รีวิวหนังสือ "The power of meaning อะไรทำให้ชีวิตคนเรามีความหมาย - Emily Esfahani Smith"
เป็นหนังสือที่ค้นหาว่า"อะไรทำให้ชีวิตคนเรามีความหมาย" และทำให้เรายังคงต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป เป็นการค้นหาความสุข ความหวังและแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต ในหนังสือมีทั้งหมด ๗ บท คือ วิกฤติความหมาย,ความผูกพัน,จุดมุ่งหมาย,การเล่าเรื่อง,การข้ามพ้นตัวตน,การเติบโต และวัฒนธรรมแห่งความหมาย ซึ่งถ้าดูจากสารบัญมันเหมือนจะเป็นหนังสือที่อ่านยาก แต่ความจริงคือทุกบทเขียนให้เราเข้าใจได้ง่ายมากด้วยการเขียนให้เห็นภาพ ผ่านตัวอย่างเรื่องราว การวิจัย และอื่นๆที่ทำให้เราได้เห็นชีวิตและปัญหาของผู้คนบนโลกที่เราอาจเคยมองข้ามหรือคิดไม่ถึง ไม่เข้าใจพวกเขา แล้วเปลี่ยนมุมมองใหม่ เช่นบทที่สอง เรื่องความผูกพัน ที่เขียนถึงพนักงานทำความสะอาดภายในโรงพยาบาลที่รู้สึกไร้ตัวตน และพวกหมอคือพวกที่ทำให้เขารู้สึกถึงความรู้สึกนี้มากที่สุด ด้วยการที่หมอมักไม่สนใจ ไม่ทักทาย มองข้าม หรือที่พวกเขามักพูดว่า"ไม่เห็นหัว" นอกจากจะทำให้พนักงานทำความสะอาดรู้สึกต้อยต่ำ ไร้ค่าแล้ว พอพวกเขารู้สึกเช่นนี้การทำงานก็จะทำไปเพียงตามหน้าที่ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขารู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของทีม ได้รับการยอมรับ เป็นพวกพ้อง ประสิทธิภาพในการทำงานก็จะยิ่งสูงขึ้นซึ่งเรียกว่า "ความสัมพันธ์คุณภาพสูง" เช่นที่เกิดกับเบน พนักงานทำความสะอาดในโรงพยาบาลที่ปวดท้องรุนแรงจนต้องงอตัวจับไม้กวาดแล้วหมอคนหนึ่งเดินมาหาเขาแล้วถามเขาเป็นอะไรพร้อมกับวินิจฉัยอาการเบื้องต้น นั่นทำให้เบนรู้สึกว่าเขาได้รับความใส่ใจ และทุกครั้งที่หมอคนนั้นเจอเขาในโรงพยาบาลก็มักทักทาย และถามอาการว่าดีขึ้นไหม นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าเขามีคุณค่าและเป็นส่วนหนึ่ง
หรืออีกหลายเรื่องราวที่เล่าเรื่องการจัดตั้งกลุ่มขึ้นมาเพื่อช่วยเยียวยาผู้ที่กำลังประสบปัญหาเดียวกัน เช่น คนที่ผ่านการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก พวกเขาจัดตั้งกลุ่มเพื่อพูดคุยถึงเรื่องราวความสูญเสีย บอกเล่าความรู้สึกในใจ ได้ระบาย พูดคุยให้คนที่เคยพบเจอมาเช่นเดียวกันได้รับฟัง มันทำให้พวกเขาไม่ต้องรู้สึกโดดเดี่ยว สิ้นหวังอีกต่อไป และได้เริ่มต้นใช้ชีวิตต่อไปได้หลังจากที่ผ่านเรื่องราวแย่ๆ หรือบางคนก็ได้ค้นพบอะไรใหม่ๆ และบางคนก็ได้เข้าใจหลังจากที่ได้เล่าเรื่องราวออกมาแล้วมองย้อนกลับไปจากมุมมองที่ต่างออกไปจากเดิม
