ถนนสายนี้มีตะพาบ 136: บอกรักแม่ให้โลกรู้
ถนนสายนี้มีตะพาบ : 136 บอกรักแม่ให้โลกรู้ โจทย์โดย : Bloggang
หลายวันมานี้มีโอกาสได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง เป็นเรื่องราวความรักของแม่ที่มีต่อลูกชายสามคน ผ่านจดหมายกว่าสามสิบฉบับ จากเริ่มแรกที่ตั้งใจว่าจะเขียนเรื่องของแม่สี่คน จากนิยายสี่เล่ม ก็ต้องเปลี่ยนเมื่อพบว่าข้อคิดจากหนังสือเล่มเดียวนี้แทบจะไม่พอกับการใช้พื้นที่ในการเขียนบล็อคเสียแล้ว ฉันเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่น่าจะเข้าใจความรู้สึกของแม่ที่มีต่อ ลูก(ผู้)ชาย ในหนังสือเล่มนี้ แต่อ่านไปกลับชอบ เพราะไม่ว่าจะลูกผู้หญิงหรือลูกผู้ชายคำสอนของแม่สามารถใช้ได้เสมอ ถึงจะแตกต่างกันที่สถานะทางเพศ แต่ความรัก ความปรารถนาดี ที่แม่คนหนึ่งพึงมีต่อลูก...ทุกคนล้วนเหมือนกัน ดังจะยกตัวอย่างประโยคคำสอนดีๆจากหนังสือเล่มนี้มาให้เพื่อนๆ อ่าน หนังสือที่มิใช่นิยายนี้มีชื่อว่า... จดหมายถึงลูก(ผู้)ชาย ทมยันตี 
ลูกของแม่ เมื่อเจ้ามีครอบครัวจงจำ! คราใดที่ คู่ครองไม่ต้องการเจ้า เจ้าต้องไม่ทำลาย ย่ำยีเขา ลูกผู้ชาย ต้องไว้ศักดิ์ เจ้าต้องรักศรี ต้องก้าวเดินออกมา เจ้ามิใช่ ชาย ที่เกาะกระโปรงผู้หญิง แม้เพียงเสี้ยววินาที แม่ขอย้ำอีกครั้ง แม่สอนให้เจ้าเป็นลูกผู้ชาย แม่ไม่ได้สอนให้เจ้าเป็นชายกระโปรง!
จดหมายถึงลูก (ผู้) ชาย...บอกเล่าถึงประสบการณ์ของแม่ที่เป็นเพียงผู้บอกเล่าให้ลูกรู้ฟัง แต่การ รู้แจ้ง ต้องปฏิบัติด้วยตัวเอง ชีวิตเป็นสิ่งที่เรียนรู้ได้แต่เดินแทนกันไม่ได้ เป็นคำสอนแรกในบทคำนำที่ได้เปิดอ่าน
แม่ไม่ใช่โลกทั้งหมดของลูก เจ้าต้องมีโลกของเจ้า วิถีทั้งหมดที่แม่เดิน ไม่ใช่ชีวิตที่เจ้าต้องเดินตาม ขอให้เจ้าดู วิธีเดิน ของแม่ดู ว่าแม่เจ้าเดินล้มอย่างไร ดูว่าแม่ก้าวตอนไหนสง่างาม แม่ไม่สอนให้เจ้า คิดอย่างแม่ แม่สอนให้เจ้าศึกษา วิธีคิด ของแม่ กฏของลูกผู้ชาย เจ้าต้องเป็นนักสู้ซึ่งหน้า อย่าลอบกัดการลอบกัดเป็นกฏของหมา เจ้าลูกชายของแม่ เจ้าเข้าใจหรือยัง ที่แม่พูดเสมอ โลก...หมุนด้วยมือของผู้หญิง การเกิดของสัตว์โลกจะมีสองเพศคือ ชายกับหญิง เพศผู้กับเพศเมีย แม้บัดนี้จะมีเพศที่สามแต่ตอนเกิดก็ยังเกิดในเพศผู้ เพศเมียอยู่ดี การถือกำเนิดใน เพศชาย ย่อมเป็นเรื่องธรรมดา แต่การเป็น ลูกผู้ชาย ไม่ธรรมดา โดยเฉพาะอย่าเป็นแค่ ชายกระโปรง เด็ดขาด To be man, my son!
