ถนนสายนี้มีตะพาบ : 89 : ชิ้นส่วนที่หายไป 'หัวใจ' ถนนสายนี้มีตะพาบ : 89 : ชิ้นส่วนที่หายไป โจทย์โดย : คุณต่อ (toor36) เรื่องของพี่จุด...2   “มานี่สิพี่จุด..อย่ามัวแต่ต้อนหน้าต้อนหลัง เดี๋ยวโดนแม่เหยียบเท้าแล้วร้องอีกนะ”   เสียงพี่สาวตะโกนเรียกชื่อฉันดังมาจากหลังบ้าน ฉันมัวแต่กระดี๊กระด๊าเกินเหตุเวลาเห็นแม่กลับมาจากทำงาน รีบเข้าไปออดอ้อนต้อนรับขับสู้อย่างดีตามประสาฉัน ฉันรู้หน้าที่ รู้ว่าจะทำให้แม่มีความสุขได้ยังไง แม่ยิ้มแย้มอารมณ์ดีส่งให้ฉันเสมอ ไม่เคยโดนเอ็ดเลยสักครั้ง ฉันเคลียคลอออดอ้อมแม่ที่นั่งบนม้านั่งนอกชานตลอดเวลา แม่ไม่มีทีท่าว่าจะรำคาญฉัน...ฉันมีความสุขจัง   “จู๊ด..พี่เรียกหาแล้วไม่ไป เดี๋ยวก็อดกินข้าวเย็นหรอกนะ แม่ได้กลิ่นปลาโอห๊อมหอมเชียว” แม่..หยอกเย้าโดยการลูบไล้หัวฉันอย่างเอ็นดู วันดีคืนดีก็จับหนังหน้าผากที่ย่นเล็กน้อยของฉันเล่น บางครั้งก็หยิกหนังแก้มที่ห้อยตกอยู่ข้างริมฝีปากเล่น ฉัน..พี่จุด..หมาไทยพันธ์ผสมดัลเมเชียน สีขาวลายแต้มน้ำตาลปื้นใหญ่กลางหลัง คราวก่อนที่ใครถามฉันนะว่าทำไมฉันถึงชื่อพี่จุด พี่เค้าบอกว่าจุดของฉันใหญ่จัง ฉันอายที่จะบอกว่าพี่ไม่ได้เห็นตรงซอกคอฉันที่มันเป็นจุดเล็กๆ เต็มไปหมดจนถึงต้นขาหน้า ส่วนหนังหน้าย่นได้ส่วนผสมจากอีกพันธุ์หนึ่งที่หมอบอกว่าเป็นสุนัขพันธ์อเมริกาเชียวนะ   เสียงของฉันดังลั่นสนั่นซอย จนใครต่อใครเกรงกลัว ทั้งที่ตัวก็ไม่ใหญ่มาก แต่เสียงของฉันดังทะลุทะลวงทำเอาเด็กข้างบ้านที่กำลังเล่นอยู่ไม่ไกลบ้านต้องรีบหนีเข้าบ้านทุกทีเวลารถของแม่กลับมา พอแม่กลับเข้าบ้านเด็กคนนั้นถึงออกมาเล่นเหมือนเดิม ฉันออกจะขำเล็กน้อยทั้งๆที่ฉันออกจะใจดี สวยสง่า ใครๆก็ว่าฉันสมาร์ท เท่ห์เหลือใจ แต่ติดที่อาจจะหน้าโหดไปนิดเดียวเอง พี่สาวมักจะหยอกฉันด้วยการจับฉันหงายท้องผึ่งพุง แต่ฉันไม่มีพุงนะ แค่มีนมแฝดกลายเป็นหมาเก้าเต้า ไม่เหมือนใคร   “นี่ถ้าพี่จุดหายไปนะ ไม่ต้องกลัวว่าจะจำไม่ได้ ก็พี่จุดอ่ะมีนมแฝด สาวนมแฝด เซ็กซี่ซะด้วย”   ตอนนั้นชีวิตของฉันเหมือนถูกเติมเต็ม...   ร่างกายของฉันสวยงาม..อุดมสมบูรณ์..