รีวิวหนังสือ "Oma ย่า - เปเตอร์ แฮร์ทลิ่ง"



เป็นเรื่องราวของ "คาลเลอ" เด็กน้อยที่สูญเสียทั้งพ่อและแม่ไปในอุบัติเหตุรถยนต์ และย่าเดินทางมารับตัวเขาไปอยู่ด้วยกันในห้องเช่าที่มิวนิค และพยายามลืมๆความแก่ของตัวเองไปเพื่อเลี้ยงดูหลานเพียงชายเพียงคนเดียวของลูกชายเธอ เพราะคาลเลอเพิ่งจะ ๕ ขวบ ในขณะที่ย่าเองก็ ๖๗ เข้าไปแล้ว และกว่าที่เด็กคนนี้จะดูแลตัวเองได้ก็อีกสิบกว่าปี แต่ถ้าย่าไม่รับมาเลี้ยงญาติคนไหนล่ะจะรับตัวไป มีหวังได้ไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า ซึ่งย่าจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นแน่ และไม่ว่าใครจะทักท้วงว่าย่าจะสามารถดูแลเขาไหวหรือไม่ก็จะรับเขามาอยู่ด้วย ย่ามักจะจุกจิก จู้จี้ และทำตัวขึงขัง โวยวายใส่ทั้งเจ้าหน้าที่รัฐที่ไปติดต่อเรื่องเงินดูแลคาลเลอที่สูญเสียครอบครัว และจนป่านนี้ก็ยังไม่มีหน่วยงานไหนยื่นมือมาช่วยเหลือ รวมถึงเจ้าของร้านที่ย่าไปซื้อของ เหตุผลเพราะว่าย่าไม่ได้มีเงินมากนักและการที่ย่าต้องดูแลเด็กคนหนึ่งนั้นก็ต้องใช้เงินไม่ใช่น้อย อีกอย่างที่ย่าคิดคือ ย่าแก่แล้วไม่รู้ว่าจะดูแลคาลเลอไปได้นานเท่าไหร่ และเด็กคนนี้ก็ไม่ได้คุ้นเคยกับการต้องมาอยู่ร่วมกับคนแก่อย่างเธอ เธอไม่ได้แข็งแรง และเป็นหนุ่มสาวเหมือนพ่อแม่ของเขาซึ่งดูเหมือนคาลเลอจะยังไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ดี อีกทั้งย่ายังชอบเล่าเรื่องราวสมัยก่อนให้คาลเลอฟัง ซึ่งเขาก็ไม่ได้เข้าใจหรือสนใจมากนัก และได้ยินออกจะบ่อยเกินไปด้วยซ้ำ แถมเขากับย่ายังชอบทะเลาะกันอีกด้วย เพราะทั้งคู่คิดและชอบอะไรที่ต่างกัน 

แต่ย่าก็สอนเขาให้เขาคิดเรื่องต่างๆในแบบที่ไม่เหมือนใคร และหลายเรื่องก็ทำให้เขาไม่ต้องเป็นทุกข์กับการที่ไม่มีอะไรเหมือนคนอื่น แต่เขากลัวความแก่ โดยเฉพาะเมื่อเขาไปเยี่ยมคนรู้จักของย่าที่บ้านพักคนชรา ที่ๆมีแต่คนแก่และบรรยากาศอึมครึมที่ทำให้ทุกอย่างดูหดหู่ แม้ว่าย่าจะแก่แต่เขามองย่าไม่เหมือนคนแก่คนอื่น ย่าเป็นคนแก่ที่เหมือนใคร ย่ายังกระฉับกระเฉงทำโน่นทำนี่เสมอ 

แต่แล้ววันหนึ่งย่าก็ป่วย และเขาก็กลัวว่าย่าจะตาย เพราะย่าคือคนสำคัญในชีวิตของเขา คือคนแก่ที่วิเศษที่สุด

 
 

เป็นหนังสือที่เรารักมากอีกเล่ม ซึ่งสะท้อนเรื่องราวออกมาในมุมของ ย่า หญิงชราคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอยู่กับหลานชายต่างวัย ซึ่งท้ายบททุกบทจะเล่าความคิดของย่าต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันทำให้เราเข้าใจชีวิตและความคิดของย่าที่มีต่อเรื่องราวต่างๆ เช่น ย่าชอบทำให้คาลเลอโมโหและทะเลาะด้วยการพูดถึงแม่เขาว่าไม่ได้เป็นคนดีนัก ท้ายบทก็จะเล่าความคิดของย่าว่าเป็นเพราะ พอคาลเลอพูดว่า "ไม่เหมือนตอนอยู่กับแม่" จะทำให้ย่าไม่พอใจ ก็เลยว่าแม่คาลเลออย่างงั้นอย่างงี้ แต่ถึงยังไงนั่นก็เป็นแม่ของเขา ไม่ผิดที่เขาจะรักแม่ของตัวเอง และย่าจะพยายามไม่พูดถึงแม่ของเขาอีก จะได้ไม่ต้องทะเลาะกันและทำให้คาลเลอต้องร้องไห้ทุกที มันทำให้เราเข้าใจ และเห็นใจย่าที่แม้ว่าภายนอกจะดูโผงผางไม่กลัวใคร แต่ในใจย่าก็มีความอ่อนไหว และแสดงถึงความคิดที่พยายามจะเลี้ยง และเข้าใจคาลเลอให้ดีที่สุดเท่าที่ย่าคนนี้จะทำได้




Create Date : 10 มกราคม 2563
Last Update : 10 มกราคม 2563 18:10:02 น.
Counter : 702 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Day-afterday.BlogGang.com

สมาชิกหมายเลข 3651244
Location :
สมุทรปราการ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด