ถนนสายนี้มีตะพาบ : 90 : เพื่อนเก่า
ถนนสายนี้มีตะพาบ 90 : เพื่อนเก่า โจทย์โดยพี่อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ) ค่ะ 
...30 ต.ค. 2013... หยาดฝนโปรยปรายต่อเนื่องไม่ขาดสายท่ามกลางท้องฟ้ามืดครึ้ม เมฆสีเทาแผ่บริเวณกว้างปกคลุมสีฟ้าที่สดใสให้มืดมิด..มืดมิด..เหมือนหัวใจใครบางคนที่กำลังแห้งแล้งเหลือเกิน... โปสการ์ดใบใหม่ถูกส่งมาถึงมือเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า โปสการ์ดแสนสวยที่มีร่องรอยชื้นเป็นวงกว้างพร้อมน้ำหมึกที่เริ่มเจือจางจนอ่านแทบไม่ได้ แต่กลับจำได้ดีถึงแม้ว่าจะต้องเดาตัวอักษรบางตัวไปบ้าง..ลายมือนั้นที่จำได้ไม่ลืม...ส่งข้อความมาให้ฉันว่า.. เธอเสียแล้ว..ฉันจะกลับมาอยู่ที่นี่ถาวร..ไม่ไปไหนอีกแล้ว ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ...15 ต.ค. 2007... ...ถ่ายทำสารคดีอยู่ที่ฝาง...สบายดี ข้อความสั้นที่สุดถูกส่งมาเป็นฉบับแรก หลังจากการเลิกรากันของเรา..ฉันอ่านข้อความในโปสการ์ดสีน้ำตาลเป็นภาพทิวทัศน์แม่น้ำสายเล็กอุดมไปด้วยหมอกปกคลุม ด้วยใจเต้นระทึก ไม่ได้พบเจอกันหนึ่งปีเต็มหลังจากวันที่เดียวกันกับที่ลงบันทึกไว้บนโปสการ์ด วันนั้นเป็นวันที่เรา..เลิกกัน คิดถึง...ข้อความสั้นๆ ที่ฉันจดบันทึกไว้ในไดอารีส่วนตัว..ทำได้แค่นั้นจริงๆ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ...15 ต.ค. 2008... แต่งงานแล้ว...เป็นเขยลิ้นจี่...อยู่ที่ฝางเหมือนเดิม หลังจากจบข้อความสั้นเหมือนเคย ฉันได้รับโปสการ์ดใบนั้นที่เป็นภาพทิวทัศน์ไร่ลิ้นจี่เมืองฝาง สีสันสดใสของภาพทำให้ฉันทั้งนึกยินดีและเศร้าใจไปด้วย..ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังเสียใจที่เขาพบคนที่ถูกใจจนสามารถเดินทางไปด้วยกันแล้ว...อย่างนั้น... ใจหาย...เป็นข้อความสั้นๆ ที่ฉันจดบันทึกไว้ในไดอารีส่วนตัว..อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกเหมือนกันแต่ฉันรู้สึกดีใจ..นะ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ...15 ต.ค. 2009... ภรรยาฉันกำลังป่วย...มารักษาที่สวนดอกอยู่...สบายดีนะ สบายดีนะ..คำแรกที่ถูกส่งมาหลังจากการเลิกรากันสามปีของเรา ถูกแนบท้ายจากประโยคแรกว่าเธอป่วย ถ้อยคำสั้นๆเหมือนเดิมแต่ทำให้ฉันนึกสงสัย..เกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขา.. อยากรู้...เป็นข้อความสั้นๆ ที่ฉันจดบันทึกไว้ในไดอารีส่วนตัว..ฉันอยากรู้ความเป็นไปในชีวิตของพวกเขาสองคน..จริงๆ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ...15 ต.ค. 2010... เธอจากไปแล้วไม่กี่วันก่อน..ฉันอาจจะกลับบ้าน..คิดถึงเธอนะ คิดถึงเธอนะ..คำสั้นๆอีกแล้ว ถูกส่งมาหลังจากหนึ่งปีนับจากโปสการ์ดฉบับล่าสุด ภาพฝนฟรำท่ามกลางท้องนาเวิ้งว้างดูเศร้าเหมือนเขาในตอนนี้ อยากเจอ...ข้อความสั้นๆ ที่ฉันจดบันทึกไว้ในไดอารีส่วนตัว..รู้สึกเป็นห่วงเขา..มาก ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ...15 ต.ค. 2011
ตอนนี้อยู่เชียงใหม่..เปิดแกลลอรี่เล็กๆ..มาเที่ยวสิ มาเที่ยวเหรอ..ชั่ววูบหนึ่งที่รู้สึกดีใจ อยากเห็นความฝันของเขาเป็นรูปเป็นร่างมานาน แกลลอรีเล็กๆในฝันเขาทำได้จริงเสียด้วย ภาพแกลลอรีไม้สีขาวสะอาดตาหน้าโปสการ์ดทำให้ฉันอดตื่นเต้นไปด้วยไม่ได้ อยากไป...ข้อความสั้นๆ ที่ฉันจดบันทึกไว้ในไดอารีส่วนตัว..รู้สึกมีความหวังกับบางอย่างขึ้นมา..อีกครั้ง ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ...15 ต.ค. 2012
