มารีวิวกันอีกครั้งสำหรับงานจิ่วลู่ เราเพิ่งรีวิวมังกรหวนคืนไปเมื่องานหนังสือที่ผ่านมา คือพอได้จากงานหนังสือก็หยิบมาอ่านทันทีเป็นเล่มแรกเลยค่ะ ส่วนเจ็ดชาติภพนี่ดองไว้แปปนึง 555+

 

แต่ยังไงเราก็เป็นแฟนจิ่วลู่อยู่ดีค่ะ เลยอ่านงานของเธออย่างค่อนข้างสบายอกสบายใจ เพราะคิดว่าต้องชอบแน่ๆ

 

เจ็ดชาติภพหนึ่งปรารถนาเป็นเรื่องของเซียนเมฆมงคลเสี่ยวเสียงจื่อ กับ เทพชูคง ที่ทะเลาะด้วยเรื่องงี่เง่าสุดๆ แบบที่ไม่อาจงี่เง่าและเล็กน้อยไปกว่านี้ได้แล้ว เมื่อเทียบกับเรื่องทั้งหมดที่ทั้งคู่ต้องเผชิญ 555+

 

สำหรับเนื้อเรื่องมันมีส่วนที่ทำให้เรานึกถึง สามชาติผูกพัน แม่น้ำลืมเลือนมากๆ ทั้งคอนเซปต์การลงไปเกิดซ้ำๆ ตกหลุมรักซ้ำๆกับคนเดิมๆในรูปแบบต่างกัน เพียงแต่คู่นี้ค่อนข้างเบาๆกว่า เนื่องจากนางเอกและพระเอกของเราไม่ค่อยกินน้ำแกงยายเมิ่งกันเท่าไหร่ กินคนนึงบ้าง ไม่กินเลยบ้าง เรื่องมันเลยเบาๆตลกๆ และคนอ่านก็ไม่ได้เครียดมาก เวลาเกิดดราม่า เพราะรู้ว่ายังไงสองคนนี้ก็ต้องเกิดใหม่มาเจอกันอีก

 

เนื้อเรื่องก็ตลกใช่ได้ มุกก็ผ่านอยู่ ไม่ถึงกับขำออกมาแต่ก็ยิ้มๆ ส่วนฉากดราม่าน้ำตาตก ไม่มีเลย คือไม่มีฉากไหนที่เราร้องไห้เลย คือฉากดราม่าก็มีอยู่ แต่คิดว่ามันไม่ได้บีบขนาดนั้น 

 

บุคลิกของพระเอกนางเอกก็ยังคงสไตล์จิ่วลู่อยู่มาก นางเอกสไตล์แบบนี้ ทื่อๆหน่อยๆ ทึ่มนิดๆ แต่ตรงไปตรงมา พระเอกปากแข็งน่ารัก เวลาเขินทีน่ารักมากๆ

 

เราชอบเนื้อเรื่องในทุกๆชาติเลย ชอบสุดอาจจะเป็นลู่ไห่คง คือตรงลู่ไห่คงนี่นึกถึงซานเซิงมากกกกกกก พอๆกับที่ชาติอาจารย์ก็นึกถึงเหมือนกัน

ชาติท่านแม่ทัพตลกตรงที่ทั้งสองคนมีความทรงจำครบ

 

คือตอนจะจบเรารู้สึกว่า น่าจะให้ลงมาสักร้อยชาติ 5555 เราคิดว่าตัวเองอ่านไปได้เรื่อยๆนะ

 

ถ้าให้นับความชอบอาจจะชอบน้อยกว่า แม่น้ำลืมเลือน, มังกรหวนคืน และปฐพี แต่สนุกกว่า ล่าหัวใจมังกร กับ เจาเหยา 

แต่จริงๆก็สนุกทุกเรื่องสำหรับเราค่ะ