รีวิว บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน : หนานไพ่ซานซู



  บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
 
(หมายเหตุ : นี่เป็นรีวิวที่เขียนไว้นานแล้ว)
 
 
สำหรับหนังสือชุดนี้แล้ว เหมือนเป็นการเดินทางที่ยาวนานพร้อมคณะเดินทางที่คุ้นหน้าคุ้นตาที่ก็ดูห่างเหินไปในขณะเดียวกัน บันทึกจอมโจรแห่งสุสานทั้งหมดสิบเล่ม ได้พาคนอย่างเราซึ่งไม่ถูกโรคกับเรื่องสยองขวัญเอาเสียเลย พานพบกับศพเป็นร้อยๆครั้ง วิ่งหนีผีในจินตนาการของตนเองนับครั้งไม่ถ้วน หลายคนบอกว่าเรื่องนี้ไม่น่ากลัว ซึ่งก็คงเป็นอย่างนั้นแหละค่ะ ขนาดเราที่ขวัญอ่อนขนาดหนัก เมื่อมาถึงเล่มสิบ ก็เริ่มรู้สึกชินชาไปพร้อมๆกับอู๋เสียซะแล้ว
 
เราคงไม่กล้าเขียนเนื้อเรื่องย่อของชุดนี้แน่ๆ เพราะเราเองยังรู้สึกว่า เราไม่สามารถเก็บเรื่องราวทั้งหมดในหนังสือได้หมด บางเรื่องเรายังไม่เข้าใจ และก็เกียจคร้านเกินกว่าจะพลิกกลับไปอ่าน แต่ถึงอย่างนั้นก็มีความคิดที่จะอ่านใหม่ทั้งหมดค่ะ
 
ตอนที่เราเริ่มอ่านเรื่องนี้ เราอ่านช้ากว่าทุกคนมาก เรียกได้ว่าจนเต้ามู่ภาคซีรีย์ฉายจบเราถึงเพิ่งอ่าน แต่ถึงอย่างนั้นซีรีย์ก็ไม่ได้ดูด้วยซ้ำ แล้วก็คิดว่าคงไม่ดูด้วยล่ะค่ะ เพราะว่าเราไม่อยากให้จินตนาการของเราถูกกำหนดรูปร่างหน้าตา เมินโหยวผิง อู๋เสีย และนายอ้วน ในแบบของเรานั้น มีเรารู้จักเพียงคนเดียว ...ถึงเราจะคิดว่าหยางหยางหน้าตาดี้ดีก็เถอะ 5555 
 
บันทึกจอมโจรแห่งสุสานมีทั้งหมดสิบเล่ม สนุกสนาน ลุ้นระทึกทั้งสิบเล่ม คนที่เรารู้จักมากที่สุดเห็นจะเป็นอู๋เสีย เพราะเราอยู่กับอู๋เสียตลอดเวลา นอกนั้นคนอื่นเราคงไม่อาจพูดได้เต็มปากว่ารู้จัก คิดว่าอู๋เสียก็เช่นกัน หนังสือชุดนี้มีปมปริศนามากมาย เราได้ยินคำต่อว่ามามากว่า หนังสือมาตกม้าตายในเล่มที่สิบกับการจบที่ไม่สมบูรณ์นัก ซึ่ง...ก็ไม่สมบูรณ์จริงๆในสายตาเรา ถึงจะบอกว่าจะมีภาคสองก็เถอะ แต่เราคิดว่าคนเขียนไม่ได้มีแผนที่จะเขียนภาคสองด้วยซ้ำในตอนแรก แต่การจบแบบนี้ไม่แตกต่างอะไรจากการเล่านิทานเรื่องยาวและลุกขึ้นในที่สุด เพื่อบอกว่า เรื่องมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก ไม่ต้องรู้ และแยกย้ายกันไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า อะไรทำนองนี้
เราว่ามันจบไม่ลงชัดๆ ประมาณว่าตันแล้ว แต่ถูกกดดันจนต้องออกมาเฉลยในภาคต่อไป
 
