อะไรคือสิ่งที่ยากกว่ากัน...ระหว่างการหาคำตอบกับการพิสูจน์ว่าคำตอบของคนอื่นที่ให้มานั้นถูกต้องหรือไม่ เรื่องราวของอัจฉริยะที่ใช้คณิตศาสตร์มาปกปิดการฆาตกรรมเพื่อความรักอันแสนบริสุทธิ์  “หากคุณไม่มีความสุข สิ่งที่ผมทำลงไป ก็จะไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย...”

เกิดการฆาตรกรรม ณ ริมแม่น้ำคิวเอโดะ ใบหน้าของผู้ตายถูกทุบจนเละ ลายนิ้วมือถูกเผาไม่เหลือรอย ตำรวจไม่สามารถสืบได้ว่าผู้ตายเป็นใครหากไม่มีลายนิ้วมือที่รถจักรยาน นักสืบคุซานางิจะจำนนต่อหลักฐานและคำให้การต่างๆ ที่ฆาตกรถวายพานมาให้หรือไม่

(ขอบคุณข้อมูลจาก readery)

รีวิวหลังอ่าน

เรื่องนี้แรกๆเราอ่านแบบเรื่อยๆค่ะ แบบไม่ได้ซีเรียสอะไรมาก อ่านๆวางๆด้วยซ้ำ แต่มาประมาณห้าสิบหน้าสุดท้ายที่รู้สึกว่าพลิกหน้าแบบหยุดไม่ได้ แอบช็อคอยู่หน่อยๆ อ่านจบแล้วก็ต้องถอนหายใจเฮือกกก คือรู้สึกว่าฆาตกร (อิชิกามิ) เป็นคนที่แบบสุดยอดมาก ฉลาดแล้วก็มีความรักที่ยิ่งใหญ่มาก ไม่ต้องยาสึโกะหรอกที่ไม่รู้ว่ามีความรักที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้อยู่บนโลกแต่ว่าคิดว่าคนคงไม่คาดคิดว่าจะมีใครเสียสละตัวเองเพื่ออีกคนได้ขนาดนี้ นี่มันเสียสละให้ทั้งชีวิต ถึงแม้จะบอกว่าชีวิตนี้เป็นชีวิตที่ยาสึโกะช่วยมาก็ตาม แต่การช่วยนั้นมันก็เป็นไปด้วยความบังเอิญล้วนๆ

แต่สุดท้ายเราก็อดคิดไม่ได้ว่า เป้าหมายของเรื่องทั้งหมดนี่คือการที่ยาสึโกะจะมีความสุข แต่ว่ายาสึโกะยังทำให้อิชิกามิไม่ได้เลย สุดท้ายทั้งหมดก็กลายเป็นเรื่องที่หายไปเหมือนควันกองหนึ่ง

เราก็เข้าใจว่าการที่ยาสึโกะจะมอบตัวนั้นเป็นเรื่องถูกต้อง แต่ก็ยังอดเสียใจแทนอิชิกามิไม่ได้อยู่ดี รักมากพร้อมทำทุกอย่างเพื่อ แต่สุดท้ายยาสึโกะกลับไม่สามารถทนอยู่กับความรู้สึกผิดมากมายพวกนั้นได้

เราอ่านไปโดยที่ไม่รู้ว่า ยุกาว่าคือกาลิเลโอด้วยค่ะ ขนาดเจอชื่อก็ยังคิดว่า เออชื่อคงคล้ายในซีรีย์เฉยๆ ปรากฏว่าเป็นคนเดียวกันเลย 5555

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของ ฮิงาชิโนะ เคโงะที่เราได้อ่าน ดูจากทรงแล้วน่าจะมีเรืื่องต่อไปแน่นอน ไปอ่านเรื่องนี้กันนะคะ แนะนำ! ชอบพอตัวเลยค่ะ