ถนนสายนี้มีตะพาบ 110:อากาศดีๆ กับอักษรสื่อรัก และคิดถึงวิทยา..
อากาศดีๆ กับ อักษรสื่อรัก และคิดถึงวิทยา.. โจทย์โดย..คุณเป็ดสวรรค์ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เวลาอ่านหนังสือดีๆ สักเล่ม คำนิยามที่มีให้กับหนังสือเล่มนั้น มักจะผุดขึ้นมาในใจเสมอ.. เหมือนกับนิยายเล่มเล็กเล่มนี้ที่ได้อ่านในวันที่..อากาศดีๆ..   >
ถ้าคุณคิดจะรักใครสักคน..คุณจะรักเขาได้ไหม? ถ้าเพียงแค่มองผ่านตัวหนังสือ..รู้จักเขาผ่านปลายปากกา.. คุณจะรับได้ไหมว่า..ตัวตนเขาเป็นอย่างที่คุณรู้จักจริง.. หรือที่แท้คือแค่..ภาพลวงตา.. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ฝนตก..ทั้งที่พยากรณ์บอกว่าวันนี้อากาศจะปลอดโปร่งสบายในวันที่คิดว่าอากาศดีๆ (อย่างที่พยากรณ์ว่าไว้)ฉันหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่ได้รับมาจากมิตรที่รู้จักกันผ่านอินเตอร์เน็ต..พลิกหน้าพลิกหลังหนังสือแล้วก็ถึงกับยิ้มออกมา..หนังสือสีชมพูหวานกับคำโปรยปกหลังที่น่าสนใจ..
ความรัก..ชายหนุ่มรำพึง..มันช่างน่าประหลาด! เป็นไปได้หรือที่เขารักผู้หญิงคนหนึ่งโดยที่ยังมิเคยเห็นหน้า ถูกละ..เขาเคยเห็นรูปถ่ายของหล่อน.. ครั้งหนึ่งเมื่อสองสามปีก่อน..เขาเคยรบเร้าขอรูป แล้วหล่อนก็ส่งภาพถ่ายของเด็กหญิงหน้าตาน่ารัก ไว้ผมม้า ดวงตากลมโตแป๋วแหววมาให้ พร้อมกับอธิบายว่า ความเป็นเพื่อน..โดยเฉพาะเพื่อนทางจดหมาย..ที่เขาเรียกว่าpen pals อย่างเรา ไม่จำเป็นจะต้องมีรูปธรรมประกอบไม่ใช่หรือคะกริตย์ เราชอบพอซึ่งกันและกันทางใจเพราะได้เรียนรู้ความรู้สึกนึกคิดของกันและกัน ซึ่งเป็นความพึงพอใจทางนามธรรมทีเพียงพอแล้ว จริงไหมคะกริตย์
พออ่านคำโปรยเสร็จพลันฉันก็นึกไปถึงหนังที่เพิ่งจบไปไม่นานคิดถึงวิทยา กับคำนิยามของหนังที่ว่า จะเป็นไปได้ไหม..ที่จะรักคนที่ไม่เคยเห็นหน้า ฉันนึกประหลาดใจ อาจจะเพราะอารมณ์คำโปรยของหนังสือโดนใจหรือดลใจให้นึกถึงหนังเรื่องโปรดเรื่องของครูแอนกับครูสองที่รู้จักกันผ่าน ไดอารีจนได้มาพบเจอกันในที่สุด..แล้วหนังสือเล่มชมพูเล่มนี้จะเหมือนกันรึเปล่าแค่นึกก็ทนเก็บความสงสัยไม่ไหว..จนต้องเปิดหน้าแรก..แล้วฉันก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่าเรื่องราวต่อจากนี้ต่างกับที่คิดไว้อย่างสิ้นเชิง คิดถึงวิทยา..ให้อารมณ์เหงารอคอย และการคิดถึงใครสักคนโดยไม่มีจุดมุ่งหมาย แต่หนังสือเล่มบางปกสีชมพูหวานแหววเล่มนี้ประเมินจากหน้าตาหนังสือไม่ได้เพราะอารมณ์หวานปนเหงา เศร้าปนซึ้งกินใจในบางอารมณ์และขมขื่นในบางเวลา..รวมอยู่ในหนังสือเล่มเดียวที่ชื่อว่า..อักษรสื่อรัก..จากปลายปากกาของนายา เรื่องก็มีอยู่ว่า... พริม หรือ PrimeRose คือชื่อในจดหมายของเธอ..หญิงสาวรักสันโดษ รักการแต่งโคลงกลอนรักต้นไม้ดอกไม้ โดยเฉพาะดอกพริมโรส..กุหลาบดอกแรกในฤดูใบไม้ผลิ..เป็นข้อมูลที่เขาได้รับรู้เกี่ยวกับตัวเธอมาตลอดที่เป็นเพื่อนทางจดหมายหลายปี กริตย์ คือชื่อของเขา..