อ่านแล้วเกิดความรู้  อ๋อ  อ้อ  อืม  มันเป็นยังงี้นี่เอง     

 ทำแล้วเข้าถึงแล้วเกิดความรู้   


> ใครเคยสัมผัสความรู้สึกแบบนี้บ้าง

  เนื่องจากเราปฎิบัติธรรมแบบไม่มีครูอาจารย์คอยสอบอารมณ์  จึงกลัวเพี้ยนจากการฝึกมาก ... พักหลังๆ ตอนเดินจงกรมมักจะมีความรุ้สึกขึ้นมาเสมอว่ากายนี้ไม่ใช่ของเรา  ถ้าไม่มีจิตมันจะเป็นแค่ก้อนเนื้อนิ่งๆ รวมทั้งคนอื่นด้วย ... และบางทีก้อสัมผัสไปว่า ทุกอย่างในชีวิตคือทุกข์ ชีวิตคือทุกข์ .... คือมันรู้สึกจากใจจริงๆ  ไม่ใช่จากการอ่านแล้วรู้สึก

สรุปแบบนี้กิเลสกินหรือป่าวคะ  แต่เราก็กำหนดรู้หนอนะ  แต่พักหลังความรู้สึกนี้เกิดทุกวันขณะปฎิบัติ  แต่เลิกทำก้อหาย

https://pantip.com/topic/37289657


  สังเกตไว้  เลิกทำก็หาย  กับ ความรู้สึกเกิดทุกวันขณะที่ปฏิบัติ  มีตัวอย่างที่ว่าเลิกทำ หยุดปฏิบัติ  หยุดภาวนา ฯลฯ สภาวะนั่นนี่ก็คลาย

> ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

     วันแรกๆ ก็ไม่เป็นอะไร  พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น  เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก  จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้  แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

     จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเอง  จนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม  คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ  หายใจตอนแรกก็ยาว    ก็ตามไปซักพัก  เริ่มพิจารณาตามสติปัฏฐาน  คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย   ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ   จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง  ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วกจนถอนสมาธิออกมา  ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีกซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ

       1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี   ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

       2. จุดมุ่งหมายจริงๆ   คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ     

     ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ  พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว  เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา     เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนา  ทำให้เราเข้าใจว่า  ทุกอย่างมีเกิด-ดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด   แต่ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร  หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง   จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการกระทำ   หลังสึกออกมาทุกวันนี้     เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน   แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง    ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน.
 

 หากสภาวะใดก็ตามเกิดแรงหยุดไปก่อน หรือไม่ก็ต้องรู้วิธีปรับอินทรีย์   นั่นเบาๆ จะเอาที่หนักๆให้ดู      

 > ดิฉันฝึกหัดนั่งสมาธิวิปัสสนาแนวทางท่านอาจารย์โกเอ็นก้า  คือนั่งดูลมหายใจเข้าออกเฉยๆ ไม่บริกรรมและให้ดูเวทนาที่เกิดในร่างกายแล้วให้มีอุเบกขา

     คอร์สแรกที่ดิฉันไปศึกษาเรียนรู้เป็นเวลา 10 วัน   และหลังจากนั้นดิฉันก็กลับมาปฎิบัติที่บ้าน สม่ำเสมอ วันละหลายครั้ง บางทีก็หลายชั่วโมงติดต่อกัน

     ล่วงเข้ามาประมาณเดือนที่ 3  ดิฉันมีอาการ ร้อนที่ร่างกายทุกส่วน และเกิดอาการปวดศีรษะเหมือนมีเข็มเป็น ร้อยๆเล่มอยู่ในหัว  บางที แข็ง ตึง มึน ทึบอยู่ในหัว  จนยากที่จะอธิบาย จนขนาดต้องไปเอกซ์เรย์แต่ไม่มีอะไรผิดปรกติ   อาการมันลงมาที่มือข้างซ้าย และ กรามบน ขมับ 2 ข้าง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งอยู่ตลอดเวลาเป็นที่ทรมานมาก

     ระยะหลังมาดิฉันก็เลยนั่งบ้างไม่นั่งบ้าง  เพราะปวดหัวเหลือเกิน  บางอาการไม่สามารถบอกมาเป็นตัวอักษรได้ว่ารู้สึกอย่างไร  อาการเป็นตลอดเวลา 2-4 ชั่วโมงทั้งหลับทั้งตื่น ไม่รู้จะทำอย่างไร  ก็ไปหาหมอฝังเข็ม ฝังมา 9 ครั้ง ไม่มีทีท่าว่าจะทุเลา  อาการยังมี ตลอด  ดิฉันก็ได้แต่อุเบกขา ทำใจไป คิดไปต่างๆนานา   เวลานั่งก็ขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง  ตอนนี้นับระยะเวลาเป็นมากว่า 2 ปี ได้แต่หวังว่าผู้รู้ทั้งหลายคงช่วยอนุเคราะห์คนมีกรรมคนนี้ด้วย ขอได้โปรดเมตตาช่วยด้วยนะคะ