เป็นหนังสือที่เล่าเรื่องราวจากชีวิตจริงของคนเก็บตัวอย่างของผู้เขียนถึงประสบการณ์ เรื่องราวต่างๆที่พบเจอว่ามันทำให้เขารู้สึกยังไง และเกิดจากอะไร รวมถึงว่าคนเก็บตัวแตกต่างจากคนเข้าสังคมอย่างไรทั้งทางด้านการแสดงออก สภาพจิตใจ และร่างกายยามที่ต้องใช้ชีวิตในสังคม เช่นคนเก็บตัวชอบการอยู่กับที่สิ่งคุ้นเคย สบายใจ อย่างการอยู่กับบ้าน คุยกับเพื่อนสนิทไม่กี่คน ส่วนคนเข้าสังคมจะมองว่าเป็นเรื่องน่าเบื่อ เพราะเขาชอบความรู้สึกตื่นเต้น สนุกสนานมากกว่า และเพราะคนทั้งสองประเภทตอบสนองต่อสารเคมีในร่างกายบางตัวแตกต่างกัน และบอกว่าทำไมคนเก็บตัวสามารถเป็นพิธีกรชื่อดังได้ นั่นเพราะทุกคนมี "ปุ่มเข้าสังคม" ที่ใช้เวลาที่ต้องออกไปพบเจอผู้คนภายนอก แต่ถ้าหากใช้มากไปก็ส่งผลเสียกับคนเก็บตัวอย่างมาก หรือบางคนเป็นคนเข้าสังคมแต่มีบุคลิกเงียบขรึม รวมถึงบอกให้รู้ว่าระดับการเป็นคนเก็บตัวของแต่ละคนก็มาก น้อยแตกต่างกันไปเหมือนเฉดสีไล่ระดับ

รวมถึงบอกวิธีที่ดีกับคนที่ชอบเก็บตัวว่าควรทำตัวอย่างไรในการเข้าสังคมที่จะไม่ทำให้อึดอัดใจ หรือสูญเสียพลังจนหมดแรงเมื่อกลับถึงบ้านซึ่งคนเก็บตัวจะใช้เวลาในการชาร์ตพลังงานใหม่ค่อนข้างนาน เช่นการพบปะที่คนเก็บตัวชอบคือไม่เกินสี่คน ได้พูดคุยกันอย่างสบายใจ ยามที่เสียใจก็ต้องการอยู่ลำพังมากกว่าให้ใครมาคอยปลอบ หรือแม้กระทั่งการที่หนีออกจากงานเลี้ยงที่เราอึดอัดเพราะไม่รู้จะคุยกับใครก็ไม่ใช่เรื่องผิดแต่อย่างใดแต่จะทำให้เรารู้สึกดี และสบายใจมากกว่า

และในเล่มยังมีคำถามที่มาจากคนเก็บตัวทางบ้านส่งถึงผู้เขียนแล้วเขานำมาตอบ ส่วนใครที่สงสัยว่าตัวเองเป็นคนประเภทไหนเขาให้คิดไปถึงตอนที่เรายังเด็กวัยประถมว่าเราเป็นคนแบบไหน เพราะนั่นคือช่วงเวลาก่อนที่สิ่งแวดล้อมจะหล่อหลอมเราให้ปรับตัวไปกับสังคม (ในเล่มมีแบบทดสอบ ๑๒ ข้อให้เราด้วย)

เป็นหนังสือที่เราอยากอ่าน เพราะเราก็เป็นคนเก็บตัวนะ แต่พออ่านหนังสือแล้วเราก็ไม่ได้อินเท่าไหร่ คิดว่าเราน่าจะเป็นคนเก็บตัวที่ชอบอยู่บ้าน ใช้เวลาไปกับการทำอะไรที่ชอบคนเดียวแต่ก็รักการเดินทางและพบปะผู้คน แต่แค่ไม่ชอบอยู่กับคนอื่นในสถานการณ์ที่เรารู้จักผิวเผินแต่ไม่สนิทมันทำให้อึดอัด มันเหมือนแบบควรคุยกันแต่เราไม่อยากคุยเพราะไม่สนิท แล้วก็คงเป็นเพราะเราไม่ได้จิตใจอ่อนไหวมากมายอะไรเหมือนกับเรื่องราวในหนังสือเลยอ่านแล้วไม่อินมากนัก แต่บางอย่างก็ทำให้เราเข้าใจตัวเองไปด้วย เช่นว่ามันเป็นปกติของคนแบบเรานะที่ไม่ชอบงานปาร์ตี้ใดๆที่คนเยอะเนี่ย

และนี่คือส่วนที่เราชอบ

"คนที่ชอบเก็บตัวก็เหมือนกับหนอนไหมที่สร้างรังและเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในนั้น ไม่สามารถเข้าสู่วงจรชีวิตถัดไปได้โดยสวัสดิภาพหากไม่มีเวลาอยู่กับตัวเองอย่างสมบูรณ์ อย่ามัวแต่ตำหนิจิตใจที่เอาแต่หลบอยู่ภายใน จงปล่อยเอาไว้จนกว่าจะสงบลงอย่างสมบูรณ์"
 

"คุณค่าของการเอาใจใส่แบบเฉื่อยชาของคนชอบเก็บตัว คือการเติมเต็มสิ่งที่ขาดมากกว่าการวางเพิ่มลงไป เห็นได้ชัดว่าการเติมเต็มสิ่งที่ขาดเป็นสิ่งจำเป็นมากกว่า"