ฉันชอบการเปรียบเปรยและคำสอนแบบถึงลูกถึงคนของท่าน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการดำเนินชีวิต สิ่งยั่วยุรอบกาย บุหรี่ ของมึนเมา ยาเสพติด ที่เด็กผู้ชายมักถูกชักจูงหรือยั่วยุได้ง่าย แม้แต่ปัญหาชีวิต เอดส์ การทำร้ายตัวเอง การสอนลูกชายให้เป็นลูกผู้ชายเต็มตัว หลายประโยคจากจดหมายกว่าสามสิบฉบับ อ่านแล้วรู้สึกว่าเหมือนกำลังถูกสอนให้เรียนรู้ไปด้วย มีสิ่งใดที่จะถ่ายทอดได้ดีเท่าประสบการณ์ชีวิตที่ท่านเล่าผ่านจดหมาย เป็นชายชาติเสือที่ห้าวหาญแต่ไม่ทำลายทำร้ายใคร... ชาติเสือต้องไว้ลาย ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว เป็นบทเรียนชีวิตที่เปิดอ่านได้ข้อคิดดีๆ ทุกคำลงท้ายในจดหมายแต่ละฉบับ... สั้นแต่ได้ใจความรวมความรู้สึกทั้งหมดของแม่ที่มีต่อลูก แม่สอนให้ลูก พิพากษาตัวเอง ผิดคือผิด ถูกคือถูก ข้อสำคัญ...ถ้าเราต้องการให้คนอื่นให้ความยุติธรรมต่อเรา เราต้องยุติธรรมต่อคนอื่นด้วย คนบางคนสอนให้ลูกโทษคนอื่นสิ่งอื่น ถ้าเตะเก้าอี้ เจ็บตัว ร้องไห้ จะตีเก้าอี้ให้แล้วปลอบ โอ๋... เก้าอี้มันไม่ดีนะลูก มาขวางทางลูก ทำให้ลูกเจ็บ ถ้าวิ่งล้ม จะตีกระดาน โอ๋... กระดานลื่น ไม่ดีนะลูกนะ เด็ก... เมื่อโตจะเคยชิน ความผิดพลาดใดเกิดขึ้นกับชีวิต จะโทษคนอื่น สิ่งอื่น คนไม่เคยโทษตนยกโทษให้กับตนเองเสมอ แต่... หากไม่รู้จักผิดชอบ จะดีได้อย่างไร? จะรอแต่ให้คนอื่นช่วยเหลือหรือคอยแต่โทษคนอื่นได้อย่างไร? ทำไมไม่โทษตัวเองก่อนจะโทษใคร...
บางประโยคที่หยิบยกจากจดหมายฉบับที่ห้า เป็นความจริงที่พบเห็นได้บ่อย ถ้าใช้ศัพท์ทันสมัยหน่อยคงจะเรียกว่า สปอยล์ลูก บางครั้งพ่อแม่ก็แค่ให้เหตุผลหรือเอาใจ เพื่อตัดความรำคาญบางทีอาจลืมไปว่าลูกจะค่อยๆ ซึมซับโดยไม่รู้ตัว 
จดหมายฉบับที่เจ็ด...ว่าด้วยเรื่อง พระเลี้ยงเสือ โบราณยังเคยบอกว่า น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า อัชฌาสัยสายใยที่แน่นเหนียวที่สุดในโลกคือใยรักและอาทรกันและกัน
คำว่า... นิทานเรื่องนี้... สอนให้รู้ว่า จึงไม่มีอีกต่อไป มีแต่... ทีวี สอนให้เจ้ารู้ว่า... จนมาถึงอินเตอร์เน็ต ที่ควบคุมไม่ได้ว่าสอนอะไรเด็กบ้าง... วันนี้ เสือ ร่อยหรอลง จะมีใครสักกี่คนรู้จักเสือ รู้จักกฎแห่งเสือ รู้ความหมายของคำ... เสือไม่กินเนื้อหมา...ธรรมชาติของเสือจะไล่ล่าสัตว์อื่นยามหิวอย่างอหังการ์ เสือแก่เท่านั้น... จะล่าคน เสือโซเท่านั้น... จะกินหมา เสือเหล่านั้น... ไร้ศักดิ์ศรี! เมื่อลูกเป็น...เสือหนุ่ม... เจ้าต้องรู้ศักดิ์แห่งเสือ เสือซ่อนคอยตะครุบเหยื่อก็จริง แต่ไม่ลอบกัดเยี่ยงหมา คำว่า ลอบกัด คือปล่อยให้ผ่าน ทำให้คลายใจ หากเผลอเมื่อใด กัดทันที!
