ถนนสายนี้มีตะพาบ : 100 : ฉลอง
โจทย์โดย : คุณต่อ สวัสดีค่ะ ตะพาบหนนี้เป็นครั้งที่ 100และเป็นครั้งที่มาช้ากว่าปกติมาก เพราะภารกิจมากมายที่รุมเร้า เรียกว่าผ่านพ้นวันเกิดปีนี้ไปได้อย่างกระท่อนกระแท่น ทำให้มีเวลาเขียนตะพาบและนิยายช้ากว่าปกติ ไม่รู้จะเขียนอะไรให้เข้ากับธีม ฉลอง เอาเป็นว่ามาพูดเรื่องของตัวเองดีกว่านะคะ อาจจะเรียกได้ว่านี่เป็นการฉลองให้กับความโง่ส่วนตัวที่กำลังจะทิ้งไปเสียดีกว่า +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+ + Somebody's Me + + เป็นคนโง่.. ที่พาตัวเองไปอยู่ในสถานการณ์คับขัน เพราะคำว่า 'แคร์' คิดว่าจะเสียใจไหมถ้ามองข้ามไป เป็นคนโง่.. ที่ไม่รู้ว่าใครคิดอย่างไร..เจ็บไหม..ก็เป็นคน มีเลือดเนื้อ มีหัวใจ มีความรู้สึก เพราะแคร์..ถึงได้รู้สึก ถ้าไม่แคร์..ก็คงไม่รู้สึก คำว่า รู้งี้ เป็นอย่างนี้เอง ถ้ารู้งี้จะไม่เสนอหน้าไป..ได้แต่เจ็บใจตัวเองทุกครั้ง แต่มันก็ผ่านไป และจะไม่เกิดขึ้นอีก.. ได้เวลา ฉลอง การปลดปล่อยความโง่..และใครบางคนที่แคร์ทิ้งไป.. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+ + Nobody Knows+ + คนร่าเริงก็ฮาร์ดคอร์เป็น..ใครจะรู้จักเราดีเท่าตัวเรา เมื่อถึงจุดจุดหนึ่งที่ไม่ไหว..ก็แค่..ไม่ต้องทน.. คนเรานั้นแตกต่าง.. ร้อยพ่อพันแม่..ไม่จำเป็นต้องประกาศให้รู้ว่ารู้สึกยังไง ถ้าทนไม่ไหวก็แค่จุดจุดหนึ่ง..ซึ่งระเบิด แต่ละคน แต่ละใจ จะระเบิดยังไงก็ต้องเรียนรู้ไปว่า..นั่นแหละ..คน +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+ + You Are What You Thinks + + ก็แค่ใครบางคน ซึ่งมีผลต่อความรู้สึก.. ความรู้สึกดีที่เกิดขึ้นไม่ง่าย..และทำลายได้ไม่ยาก ถ้าเพียงแต่คิด...ไม่พูดมันออกมา...คำพูดก็จะไม่เป็นนาย แต่เมื่อพูดออกมา...คำพูดนั้นก็พร้อมจะทำลายทุกสิ่ง...แม้แต่คนที่คิดว่าไม่จริงใจ แล้วจะเป็นอะไรไป...ในเมื่อพูดกับคนที่ไม่เคยแคร์... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+ + I Am Who I Am + + นี่แหละตัวฉัน..คนที่ไม่รู้สึกสนุก..กับคำพูดสนุกปากของใคร.. ไม่จำเป็นต้องดีกับฉัน..คนที่ไม่เห็นว่าดี ไม่จำเป็นต้องแคร์..กับคนที่ไม่เห็นต้องแคร์ เพราะนี่คือฉัน...คนที่ไม่ใช่..นางเอกละคร..อย่างที่ใครบางคนว่าไว้ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+ + Whatever Will Be, Will Be + + มีคนเคยบอกไว้ว่า.. เปิดประตู..แล้วก้าวออกมาจากความทรงจำเดิม..แล้วล็อคกุญแจไว้ จนกว่าจะถึงวัน..ที่พร้อมเปิดอดีตขึ้นมาดู..อย่างสุขใจ..กว่าที่เป็น คงจะจริงดังคำว่าไว้.. ถนนสายนี้มีตะพาบ ครั้งที่..100..หัวข้อ ฉลอง ครั้งนี้ เขียนในวันที่อารมณ์คุกรุ่นที่ถึงจะผ่านมาหลายวัน แต่ก็เป็นเหมือนเครื่องเตือนสติ..ให้ฉันเปิดประตู.. ก้าวออกไปสู่โลกใหม่..ที่สดใสกว่าที่เป็น..จนกว่าจะถึงวันนั้น...
อะไรจะเกิด..ก็ต้องเกิด.. อะไรต้องเป็น..ก็ต้องให้เป็นไป..
+ + W h e n ? + +
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆ จากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ ขอบคุณภาพและเพลงเพราะๆ จากอินเตอร์เน็ตค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ ค่อยทยอยไปเยี่ยมพี่ๆ เพื่อนๆ ที่บล็อคนะคะ ขอบคุณสำหรับหัวใจที่แปะให้จนพองโต นับแล้วได้มากถึง 140 ดวง เยอะมากๆ จากปีที่แล้วได้ครึ่งหนึ่งของดวงนี้ ขอขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ
| Create Date : 04 มีนาคม 2557 |
| Last Update : 4 มีนาคม 2557 7:58:19 น. |
|
127 comments
|
| Counter : 2619 Pageviews. |
 |
|
หวัดดีน้องนุ่น ดีจังเลย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 76 คน [
