กรรมเก่า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ.เป็นเจ้าบทบาทเดิม จากนั้น การศึกษาอาศัยปรโตโฆสะ ซึ่งมีคติว่า "คนเป็นไปตามสภาพแวดล้อมที่ปรุงปั้น" และโยนิโสมนสิการ ซึ่งมีคติย้อนกลับว่า "ถ้าเป็นคนรู้จักคิด แม้แต่ฟังคนบ้าคนเมาพูด ก็อาจสำเร็จเป็นพระอรหันต์"
บุญ
ข้อธัมม์ที่ถาม-เถียงกันบ่อย
หลักปฏิบัติ
สภาวธรรม
ปฏิบัติธรรมให้ถูกทาง
ผู้พิพากษาตั้งตุลา ใ ห้ สั ง ค ม ส ม ดุ ล
คติธรรมสั้นๆ
ภาษาธรรมวันละคำ
รู้เขา รู้เรา
ปัจฉิมวาจา
ความเป็นมาของการบวช
การทำวัตรสวดมนต์
ทำยังไงจึงจะมีอายุยืนและมีความสุข
นิพพาน-อนัตตา ฉบับเพียงเพื่อไม่ประมาท
พลังดันคน
ที่ทำงานของจิต
บรรลุธรรมอะไร?
พุทธปรัชญาในสุตตันตปิฎก
ธัมมาธิบาย
สวดมนต์
ความจน เ ป็ น ทุ ก ข์ ใ น โ ล ก
เรียนบาลีเพื่อรักษาพุทธพจน์
ศีล-ธรรมไม่มาโลกาจะพินาศ
หลักธรรมสำหรับผู้ยังไม่นับถือศาสนาใดๆ
ก่อนศึกษาพุทธธรรม
ภาค ๑. มัชเฌนธรรมเทศนา
ภาค ๒. มัชฌิมาปฏิปทา
ภาค ๓. อารยธรรมวิถี
วัฒนธรรมประเพณี
จารึกธรรม
<<
ธันวาคม 2566
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
16 ธันวาคม 2566
บริกรรมพุทโธเหมาะเริ่มต้น
ทำกรรมฐานแล้วหูแว่วแก้ยังไงดีคะ
ระวัง
ปฏิบัติธรรมเองที่บ้านตปท. เจอปรากฏการณ์ทางจิตแปลกๆ
โอ้ชีวิต
คน VS ธรรมะ
การนั่งสมาธิ/ความคิดของเรา
รายต่อไป
ปฏิบัติโยงศัพท์ทางธรรม
สาระ 1000 ปัญหา
อ่านแล้วรู้สึก VS เข้าถึงแล้วรู้สึก
กัดฟันสู้ VS สู้อย่างรู้เข้าใจ
พื้นๆ
๒ แนวปฏิบัติ สมถะ กับ วิปัสสนา
บริกรรมพุทโธเหมาะเริ่มต้น
ทุกข์เป็นสภาวะด้านหนึ่งของชีวิต
อาการแบบนี้ที่เกิดขณะนั่งสมาธิคืออะไร
การทำสมาธินานๆ แล้วเห็นแสงมีจริงหรือครับ
นั่งสมาธิตัวสั่นโยกอย่างเร็วแล้วหยุด.
