ ซึ่งพวกเขามีความหลังร่วมกันและทำให้สุกิเพื่อนชายอึดอัดใจเล็กน้อย ที่จิคาโกะซึ่งได้แต่งงานมาเป็นภรรยาของเขาแล้วต้องเจอกับซาโตรุอีก เพราะเขารู้สึกไม่สบายใจ แม้ว่ามันจะผ่านมานานแล้วแต่ก็ไม่วางใจเพราะในอดีตเขารู้ว่าจิคาโกะชอบซาโตรุ และซาโตรุก็ดูเหมือนจะชอบเธอด้วยเช่นกัน และเขาซึ่งเป็นคนกลางและเป็นเพื่อนกับทั้งคู่ตัดสินใจบอกความในใจกับซาโตรุไปทำให้ซาโตรุไม่อาจทำอะไรได้ ซึ่งสุกิรู้ดีว่าซาโตรุนิสัยดี โดดเด่นและเก่งกว่าเขาหลายอย่าง ถ้าจิคาโกะรู้เรื่องที่ทั้งสองใจตรงกันก็คงไม่มาแต่งงานกับคนอย่างเขา ทำให้เรื่องนี้ยังคงเป็นเรื่องที่ค้างคาในใจมาตลอด
แต่ในระหว่างการเดินทางเพื่อหาเจ้าของใหม่ "นานะ" ก็ดูจะไม่ให้ความร่วมมือกับการอยู่บ้านไหนได้เลย นั่นเพราะนานะจะแสดงท่าทางออกมาให้ดูเหมือนว่าจะแผลงฤทธิ์ หรือเข้ากับแมว สถานที่ เจ้าของใหม่ไม่ได้ทั้งที่อันที่จริงบางทีตอนนั้นเขากำลังสอนแมวน้อยที่บ้านโยชิมิเนะให้รู้จักออกล่าเหยื่อต่างหาก หรืออย่างที่บ้านของสุกิ เจ้าหมาของสุกิก็รู้สถานการณ์ของเจ้านายจึงเห่าเอาเป็นเอาตายให้ซาโตรุ และนานะรู้เรื่องทั้งหมดจึงคอยเย้าแหย่ และทุกครั้งที่นานะได้ขึ้นรถตู้สีเงินพร้อมซาโตรุก็เป็นความสุขอย่างยิ่งในชีวิต เพราะนานะจะเป็นแมวของซาโตรุคนเดียวเท่านั้น
เป็นหนังสือที่เราซื้อมาตอนลดราคาในช้อปปี้ แล้วก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะไม่ได้เป็นทาสแมว แต่หนังสือญี่ปุ่นมีแต่แมวเต็มไปหมดและตอนนี้เราก็ซื้อหนังสือพวกนี้เยอะมาก แล้วก็เริ่มมองแมวมากขึ้นตาม555 เรื่องนี้อ่านตอนแรกๆก็สนุกดี เพราะนานะพูดได้ แมว หมาในเรื่องพูดได้หมด มีบทของตัวเองทำให้เราอ่านแล้วสนุก แต่พอเริ่มท้ายเรื่อง...เมื่อเรื่องราวเริ่มคลี่คลาย อธิบายเหตุผล น้ำตาก็หลั่ง พยายามกลั้น สุดท้ายไม่ไหวเบะปากร้องไห้อยู่ดี555 แล้วก็บอกตัวเองว่าโคตรโชคดีที่ไม่ได้เอาไปอ่านข้างนอก (ปกติหนังสือเล่มกะทัดรัด อ่านได้ไว ไม่ต้องใช้ความคิดเยอะเรามักพกไปอ่านข้างนอก) มันซาบซึ้งใจมากๆ ทั้งการกระทำของซาโตรุต่อครอบครัว แมว และเพื่อนๆ แล้วก็ความรักที่นานะมีให้ซาโตรุ มันจบแบบซาบซึ้งมาก อ่านง่าย เดินเรื่องเร็วแต่น้ำตาแตก แต่มันร้องด้วยความซาบซึ้งในใจ แล้วก็คิดว่าเขาเป็นคนดีจัง เรื่องนี้มีทำเป็นหนังด้วยนะคะเราว่าจะตามดูต่อ ต้องรักเจ้านานะจอมแสบแน่ๆ แค่อ่านก็รักแล้ว อยากเลี้ยงแมวบ้างเลย
ปล.ในเล่มมีที่คั่นหนังสือสองอันเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าเล็กๆน่ารัก เราชอบที่คั่นสำนักพิมพ์นี้มากเลยกระดาษแข็งดี ขนาดก็กะทัดรัด 
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [