ถนนสายนี้มีตะพาบ 177 / 178
ถนนสายนี้มีตะพาบ 177 178 (พลาด/พรสวรรค์)
เรื่องสั้นอ่านคั่นเวลา
ชนนีมองภาพวาดฝีมือพ่อบนฝาผนังแล้วได้แต่คิดในใจพ่อเคยบอกว่าสาวน้อยแสนสวยในภาพโฉมงามกับโจรสลัดมีต้นแบบมาจากหล่อน พ่อมีพรสวรรค์ในการวาดอย่างหาใครเปรียบยากเพราะถึงจะเป็นแค่ภาพที่พ่อวาดผสานกับจินตนาการในนิยายที่ลูกสาวชอบ แต่ดูไปก็คล้ายหล่อนมากไม่ใช่แค่เฉพาะหน้าตาแม้แต่ความเหงาที่สื่อออกมาก็ดูไม่ต่างกัน ชนนีปาดน้ำตาแล้วแนบหน้ากับภาพที่อาจจะยังมีกลิ่นอายของพ่อหลงเหลืออยู่ถ้าหากพ่อยังไม่ตาย หล่อนคงไม่ต้องระเห็จไปอยู่โรงเรียนประจำทั้งที่บ้านกับโรงเรียนก็ไม่ได้ไกลกันจนถึงขนาดไปกลับทุกวันไม่ได้ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ ที่แม่ส่งหล่อนไปให้ไกลจากความสุขของแม่ พ่อจ๋า น้ำคิดถึงพ่อเหลือเกิน... ก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาอีกรอบ ชนนีรีบปาดมันออกอย่างรวดเร็ว ทันทีที่ได้ยินเสียงประตูเปิดเด็กสาวกำมือแน่น สูดลมหายใจลึกเมื่อได้ยินประโยคแรกจากคนที่เพิ่งเดินเข้ามา มาถึงก็เล่นเอ็มวีเลยนะ ยายน้ำตา นึกว่าตัวเองเป็นนางเอกนิยายเรื่องโฉมงามกับโจรสลัดอีกแล้วละสิ สรวุฒิหัวเราะเปิดเผยและไม่เก็บงำคำพูดเขาทำให้หล่อนต้องหงุดหงิดทุกเวลานาทีที่เจอกัน แม้แต่เวลาเจอหน้าก็ยังล้อเลียนชื่อของหล่อนจนขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงด้วยแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ลดละ ถามก็ไม่ตอบ สรวุฒิลอยหน้าลอยตาล้อเลียนห่างจากหล่อนแค่คืบ โธ่ ยายน้ำตาเอ๊ย แล้วตัวมายุ่งอะไรด้วย ชนนีจ้องตาวาวถอย! เราจะกลับห้อง สรวุฒิยกมือยอมแพ้ยืนตัวลีบชิดผนังพอหล่อนเดินผ่านก็ยิ้มมุมปากท่าทางบ่งบอกว่าดีใจที่ทำให้หล่อนหงุดหงิดได้อีก พูดแทนตัวเองว่าเราแล้วพูดกับคนแก่กว่าตั้งห้าปีว่าตัวแบบนี้ ใครเขาจะว่าได้ว่าไม่มีใครอบรมสั่งสอน ชนนีถึงกับชะงัก แต่สักพักก็เดินลงส้นปึงปังผ่านไปไม่อยากตอบโต้ให้เป็นเรื่องเป็นราวอีกเพราะแม่คงไม่ฟังถ้าหากเกิดเรื่องทะเลาะกันขึ้นมาอีก แต่ชายหนุ่มยังยั่วไม่เลิก ถึงกับพูดไม่ออก ก็ได้ๆ เอาเป็นว่าพี่ขอโทษก็แล้วกันสรวุฒิพูดตามหลัง แต่เธอก็ชอบพูดกับพี่แรงๆก่อน แล้วใครใช้ให้ตัวลามปามถึงแม่เรา หล่อนหันกลับมาพูดเสียงขุ่นใส่ตัวกับพ่อก็แค่คนอาศัย ช่วยไม่ได้ พี่ไม่ได้อยากมาอยู่ที่นี่ใครใช้ให้แม่เธอมาแต่งงานกับพ่อพี่แถมยังยัดเยียดตำแหน่งลูกชายคนโตสุดที่รักให้อีก เพราะตัว หล่อนเสียงสั่น น้ำตาพาลจะไหลเอ่อเราถึงต้องไปอยู่ที่อื่น ตัวกับพ่อเป็นมารความสุขของเรา พูดแรงเกินไปแล้ว สรวุฒิเสียงกร้าวทันทีพี่ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้นะ ยายน้ำตา สรวุฒิเข้ามาใกล้ ลูบผมชนนีแผ่วเบา หล่อนยกมือปัดป้องแล้วถอยห่างทันทีไม่ต้องการความสงสารจากใครแม้แต่นิดโดยเฉพาะจากชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกรักคนใหม่ของแม่ ถ้าแม่กลับมา บอกด้วยว่าเราจะไม่กลับบ้านอาทิตย์นี้ไม่ต้องโทรไปตาม ชนนีเหลือบมองภาพวาดโฉมงามกับโจรสลัดอีกครั้งหวังว่ากลับมารอบหน้า ภาพนี้จะยังคงอยู่ที่เดิมไม่เหมือนภาพอื่นที่แม่ทยอยขายออกไปทีละชิ้นสองชิ้นจนสมบัติของพ่อแทบจะไม่เหลือ แม่คงอยากกำจัดร่องรอยของพ่อให้หายไปจากบ้านให้หมดเหมือนกับหล่อนที่เป็นร่องรอยของพ่อเช่นกัน
สรวุฒิมองตามเด็กสาวเดินคอตกกลับเข้าห้องไปเก็บของแล้วตัวเขาเองก็ไม่สบายใจนักรู้ดีว่าชนนีมีความรู้สึกแย่กับเขาและพ่อที่เข้ามาแย่งความรักจากแม่ของหล่อน รู้ตัวว่าพลาดพูดสิ่งที่ไม่สมควรออกไปเพียงเพื่อต้องการแกล้งน้องสาวนอกไส้ ไม่ใช่เพราะเกลียด... แต่เพราะเขาอยากเข้าใกล้หล่อนและไม่รู้จะสรรหาถ้อยคำใดมาเพื่อทำให้ชนนีสนใจ เพราะเขาเอง ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะเขา ถ้าไม่ใช่เพราะความหลงใหลในวิชาศิลปะตั้งแต่เด็กเขาก็คงไม่ได้เจอกับพ่อของชนนี และขอติดตามมาเรียนวิชาถึงที่บ้านหลังนี้เมื่อครั้งสมัยอยู่มัธยม ใครๆ ก็บอกว่าเขามีพรสวรรค์ และเพราะมั่นใจในฝีมือและอยากเอาชนะการประกวดวาดภาพระดับจังหวัดเพื่อให้พ่อยกเลิกความคิดที่จะให้เขาสอบเข้าโรงเรียนนายร้อย นั่นคือสิ่งที่พลาดที่สุด เพราะกลายเขาเองที่เป็นคนชักนำให้พ่อที่เป็นม่ายเนื้อหอมในแวดวงข้าราชการได้มารู้จักกับเศรษฐีนีที่ดินแม่ของชนนี และเป็นต้นเหตุให้ครูชดครูศิลปะผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ในการสรรสร้างงานศิลปะต้องตรอมใจ เขาไม่ได้ตั้งใจจริงๆ... สิรภพครุ่นคิด ดวงตาจับจ้องภาพวาดบนผนังพื้นภาพพิงค์โกลด์สีหวานละมุนแต่ซ่อนรอยทุกข์ระทมของสาวน้อยที่นั่งมองเหม่อไม่รู้จุดหมายปลายสายตาของหล่อนอยู่แห่งใด สิรภพคิดอยู่เสมอว่าตัวเขาเองนั้นเปรียบเหมือนโจรสลัดบนเรือลำใหญ่ที่นิสัยหาที่ดีไม่ได้ในสายตาชนนี โจรสลัดคนนั้นได้แค่มองสาวน้อยเศร้าสร้อยอย่างห่วงใยจากที่ไกลๆแต่ไม่สามารถเข้าใกล้ได้มากอย่างที่ต้องการ ขอโทษครับครูที่ต้องปล่อยให้เป็นแบบนี้...อีกไม่นานผมเรียนจบจะดูแลยายน้ำตาให้ครูเอง... สิรภพได้แต่ให้คำมั่นในใจ หวังว่าสักวันจะทำได้ตามใจคิด แต่เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งหยุดความคิดแต่เพียงเท่านั้น พี่หนึ่ง! หญิงสาวบ้านตรงข้ามเดินยิ้มหวานเข้ามาแล้วส่งกล่องกระดาษสีหวานผูกโบว์ฟูฟ่องให้ท่าทางของหล่อนบ่งบอกความเขินอาย ตกใจหมดเลยน้องพิมพ์ สิรภพแก้เก้อ นี่อะไรเอ่ย ของขวัญสำหรับว่าที่นายร้อยคนใหม่ค่ะอย่าเพิ่งเปิดนะคะรอให้พิมพ์กลับบ้านก่อน