ครั้งแรกในชีวิตกับการภาวนา
ลมหายใจหาย อึดอัดทนไม่ไหว ไปต่อไม่ได้
ขึ้นกับอุปนิสัยแต่ละคนด้วย
ถึงเป็นแฟนก็ทำแทนกันไม่ได้
จุดตายโกก้า
ความหมาย วิปัสสนา
คอร์สโกก้า วันที่ 1-9
คอร์สโกก้า วันที่ 10
ปล่อยวางความแค้นในอดีต ได้ยังไง
รู้สึกว่าเห็นสิ่งที่ไม่ใช่คน ตอนทำสมาธิ
มือ ลูกกะตา ปาก ขา ทั้งร่างกาย เคลื่อนไหวเอง
กำหนดรู้ตามที่มันเป็น
วิธีแผ่เมตตาจิต
สงสัยอาการตอนนั่งสมาธิ
จิตเดินทาง
สภาวะเกิดแล้วกลัว
นั่งสมาธิแล้วเหมือนโดนไฟช็อต
นั่งสมาธิจงกรมแล้วอารมณ์ยังเหวี่ยงง่าย
เป็นกิเลส ไม่ใช่ฤทธิ์
จิต
สภาวะของมัน
เจตนา เป็นตัวกรรม
ประสบการณ์จากการฝึกสมาธิ
วิปัสสนูปกิเลส
ฝึกเป็นอริยบุคคล
หลักพระอรหันต์แท้ๆ
มีเสียงพูดเสียงสอน
ออกจากสมาธิแล้วคิดอะไรไม่ออก
จิตก็ต้องมีอาหารกิน
ถูกนักมายากลหลอก
สภาวะปีติ
ประสบไตรลักษณ์อย่างไม่รู้เท่าทัน กลับทำให้เกิดทุกข์
สภาวะทางกาย
นี่ใช้พุท-โธ
ใช้สอบอารมณ์ตนเองได้
ถูกทางแต่ยังไม่สุดทาง
กำลังเดินทาง
ปักธง
ติดสุข
สวดมนต์ เจอกิเลสมาร
ปฎิบัติธรรมเอง แล้วทุกอย่างเปลี่ยนไปเพราะอะไร
มิจฉาปฏิปทา
ไม่ใช่ทาง
ธัมมุทธัจจ์
สภาวะที่เกิดจากการนั่งสมาธิ
เหมือนมีประจุไฟฟ้าแล่นไปตามขา
คิดฟุ้งซ่านมาก ตอนนั่งสมาธิ แก้ไขอย่างไร
อาการของปีติ ๕
พอจิตเริ่มๆมีสมาธิ เอาล่ะทีนี้
แทนที่จะดี กลายเป็นเสียงของ
ต่อจากวิปัสสะนึก
วิปัสสะนึก ไม่ใช่วิปัสสนา
อารมณ์สมถะ - วิปัสสนา
ลมหายใจหาย ไปไม่เป็น
นั่ ง ส ม า ธิ แ ล้ ว เหมือนมีแมลงไต่
รู้ตามที่มันเป็น
วิธีล้างเจ้ากรรมนายเวรออก
วิบเดียว
จิต เกิด-ดับรวดเร็ว วิบ วิบ
ปฏิบัติเพื่อให้รู้เข้าใจชีวิต
ธรรมะไม่ถูกใจคน
ขอถามเกี่ยวกับการนั่งสมาธิค่ะ
ธัมมะธัมโมโฮ่กันอยู่ได้
ปฏิบัติแบบนี้ก็พอได้
กำหนดเพื่อให้รู้เห็นชัด
นั่งสมาธิได้ยินเสียงคนพูด
ตัวอย่างเทียบ กท. ล่าง
เรื่องสมาธิ
ขณะโทสะเกิดคนไม่รู้ ดับแล้วจึงรู้
นั่งสมาธิ-สวดมนต์ ได้ยินเสียงนั่นนี่โน่น
ความหมาย อานะ+อาปานะ+สติ
อ่านเข้าใจแล้วต้องไปปฏิบัติ
ถามทำเอาเขิล
ตามดูรู้ทันไม่บรรลัย
ทำ = ภาวนา. ภาวนา=ทำ. ทำ=ปฏิบัติ,ปฏิปทา
ไม่ต้องตามหา เดี๋ยวมาเอง
พอจิตสงบๆหน่อยจะเห็นนั่น ได้ยินนี่
นั่งสมาธิ กับ บารมี ๑๐