และขนเรียบนุ่ม   หัวใจของฉันเหมือนถูกเติมเต็มชิ้นส่วนแหว่งวิ่นที่ขาดหายไป..   เหมือนกับว่าฉันอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด..   เหมือนกับว่าฉันไม่เคยเป็น..เด็กหลงทาง..   บางสิ่งบางอย่างหรือหลายสิ่งหลายอย่างที่ขาดหายไปจากชีวิตเหมือนภาพจิ๊กซอว์ที่เว้าแหว่งไม่เป็นรูปเป็นร่างเริ่มถูกเติมเต็มอย่างช้าๆ ฉันมีความสุขที่ได้รับความรักมากจนล้นปรี่ จากเจ้านายคนสวย ที่ฉันแอบเรียกในใจว่า...แม่   ลูกสาวของแม่...ที่ฉันแอบเรียกในใจว่า...พี่สาว คอยหาอาหารอร่อยๆมาให้ อาหารโปรดประจำวันของฉันคือข้าวคลุกปลาโอ ปลาทะเลตัวใหญ่ที่แม่จ๋า กับพี่สาวไปหาซื้อมาให้ฉันเป็นกิโลๆ กลิ่นหอมยั่วน้ำลายมากเวลาหิ้วถุงใหญ่ๆ ปลาสดๆ กลับเข้ามาบ้าน พี่สาวบอกฉันว่า   “ใจเย็นๆ พี่จุด...เดี๋ยวต้มให้อร่อยๆนะ”   ฉันครางหงิงๆ มองหน้าพี่สาว หน้าตาละห้อยคิ้วขมวดเขม้นมองปลาที่ตั้งอยู่ในหม้อ..เมื่อไหร่จะเดือดสักที พี่สาวทำกับข้าวไม่เป็น แต่ยังดีที่ต้มปลาโอให้ฉันได้ พี่สาวคลุกข้าวให้ฉันกินมื้อเย็นทุกวัน เวลาพี่สาวกลับดึก ฉันหิวจนไส้แทบขาด ดีที่มีอาหารเม็ดใส่ถาดวางไว้ให้แก้หิว แต่ฉันอดจะฉิวไม่ได้ทุกทีที่เจ้าเหมียวหลังบ้านแอบลอบมาขโมยกินอาหารเม็ดของฉันทุกทีสิน่า เวลาเห็นแล้วหงุดหงิดจริงๆ แต่ฉันก็ไม่โวยวาย เจ้าเหมียวตัวเล็กอยากกินเท่าไหร่ก็เชิญตามสบาย เพราะฉันรอพี่สาวกลับบ้านพร้อมปลาเส้นเจ้าอร่อยที่มีติดไม้ติดมือมาฝากฉันทุกวัน และเจ้าเหมียวข้างบ้านไม่มีวันได้ลิ้มรสนอกจากยัยเหมียวหกตัวที่แม่เลี้ยงไว้ที่ห้องบนบ้าน ฉันมีความสุขมากเลย ถ้าไม่บังเอิญที่วันนั้นฉันจะคิดอะไรต่ำตื้นออกมา...ทั้งๆที่ก่อนแม่ออกจากบ้านก็บอกฉันไว้แล้วว่า “พี่จุด..เดี๋ยวหมอจะให้รถมารับไปอาบน้ำ ฉีดวัคซีนนะ ทำตัวดีๆ แม่ไม่มีเวลารู้มั๊ย เดี๋ยวค่ำๆ แม่กับพี่จะไปรับที่ร้านหมอนะ”   ทั้งที่พี่สาวอยากจะให้ฉันหอมสวย แต่พี่สาวไม่มีเวลาก็เลยเรียกรถให้มารับฉัน ฉันโดนจับขึ้นรถตู้ที่มีกลิ่นสาปเต็มไปหมด ไม่เห็นทั้งแม่ และพี่สาว แล้วคนขับเจ้ารถตู้คันนี้ที่มีกลิ่นอายของหมาตัวอื่นที่ฉันนึกแขยง ฉันไม่ให้ความร่วมมือใดๆ สายตาสอดส่องกระวนกระวาย ฉันจดจำเส้นทางไม่ได้ มันช่างซอกแซกและลดเลี้ยว เส้นทางข้างหน้ายาวไกลจนฉันสับสน   พอรถจอดที่หน้าร้านสัตวแพทย์ ฉันจึงตัดสินใจกระโดดลงรถ ทันทีที่ประตูรถเปิด แล้วฉันก็ออกวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิตเลยทีเดียว   เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้แล้วฉันต้องกลายเป็นเด็กเร่ร่อนอีกครั้ง...   ครั้งนี้กินระยะเวลายาวนานกว่าแปดเดือนเลยทีเดียว...   ชีวิตของฉันที่เคยถูกเติมเต็ม..กลับมาแหว่งวิ่น...   ‘หัวใจ’..ชิ้นส่วนอวัยวะสำคัญในร่างกายของฉันขาดหายไปโดยไม่ทันได้รู้ตัว...   ช่วงนั้นชีวิตของฉันตกต่ำจนถึงที่สุดจนต้องไปอาศัยข้าวโบสถ์กินประทังความหิว หลวงพ่อเมตตามอบอาหารเหลือทิ้งให้ฉันกินกันตายทุกวัน วันละมื้อเล็กๆ ที่ไม่พอได้อิ่มอะไร ฉันได้แต่ผลุบโผล่ใช้ชีวิตแบบต้องคอยระวังตัวอยู่ตลอดเวลา จนอยู่มาวันหนึ่ง..มีคนใจบุญที่อยู่ห้องแถวตรงข้ามโบสถ์นึกสงสารฉัน เพราะโบสถ์ถูกรื้อเอาไปทำคอนโดมิเนียม   วันนั้น...เขาเรียกฉันเข้ามาหา ฉันก้าวเดินอย่างระแวดระวังข้ามถนนใหญ่ไปหาชายคนนั้นที่หน้าตาดูมีเมตตาและดูใจดีไม่น้อย เขาลูบหัวฉันทันทีที่ฉันคลานหมอบไปกองอยู่แทบเท้าของเขาด้วยตัวสั่นงันงก แล้วเขาก็พูดบางอย่างที่ทำให้ชีวิตฉันต้องเปลี่ยนไปอีกครั้ง “มาอยู่ด้วยกันนะ บ้านเราทำกับข้าวขาย เจ้าไม่ต้องกลัวอดตาย มาอยู่ด้วยกันนะ..เจ้าดิ๊ก” ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านด้วยนะคะ ขออนุญาตไม่เปลี่ยนเพลงให้เข้ากับเรื่อง แบบว่ากำลังชอบเพลงนี้..อิอิ  ขอบคุณเพลงเพราะๆจากยูทูป  ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆจากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ    ขอเวลานิดนึง ^^ แล้วจะตามไปอ่านบล็อคย้อนหลังทั้งสามวันนะคะ   เพราะภารกิจรัดตัวเล็กน้อยค่ะ เกเรบล็อคอีกแล้ว สามวันเลย T T    คืนนี้หรือถ้าไม่ทันคงเป็นพรุ่งนี้จะไปตามอ่านตะพาบพี่ๆที่บล็อคค่ะ  ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ   Create Date : 19 กันยายน 2556 32 comments Last Update : 19 กันยายน 2556 21:04:18 น. Counter : 2208 Pageviews. Share Tweet

