ชักยาว แต่ขออีก คคห. หนึ่ง ลิงค์นั่นแหละ ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณมากสำหรับทุกๆ ความเห็นค่ะ แต่ว่าถ้าการฝึกสมาธิมันเสี่ยงกับการเป็นบ้า ทำไมเราถึงสนับสนุนคนให้ฝึกกันละคะ เพราะก็ไม่มีใครรู้หรอก ว่าตัวเองมีเชื้อบ้าอยู่ในตัวไหม น่าจะสนับสนุนให้ศึกษาธรรมมะให้เข้าใจก็พอแล้ว คนที่เข้าใจธรรมมะจากการศึกษาก็พ้นทุกข์ได้ ไม่เห็นต้องมาเสี่ยงปฏิบัติ ดิฉันไม่รู้ว่าตัวเองมีเชื้อมาก่อนไหม แต่รู้ว่าตัวเองสุขภาพจิตดีก่อนเกิดเหตุ แต่เคยได้ยินว่าฝึกแล้วอาจจะบ้าได้ แต่เสียดายไม่เคยคิดเลยว่ามันใกล้ตัว ไปก็ไม่ได้เคร่งเครียดอะไรในการฝึก ทำไปตามปกติสบายสบาย จนมันผิดปกติถึงได้พยายามแก้ไขเอง นี่เองจุดหักเข้าสู้ความตาย พอเห็นอาการทางกายหายไป แล้วดิฉันเริ่มหลง เพราะเห็นพระที่ดิฉันนับถือที่สุดในชีวิตเอาพระองค์เล็กๆใส่มาในตัวเรา ต่อจากนั้นก็รู้สึกไปว่าติดต่อทางจิตกับท่านตลอดเวลา...เจอมุขนี้ มือใหม่จะรับมือไหวได้ยังไง ยังมีตัวอย่างทำนองเดียวกันอีก คือว่า พอภาวนาไปๆ (อย่าติดคำพูดภาวนานะ) โน่นไปพบกับหลวงปู่ที่ตัวเองนับถือบนสวรรค์ ตอนลากลับท่านได้มอบแหวนให้ด้วย ว่าซั่น คือจิตมันหลุดจากปัจจุบันอารมณ์คือกรรมฐานที่ใช้ไป ใช้พอง-ยุบ ก็หลุดจากพอง-ยุบ ใช้ลมหายใจเข้า-ออก ก็หลุดจากลมหายใจเข้า-ออก แต่ละขณะๆไป