หนังสือเขียนขึ้นมาจากเรื่องจริง โดยเขียนเป็นบทสั้นๆ ถึงเรื่องราวในอดีตการได้พบกันของเฉียวยี และนาย F เมื่อตอนเรียนมัธยม และชีวิตปัจจุบันของทั้งคู่ ซึ่งได้พบกันด้วยความบังเอิญที่เธอไปนั่งเรียนข้างเขาคนที่ฉลาดที่สุดของห้องส่วนเธอเป็นคนที่เกือบโง่ที่สุดของห้อง แล้วโรงเรียนที่เธอเรียนก็ช่างแบ่งชนชั้นด้วยการนั่งเรียงตามลำดับการสอบ ทำให้เธอเหลือตัวเลือกไม่มากว่าจะนั่งกับใคร ส่วนเขาคนที่ได้ที่หนึ่งก็ยังได้อภิสิทธิ์ว่าให้เลือกนั่งตรงไหนก็ได้

นาย F ที่สุดแสนจะเย็นชาได้กลายมาเป็นสามีที่ดูแลเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดี ทั้งคู่ร่วมฝ่าฟันปัญหาตั้งแต่มัธยมมาด้วยกันจนกระทั่งโตเป็นผู้ใหญ่ แม้จะมีเหตุการณ์ที่เขาโกรธและเย็นชาใส่เธออย่างหนักตอนที่ไปเรียนที่อังกฤษและไม่ติดต่อเธอเลยตลอดสี่ปีเพื่อไม่ให้เธอลืมง่ายๆ  แต่เมื่อกลับมาพบกันทั้งคู่ก็ไม่เคยลืมกันและกัน โดยเฉพาะนาย F ที่รักเธอคนเดียวตลอดมาและติดตามเรื่องราวของเธออยู่เสมอโดยที่เธอไม่เคยรู้ตัว เขากลายเป็นสามีที่อบอุ่น อ่อนโยนและรู้ใจเธอมากที่สุดแม้จะยังว่าเธอว่าโง่เหมือนเมื่อก่อนก็ตาม

และในเล่มยังเล่าถึงเพื่อนๆของเฉียวยี ที่เธอได้ร่วมทุกข์ร่วมสุข เผชิญปัญหาด้วยกันมาจนโตและกลายเป็นกลุ่มเพื่อนสนิท เพราะเพื่อนคอยช่วยเหลือ และแก้ต่างให้เธอยามที่เธอมีปัญหาและอยู่เคียงข้างกัน เช่นวันที่เธอถูกเพื่อนในห้องเหน็บแนมว่าไม่ใส่ไนกี้แอร์เหมือนเพื่อนคนอื่นในห้อง ซึ่งแม้ว่าเธอจะอยากได้แต่แม่เลี้ยงเธอและพี่ชายตามลำพัง แค่นี้ก็ทำงานเหนื่อยแล้ว พอเพื่อนเธอเห็นก็เดินมาว่าคนที่กล่าวหาเธอทั้งยังเลิกใส่รองเท้าไนกี้หันมาใส่รองเท้าผ้าใบธรรมดาเป็นเพื่อนเธอตลอด ทำให้เธอซาบซึ้งใจ จนวันหนึ่งที่เพื่อนใส่ชุดพละมาผิดสีทั้งที่เขานัดกันว่าวันนั้นทั้งโรงเรียนจะใส่สีแดงเนื่องจากมีผู้ใหญ่มาตรวจ และดันใส่ผิดมาคนเดียวในโรงเรียน เธอจึงไปเอาชุดพละของนาย F ที่เก็บไว้ใต้โต๊ะไปเปลี่ยนแล้วใส่เป็นเพื่อนเพื่อนของเธอ จนถูกทำโทษให้ทำความสะอาดห้องน้ำไปร่วมเดือน

เป็นหนังสือที่อ่านแล้วสนุกดี มีครบรส ทั้งสนุก หัวเราะ เศร้า ซาบซึ้ง โดยเฉพาะโรแมนติกเพราะนาย F เป็นคนที่ภายนอกดูเย็นชา ท่ามาก แต่ว่าจริงๆแล้วเขาทำอะไรเพื่อเฉียวยีเยอะมากโดยที่เธอไม่รู้ตัว แล้วก็ด้วยคำพูดคำจา การกระทำที่ห่วงใย เอาใจใส่เสมอทำให้เรารู้สึกแบบ โอ้ย...นี่เรื่องจริงหรอ แล้วเพื่อนๆของเฉียวยีก็น่ารักมาก เป็นเรื่องที่อ่านแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่ายังกับนิยายไม่ใช่เรื่องจริง โดยเฉพาะตอนที่เพื่อนนางคนที่สายตาสั้นแล้วไม่อยากใส่แว่นเพราะไม่สวย ยืนโบกแท็กซี่ โบกได้แล้วก็เลยเดินไปตามเฉียวยี พอนางเดินมาเจอเท่านั้นล่ะ รถที่ว่าเป็น BMW ที่เพื่อนนางโบกไว้ 

ซึ่งหนังสือเล่มนี้มีทำเป็นซีรีย์ด้วย เรารู้เพราะตอนที่ซื้อหนังสือมือสองมาคนขายเขาบอก พออ่านจบเราก็เลยไปดู ซึ่งโชคดีที่อ่านจบก่อนเพราะหลายๆเรื่องก็ปรุงแต่งเกินหนังสือแต่ก็สมกับที่ทำเป็นซีรีย์ แต่ว่าเรื่องจริงในหนังสือที่เขียนก็ไม่ขาดหาย เพียงแต่พี่ชายจะดูดีเกิน เพราะในหนังสือไม่ได้รักได้สนใจน้องขนาดนั้น ในซีรีย์ดูเป็นหนึ่งในดารานำเลยแต่ก็มีตอนที่เราประทับใจพี่ชายตอนที่จับมือน้องแล้วร้องไห้ซึ้งใจเลยเพราะปกติพี่ชายดูเป็นคนไม่สนใจน้องเท่าไหร่

อ่านไปนอกจากคิดว่านี่เรื่องจริงจริงๆหรอวะเนี่ย กับตอนเรียนไม่เห็นมีอะไรแบบนี้เลยมันธรรมดาสามัญชีวิตฉันธรมดาสุดๆ!!