เรื่องย่อหลังปก"ผมกลัวการนอนคนเดียว ช่วยนอนข้างๆ เป็นเพื่อนผมได้ไหมครับ"
เจคราวน์ ฟอร์ด-ผู้บัญชาการกองทัพเรืออวกาศ 999 เจ้าของฉายาเครื่องจักรสังหาร ที่กำลังเบื่อหน่ายสุดขีด ตาเป็นประกายทันทีที่ได้เจอ "ของเล่นแสนนุ่มนิ่มชิ้นใหม่" เขาซ่อนเขี้ยวเล็บไว้แล้วใช้ใบหน้าหวานที่ขัดกับนิสัยหลอกให้นาซหลงใหล ยิ่งได้รู้ว่า "ตัวตนแท้จริง" ของอีกฝ่ายเป็นใคร นัยน์ตาสีอำพันก็ยิ่งเป็นประกาย กว่าจะรู้ว่าทำไมถึงติดใจ "หญ้าอ่อนรสชาติธรรมดา" ก็เวลาที่...
นาซ อีดิธ-แฮ็กเกอร์อัจฉริยะ ได้รับภารกิจเข้าไปเป็นสายลับ ในฐานะผู้ให้คำปรึกษาของกองทัพเรืออวกาศ 999 โดยไม่รู้เลยว่าที่นี่เป็นสถานที่รวมตัวของเหล่าคนบ้า ยิ่งไปกว่านั้นเขาดันตกหลุมรักผู้บัญชาการเจคราวน์ ผู้ที่ถูกล่าวขวัญว่าบ้าที่สุดในกองกำลังนี้ กว่าจะรู้ว่าชายหนุ่มรูปงามที่เคยคิดว่าช่างแสนดีเป็นใคร ก็ในวันที่มีสิ่งล้ำค่าก่อกำเนิดขึ้น
คุยกันหลังอ่านออกตัวก่อนว่างานของจังนยังที่ผ่านมาคือ Kill the Lights ซึ่งเราไม่ชอบ จริงๆแล้วตีมของเรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรที่เราชอบเท่าไหร่ค่ะ ทั้งแนว Sci-fi ซึ่งเราไม่ค่อยเลือกมาอ่านบ่อยนัก ทั้งแนว Mpreg ที่จะไม่ใช่แนวที่เราหยิบมาอ่านเป็นแนวแรกๆแน่ๆ เพราะฉะนั้นเราก็เลยอ่านเรื่องนี้แบบไม่หวังอะไรเลย (ตอน Kill the Lights หวังเอาไว้เยอะมากเพราะตอนนั้นคน Hype กันสุดๆ) ส่วน Shooting star นับว่าเราค่อนข้างอ่านช้าแล้ว หนังสือเองก็ออกมาหลายปีแล้วด้วย ดังนั้นเราเลยได้ยินรีวิวมาก่อนหน้านี้แล้ว นับว่าเสียงค่อนข้างแตกพอสมควร คนไม่ชอบก็ค่อนข้างเยอะ ดังนั้นเราจึงอ่านไปแบบไม่ได้คิดอะไรมากค่ะ
แต่ปรากฏว่าชอบกว่าที่คิดนะ ถึงพระเอกจะมีความสไตล์จังนยังนิดนึงตรงที่แบบชอบรุนแรงอะ เป็นพระเอกแนว Abusive แล้วก็มีฉาก Rape คือรู้สึกว่าฉาก NC ในเรื่องที่เห็นชัดๆแทบจะ Non-con ทั้งหมดไม่ก็ Dub-con แต่เราก็ยังชอบพระเอกคนนี้มากกว่าพระเอกของ Kill the Lights แต่ถ้าใครไม่ชอบการมีฉากรุนแรงแบบนี้ก็แนะนำให้ผ่านเลยดีกว่าค่ะ เพราะว่าฉาก Rape ในเล่มสองคือค่อนข้างหนักหนาเอาการอยู่ แบบโหดเลยอะ เหมือนจะฆ่ากันแล้ว
ทั้งนี้ทั้งนั้นเราค่อนข้างชอบ Dynamic ของตัวละครสองตัวนี้ระหว่างพระนาย คือเป็นอะไรที่โคดจะ Toxic Relationship แต่ก็ยังดึงดันจะอยู่ด้วยกันแล้วสุดท้ายก็ดันอยู่ด้วยกันได้ ชอบความโรคจิตสุดโต่งของตัวละครในเรื่องทั้งตัวพระเอกหรือตัวละครรองๆในหน่วย รู้สึกว่าเป็นการออกแบบตัวละครที่แบบฉูดฉาดดีค่ะ
ส่วนตัวนายเอกเป็นเหมือนสัตว์ตัวเล็กๆที่โง่งมอยู่บ้าง
จริงๆแล้วพลอตในส่วนของ Love Line เชยมาก เป็นแนวพระเอกที่มารู้ตัวว่ารักเมื่อสายตอนที่นายเอกหนีไปแล้ว นี่มันก็พลอต classic ของนิยายอิโรติกเลยนี่เนอะ แล้วก็การเข้าใจผิดแบบโง่ๆกับการหนีกันไปกันมาก็สุดจะน้ำเน่าค่ะ แต่เราก็ชอบ จะบอกว่าปกติเราเฉยๆกับอะไรแบบนี้ เราชอบแนวพระเอกแสนดีอย่าง This time มากกว่า แต่เราก็ยังชอบคู่เจคราวน์กับเนซอยู่ดีค่ะ คือคิดว่าเข้ากันดีน่ะ
รวมๆคือเราชอบมากกว่าที่เราคิดไว้ (แต่คงไม่ได้ชอบขนาดอ่านซ้ำอีกรอบ) แล้วก็ถ้าถามว่าจะแนะนำคนอื่นมั้ยเราคงไม่ได้แนะนำ เพราะมีบางส่วนที่มันค่อนข้างสุดโต่งแบบที่เราคิดว่าคงจะไม่ได้เหมาะกับทุกคน แต่ถ้าใครชอบสายพระเอกโหดหื่น (โหดจริงๆแบบเลือกตกยางออก) ก็อาจจะลองอ่านดูได้ค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
