กรรมเก่า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ.เป็นเจ้าบทบาทเดิม จากนั้น การศึกษาอาศัยปรโตโฆสะ ซึ่งมีคติว่า "คนเป็นไปตามสภาพแวดล้อมที่ปรุงปั้น" และโยนิโสมนสิการ ซึ่งมีคติย้อนกลับว่า "ถ้าเป็นคนรู้จักคิด แม้แต่ฟังคนบ้าคนเมาพูด ก็อาจสำเร็จเป็นพระอรหันต์"
space
space
space
<<
มีนาคม 2567
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
space
space
10 มีนาคม 2567
space
space
space

การนั่งสมาธิกับความคิด ,


235 ถูกทาง ไม่ใช่ผิดทาง แต่ขาดการกำหนดรู้ตามที่มันเป็น 450  


- เราเคยนั่งสมาธิ  แล้วเห็นมิติจิตปรุงแต่งเราก็มองๆไม่สนใจ  บางทีเราลองมองพิจารณาแต่เหมือนเราจะตกเข้าไปในภวังค์นั้น เราเลยรู้สึกกลัวเหมือนจะดูดเราเข้าไป

* บางทีเราก็นั่งกำหนดไปเรื่อยๆ แต่จิตเรามีมิติมีภาพนู่นภาพนี่ขึ้นมาเรื่อยๆ  เราสงสัยทั้งที่เราสลัดแล้วแต่ทำไมถึงเห็นอีก  เช่น  แสงสว่างจ้าเสร็จก็มืดหมดละมีจุดสีน้ำเงิน กระจายๆ บางทีก็รู้สึกมึนๆหัวเหมือนย้อนไปไหนไม่รู้
บางทีก็ปวดขมับ เราพยายามไม่ไปโฟกัสที่ขมับ ปล่อยจอยให้สบาย แต่มันก็คิดตึงๆเป็นเองเฉยเลย และบางทีลามไปหลังหัว  แรกเคยได้ยินเสียง  หลังๆมานั่งสมาธิได้เป็นกลิ่น   แรกเสียงเหมือนคนเรียกชื่อ เสียงคนคุยข้างหูน่ากลัวเหมือนเสียงมารเลย  ช่วงแรกๆที่ฝึก ตอนนี้เราปฏิบัติไม่ต่อเนื่อง  แต่เรากำลังไปปฏิบัติให้ต่อเนื่องแล้วค่ะ  บางทีอาจมีบททดสอบความอดทนเราอยู่ค่ะ  เราว่าบารมีเรายัง 50/50

* สิ่งที่เราคิดตอนนี้เราอยากรวยมากๆ และเอาเงินไปทำบุญสร้างวัดวาอาราม ถวายข้าวถวายน้ำ เลี้ยงพระภิกษุ ทำทาน สร้างกำแพงวัด สร้างโบสถ์ กวาดวัด ทำความสะอาดวัด นั่งมาธิ สวดมนต์ ทำไปเรื่อยๆ
และอยากรักษาศีลให้บริสุทธิ์มากกว่านี้ ไม่อยากพบปะคนอยากปลีกวิเวก และรู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกนานค่ะ
อยากทำสิ่งนี้และก็ไม่อยากใช้ชีวิตบนโลกมนุษย์นาน
อยากสละแล้วไปอยู่อีกที่นึง ส่วนตัวเราคิดแบบนี้ดีไม่ดีคะ แต่เราก็ไม่แน่ใจยังไงรู้แค่ว่ายังไม่จบกิจและยังไม่อยากให้เวลาหมด และพอคิดว่ามีบารมีมากพอแล้ว อยากจะละสังขารนี้ ง่ายๆคือเราก็ไม่รู้ว่าความคิดนี้คืออะไร

การนั่งสมาธิ/ความคิดของเรา - Pantip




235 โยคีร้อยเกือบทั้งร้อยสอบตกข้อการกำหนดรู้ตามสภาวธรรม คือ กำหนดรู้ตามที่มันเป็น ทีนี้มันก็ติดคิดวนที่ตรงสภาวะที่เกิดๆดับๆ วนลูปไปมาๆ ทำนองพายเรือในอ่าง