คนอ่านยังไม่รู้เลยว่า "มัน" คือใคร และ "ความลับ" บ้าบอคอแตกอะไรกันแน่ที่ทำให้เรื่องวุ่นวายมากมายขนาดนี้ ความลับที่ไม่มีใครรู้เหรอ ความลับที่แม้แต่คนสกุลจางยังไม่รู้น่ะนะ มันให้ความรู้สึกเหมือนมีใครสักคนถือไหใบใหญ่มา โอ้อวดว่าข้างในมีของล้ำค่า ใครทายถูกจะมอบให้ แต่แท้จริงแล้วไม่มีอะไรภายในเลย อดคิดไม่ได้ว่า นี่คนเขียนคิดมาก่อนรึเปล่าว่าความลับมันคืออะไร ตัวคนเขียนเองรู้หรือยังว่า ความลับ ที่ว่าน่ะ คืออะไร หรือคิดไม่ออกเลยจบไว้อย่างนี้กันแน่
รวมถึงปริศนามากมายที่ยังรอการไข เช่น "หลังประตูสำริด" "อู๋เสียคนที่สอง" ที่คิดๆไปคิดๆมาอาจจะเป็น อวี่ฉี หรือ ฉีอวี่ อะไรนั่น ซึ่งคนอ่านก็ไม่รู้เช่นกันว่า คนคนนั้นเป็นใคร แล้วอู๋เสียคนที่สองนี่เกี่ยวกับคนที่คลานไปคลานมาในโกลมุดนั่นมั้ย แล้วไอคลานๆในโกลมุดมันยังไง (บอกตรงๆเรื่องวิดีโอนึกถึงเดอะริงมากๆ)
แล้วยังเรื่องของอาสามและเซี่ยเหลียนหวน อาสามในวังงูเป็นใคร แล้วคนที่อยู่ใต้ดินนั่นใคร แล้วใครตายไป หรืออาสามจริงๆไม่มีใครตายสักคน แล้วตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ไหน แล้วถ้าไม่มีใครตายสักคน พานจื่อจะตายไปหาพี่สามที่ไหนละเนี่ยยย สงสารพานจื่อ 
ไม่นับปริศนากระจอกงอกง่อย อย่าง เหวินจินกับอุกกาบาต หรือ ในอุกกาบาตมีอะไรเมินโหยวผิงถึงเป็นงั้นก็ไม่ได้เฉลย
แต่ก็เห็นว่าปริศนาบางส่วนจะเอามาเฉลยในภาคถัดๆไป ก็จะรออ่านแล้วกันค่ะ ;)
 
นั่นแหละค่ะ... ถึงแม้จะมีปริศนามากมาย ที่บางอย่างเราก็ไม่รู้ว่า เป็นที่เราอ่านไม่แตกฉาน หรือเป็นที่คนเขียนไม่เฉลย ถึงอย่างนั้นเราก็ยังคิดว่าเป็นหนังสือที่น่าอ่าน และจะอ่านซ้ำสองด้วย เพราะว่ามันสนุกลุ้นระทึกจริงๆ เป็นเรื่องที่สนุก มีจังหวะการดำเนินเรื่องที่ดี เรื่องเล่าไม่มีตอนไหนที่น่าเบื่อเลย แถมยังร่ำรวยอารมณ์ขันไม่ว่าจะเป็นนายอ้วนที่ขำตลอด กับอู๋เสียที่ชอบคิดอะไรตลกๆโดยที่เจ้าตัวก็คงไม่ได้ตั้งใจให้มันตลก ที่สำคัญที่สุดคือ สามารถทำให้เราเดินทางไปกับตัวละครได้ด้วยใจจริง ในตอนท้ายที่เราอ่านบทส่งท้ายที่ผู้เขียนเป็นคนเขียน ในช่วงที่เอ่ยถึง มิตรภาพของนายอ้วน อู๋เสีย และเมินโหยวผิง เรารู้สึกเหมือนจะร้องไห้เลย (แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ร้องหรอกนะ)
 