โดย: kor_pink 19 กันยายน 2556 20:58:42 น.

เกือบได้เจิมบล็อกตะพาบน้องนุ่น เจ้าจุด เลยได้ชื่อใหม่เลย เจ้าดิ๊กเนาะ เขียนได้ดี อ่านเพลินเช่นเคยค่ััะ ชอบๆ   โดย: anigia 19 กันยายน 2556 21:47:38 น.

ขอบคุณครับน้องนุ่นที่ีทำบุญร่วมกัน   โดย: กะว่าก๋า 19 กันยายน 2556 21:52:22 น.

แวะมาโหวต lovereason Literature Blog ดู Blog   โดย: เศษเสี้ยว 19 กันยายน 2556 23:59:43 น.

ซนจนได้เรื่องน้อ อ่านแล้วเข้าถึงอารมณ์สี่ขา   โดย: เป็ดสวรรค์ 20 กันยายน 2556 0:11:35 น.

ก่อนหน้าเขียนเฟสบ่นหมาแถวบ้านค่ะ เพราะว่า ทั้งเห่าและหอน แต่ว่ามาบล็อกนี้ กลับชอบและเพลิน ในการอ่านเพราะเห็นดัลเมเชี่ยนร่าเริงค่ะ เมื่อก่อนคนข้างๆ เลียงด้วยนะค่ะพันธุ์นี้ แต่เสียดายว่าเค้าตายก่อนวัยอันควรเพราะอะไรน๊า เอ เดี๋ยวก่อนนะต้องถามเพื่อยืนยันกับคนข้างๆ อีกทีค่ะ เพราะตอนนั้นไปเจอเค้าแค่ครั้งเดียว แต่ว่าได้ยินวีกรรมเจ้าหมาพันธุ์นี้เยอะมากเพราะว่า เค้าร่าเริงเกินเหตุ ขี้เล่นด้วย ... ว๊า พูดแล้วคิดถึงเลยล่ะค่ะ ..   โดย: JewNid 20 กันยายน 2556 0:52:17 น.

อรุณสวัสดิ์ ยามเช้า วันศุกร์ คะ ทานอาหารเช้าก่อนนะคะ สุขหรรษา นะคะ -- Happy Friday -- คะ. ( ^◡^)/   โดย: ลงสะพาน+++เลี้ยวซ้าย2013 20 กันยายน 2556 5:52:53 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น   โดย: กะว่าก๋า 20 กันยายน 2556 6:10:51 น.

โหวคงานเขียนเบาๆด้วยความคิดถึงค่ะ   โดย: d__d (มัชชาร ) 20 กันยายน 2556 6:54:11 น.

พี่จุดคงเขินอาย   โดย: maistyle 20 กันยายน 2556 7:39:10 น.

พี่จุดคงเขินอาย   โดย: maistyle 20 กันยายน 2556 7:39:10 น.

จะพี่จุดหรือเจ้าดิ๊กก็ยังคงเป็นตัวเดียวกันเนอะ ^^ แวะมาอ่านตะพาบยามเช้าค่ะ   โดย: กัปตันทีมฟุตบอลโรงเรียนไรมง 20 กันยายน 2556 8:03:44 น.

Like ให้เป็นคนที่ 4 พี่อุ้มแวะมาอ่านจ๊ะน้องนุ่น พี่จุดคงเขินเน๊าะ   โดย: อุ้มสี 20 กันยายน 2556 9:18:54 น.

บรรยายสไตล์น้องนุ่น น่ารักดีจ้า   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 20 กันยายน 2556 11:21:41 น.

ไม่ว่าจะเป็นพี่จุดหรือเจ้าดิ๊กของใครๆ แต่ยังไงก็ขอให้มีคนเมตตาเค้าตลอดไปนะคะ อ่านแล้วอินตามค่ะ   โดย: ร้อยคืนหมื่นวัน 20 กันยายน 2556 11:43:39 น.

สวัสดีค่ะคุณนุ่น แวะมาเยี่ยมค่ะ สบายดีมั๊ยค่ะ เดี๋ยวจะมาทำอาหารลงบล็อกแล้วค่ะ คิดถึงนะค่ะ ช่วงนี้คอมพิวเตอร์ป่วยค่ะ ต้องรอไปเอาเครื่องใหม่มาก่อนนะค่ะ   โดย: Mitsubachi 20 กันยายน 2556 12:28:01 น.