แม่เคยสอนฉันว่า เป็นลูกหลานทหาร... ต้องอดทน ฉันเคยถามแม่ว่า แล้วลูกทหารอ่อนแอไม่ได้หรือ? แม่ตอบว่าทุกคนมีความอ่อนแอซ่อนอยู่ในตัวตนทั้งนั้น แต่ไม่จำเป็นต้องแสดงออกให้ใครรู้ ยามใดอ่อนแอ ผิดหวัง เสียใจ แค่หลบไปพักซ่อนน้ำตาไว้อย่าให้ใครเห็น แล้วกลับมาอีกครั้งพร้อมรอยยิ้ม ฉันจำได้ขึ้นใจแต่ก็ยังทำไม่ได้เท่าที่ใจต้องการ...
จดหมายฉบับที่สิบ...เรื่องเจ้าเสือหนุ่มสามตัวเริ่มออกสู่ป่า เริ่มการต่อสู้เพื่อการดำรงชีวิต ท่านเปรียบตัวเองเป็นนางเสือแก่เฝ้าถ้ำ ฉันนึกภาพตามแล้วก็นึกชอบในความช่างเปรียบ แม่ทุกคนคงเป็นเหมือนท่าน ยามที่ลูกต้องออกไปผจญชีวิต ได้แต่เฝ้ามองเฝ้าห่วง ทั้งความเป็นอยู่รวมไปถึงคนที่ลูกพบเจอดังเช่นท่านว่า เจ้าจะได้พบคำ หน้าเนื้อ ใจเสือ หรือ เห็นหน้า แต่ ไม่เห็นหัวใจ... ประโยคเหล่านี้ให้สอนเท่าใด เจ้าจะไม่มีวันเข้าใจจนกว่าเจ้าจะประสบกับตนเองจึงเป็น รู้แจ้งและคราวนี้แหละ เจ้าจะ จดและจำได้ ความจริง หน้าเนื้อแล้วมิใช่ใจเสือหรอก เพราะเสือเดินผงาดเข้าไปเยี่ยงเสือ ไม่ต้องเอา หน้ากาก อย่างอื่นมาใส่ให้ตายใจ เพื่อทำร้ายภายหลัง ระวัง... เห็นหน้า แต่ไม่เห็นหัวใจ ความผิดพลาดของคนหลายคนเกิดจาก ดูแค่หน้า แต่นั่นคือประสบการณ์ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอย่างใดเลย นั่นคือ... ข้อสอบ ที่จะคอยทดสอบเจ้าเรื่อยไป คะแนนเก็บคือความเชี่ยวชาญในการดำเนินชีวิตแม่เคยผ่านการสอบไล่มาแล้ว และแม่ก็ สอบได้ ด้วยจากนั้นไม่มีอะไรมาทำให้แม่สะดุ้งสะเทือนได้อีกเลย
แม่ของฉันเคยบอกว่า จะพูดอะไรให้คิดก่อน คำพูดที่ผิดพลั้ง... มักไม่สนุก พูดไปสนุกปาก แต่ผลเสียอาจตามมามากเกินคาดเดา ฉันยังทำไม่ค่อยได้แต่จะพยายาม แม่ให้ฉันคิดถึงคนอื่นให้มาก ถ้ามีขนมสองชิ้น แม่จะบอกให้ฉันรอเพื่อนเลือกก่อนอย่าแย่ง อย่าอยากได้จนเกินงาม ให้เสียสละเป็น ข้อนี้ฉันรู้สึกว่าพอทำได้แม้จะแค่นิดหน่อยก็ยังดี
จดหมายฉบับที่สิบเก้า... คำสอนของคุณตา...เมื่อใดมีความทุกข์ หลับตา... กลับบ้าน... จะมีความสุข แม่ต้องเป็นเสือ อย่าเป็นหมา... แม่ต้องทนอด และอดทน แม่ต้องดำรงสัจจะ เช่นชายชาติทหาร... แม่ถูกสอนให้เป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิง แม่ไม่ค่อยร้องไห้แม้ยามถูกตี จงมั่นใจในตัวเอง แต่อย่าถือดี จงเข้มแข็งแต่อย่าแข็งกร้าว นักรบไร้เกราะแหละน่ากลัว เพราะอ่อนพลิ้วหลบคมดาบได้ คนไม่พูดแหละน่ากลัว เพราะซ่อนคมแห่งปัญญาญาณไว้ เฉกเช่นเสือยามคำราม ป่าทั้งป่าจะเงียบสงัดสรรพสัตว์เร้น ตัวสั่น อย่าเป็นแม้เหมือนลูกโป่งนะลูก พอลมออก...จะแฟบลง อย่าเป็นแม้กระทั่งหมาเห่าใบตองแห้ง ... เป็นหัวหมา ดีกว่าเป็นหางเสือ ก็จริง แต่เจ้าจะเป็นหรือแค่หัวหมา แม่สอนให้เจ้าเป็นเสือนะลูก
