เรื่องราวของดินแดน "อัลยาซูลาห์" เมืองติดทะเลทรายที่เคยสงบร่มเย็นเพราะสุลต่านองค์ก่อนออกเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วทะเลทราย ผจญภัยและเรียนรู้ ทำความรู้จักผูกมิตรกับเหล่าผู้คนและบ้านเมืองใกล้เคียง จนกระทั่ง"ฮัสซัน"น้องชายของเขาฆ่าพี่ชายตัวเองเพื่อขึ้นเป็นสุลต่านแทนตามที่พ่อทั้งคู่เคยตั้งใจยกบัลลังค์ให้แต่กลับถูกเหล่าขุนนางและราชวงศ์ไม่เห็นชอบเพราะฮัสซันเอาแต่หมกตัวอ่านหนังสือในห้องสมุดและไม่เคยออกไปนอกวังสักครั้ง เขาดูอ่อนแอเกินกว่าจะปกครองบ้านเมืองได้ ทันทีที่ขึ้นครองราชย์เป็นสุลต่านองค์ใหม่ "มูฝ้าร์" อาจารย์ร่างแคระพิกลพิการของ "ยาคุป" และ "อาฟซาน" จึงพายาคุปหนีออกจากวังทันทีที่ยาคุปมาช่วยชีวิตเขาก่อนที่จะถูกสังหารเพราะไปรับรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องสมุดที่สุลต่านองค์ก่อนสิ้นพระชนม์

ทั้งคู่หนีออกมายังทะเลทรายเป็นเวลาสองปีกว่า พร้อมด้วย "ไนล์" เด็กสาวคู่หมั้นของ "ออสมาน" เจ้าชายแห่งรามาดานที่หลบหนีมาจากรามาดานเพราะไม่ต้องการแต่งงานกับออสมานผู้มีนิสัยโหดเหี้ยมชั่วร้ายโดยปลอมตัวเป็นชายและบอกชื่อปลอม พวกเขาต้องพบเจอทั้งโจรทะเลทรายที่พร้อมดักปล้นขบวนคาราวานที่เขาร่วมเดินทางไปด้วยจนต้องเดินทางกันจามลำพังในที่สุด มังกรทะเลทรายที่ดุร้ายและไม่สามารถทำร้ายมันได้ด้วยอาวุธธรรมดา มนุษย์หนูสกปรก ชายตาบอดที่เดินทางร่อนเร่กับอูฐเพียงลำพังเพราะถูกควักลูกตาเพราะเขามี "ดวงตาปีศาจ" ดวงตาสีฟ้าสดใสที่ผู้คนในเมืองเชื่อกันว่าจะนำภัยมาสู่คนใกล้ตัวเฉกเช่นเดียวกับดวงตาของยาคุป ที่ทำให้แม่เขาถูกควักลูกตาทั้งสองข้างเพียงเพราะให้กำเนิดบุตรที่มีดวงตาปีศาจ แต่ในดินแดนทะเลทราย ดวงตาของเขากลับได้รับการต้อนรับแม้กระทั่งกับราชินีโจรที่แสนดุร้าย เพราะที่นี่เชื่อกันว่าดวงตาปีศาจจะนำความรุ่งเรืองมาให้ และใครก็ตามที่อยู่ใกล้จะได้รับการคุ้มครอง

ในขณะที่อาฟซานก็ต้องอดทนกับการอยู่ในวังร่วมกับออสมานที่สุลต่านองค์ใหม่เชิญให้อยู่ร่วมด้วยและให้อำนาจตั้งกองทหารม้าหลังจากที่เสียไปในคราวที่กลับมาจากทะเลทรายในคืนเดือนมืด และอาฟซานต้องฝึกฝนวิชาอย่างหนักกับองครักษ์ที่พ่อเขาฝากฝังให้ดูแลพี่น้องคู่นี้เพื่อที่วันหนึ่งเขาจะได้ปกป้องตัวเอง และเอาตัวรอดได้ท่ามกลางทะเลทรายเมื่อถึงคราวจำเป็น

เป็นหนังสือที่อ่านแล้วสนุก น่าติดตาม แต่เนื้อเรื่องก็ออกจะโหดร้ายอยู่หน่อยๆทำให้ไม่ค่อยอยากอ่านติดกันนานๆ หรือบางทีก็รำคาญนางเอกตอนปลอมตัวเป็นผู้ชายที่ออกจะทำตัวและพูดจาแบบผู้หญิงที่ชอบต่อล้อต่อเถียงอยู่ตลอด แต่เนื้อเรื่องก็น่าติดตามจนอ่านเพลินจบเล่มได้ในเวลาไม่นาน แต่ก็แอบเปิดดูตอนจบตั้งแต่อ่านไปไม่ถึงครึ่งเพราะทนไม่ไหว ชะตากรรมแต่ละคนช่างโหดร้าย ถ้าจบไม่ดีจะได้ทำใจไว้ก่อน 

และนี่บางส่วนที่เราชอบค่ะ
 

- "คนโง่กับคนฉลาดต่างกันแค่สิ่งเล็กๆสิ่งหนึ่ง"  นักรบทะเลทรายกล่าวด้วยสีหน้าเฉยเมย "คนโง่จะไม่รู้จักการรอคอยและผลีผลามทำอะไรจนเกิดความเสียหายแก่ตนเองและผู้อื่น แต่คนฉลาดจะอดทนจนกว่าเวลาของตัวเองจะมาถึง เพื่อลิ้มรสความสำเร็จอย่างอิ่มเอมและปลอดภัย"

- "คนเราหากลดความสำคัญของตัวเองลง ก็จะสามารถอยู่ร่วมกับคนอื่นอย่างมีความสุขได้มากขึ้น"

- "ความมั่นคงในสิ่งที่ถูกต้องต่างหากที่ทำให้คนมีค่า หาใช่การอ่อนข้อต่ออำนาจที่ไม่ถูกต้องเลยแม้แต่น้อย"

- "เรื่องน่าเศร้าที่สุดของคนเราก็คือ เรามักจะคิดว่าเรารู้จักคนอื่นดีพอ ทั้งที่จริงๆแล้วไม่มีใครรู้จักใครอย่างแท้จริงหรอก"