 |
กรรมเก่า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ(สํ.สฬ.18/217/166) เป็นเจ้าบทบาทเดิม จากนั้น การศึกษาอาศัยปรโตโฆสะซึ่งมีคติว่า "คนเป็นไปตามสภาพแวดล้อมที่ปรุงปั้น" และโยนิโสมนสิการ ซึ่งมีคติย้อนกลับว่า"ถ้าเป็นคนรู้จักคิด แม้แต่ฟังคนบ้าคนเมาพูด ก็อาจสำเร็จเป็นพระอรหันต์"
|
 |
|
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
นั่งสมาธิ จิตร้องเพลง มีเสียงพูดเสียงสอน
เพิ่งปฏิบัติมาได้ไม่นานเท่าไรค่ะ แต่ว่าในบางครั้งที่นั่งสมาธิอยู่ๆ ก็จะมีเสียงพูดขึ้นมาสอนบ้าง หรือพูดประโยคบางประโยคซึ่งมั่นใจว่า ไม่ได้คิดไปเองแน่นอน 
วิธีแก้อารมณ์ภาคปฏิบัติ มีทางเดียว คือ กำหนดรู้ตามที่มันเป็น คือ ตามที่เห็น ตามที่ยิน ตามที่ได้กลิ่น ฯลฯ ตามที่คิด ได้ยินเสียงปุ๊บ กำหนดปั๊บ เสียงหนอๆๆๆๆ กำหนดแล้วปล่อย ทุกๆสภาวะกำหนดวาง กำหนดปล่อย ขณะนั้่นเราเองทำอะไรก็แล้วแต่ ดึงความสนใจมาอยู่กับกิจที่ทำสะ ทำไปๆ ได้ยินอีก กำหนดอีก เสียงหนอๆๆๆ กำหนดแล้วปล่อย กำหนดแล้วไม่สนใจปล่อย แต่ให้กำหนดรู้จักมันก่อน รู้สึกกลัว กลัวหนอๆๆๆ กำหนดแล้วปล่อย อย่าหนีสภาวะในขณะนั้นๆ รู้สึกยังไงกำหนดยังงั้น
|
|
|
|
 |
 |
 |
|
 |
|
 |