เล่ห์รักทรราชมี 3 เล่มจบค่ะ 

 

ขอสารภาพว่าเราเป็นแฟนนักอ่านของอวี๋ฉิงค่ะ ไม่ว่าเรื่องไหนของเธอ เราต้องเป็นอันดั้นด้นไปตามอ่านให้ได้ ไม่ว่ามันจะเก่าขนาดไหนก็ตาม 555

 

แต่อ่านมาก็มีชอบบ้างไม่ชอบบ้าง แต่ประหลาดมากที่ยังไม่เคยลงบลอกเลยสักครั้งเดียว มีแต่เขียนเตรียมไว้ไม่เคยลง นั่นเพราะยังอ่านชุดนางได้ไม่จบค่ะ ส่วนชุดเคหาสถ์เมฆานั้นอ่านจบแล้ว เขียนหมดแล้ว เหลือแค่ลง จนมาเรื่องนี้ที่เป็นอิสระกับชุดไหนๆ เล่ห์รักทรราช

 

เล่ห์รักทรราชเล่มนี้ยาวเกินปกติของอวี๋ฉิงมาก ก็คือตั้ง 3 เล่มแน่ะ คนพูดกันว่า เล่มนี้ของอวี๋ฉิงอ่านง่ายที่สุด ตอนที่เราอ่านเล่ม 2 จนจบก็เกิดความรู้สึกประหลาดๆขึ้นมานิดหน่อยว่านี่ไม่ค่อยคล้ายงานของอวี๋ฉิงสักเท่าไหร่เลยนะ จะว่าไม่ชอบก็ไม่ได้ ชอบก็ชอบแต่ก็ไม่ได้ชอบขนาดที่เคยชอบ

จนมาอ่านเล่มพิเศษเท่านั้นแหละค่ะ น้ำตาซึมเป็นช่วงๆ

 

เล่มนี้จึงถือว่าค่อนข้างพิเศษสำหรับเราพอสมควร เนื่องจากปกติงานของอวี๋ฉิงเราจะค่อนข้างชอบพระเอกนางเอก แต่เรื่องนี้เราค่อนข้างเฉยๆกับพระเอกนะ คนที่เราชอบดันเป็นพี่ชายร่วมสาบานทั้งสองของนางเอก เฟิ่งอีหลางและไหวหนิง

 

มาที่ตัวละครกันทีละตัวเลยนะคะ

ราชเลขาธิการสภาขุนนาง เป็นขุนนางมือสกปรก ชื่อเสียงเหม็นโฉ่ ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่นัก เป็นคนโปรดของจักรพรรดิ แต่ก็เป็นคนที่เข้าใจวงการขุนนางได้ดีที่สุดและรู้ว่าต้องใช้มันอย่างไร ซึ่งเราคิดว่ายุคไหนๆก็เหมือนกัน คนเราที่อยู่ตำแหน่งสูงๆ มีใครบ้างที่ไม่กินตามน้ำ ถ้าไม่กินตามน้ำแล้วจะมีโอกาสได้เผยอหน้าขึ้นไปหรือไม่

แต่จริงๆแล้วนอกจากพระเอกจะทำให้คิดว่า อืม...น่ารักดี ก็ไม่ได้มีส่วนไหนที่ทำให้เราชอบมากมายเหมือนพระเอกมายานาง หรือถ้าเป็นคนเลวเราก็ชอบหลินหมิงหย่วนจากหนึ่งบุปผากลางใจมากกว่า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นพระเอกก็น่ารักมากนะ 555

 

คุณหนูสกุลหร่วน เป็นนางเอกที่อืมมม โง่งมสักหน่อย เถรตรงไปมาก แต่ก็น่ารักตรงที่รู้ดีว่าตัวเองโง่งมขนาดไหน รู้ว่าตัวเองเป็นคนแบบไหน เป็นคนตรงข้ามกับตงฟางเฟยเลย คือ ต่อให้มีคนกรอกน้ำใส่ปากก็จะไม่กินตามน้ำนั่นเอง ตงกู้ต้องเผชิญกับความจริงที่ว่า ในราชสำนักขุนนางส่วนใหญ่ต่างก็ไม่ใช่คนดีทั้งนั้น

 

พี่ชายร่วมสาบานของหร่วนตงกู้ ผมสีขาว ดวงตาสีน้ำเงิน ผิวขาวจัด โดนแสงแดดไม่ได้มาก พูดง่ายๆ พี่อีหลางของตงกู้น่าจะเป็นผู้ป่วย albino นั่นแหละ

พี่อีหลางโชคดีที่เกิดมาฉลาด และโชคดีที่เจอกับสกุลหร่วน และสุดท้ายคือโชคดีที่สุดที่ได้เป็นพี่อีหลางของตงกู้

 

พี่ชายร่วมสาบานอีกคนของหร่วนตงกู้ พูดน้อย เคยเป็นขอทานมาก่อน

 

ทั้งสามเล่ม ส่วนที่เราชอบที่สุดก็คือ ช่วงตอนพิเศษของไหวหนิงกับพี่อีหลาง ทั้งตอนย้อนอดีตตอนเด็กๆ ตอนที่ตงกู้กับไหวหนิงออกรบ มันซึ้งมากเลย มันทำให้รู้สึกเลยว่า สามคนนี้รักกันขนาดไหน ถ้าใครตายไปสักคน คนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังจะอยู่ได้อย่างไง พูดเลยว่า ถ้าไม่มีตงกู้ ก็ไม่มีทางมีเฟิ่งอีหลางและไหวหนิงในวันนี้ และถ้าไม่มีสองคนนี้ ตงกู้ก็คงตายไปนานแล้ว

เราชอบมากเป็นความสัมพันธ์ของพี่น้องที่ลึกซึ้งแล้วก็น่ารักมาก ทำเอาเราน้ำตาซึมไปหลายหนเลยค่ะ ชอบมากๆจริงๆ เราก็ยังชอบตอนที่ตงกู้ย้อมผมให้เป็นสีขาวตามพี่อีหลางด้วย มันแบบซับซ้อนมากตอนนี้ ตอนแรกเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร จนตอนที่ตงกู้พูดว่า ตงกู้ย้อมผมเป็นสีขาวทำให้พี่อีหลางต้องเดือดร้อน ทำให้คนคิดว่าพี่อีหลางเป็นคนทำร้ายตงกู้ ตรงนี้เราชอบมาก เราชอบโมเม้นวัยเด็กของสามคนนี้มาก

แบบตอนที่ไหวหนิงจะให้เรียกเป็นพี่ชาย แต่ตงกู้ไม่ยอมเรียก จนไหวหนิงแอบเสียใจเงียบๆ สุดท้ายถึงมารู้ว่า ที่ตงกู้ไม่ยอมเรียกเพราะว่าอาจารย์บอกไว้ว่าต้องเรียกว่าไหวหนิงไประยะหนึ่ง แล้วไหวหนิงถึงจะกลายเป็นไหวหนิงจริงๆ 

 

กลายเป็นว่าสิ่งที่ประทับใจมากที่สุดไม่ใช่พระเอกหรือความสัมพันธ์พระเอกนางเอกเลยค่ะ เป็นสามพี่น้องร่วมสาบานที่รักกันเท่าชีวิตต่างหาก

 

สุดท้ายก็สรุปว่า แนะนำค่ะ 555 อาจจะไม่ใช่เรื่องที่เราชอบที่สุดของอวี๋ฉิง แต่เราก็ยังชอบ รวมถึงชอบเล่มพิเศษเอามากๆด้วย