เป็นเรื่องสั้นจากนักเขียนรางวัลโนเบลซึ่งมีทั้งหมด ๑๑ เรื่อง เล่าเรื่องราวชีวิตของชาวไร่เป็นส่วนใหญ่รวมถึงผู้คนอาชีพอื่นแต่มีฉากหลังเป็นเทือกเขาสลีนัสโดยที่แต่ละเรื่องไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันแต่อย่างใด บางเรื่องก็สั้นมาก บางเรื่องค่อนข้างยาวและมีตอนต่อเนื่อง ซึ่งเรื่องราวก็สะท้อนสังคม ความคิด การใช้ชีวิต การดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตให้รอดของผู้คนแถบนั้น ด้วยสไตล์การเขียนที่แตกต่างกันไปในแต่ละเรื่องด้วยการเล่าเรื่องที่น่าติดตาม เป็นเรื่องสั้นที่แฝงเรื่องราวบางอย่างให้เราคิดตาม หรือสะท้อนอะไรบางอย่างในสังคมออกมา

เป็นหนังสือที่เราไม่รู้ว่าควรจะเล่าออกมายังไง เพราะแต่ละเรื่องมันก็หักมุม และหลายเรื่องก็จบแบบ ห๊า...อะไรเนี่ย ซึ่งมีเยอะมากและทำให้เรานิ่งค้างไปหลายวินาทีก่อนจะอ่านบทต่อไป และด้วยบรรยากาศสถานที่ สังคมที่มันแตกต่างจากที่เราคุ้นชินหรือเคยได้อ่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี่เป็นครั้งแรกที่เราได้อ่านงานของเขา ทำให้บางเรื่องที่เขาเล่าหรือต้องการสื่อโดยไม่ได้เขียนออกมาตรงๆก็ทำให้เราไม่เข้าใจอยู่หลายเรื่อง ได้แต่เดาเอาว่ามันน่าจะหมายถึงอะไรหรือใคร แต่ที่อ่านได้จนจบเพราะว่าเขาเล่าเรื่องน่าสนใจดี มีลุ้นระทึก และน่าติดตาม แล้วก็สไตล์การเขียนที่อยากจบก็จบ เช่นเรื่องอาหารมื้อเช้า ที่เล่าเรื่องความสวยงามของบรรยากาศ ความรู้สึกดื่มด่ำแล้วก็ตัดจบไม่มีอะไรมากกว่านั้นทั้งที่ก่อนหน้าแต่ละเรื่องคืออย่างโหดและคงเป็นเรื่องเดียวที่ไม่ได้แฝงความนัยอะไรบางอย่างเอาไว้ เพราะนอกจากนั้นก็ล้วนแฝงเรื่องราวให้เราคิด หรือได้เห็นสภาพสังคมที่มันไม่ได้ดีอย่างที่คิดหรือคาดหวัง ต้องการ และการจัดการของตัวละครในเรื่องที่ได้สะท้อนสังคมออกมา ซึ่งถ้าเรื่องไหนที่เราอ่านแล้วเข้าใจก็จุกเหมือนกันทั้งที่การเล่าเรื่องของเขาไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย เล่าง่ายๆแต่เล่นงานหนัก