ชายหนุ่มที่หลงรักหญิงสาวที่เขารู้จักเธอผ่าน penpals..เพื่อนทางจดหมายคลายเหงาตลอดเวลาที่ติดต่อกันหลายปีกริตย์หลงรักผู้หญิงที่อยู่ปลายทางของจดหมายไกลถึงวอชิงตันดีซีเขาเฝ้ารอเวลาที่จะได้พบเธอ..พริมโรส..ผู้หญิงของฤดูใบไม้ผลิ.. ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฉันเปิดอ่านหนังสือด้วยความตื่นเต้นไปกับกริตย์ที่กำลังเดินทางไกลข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อจะได้มาเรียนในสถานที่ซึ่งมีพริมของเขาอยู่อ่านไปก็ลุ้นไปกับความรู้สึกแรกว่าถ้าเป็นเรื่องจริงกริตย์จะตื่นเต้นขนาดไหนที่จะได้พบกับพริม..และพริมก็จะได้พบเขาที่เปรียบเสมือนโอเอซิสที่หล่อเลี้ยงหัวใจแห้งผากของเธอ แต่แล้วคำบอกเล่าของเพื่อนในหน้าต่อมาที่ฉันเปิดอ่านความรู้สึกแรกที่ตื่นเต้นแปรเปลี่ยนเป็นความงุนงง สงสัย..เอาละสิ ฉันคิดในใจนี่ฉันโดนหน้าปกหนังสือหลอกล่อให้หลงทางเสียแล้วละมัง.. คำบอกเล่าจากปากของเพื่อนที่พบบนเครื่องบินระหว่างทางสิ่งที่กริตย์ได้รับรู้เกี่ยวกับเธอคนนั้น คือเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของเธอ..ปริศนาลับดำมืดที่นำไปสู่ความอยากรู้น่าสนใจ น่าค้นหา และน่าสงสัย.. การพบกันครั้งแรก..กับความตื่นเต้นเมื่อได้พบ กริตย์รับรู้ว่าพริมโรสของเขาคือสาวน้อยคนหนึ่ง..เธอแสนสวย ร่าเริง เข้ากับคนง่ายเป็นลูกคนเล็กของครอบครัว แต่อะไรบางอย่างบอกเขาว่าเธอไม่ใช่..พริมโรสของเขาไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น..พี่สาวของเธอต่างหากที่เขารู้สึกประหลาดด้วยความรู้สึกคุ้นเคยใกล้ชิดที่มีให้กับคนเป็นพี่ทำให้กริตย์สบายใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้แต่จะเป็นไปได้อย่างไรว่าคนที่เป็นเพื่อน pen pals ทางจดหมายกับเขามาตลอดหลายปีจะเป็นเธอไปได้ในเมื่อเธอคนนั้นเป็น..คนตาบอด..และมีอาการทรอม่าเข้าขั้นรุนแรง.. ฉันไม่นึกแปลกใจเลยกับปัญหาที่พริมประสบพบเจอไม่ว่านิยายเรื่องนี้จะเขียนขึ้นผ่านมานานนับสิบปีแต่ปัญหาสังคมเกี่ยวกับชะตากรรมของพริม..ซึ่งไม่ขอพูดถึง (เผื่อมีใครอยากอ่านนิยายเล่มนี้..มาร่วมสัมผัสด้วยกันเมื่อคุณได้เปิดอ่าน)เป็นเรื่องที่หลายครอบครัวอาจจะได้พบเจอ บทสรุปส่งท้ายของหนังสือให้ความรู้สึกดื่มด่ำอันที่จริงเรื่องนี้มีหลายประโยคที่ชวนคิดและติดใจแต่ประโยคที่จำได้แม่นและโดนใจก็มีมากเหมือนกัน..(ไม่ขอพูดถึงอีกเช่นกัน..ไปหาอ่านกันเถอะ)
ฉันอ่านจบด้วยความโล่งใจ..นิยายปกสวยหวานใสเล่มนี้สะท้อนความจริงที่ว่า สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นอย่างที่คิด ในความสดใสสวยหวานของหนังสือและชื่อเรื่องซ่อนความน่าสนใจไว้มากมาย..คำแรกที่ผุดขึ้นมาหลังอ่านจบ..นี่มันคืออาชญนิยายโรแมนติกผ่านการดำเนินเรื่องแบบเล่าของกริตย์และความคิดคำนึงของพริม..ตัวเธอ..ที่ไม่ใช่เธอและความจริงของเธอที่ไมอยากให้เขารู้..น่าสนใจจนฉันนึกคันไม้คันมืออยากลองเขียนอาชญนิยายโรแมนติกบ้าง..