ภาคที่เราชอบมากที่สุด คือภาคต้นไม้เทพเจ้า ค่ะ ทั้งที่มันเหมือนเป็นภาคแยกแบบไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลัก แต่เรารู้สึกว่าลุ้นมาก แล้วก็พลิกกลับมาได้อย่างน่าชื่นชมในตอนท้าย เราชอบช่วงเฉลยมาก คือขนลุกไปหมดเลยตอนนั้น 555 คือขนลุกแทนอู๋เสียน่ะค่ะ อ้อ...แล้วก็ไปๆมาๆ เราคิดว่าคนเขียน เขียนเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องหลักได้สนุกมาก อย่างต้นไม้เทพเจ้า หรือ ตอนพิเศษวันตรุษจีน ที่โอเคเลย ปม บรรยากาศ ตัวละครทั้งพ่อ อารอง อาสาม หรืออู๋เสีย มีสีสันมากๆ โดยเฉพาะอารอง ยกให้เป็นตัวเอกของตอนนี้ไปเลย
 
สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้ดังอีกอย่างน่าจะเป็นคาแรกเตอร์ตัวละครต่างๆ โดยเฉพาะ เมินโหยวผิง ที่เท่มาก และตัวละครทุกๆตัวมีเสน่ห์ ไม่ว่าจะเป็น นายอ้วนที่มีอารมณ์ขันเป็นคนหยาบแต่มีความละเอียดและมีความคิดอันปลอดโปร่ง เสี่ยวฮัวที่ออกมาแปปเดียวแต่เราชอบ อาสามผู้บ้าระห่ำที่ซับซ้อนมาก พานจื่อผู้ซื่อสัตย์ 
แต่คนที่เราชอบมากที่สุดคือ อู๋เสีย ค่ะ ซึ่งประหลาดมาก ปกติเราไม่ค่อยชอบคาแรกเตอร์คนดีแบบนี้ แต่อู๋เสียเป็นคนดีที่ไม่น่ารำคาญเลย อู๋เสียสามารถเลวได้ มีความบิ่นในตาชั่งศีลธรรมของตนเองเล็กน้อย แต่ถึงที่สุด อู๋เสียเป็นคนดีที่สุดในเรื่อง มีเมตตา และให้ความสำคัญกับชีวิตคนมากที่สุด แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อถึงเวลาก็สามารถปล่อยวางได้อย่างไม่น่าเชื่อ เราชอบฉากตัดคอท่านย่าฮั่ว อู๋เสียจะไม่ทำอะไรก็ได้ แต่นั่นจะทำให้เสี่ยวฮัวต้องเกิดปัญหา ต้องทำอะไรสักอย่าง การตัดคอถือเป็นเรื่องร้ายแรง และปัญหาที่ว่าก็อาจจะเกิดกับอู๋เสียเสียเอง ถึงจะไม่ได้ลงมือด้วยตัวเอง แต่ก็รับผลที่เกิดขึ้นด้วยตัวเอง
อย่างกับอาหนิงที่แว้งกัดหลายรอบ อู๋เสียไม่เคยทิ้งเลยสักครั้ง เมื่อช่วยได้จะช่วย และขีดการยื่นมือช่วยของอู๋เสียก็กว้างไกลมากเสียด้วย นั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่อู๋เสียเป็นศูนย์รวมความรักของคนในเรื่อง ไม่ใช่แค่เพราะอู๋เสียไม่เก่งเท่านั้น ถ้าไม่เก่งจะทิ้งไปเสียก็ได้ แต่เพราะอู๋เสียเป็นอู๋เสียนั่นแหละ ทุกคนจึงคล้ายจะปกป้องนายน้อยคนนี้กันหมด ทั้งอาสามทั้งสอง โดยเฉพาะ อาสามเซี่ยเหลียนหวน อารอง หรือ อย่างเมินโหยวผิง นายอ้วน ที่หากเป็นไปได้ก็ไม่ทิ้งไป หรือ คนอย่างเสี่ยวฮัวที่ไม่ค่อยจะช่วยใครนัก พานจื่อ(ที่ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะอาสามรักอู๋เสียอ่ะนะ)
 