แต่งครั้งที่สอง..กับสาวเชียงใหม่ หน้าตาคล้ายเธอเลย เอาไว้ปีหน้า..จะพามาหา จะพามาหา..งั้นเหรอ อุตส่าห์ดีใจที่ข้อความยาวขึ้นเล็กน้อย แต่หัวใจกลับห่อเหี่ยวอยู่ดี เพื่อนเก่า คนรักเก่าของฉันเป็นโรคขาดความรักไม่ได้เสียกระมัง ฉันควรจะทำยังไงดี เสียใจ...ข้อความสั้นๆ ที่ฉันจดบันทึกไว้ในไดอารีส่วนตัว...หมดความหวังว่าเขาจะกลับมา..ฉันว่าจะเลิกรอคอย ตลอดห้าปีที่ผ่านมาฉันจะเลิก..รอคอย ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
5 ต.ค. 2013
จะมาหาวันที่ 15..จะพาภรรยามาให้รู้จัก..อยากเจอมาก..รอด้วยนะ ฉันนึกแปลกใจกับระยะเวลาที่โปสการ์ดเดินทางมาเร็วกว่าปกติ วันนี้สีโปสการ์ดดูหม่นหมองไม่สดใส สีเหมือนบรรยากาศฟ้าฝนในยามนี้ ฉันตื่นเต้นจริงๆ ไม่เจอกันกว่าห้าปี เขาจะเป็นยังไง เปลี่ยนไปบ้างหรือไม่ อ้วนหรือผอม ขาวขึ้นหรือคล้ำไป ความเป็นอยู่สุขสบายหรือไม่ ฉันได้แต่นับวันรอ.. ครั้งนี้ครั้งแรกที่ฉันไม่ได้บันทึกไว้ในไดอารีส่วนตัว..ฉันอยากจะถามเขาด้วยตัวเอง อยากพบ อยากพูด อยากคุยกับเขาแบบตัวเป็นๆ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ...15 ต.ค. 2013... ขอให้โชคดี...ข้อความสั้นๆ ที่ฉันจดบันทึกไว้ในไดอารีส่วนตัวหลังจากที่เขาและภรรยากลับไปแล้ว..เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นภรรยาของเขา ผู้หญิงตัวเล็ก ผิวแห้งสองสีค่อนข้างคล้ำเล็กน้อย เธอดูใจดี คุยสนุกถึงจะไม่มีแรงมากเท่าไหร่..เธอป่วยเป็นโรคไต ต้องฟอกไตทุกสัปดาห์ ร่างกายซูบผอมของเขา ฉันรู้ดีว่าคงเหนื่อยและลำบากไม่น้อย นับจารกคราวนั้นที่ได้ข่าวว่าภรรยาคนแรกของเขาป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดและเสียชีวิตขณะที่มีอายุเพียงยี่สิบห้าปีเท่านั้น... ฉันเก็บโปสการ์ดทั้งเจ็ดใบ ลงกล่องไปพร้อมกับไดอารีเล่มโปรด ตั้งใจว่าจะไม่สนใจมันอีก แล้วฉันก็คว้ากระเป๋าสะพายใบโปรดออกจากบ้านทันทีที่ได้ยินเสียงแตรรถดังหน้าบ้าน ใครบางคนกำลังรอฉันอยู่ตรงนั้น..ฉันให้สัญญากับตัวเองว่า..ฉันจะก้าวต่อไป.. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณมากๆนะคะ ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆจากคุณยายเก๋า และ คุณญามี่ค่ะ ขอบคุณเพลงประกอบเพราะๆจากยูทูป ขอบคุณนักอ่านทุกท่าน ขอให้อ่านอย่างมีความสุขค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์+กีฟ+โหวต ในตอนที่แล้วด้วยนะคะ เดี๋ยวจะตามไปเยี่ยมบล็อคพี่ๆค่ะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ หมายเหตุ เขียนจากเรื่องจริงของคนใกล้ตัว แต่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองแต่อย่างใดค่ะ อ่านจบแล้ว ย้อนกลับขึ้นไปอ่านฉบับแรกสุดค่ะ จะได้คำตอบของเรื่องนี้ ^________^
| Create Date : 04 ตุลาคม 2556 |
| Last Update : 4 ตุลาคม 2556 17:25:35 น. |
|
150 comments
|
| Counter : 2823 Pageviews. |
 |
|
หวัดดีจ้าน้องนุ่น สบายดีนะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 76 คน [
อ่านงานตะพาบของคุณนุ่น
วันนี้มีหลากหลายตะพาบจริงๆค่ะ
แ่ต่ะละคนไม่เหมือนกันเลยค่ะ