เป็นหนังสือที่ดีมากๆ ทำให้เราได้เข้าใจผู้คนต่างๆที่กำลังประสบพบเจอปัญหา แล้วได้รู้ว่าพวกเขาผ่านมันไปได้อย่างไร ได้เห็นตัวอย่างเรื่องราว กลุ่มผู้คนต่างๆที่จัดตั้งเพื่อช่วยเหลือกันและงานวิจัยมากมาย ทำให้ได้รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่พวกเขาค้นพบและทำให้มีกำลังใจ รู้สึกว่าควรมีชีวิตต่อไปข้างหน้า เพราะชีวิตล้วนเต็มไปด้วยปัญหาต่างๆที่เราอาจต้องเคยพบเจอเรื่องใดเรื่องหนึ่งในนั้น การได้อ่านเรื่องราวเหล่านี้ทำให้เราเหมือนได้เพื่อน และได้รู้แนวทางเมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นว่าควรทำยังไง ยิ่งอ่านก็ยิ่งรักหนังสือเล่มนี้
อย่างเช่นมีงานวิจัยว่าการได้เล่าเรื่องราวออกมาแทนที่จะเก็บไว้ในใจคนเดียว ได้เขียนระบายทำให้คนมีสุขภาพที่ดีขึ้นกว่าเดิม หรือเรื่องราวพนักงานทำความสะอาดภายในโรงพยาบาลที่เราเห็นมากับตาตอนไปโรงพยาบาล หรือแม้แต่ตอนนี้ที่เราต้องหยุดงานยาวเรามักคุยกับเพื่อนที่ต้องหยุดงานเหมือนกัน มันเป็นอย่างที่หนังสือบอกว่ามันดีกว่า เพราะเรารู้สึกอุ่นใจ สบายใจกว่าเพราะรู้ว่ายังมีเพื่อนที่พบเจอเรื่องราวเหมือนกันไว้ปรับทุกข์กัน มันทำให้เรารู้สึกว่าอ่านหนังสือเล่มนี้แล้วได้ทั้งหนทางแก้ไขยามเมื่อเจอปัญหา และทำให้เราอยากเป็นคนที่ดีขึ้น มีเมตตากับผู้คนต่างๆที่พบเจอมากขึ้น (ซึ่งก็ทำได้บ้างระยะหลังหลายปีมานี้ เพราะเราเป็นพวกนิ่งๆกับคนไม่คุ้นเคย ออกจะเฉยชาเลยทีเดียว แต่ถ้ากับเหล่าเพื่อนแล้วพูดไม่หยุด และสาเหตุที่เราปรับปรุงตัวก็เพราะอ่านหนังสือจิตวิทยานี่ล่ะ)
จุดมุ่งหมายเกิดได้จากการมีบางอย่างให้ทำ "ไม่มีอะไรสร้างทุกข์ให้มนุษย์มากไปกว่าการได้พักผ่อนอย่างสมบูรณ์ โดยไร้ซึ่งความกระตือรือร้นอยากทำสิ่งที่ตัวเองหลงใหลจริงๆ ไร้ซึ่งธุระการงาน ไม่มีกิจกรรมสนุกๆให้ทำ และไม่มีอะไรให้ได้ศึกษาเรียนรู้" เบลส ปาสกาล นักปรัชญาชาวฝรั่งเศสเขียนไว้ในหนังสือเรื่อง Pensses (ห้วงคำนึง) "และแล้วมนุษย์ก็รู้สึกถึงความไม่มีตัวตน หงอยเหงา สิ้นหวัง และไร้สุข ความขาดพร่อง การต้องการพึ่งพาคนอื่น รู้สึกถึงความอ่อนแอ และความว่างเปล่าของตัวเอง แล้วจู่ๆความอ่อนเปลี้ยเพลียแรง ความหม่นหมองความเศร้า หงุดหงิด กลัดกลุ้ม และสิ้นหวัง ก็ผุดขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจ"
พอเราอ่านเจอตรงนี้รู้สึกว่ามันช่างเข้ากับสถานการณ์ตอนนี้จริงๆเลย โควิด-19 มาก็ว่างกันยาวๆหลายเดือน ออกไปทำงานไม่ได้ ออกไปไหนไม่ได้ ความรู้สึกนี้ก็ผุดขึ้นมาแว้บๆตอนว่างจัด
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [