ดูจบแล้ว ชอบมากๆ เราร้องไห้น้อยกว่า 5cm เพราะไม่ได้มีประสบการณ์ร่วมเหมือนตอนที่ดู 5cm งานภาพของมาโกโตะยังดีมากเหมือนเดิม อีกอย่างเรื่องนี้จบดีกว่าด้วย

kimi no na wa ให้ความรู้สึกบวกกว่า 5cm มาก มันเป็นความรักที่มีความหวัง เป็นการต่อสู้การตามหาที่มีความหวัง และสุดท้ายเมื่อใครคนหนึ่งตัดสินใจหันมาถาม ความหวังนั้นก็เป็นจริง ไม่ว่าเราจะจำมันได้หรือไม่ แต่ความรู้สึกที่ให้ไปแล้ว ไม่ได้เอามันกลับคืน ต้องทิ้งร่องรอยของการเคยมีมันอยู่แน่ๆ

พลอตของเรื่องแฟนตาซีกว่าที่คิด มันเป็นธีมที่เราค่อนข้างชอบอยู่แล้ว เราชอบพลอตเรื่องประมาณนี้ตั้งแต่ Ditto ของเกาหลี หรือ Secret ของเจย์ โชว์ หรือจะเป็นวรรณกรรมเยาวชนอย่างสวนเที่ยงคืน

เรารู้สึกว่าความรักผ่านคนละช่วงเวลาของกันและกันมันตราตรึงใจมาก ถึงแม้จะไม่มีทางเกิดในชีวิตจริงก็ตาม

เป็นหนังที่ทำให้เราอยากต่อสู้เพื่อความรักของตนเอง เพื่อใครสักคนคนนั้นที่อยู่ในใจเรา ยื่นมืออกไปจับคนคนนั้นไว้ และจับไว้ให้แน่นๆ พูดความรู้สึกออกไป ...ประมาณนั้นเลย ส่วน 5cm เราดูแล้วนึกถึงความรักในอดีต ร้องไห้กับมัน และรู้สึกว่าควรจะวางมันไว้ที่เดิม

นับเป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกดีมากๆ และสำหรับเราไม่เศร้าเลย จบดีเสียด้วยซ้ำ มาโกโตะ ชินไค สามารถเลือกที่จะจบแบบที่ทั้งสองตามหากันและกันต่อไปได้ เหมือนใน 5cm ที่แต่ละคนเดินไปในทางของตนเอง ได้แต่คิดถึงอดีตที่หอมหวานชวนให้ใจเต้น แต่ทาคิกับมิตสึฮะไม่เหมือนกัน ทั้งคู่ออกเดินทางตามหากันและกัน แม้ว่าจะไม่รู้อะไรเลย แต่ก็ยังคงมีเศษเสี้ยวของความรู้สึกนั้นอยู่

และเมื่อทาคิหันกลับมาถามมิตสึฮะแล้วในตอนจบ

เราเชื่อว่าทั้งสองคนต้องมีชีวิตร่วมกันต่อไปที่มีความสุขมากแน่นอน

เพลงของ 5cm เคยทำเราร้องไห้ และแน่นอนว่าเรื่องนี้ก็เช่นกัน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าเราเป็นแฟนของ RADWIMPS และเซอร์ไพรซ์มาก ที่ได้ยินเสียงของนักร้องนำวงที่เราชอบกับสไตล์ดนตรีของวงนี้อยู่ในหนัง มันทำให้เราปลื้มใจมาก เพราะครั้งสุดท้ายที่ RADWIMPS ดังสุดๆก็คือเมื่อสี่ห้าปีก่อน ก็อยากจะพูดในฐานะแฟนเพลงว่า ยินดีด้วยนะ :)

ฉากภาพที่สวยมากๆมีหลายฉาก อย่างเช่น ฉากดาวตก ฉากที่ทั้งคู่ยืนอยู่บนปากของหลุมดาวตกยื่นมือเข้าหากัน เหมือนเคยมาโกะโตะ ชินไค ชอบท้องฟ้า อวกาศ ต้นไม้ และ รถไฟ สามอย่างนี้สวยมากๆเสมอไม่ว่าจะเรื่องไหนก็ตาม

โดยเฉพาะท้องฟ้าที่เป็นเอกลักษณ์มากๆ การใช้สี การแบ่งท้องฟ้าครึ่งหนึ่งแบบ vertical การใส่วัตถุในอวกาศลงมาด้วยเหมือนเป็นเอกลักษณ์ของงานของเขาไปแล้ว