แต่ นามปากกานายา ที่ทำให้ฉันต้องเปิดค้นหาในกูเกิ้ลดูที ว่าเธอคือใครถึงเขียนบรรยายบรรยากาศนิยายที่มีฉากหลังเป็นทัศนียภาพของวอชิงตันดีซีได้อย่างละเอียดละออขนาดนี้ตัวหนังสือในนิยายบรรยายราวกับให้คนอ่านทะลุตัวหนังสือเข้าไปสัมผัสเหมือนกับได้เดินทางไปกับพริมและกริตย์ ไม่ว่าจะเป็นทำเนียบขาวถนนหนทางในวอชิงตันดีซี สถานที่น่าสนใจหลายแห่งหลับตานึกภาพตามไปราวกับภาพมาปรากฏตรงหน้า จากการค้นคว้าด้วยความสนใจ ฉันก็พบว่านามปากกานี้ไม่ธรรมดาจริงๆเพราะประวัติของเธอ..หรือต้องเรียกว่า ท่านคงจะเหมาะสมกว่า.. นายา..คือนามปากกาของศ.วาสนา ชลศึกษ์ (เคนแมน) ท่านคือน้องสาวแท้ๆ ของนักเขียนบรมครูอีกท่านหนึ่งนามว่า สุกัญญา ชลศึกษ์ หรือนามปากกา กฤษณาอโศกสิน ด้วยประวัติทางการศึกษาและหน้าที่การงานที่ต้องเดินทางและอาศัยอยู่ในต่างประเทศเกือบค่อนชีวิตบ่งบอกวฺฒิภาวะและมุมมองที่มีต่อนวนิยายเล่มเล็กเล่มนี้ได้เป็นอย่างดีจนฉันนึกนิยม.. และจะขอติดตามผลงานของท่านในโอกาสต่อๆไป..
ฝนหยุดตกแล้ว..อากาศกำลังดีลมเย็นพัดโชยสบาย หากแต่ฉันกลับรู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุบางทีฉันอาจจะเป็นนักอ่านและนักหัดเขียนรุ่นใหม่ที่ไม่เคยใส่ใจงานนักเขียนชั้นบรมครูเลยจริงๆถึงไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
งานนี้คงต้องขอบคุณมิตรภาพในโลกออนไลน์สำหรับหนังสือเล่มนี้ที่ทำให้ฉันเปิดโลกทัศน์ใหม่ๆ กับนักเขียนรุ่นเก่าที่ฝีมือเกินคำบรรยายกับ อักษรสื่อรัก นิยายที่เหมือนธรรมดา..แต่ไม่ธรรมดา.. ขอบคุณถนนสายนี้มีตะพาบและเพื่อนตะพาบทุกท่านที่มีโจทย์สนุกสนานให้ได้เขียนกันทุกวันพระใหญ่ อากาศดีๆวันนี้เลยได้ฉีกแนวไม่จำกัดรูปแบบการเขียน ผสมผสานโจทย์ตะพาบหัวข้อ อากาศดีๆ เข้ากับ หนังสือคู่เดท เล่มนี้.. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณคุณหมอเจี๊ยบ (Polyj Jj) สำหรับหนังสือคู่เดท.. ที่บังเอิญได้รู้โดยไม่ต้องเฉลยว่าใคร ^___^ ขอบคุณคุณอ้อม (Kun Aom) สำหรับกิจกรรมหนังสือคู่เดทค่ะ ^___^
ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆจากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ ขอบคุณภาพประกอบและเพลงเพราะๆจากอินเตอร์เนตค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน คืนนี้ค่อยไปเยี่ยมพี่ๆที่บล็อคนะคะ ^________^
| Create Date : 26 กรกฎาคม 2557 |
| Last Update : 26 กรกฎาคม 2557 15:38:29 น. |
|
63 comments
|
| Counter : 2272 Pageviews. |
 |
|
หวัดดีจ้าน้องนุ่น มิน่าเห็นหายเงืยบไปเลยนะ ยังงัยก็ดูดแลตัวเองบ้างนะ คิดถึงเสมอนะจ้า รุ้ป่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 76 คน [
เรื่องจินตนาการกับความคาดหวังนี่ตอบยากจังถ้าตัวตนของคนๆหนึ่งที่เราพูดคุยด้วยแล้วเป็นแค่ นามธรรม มาตลอดไม่มีรูปร่างหน้าตาให้คิดต่อว่าเป็นยังไง ตอบยากเหมือนกันเนอะ ถ้าวันหนึ่งเรากลับอยากออกตามหาคำตอบ แล้วเกิดไม่เป็นดังหวัง :)