เมื่อวานเป็นของหวาน วันนี้เป็นของคาวคราบบบ >   โดย: ทนายอ้วน 20 กันยายน 2556 14:00:52 น.

สวัสดียามเย็นจ้า คุณนุ่น Have a nice day พรุ่งนี้ก็จะได้หยุดแล้ว   โดย: CG Kyo 20 กันยายน 2556 16:26:28 น.

พี่จุดเป็นพี่ีดิ๊กไปแล้ว อิอิ เป็นความโชคดีของพี่จุดจริงๆ   โดย: NENE77 20 กันยายน 2556 18:49:37 น.

สวัสดีน้องนุ่น วันนี้เพลงเพราะค่ะ มาโหวตด้วยค่ะ lovereason Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: Calla Lily 20 กันยายน 2556 20:11:10 น.

ว้า อยากให้เป็นเจ้าจุดเหมือนเดิมจังเลยค่ะ   โดย: น้อยหน่ากะสาลี่ 20 กันยายน 2556 21:10:03 น.

~ ซึ้งค่ะ มากๆๆๆ ~   โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (rimnam_kobfa ) 20 กันยายน 2556 21:52:06 น.

สวัสดีครับน้องนุ่น มาก๊อกๆก่อนนะครับ เลยเวลานอนแล้วเดี๋ยวมาใหม่ครับผม ^^   โดย: วนารักษ์ 20 กันยายน 2556 22:48:03 น.

สวัสดียามดึกจ้าคุณนุ่น . . วันนี้มาชวนทานพายผีเสื้อก่อน พรุ่งนี้มาอ่านเรื่องพี่จุดนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ   โดย: กาปอมซ่า 20 กันยายน 2556 22:54:51 น.

ภาพถ่ายนี่สะท้อนบุคลิกนะครับ ภาพพี่ก๋าเลยดูแปลกๆ ดูไม่ค่อยเข้าใจครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า 20 กันยายน 2556 23:22:48 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น   โดย: กะว่าก๋า 21 กันยายน 2556 6:52:19 น.

หวัดดีจ้าน้องนุ่น ไปไหนป่าวจ้าวันนี้   โดย: หนี่งหน่อง 21 กันยายน 2556 8:08:57 น.

เรื่องราวน่ารักดีครับ ตอนแรกที่อ่านนึกว่าคนนะ อ่านได้พักนึง เป็นน้องหมานี่เอง ขออภัยที่มาช้าครับ (ถึงตอนนี้ยังแวะอ่านไม่ครบทุกบล็อกเลย)   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 21 กันยายน 2556 15:41:42 น.

มาอ่านจนจบครับน้องนุ่น ^^ เขียนบรรยายได้น่ารักดีนะครับ สำนวนสละสลวยเชียวครับ น่าสงสารนะครับกลัวจนหนีไปเร่ร่อนอีกครั้ง แต่ก็ได้เจอนายใหม่จนได้เนอะ อิอิ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะครับ   โดย: วนารักษ์ 21 กันยายน 2556 22:23:23 น.

สวัสดีจ้าคุณนุ่นสบายดีอ่ะป่าวเอ่ย เขียนได้น่าอ่านเช่นเคยจ้า   โดย: au_jean 24 กันยายน 2556 11:05:59 น.

ยังไม่เห็นตะพาบใหม่ เดี๋ยวมาใหม่จ๊ะคุณนุ่น   โดย: Pikake 4 ตุลาคม 2556 9:41:47 น.

นึกว่าอะไรหายไป ที่แท้ ก็ "ใจหาย" นี้เอง แต่ก็ดีกว่าไม่ "หายใจ" นะครับ   โดย: Mr.Chanpanakrit 11 ตุลาคม 2556 10:39:20 น.