สุดท้ายขอพูดในฐานะแฟนเกิร์ลคนหนึ่ง เราอ่านนิยายวายมามาก อ่านการ์ตูนวายมาก็เยอะ แต่ส่วนมากเรามักจะไม่ชิบคู่ที่อยู่ในนิยายทั่วไปหรือการ์ตูนทั่วไป นอกจากมันจะเปิดโอกาสให้ชิบแบบโต้งๆ กับ บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน พูดเลยว่าเป็นเพราะกระแสในหมู่สาววายเราถึงมีความคิดจะเริ่มอ่าน แต่พออ่านจริงๆแล้วก็ ไหนวะ... ไหน อ่านไปสามเล่ม เมินโหยวผิงพูดกับอู๋เสียกี่ประโยค ไหน ผิงเสีย มาจากไหน แต่พอเราอ่านมาจนถึงเล่มสิบ ก็รู้ได้ในทันทีว่าทำไมเรื่องนี้ถึงกระแสเยอะเหลือเกิน หนึ่งคือเรื่องนี้มีพลังมิตรภาพแก่กล้ามาก ...สำหรับ #ผิงเสีย เราแบบรู้สึกเหมือนคนเขียนก็ลำเอียงให้คู่นี้เหมือนกัน ไม่ได้ลำเอียงในทางนั้น หมายถึงคู่นี้มีความสัมพันธ์ที่พิเศษกว่าคนอื่น โดยเฉพาะฉากที่อู๋เสียตามเสี่ยวเกอไปที่ฉางไป๋ซาน โห ไม่มีคนชิบก็แย่แล้ว ไหนจะเป็นเกร็ดแบบขำๆอย่างคนที่จะแต่งงานกับเสี่ยวเกอต้องมีเลือดแบบเสี่ยวเกออีกล่ะ 
รวมถึงคู่อื่นๆที่มีบ้างประปราย มันไม่ได้ชัดเจนอะไร จริงๆมันก็แค่มิตรภาพ ความสัมพันธ์อันแนบแน่นนั่นแหละ แต่ว่ามันก็พอมองออกถึงสาเหตุแห่งการชิบอ่ะ อย่าง #ฮัวเสีย ที่เราชอบเป็นพิเศษ สำหรับ #ผิงเสีย เรารู้สึกว่ามันมาเต็มจนแทบไม่มีที่เหลือให้คิดต่อ แต่สำหรับ #ฮัวเสีย เป็นการมาแบบเบาๆ ที่ยังมีที่เหลือเฟือให้จินตนาการ
คู่ที่เราชอบอีกคู่คือ #พานสาม เราชอบความสัมพันธ์ของอาสามและพานจื่อมาก เป็นความเชื่อใจกันและกัน อาสามยามตกต่ำที่สุด ยังมีพานจื่อ หมาบ้าของอาสามที่สามารถทิ้งชีวิตที่ตัวเองก็ไม่อยากได้ให้กับพี่สามได้อย่างไม่ลังเล จนเราแอบคิดเหมือนกันว่า คนที่พานจื่อทั้งนับถือเคารพรักสุดชีวิตคนนี้คืออาสามคนไหน จากที่อู๋เสียเล่า อาสามและเซี่ยเหลียนหวนต้องสลับตัวกันไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้งแน่นอน แต่เราคิดว่า อาสามคนที่พานจื่อพูดถึง คืออาสามที่ตายไปในวังงู
แล้วก็มีคู่อื่นๆอีกมากมายอย่าง #เอ้อร์หวน อารองและอาสาม อารองผู้ฉลาดเฉลียวเข้มงวดและใจเย็น กับ อาสามผู้บ้าระห่ำที่ไม่เคยชนะพี่ชายตนเองเลย เรารู้สึกว่าไม่ว่าอาสามคนไหนก็แพ้ทางอารองทั้งคู่ บางทีอารองอาจจะไม่เคยแพ้ใครเลย
หรืออย่าง เซี่ยเหลียนหวน กับ อู๋ซันเสิ่ง ที่จริงๆคงจะสนิทสนมกันมากพอดู เพราะใช้ชีวิตเป็นคนคนเดียวกันมาหลายปี จนเราคิดว่าเนื้อเรื่องของเซี่ยเหลียนหวนและอาสามตัวจริง คงจะสนุกไม่น้อยทีเดียว
คู่ที่แปลกที่สุดที่เคยเห็นคนชิบมาคือ #ว่านวัง แบบ ห้ะ อะไรนะ ตอนไหน ยังไง ได้ข่าวว่ากษัตริย์ว่านหนูไม่ใช่คนนะ น่าจะเป็นตะขาบเลยไม่ใช่เหรอ
แต่ทั้งนีทั้งนั่น การแฟนเกิร์ลลิ่งของบรรดาแฟนๆสาวๆ ก็ทำให้การติดตามเต้ามู่ปีจี๋มีสีสันสำหรับเรามากทีเดียวค่ะ
 