อ่านจดหมายฉบับนี้เสร็จฉันก็นึกถึงแม่ แม่บอกว่าบ้านเรา เป็น ครอบครัวรถถัง แม่ขยันอดทนกับทุกสถานการณ์ และปัญหาทั้งใหญ่เล็กที่ผ่านมากว่าจะถึงวันนี้ บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมต้องเปรียบเป็นรถถังเป็นรถอะไรที่ดูดีกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ แม่เฉลยว่าเพราะจะได้แข็งแกร่งเหมือนรถถัง ที่ทั้งโดนกระสุนระเบิด สารพัดแต่ไม่เป็นอะไร และฉันก็จะต้องไม่เป็นอะไรเหมือนแม่... ฉันไม่เคยร้องไห้ เวลาที่แม่ไม่มางานโรงเรียน ถึงจะได้แต่มองเพื่อนที่ก้มกราบแม่ แต่ฉันต้องนั่งอยู่ด้านหลังกับเพื่อนอีกหลายคนที่ไม่มีแม่มาเหมือนกัน... แม่ต้องไปทำงานไกลหลายพันกิโลเมตร ฉันไม่มีแม่มางานแบบใครเขา ฉันนั่งเงียบๆ ไม่ร้องไห้ในขณะที่เพื่อนที่มีแม่มางานรักกันซาบซึ้งน้ำตาแตก... บางทีก็อดคิดเข้าข้างตัวเองว่าฉันควรจะขำหรือเศร้าดี...แต่ฉันก็ผ่านความรู้สึกน้ำตาแตกมาได้ เมื่อตอนจบมัธยมสาม... เมื่อแม่มา...
จดหมายฉบับที่ยี่สิบหก...เป็นอีกฉบับที่ฉันอ่านแล้วต้องหาประวัติชีวิตครอบครัวของท่านมาอ่าน เพราะสงสัยไม่เคยรู้มาก่อนว่าทำไมถึงเน้นว่า ลูกชายกับลูกผู้ชายนั้นต่างกัน ท่านเป็นแม่ที่เข้มแข็งอย่างใจความในจดหมายจากประสบการณ์ชีวิตครอบครัวที่ผ่านมา จงตั้ง 'ครัว' อย่างแม่ อย่ามี 'ครอบ' อย่างแม่ ครัว คือความสมบูรณ์พูนสุข กินอิ่มนอนหลับ ครอบ คือการผูกรัดมัดไว้ ยึดโยงราวเป็นสมบัติของตัว มิให้ลืมตาอ้าปาก ผู้ชายชอบจะเป็นสามี แปลว่าเจ้าของ ผู้หญิงรักอิสระจะดิ้นหนีครอบเสมอ แม่เชื่อว่าเมื่อเจ้าเป็นเสือ เจ้าย่อมเลือกสายพันธุ์เสือด้วยกัน และเสือตัวเมีย ร้ายที่สุด มันจะไม่ยอมเป็นผู้ตาม มัน... เคียงคู่... หากมันช่วยไล่ล่าไม่นอนรอให้อีกฝ่ายหามาให้ เสือผงาดร่วมกัน ไม่ครอบครองกัน... บนถนนสายชีวิต ต่างคนต่างเดินมา จากจุดตั้งต้นไม่เหมือนกัน สิ่งแวดล้อมแผกกัน ถ้าชีวิตเป็นเมล็ดพันธุ์ไม้ บางคนเป็นไม้เลื้อย ไม่มีไม้หลักให้เกาะ จะเอนระเนระนาด บางคนเป็นพันธุ์กระบองเพชร แห้งแล้ง แต่หนามแหลมคอยทิ่มแทงยามใครเฉียดใกล้ บางคนเป็นไม้หอม ผลิดอกรอให้ดอมเด็ด บ้างคือสักทองและบ้างคือโพธิ์ ไทร