พิมพ์ชนกหน้าแดง เสียงหวานสั่นดูไม่มั่นใจในตัวเองจนสรวุฒิต้องชวนคุยเมื่อรู้สึกถึงความอึดอัด รู้ได้ยังไงว่าพี่กลับมาวันนี้ เห็นรถจอดหน้าบ้านค่ะ หล่อนตอบพลางเหลียวซ้ายขวามองหาน้ำไปไหนแล้วคะ พิมพ์ว่าจะมาชวนน้ำไปที่บ้านพอดีแม่ทำขนมกลีบลำดวนของโปรดน้ำด้วย พี่หนึ่งจำได้รึเปล่าว่าวันนี้วันเกิดของน้ำ จำได้สิ... แต่ว่า สรวุฒิมองไปทางห้องของชนนีแล้วถอนใจ หรือว่า... หล่อนหน้าแหยมองตาม อย่างที่พิมพ์คิดพี่มาถึงก็เห็นร้องไห้อยู่หน้าภาพวาดของครู เขาตอบพลางหันไปมองภาพโฉมงามกับโจรสลัดอีกครั้ง พิมพ์ว่าจะบอกนานแล้ว หล่อนหันกลับมาตามสายตาชายหนุ่มผู้หญิงในภาพคล้ายน้ำเลยนะคะแต่โจรสลัดในภาพดูไม่ออกว่าหน้าตาเหมือนใคร ดูลงพุงเหมือนครูชดเลย นั่นสิ สิรภพตอบสั้นๆมองหญิงสาวข้างกาย หล่อนยังคงหัวเราะเบาๆ ตามเดิมแต่ที่เพิ่มเติมและแปลกตากว่าเดิมคือความสวยที่เพิ่มขึ้นและความสดใสร่าเริงที่ดูอย่างไรก็แตกต่างจากน้องสาวร่วมบ้านของเขาลิบลับ พิมพ์ชนกมีพรสวรรค์ในการทำให้ใครต่อใครมีความสุขได้อย่างร้ายกาจไม่เว้นแม้แต่เขาแต่ไม่เท่าคนที่ร้องไห้ต่อหน้าเมื่อครู่ที่ทำให้เขาพลาดสงสารหล่อนและเผลอใจให้โดยไม่รู้ตัว แต่สิรภพมองไม่เห็นหนทางระหว่างตัวเขาและยายน้ำตาลูกสาวของแม่เลี้ยงเลย...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ รอบนี้ลงตะพาบช้ามาก ขอรวบยอดสองตอนเป็นเรื่องสั้นหนึ่งเรื่องที่เขียนไว้ ในคลาสเรียนเขียนนิยายของครูอี๊ดอาริตา หัวข้อบรรยายจากภาพ เรื่องปริศนา(อา)ฆาตรัก เรื่องนี้ทำพล็อตเสร็จจนจบเรื่องแล้วแต่ยังไม่มีเวลาเขียนเลยTT
หลังสงกรานต์มานี้ทำอะไรหลายอย่างมากมาย ทั้งส่งรูปออนไลน์ทำอีบุ๊ค สองอย่างนี้ไม่เคยทำมาก่อน ทีแรกไม่คิดจะทำแต่ก็อยากลอง ลองเพื่อให้รู้ก็พอใจแล้ว และที่ผ่านไปหมาดๆก็คือแก้ไขต้นฉบับอามฮารา ก็เลยไม่ค่อยได้เข้าบล็อกเลย^^
ขอฝากอีบุ๊คเรื่องแรกราคาเบาๆด้วยนะคะ ร้อยรักพรางตะวัน https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=57488 เคยลงเรื่องนี้ในบล็อกจบนานแล้วไม่ได้ส่งสนพ.ไหน แต่ทดลองขายเป็นอีบุ๊คก็พอได้ค่าขนมอยู่ อิอิ กับอีบุ๊คเรื่องสั้นแจกฟรียอดโหลดดีเลยทีเดียว สุดถนนสายนี้มี... https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=57832 เรื่องของทีเจกับสาวน้อย เคยเขียนลงตะพาบแล้วเอามาเรียบเรียบใหม่ค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ ขอปิดเมนท์ก่อนเดี๋ยวให้หายยุ่งแล้วจะมาใหม่ค่า ^___^
| Create Date : 21 พฤษภาคม 2560 |
| Last Update : 21 พฤษภาคม 2560 8:42:25 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1514 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 76 คน [