อ้อ...สำหรับเก้าสกุล เป็นส่วนเนื้อเรื่องของเต้ามู่ที่เราค่อนข้างชอบ และคิดว่าบรรดาแฟนๆสาวๆก็คงชอบเนื้อเรื่องส่วนนี้กันด้วย เพราะมีความดรามาติก และเนื้อเรื่องก็ชวนให้ติดตามเหล่าบรรดาคุณชายแห่งเก้าสกุล เพราะฉะนั้นซีรีย์เก้าสกุล (ที่แม้เนื้อเรื่องจะไม่ค่อยเกี่ยวข้องกับเต้ามู่แบบหลักๆมากนัก) เราก็เลยดู แม้ว่าเนื้อเรื่องจะไม่เกี่ยวกับที่คาดไว้เลยก็เถอะ
 
สรุป ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่จบไม่ค่อยดี แต่เราไม่เสียใจที่อ่าน และจะอ่านซ้ำแน่นอน ส่วนจะแนะนำให้คนอื่นอ่านมั้ยนั่น เราก็คิดว่าเราก็อาจจะพูดว่า "เราสนุก ลองอ่านดูก็ดีนะ"



Create Date : 11 มิถุนายน 2560
Last Update : 22 กรกฎาคม 2565 9:20:53 น.
Counter : 13627 Pageviews.

4 comments
  
ได้ยินหลายเสียงว่าสนุก แต่เราก็ยังไม่ได้ลองอ่านสักทีค่ะ
เดี๋ยวจะคอยมองเพจสยาม เผื่อเค้ามีโปรเรื่องนี้ราคาพิเศษ จะสอยมาอ่านดูบ้างค่ะ
โดย: Serverlus วันที่: 12 มิถุนายน 2560 เวลา:13:08:25 น.
  
Serverlus : เราว่าในงานหนังสือก็ลดทั้งเซตอยู่ค่ะ จำได้ว่าที่เจอสูงสุดประมาณยี่สิบเปอร์เซ็นนะ ถ้ารอเวลาออกไปอีกหน่อยอาจจะลดมากกว่านี้ก็ได้ค่ะ เพราะอย่างรหัสลับหลังคาโลกก็เห็นบางร้านที่งานลดครึ่งราคาแล้ว
โดย: marina_rain วันที่: 12 มิถุนายน 2560 เวลา:15:25:34 น.
  
เห็นหนังสือเรื่องนี้ตั้งนาน ไม่เคยคิดจะอ่าน จนพักนี้ว่างมากควานหนังเก่ามาดู เกิดถูกใจเตียบ่อกี้ ก็เลยตามเตียบ่อกี้ลงสุสาน ทีนี้เสร็จเลย ตกหลุมเสี่ยวเกอไปเรียบร้อย ตามหาข้อมูลอยุ่น่ะ ก็เพิ่งเคยดูแค่ตำหนักทิพ แล้วก็ต่อด้วยขั้วสุดท้าย เฮ้อ ไม่น่าตกหลุมสุสานเลยจริงๆ
โดย: กรวิก IP: 49.49.223.154 วันที่: 23 พฤษภาคม 2565 เวลา:11:31:00 น.
  
กรวิก - ตกแล้วตกเลยค่ะ หลุมนี้ 5555555555555
โดย: marina_rain วันที่: 27 พฤษภาคม 2565 เวลา:23:43:01 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

marina_rain
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [?]



ติดต่อทางอีเมลได้ที่ wasineechann@gmail.com
มิถุนายน 2560

 
 
 
 
1
2
4
5
6
7
8
10
12
13
14
16
17
18
19
20
22
24
25
26
27
29
30
 
 
All Blog