เห็นการเกิด-ดับ
ผู้ปฏิบัติแท้จะไม่หวั่นนิมิตใดๆ ทั้งทางกาย ทางใจ
อารมณ์ที่เกิดจากจิตซึ่งเป็นสมาธิแล้ว
เห็นสัจธรรมแล้วทุกข์จะคลายโดยอัตโนมัติ
หากต้องการเข้าถึงความจริง มนุษย์ต้องเข้าใจตัวเขาเอง
ขณะจิตที่บรรลุมรรคผล
ถึงอารมณ์เบื่อทุกอย่าง
ชอบถามธรรมะระดับแก่นกัน
นั่งสมาธิแล้วตัวหาย
มีใครนั่งสมาธิแล้วเพี้ยน เป็นบ้าบ้าง
จิตร้องเพลง มีเสียงพูดเสียงสอน
ถามเกี่ยวกับสภาวะจากนั่งสมาธิ
กิเลสต้องเห็นชัดด้วยปัญญา
เขาใช้ พอง-ยุบ
ประสบการณ์ชีวิตเยอะ ธรรมารมณ์ก็เยอะ
สมาธิล้ำองค์ธรรมอื่น
อย่าฝืน อย่าต้านสภาวธรรม
ทำสมาธิแล้วเกิดสภาวะทางกาย
ผู้ปฏิบัติดู Blog นี้แล้ว ดู Blog ภาคปฏิบัติด้วย
ทำสมาธิแล้วได้ยินเสียงสวดมนต์
นี่เขาใช้ หนอ
ไม่ใช้คำภาวนาใดๆ
คำภาวนาใดๆ ไม่ใช่สาระ
ดูลมเข้า-ออก
แยก สมมุติ กับ สภาวธรรม ให้ชัด
เขาใช้พุทโธ
สภาวธรรม หมายถึง
บริกรรมพุทโธเหมาะเริ่มต้น
ถาม
> การกำหนดพุทโธ พร้อมลมหายใจ ถ้าหายใจเร็วและถี่ กระชั้นชิดมากๆ ผมควรแก้ไขอย่างไร
ขอถามนักภาวนาด้วยครับ
หลวงตาพระมหาบัว เมตตาเทศน์ ให้พุทธโธอย่าให้เผลอ ให้จิตรู้แต่คำบริกรรม ว่า พุทธโธ
กระผมบำเพ็ญแล้วหนักใจว่า
เมื่อใดกระผมจะมิต้องกำหนด
.. เวลาเรียน ..เวลาทำงาน .. เวลาอ่านหนังสือ .. ผมจะหลับตาเพื่อภาวนา เป็นพักๆ แต่
หนักๆ เข้า มันมาเป็นคำหยาบ
กรรมหนัก และ อื่นๆ อีกมากมาย กระทั่งผมเจ็บ เจ็บเหลือเกิน
ผมบางครั้ง
เคยจิตเสื่อม
ถึงขั้นกำหนด
จิต
แล้วไม่อาจจะหยุดได้ .. ( มิใช่กำหนดจิตไม่หยุด )
เคยต้องไปถึงวัดป่าบ้านหนองผือ
จึงรู้สึกตัว
ผมมีกรรมอะไร หนอ
ปัจจุบัน ก็
ยัง
เห็นแสงสว่าง
ที่ไม่ได้ออกจากจิต
ยัง
ได้ยินเสียง
ที่บางครั้ง ก็ดับได้ บ้างก็ดับไม่ได้ แต่หลังๆ มา ผม
ได้ยินเสียง
ตลอด
ก็มี แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เสียง อยู่ที่
จิตไม่สงบ
ต่างหาก
ทางโลก นะ ทางโลก ก็ถูก
บังคับให้ทานยาต้านซึมเศร้า
แต่ผมน่ะ ร่าเริงตลอด ไม่เคยจะทำร้ายตนเองเลยนะ
ผมนะถ้ามิใช่ผู้มีภูมิธรรม มิใช่ผู้ล่วงหน้าผมไปแล้ว ก็ไม่อยากสน ไม่อยากเข้าหาหรอกนะ
ตอนนี้ผม
พักการปฎิบัติ
โดยมิได้ต้องการเลย ... แต่เพราะบาปมันคงหนักมั้ง...