  อนึ่ง  ผู้ที่ภาวนามัยมาถึงแถวๆนี้กุศลจิตเกิด  อกุศลจิตระงับไป  จะใจบุญสุนทาน ซาบซึ้งสิ่งดีงามได้ง่าย 

 
235 ให้ดูตัวอย่างหนึ่ง 450


-> ทำยังไงดีคะ  ทำไมถึงรู้สึกว่า   ตัวเองทำไมมันสกปรกจังเลย  ใจเราก็สกปรกปะปนไปด้วยกิเลสต่างๆ รู้สึกว่า  ตัวเองเป็นคนบาปหนามากๆ ทั้งๆ ที่ก็ไม่ปรารถนาทำบาปทำชั่ว มีรักมีห่วงมีหวงมีหึง ไม่โลภไม่อยากได้ของๆใคร  มีโกรธบ้าง แต่ก็ไม่แค้นหรือคิดอาฆาตใคร (โกรธแป๊บๆ) ไม่ถึงกับหลงหรือมัวเมามาก..ข้อนี้ไม่กล้าจะฟันธงแต่จะใช้สติพิจารณาเพื่อไม่ให้หลงหรือมัวเมา และก็มีพรหมวิหาร 4 อยู่กับตัว 
ทุกครั้งที่เกิดความรู้สึกเหล่านี้ขึ้น จะรู้สึกหดหู่ใจ รู้สึกอึดอัดขัดจิตไปหมดเลยค่ะ นึกรู้ขึ้นมาทีไรแล้วรู้สึกคลื่นไส้ บางทีก็นั่งร้องไห้แบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเฉยเลย  (เวลาร้องไห้ด้วยอารมณ์แบบนี้จะร้องไปคิดถึงพระพุทธเจ้าไป เพราะรู้สึกเป็นทุกข์ใจ และสับสนไม่รู้ว่าคืออะไร ? และต้องทำอย่างไร?)
 
   อารมณ์แบบนี้  จะขึ้นมาเป็นพักๆค่ะ  ไม่ได้เกิดขึ้นตลอด  จนทำให้เกิดอาการสับสน  ทำอะไรไม่ถูก  หาทางออกให้กับอารมณ์ใจของตัวเองไม่ได้  รู้แต่โดยปกติจะนึกถึงความตายไว้กับตัวตลอด   
หลังๆจะฝึกการภาวนานึกถึงพระนิพพานอยู่บ่อยๆ  เพราะภาวนานึกถึงพระนิพพานแล้วจะรู้สึกสงบเย็น  (มีบ้างอยู่บ่อยๆที่ลืมภาวนา พอนึกได้ก็จะภาวนา แต่เรื่องความตายจะนึกอยู่ตลอด แล้วก็ตั้งใจจะถือศีล 5 ตลอดชีวิตมาตั้งแต่ต้นปีที่ผ่านมาน่ะค่ะ)
 
   ใคร่ขอคำแนะนำจากผู้รู้ค่ะ ว่าเมื่อความรู้สึกเหล่านี้เกิดจนทำให้เรารู้สึกอึดอัดไม่สบายกายไม่สบายใจไปหมด ควรทำอย่างไรดีคะ สิ่งที่เกิดนั้นคืออะไร ทำไมถึงทำให้มีความรู้สึกแบบนี้


235 มันยังไม่พอดี  ต้องเดินต่อไปอีก  (ถึงสังขารุเปกขาญาณ)  เดินต่อด้วยการกำหนดสภาวธรรมที่เกิดทุกๆขณะไป เป็นอย่างไร รู้สึกอย่างไร กำหนดอย่างนั้น

 


Create Date : 10 มีนาคม 2567
Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2568 10:43:48 น. 0 comments
Counter : 295 Pageviews.
Share

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

สมาชิกหมายเลข 6393385
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]



space
space
[Add สมาชิกหมายเลข 6393385's blog to your web]
space
space
space
space
space