แม่สอนเจ้า... ผู้ชาย เป็นด้วยเครื่องเพศ ลูกผู้ชาย เป็นด้วยวิญญาณ ฉันใด ฝ่ายหญิงก็เช่นเดียวกับฝ่ายชาย ลูกผู้หญิง มิใช่แค่มีคุณสมบัติปรนนิบัติผู้ชาย ต้องมีคุณสมบติเข้มแข็ง ประคับประคองสรรพสิ่งให้ยืนยง เข้มแข็ง ไม่ใช่แข็งกระด้าง อย่างที่แม่สะดุ้งยามที่ไปเดินห้างสรรพสินค้า แล้วได้ยินเด็กผู้หญิง ขอย้ำ เด็ก! ตะโกนเรียกเพื่อนด้วยคำว่า อี นำหน้า แม่บอกไม่รู้กี่ครั้ง การหาผู้หญิงเป็น คู่นอน นั้นไม่ยากเลย หาเมื่อใดก็ได้ แต่จะหาแม่ให้ลูก เจ้าต้องคัดต้องเลือก วัวยังคัด พ่อพันธุ์ แม่พันธุ์... คนจะไม่คัดได้อย่างไร... คำว่า แม่ จึงยิ่งใหญ่เสมอ รักอื่นอาจก่อทุกข์ แต่ รักลูก ยิ่งใหญ่เสมอ...
กว่าสามสิบฉบับของเนื้อหาในจดหมายมีคติสอนใจมากมาย หยิบมาเล่าไม่หมด ท่านไม่ได้บอกว่าคำสอนของท่านดีพร้อม แต่เป็นคำสอนที่แม่คนหนึ่งพึงมีต่อลูก อยากให้ลูกเป็นเฉกเช่นชาติเสือ ไม่เฉพาะลูกชาย ลูกผู้ชาย แม้แต่ลูกผู้หญิงก็อ่านเพื่อรู้เป็นแบบอย่างได้เช่นกัน ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้จบแล้วตัดสินใจเขียนในกิจกรรม บอกรักแม่ให้โลกรู้ ถึงแม้หนังสือจะเป็นแม่บอกรักลูกเสียมากกว่า แต่ฉันเชื่อว่า ลูก ทุกคน สัมผัสได้ถึงความรักของแม่ แม้ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดบอกรักแม่ กันเลย...
บางครั้งเราอาจจะแสวงหาสิ่งใหม่ในชีวิตไปเรื่อยๆ จนลืมไปว่ายังมีใครคนหนึ่งมองเราอยู่ด้านหลังเสมอ คนที่รักเราโดยไม่มีข้อแม้ ไม่ว่าจะทำผิดมากมายแค่ไหน คนที่ไม่เคยทิ้งเรายามที่มีปัญหา คนที่รับฟังทุกอย่างทั้งเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่
ให้ความสำคัญกับท่านก่อนที่จะให้กับใคร ดูแลท่านก่อนที่จะดูแลใคร ความรักวัยหนุ่มสาว ผ่านเข้ามาในชีวิตได้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ความรักจากแม่ ผ่านมาแล้วไม่เคยผ่านเลยไป... จนชั่วชีวิต... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆ จากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ^^ ขอบคุณเพลงเพราะๆ จาก GTHchannel , youtube ค่ะ พรุ่งนี้ค่อยไปตามอ่านบล็อคพี่ๆ นะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน่ะ
| Create Date : 14 สิงหาคม 2558 |
| Last Update : 14 สิงหาคม 2558 2:19:28 น. |
|
42 comments
|
| Counter : 2147 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 76 คน [
วันนี้ดึกแล้ว ค่อยไปอ่านตะพาบพรุ่งนี้ค่า