จึงมีคำถามว่า ตั้งจิตอยู่กับพุทธโธอย่างไร ไม่ได้หายใจชิด .. ขอบคุณครับ
https://pantip.com/topic/42118728/comment11
https://www.facebook.com/photo/?fbid=1344647329813632&set=gm.2214799432186536&idorvanity=121822318150935
ลมหายใจเข้าว่า พุท ลมหายออกว่าโธ ลมเข้าว่าพุท ลมออกว่าโธ พุทโธๆๆๆๆๆ รู้ลมเข้า-ออก
ไม่ใช่ไปรู้พุทโธ
รู้ลมเข้าขณะหนึ่ง ลมออกขณะหนึ่ง แบบนี้เหมาะสำหรับผู้เริ่มต้น แต่ไปอีกคือพอจิตสงบพอมีสมาธิบ้าง ดูรู้จากเห็นแสงสีต่างๆ (โอภาส) นั่น เอาล่ะทีนี้ปัญหาใหญ่เกิดสำหรับผู้พุทโธๆๆอย่างเดียวล่ะ กล่าวคือตามความคิดไม่ทัน ไม่รู้สภาวะตัวอื่น ชักไปไหนต่อไหนทำอะไรต่ออะไรแบบคนหลงๆลืมๆตัว
- ดูธัมมุทธัจจ์ ๑๐
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=samathijit&month=06-04-2021&group=1&gblog=14
ท้องพอง ว่าพองหนอ ท้องยุบว่า ยุบหนอๆ พร้อมๆกับพองกับยุบ พองก็พอง ยุบก็ยุบ โฟกัสที่อาการพอง - อาการยุบ แต่ละขณะๆ พองขณะหนึ่ง ยุบขณะหนึ่ง (พอง-ยุบ อารมณ์หลัก = กรรมฐาน)
ขณะกำลังตามพอง-ยุบ จิตมันแวบออกไปนอกกรรมฐาน (พอง-ยุบ) กำหนดเบย คิดหนอๆๆๆ เป็นต้น กำหนดตามความรู้สึก รู้สึกยังไง เป็นยังไง กำหนดยังงั้น ตรงๆ.
นั่นต่างจากผู้ใช้พุทโธๆๆๆอย่างเดียว แต่ถ้าว่า พองหนอยุบหนอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปอย่างเดียว ก็ไม่ต่างจากพุทโธๆๆไปอย่างเดียวซ้ำๆ
แบบนั้น เขาเรียกเจริญสมาธิเพียวๆ คือเจริญสมถะ แรกเริ่มพอไปได้
ถ้าถนัดชอบว่าซ้ำอย่างเดียวต้องใช้วัตถุข้างนอก เช่น กสิณ เอา
เวลาที่เหลือนอกจากนั้น ในการใช้ชีวิตประจำวันทำการทำงานทั่วๆไป ก็ใช้งานที่ทำนั่นแหละเป็นที่ยึดเหนี่ยวของจิตใจ ให้มันง่วนอยู่กับงานเฉพาะหน้า งานประจำก็ไม่พลาดไม่เผลอ ใจอยู่กับกิจจิตอยู่กับสิ่งที่ทำ ก็ไปเข้าหลักเจริญสมาธิตามหลักอิทธิบาท ๔ โน่น
Create Date : 16 ธันวาคม 2566
Last Update : 17 ธันวาคม 2566 12:02:06 น.
0 comments
Counter : 177 Pageviews.
Share
Tweet
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
สมาชิกหมายเลข 6393385
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [
?
]
Webmaster - BlogGang
[Add สมาชิกหมายเลข 6393385's blog to your web]
Bloggang.com