หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
แม่ครับ..แม่ไม่ต้องยกผ้าห่มหรอก เดี๋ยวนิกยกให้เอง แม่เหนื่อยทำอาหารให้นิกกินทั้งวันละคำพูดเหล่านั้นออกมาจากปากของลูกชาย ในขณะที่ฉันเสร็จจากการล้างจาน และเดินเข้าไปยกผ้าห่มในห้องนอนเพื่อที่จะปูเป็นที่นอนในห้องนั่งเล่นให้ลูก
ความสุขและตื้นตันในเรื่องเล็กๆน้อยเหล่านี้เกิดขึ้น เพราะฉันนึกไม่ถึงนั่นเองว่า คำสั่งสอนทั้งหลายที่พร่ำสอนลูกมาตั้งแต่ลูกยังเล็ก สอนโดยไม่รู้ว่าลูกจะเข้าใจและเห็นคุณค่าของมันหรือไม่ ไม่คาดหวังด้วยซ้ำไปว่า ลูกจะให้น้ำใจแม่มา ทั้งหลายที่สอนลูกไปก็คิดเพียงแค่ว่า ขอให้ลูกเป็นคนดีเมื่อเติบใหญ่และไปจากแม่ได้อย่างเข้มแข็ง ฉันคิดเท่านั้นจริงๆ ไม่เคยคิดเลยว่า ในวัยเพียง 9 ขวบ ลูกจะมีคำพูดอะไรให้แม่ซึ้งใจได้ปานนั้น
ลูกไม่รู้หรอกว่า คำพูดเล็กน้อยๆหรือการแสดงน้ำใจ ทุกครั้งที่ไปซื้ออาหารมาตุนไว้ที่บ้าน และลูกสองคนช่วยแม่ยกของ จะทำให้ฉันภูมิใจแค่ไหน ตัวลูกก็เล็กๆแต่ก็ยังช่วย แม้ฉันจะบอกว่ามันหนักเดี๋ยวแม่ยกเองก็ตามที ลูกๆก็ยังช่วยยกอย่างไม่กลัวหนัก นิกแบกใส่ไหล่แขนเกร็ง อลีนาลากถุงไปกับพื้น อย่างไม่ยอมน้อยหน้า ถ้าถุงมันจะฉีกขาดหรือของเสียหายบ้างก็ช่างมัน ขอเพียงให้ลูกได้เรียนรู้ความมีน้ำใจฉันก็ยอม
ฉันเชื่อว่า แม่ทุกคนย่อมมีความรู้สึกละเอียดอ่อนนี้อยู่ในใจ ฉันยังเคยนึกว่า..ถ้าลูกทำได้อย่างนี้ก็เป็นบุญของฉันที่มีลูกดี ไม่ละเลยแม้เพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่เห็นแม่ทำงานในบ้านไปเพื่อใคร ไม่ได้หมายความว่าลูกฉันไม่ซนไม่ดื้อ แต่ในความดื้อความซน ลูกๆก็เป็นเด็กที่ช่างสังเกตุว่าแม่ทำอะไรเพื่อพวกเขาบ้าง หรืออาจจะเป็นเพราะว่า ฉันขยันสอนลูกจนเด็กๆจำขึ้นใจก็ได้กระมัง
พี่คนนึง..สอนฉันว่า เวลาสอนลูกอย่าใส่ความรู้สึกเกลียดชังลงไปในหัวใจเด็ก ขอให้ระมัดระวัง ฉันก็จะพยายามทำให้ได้ตามนั้น คงต้องมีอีกหลายบทหลายตอนที่ลูกๆต้องเรียนรู้ แต่เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ ฉันพอใจ
Create Date : 06 กรกฎาคม 2550 |
|
18 comments |
Last Update : 6 กรกฎาคม 2550 7:55:43 น. |
Counter : 599 Pageviews. |
|
|
|
เวลาสอนลูกอย่าใส่ความรู้สึกเกลียดชังลงไปในหัวใจเด็ก
บางทีผู้ใหญ๋ก็หลงลืมข้อนี้นะคะ โดยเฉพาะเวลาที่เจอคนที่เราชังน้ำหน้ามากๆ น่ะ