บทลงท้ายของภูมิ
เย็นวันอังคาร ขณะที่แม่น้องนิกกำลังทำอาหารเย็นอยู่ แม่เจ้าภูมิพาภูมิมาหาที่บ้าน ขอให้ช่วยพูดกับภูมิให้กลับมาอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยงเพราะภูมิไม่ยอมกลับ เธอเล่าให้ฟังว่า พ่อเลี้ยงภูมิโทรมาขอโทษ เขาอยากให้ภูมิกลับมาอยู่ด้วยกัน(ซึ่งแม่น้องนิกเข้าใจว่าเขาคงเสียใจที่ตีเด็กรุนแรงไป)แม่ภูมินั้นคิดจะเอาลูกย้ายไปอยู่กับพี่สาว เพราะคิดว่าเขาจะเมตตาต่อหลาน อีกทั้งภูมิจะได้มีพี่ๆลูกพี่สาวคอยช่วยเหลือด้านการเรียนเธอมองโลกในแง่ดีอย่างนี้ แต่พอหลานไปอยู่ได้หนึ่งคืน ปัญหาตามมามากมาย พี่เขยเริ่มต่อรอง และแบล๊กเมลเธอว่า เธอต้องยกภูมิให้เป็นกรรมสิทธิ์ของครอบครัวเขาโดยเซ็นยินยอมยกให้(เพื่อที่จะได้ใช้เด็กลดหย่อนภาษี) พ่อเลี้ยงภูมิจะต้องจ่ายค่าใช้จ่ายให้ด้วยมิฉะนั้นจะแจ้งตำรวจ ประมาณว่าถ้าฉันไม่ได้ตรงนี้พวกเธอก็อย่าหวังจะได้อะไร พูดถึงแค่นี้ก็มองเห็นได้ว่า เจ้าภูมิหนีเสือปะ.....
เกิดเวทนาอีกแล้วว่า ทำไมต้องทำกับเด็กถึงขนาดนี้ ทำไมไม่ทำด้วยความเมตตาบ้าง แม่น้องนิกไม่อยากจะยุ่งกับเรื่องครอบครัว แต่ความที่ภูมิเข้าใจภาษาไทยได้น้อย อีกทั้งภูมิก็มักจะรับฟังเหตุผลที่แม่น้องนิกพูด ตรงนี้ก็เป็นหน้าที่ของแม่น้องนิกที่ต้องช่วยพูดภาษาอังกฤษกับภูมิให้แกเข้าใจ และกลับมาอยู่กับแม่ของแกเหมือนเดิม แม่น้องนิกถาม ภูมิว่า
แม่น้องนิก: ที่ภูมิไม่อยากกลับมาอยู่กับลุงเขาเพราะขี้เกียจเรียนใช่มั๊ย
ภูมิ: น้องอยากเรียน แต่น้องเกลียดลุง
แม่น้องนิก: ในความรู้สึกของภูมิลุงเขาเลว แล้วความดีเขาก็ไม่มีซักนิดเลยเหรอ ภูมิว่าเขาเลวกี่เปอร์เซ็นต์ล่ะ
ภูมิ: 100%
แม่น้องนิก: อ่ะ..เขาเลว 100% หันมามองตัวภูมิบ้าง ภูมิล่ะ..ดีต่อเขากี่เปอร์เซ็นต์
ภูมิ: 1%
แม่น้องนิก: ภูมิเห็นมั๊ยว่า ตัวภูมิเองก็ไม่ได้ดีต่อเขา แล้วภูมิจะคาดหวังให้คนอื่นดีต่อภูมิทั้งหมดได้อย่างไรภูมิมาอยู่บ้านน้า น้าต้อง บอกกี่ครั้งให้ภูมิอาบน้ำ อ่านหนังสือ ภูมิคงรู้ดี ลุงเขาก็ต้องการฝึกให้ภูมิมีวินัยอย่างน้า แล้วถ้าภูมิดื้อ ไม่ทำตาม ลุงเขาก็ต้องโมโห เพราะเขาเหนื่อยกับงานทั้งวัน ภูมิลองคิดดูนะว่า ทุกวันนี้ค่าเสื้อผ้าค่าอาหาร ของเล่น เงินไปโรงเรียน ค่าตั๋วไปเที่ยวเมืองไทย เป็นเงินของใคร ถ้าไม่ใช่ลุง ภูมิคิดว่าถ้าไปอยู่กับป้า เขาจะจ่ายตรงนี้ให้ภูมิได้เหรอ
ภูมิ:ได้
แม่น้องนิก: ภูมิยังไม่ได้ไปอยู่กับเขาภูมิรู้ได้อย่างไร เขาอาจจะมีเงินจ่ายค่าอาหาร ให้ที่พัก แต่น้าเชื่อว่าเขาจะไม่มีเงินไปจ่ายค่าเรียนคาราเต้ ค่าเกมส์ ค่าขนมให้ภูมิหรอกเพราะภูมิไม่ใช่ลูกเขา เชื่อน้าเถอะไม่มีใครรักภูมิเท่าแม่หรอก ถ้าภูมิปฏิเสธลุงเขาตอนนี้แล้ววันนึงที่ป้าไล่ภูมิออกจากบ้าน ถึงตอนนั้นภูมิจะกลับมาอยู่กับแม่ไม่ได้แล้วนะ ภูมิต้องคิดไปไกลๆนะลูก ถ้าไปอยู่กับเขาในระยะยาว มีปัญหาเกิดขึ้นอีก ภูมิจะทำอย่างไร
ภูมิ: ถ้าป้าไล่ไปอยู่กับลุงไก่ก็ได้
แม่น้องนิก: ภูมิจะย้ายหนีไปเรื่อยๆได้ยังไง ลุงไก่(เพื่อนแม่)เขาไม่มีเงินเลี้ยงภูมิหรอก เขาพาไปดูหนัง ซื้อของเล่นน่ะได้แต่การจะดูแลเด็กคนหนึ่ง มันหมายถึงเงินนะภูมิ น้าเชื่อว่าลุงเขาก็คงเสียใจที่ทำกับภูมิ ความที่เขาเป็นผู้ใหญ่เขาก็คงไม่พูดขอโทษภูมิหรอก แต่การที่เขาขอให้ภูมิกลับก็หมายถึงการขอโทษ น้าน่ะแคร์ภูมินะ อยากให้ภูมิมาบ้าน อยากเจอภูมิที่โรงเรียน อยากให้ภูมิได้เรียนคาราเต้กับนิก อีกอย่างภูมิต้องคิดด้วยว่า ถึงแม้ลุงเขาจะไม่ดีในความรู้สึกของภูมิ แต่เขาก็พยายามทำหน้าที่พ่อ ที่พ่อยูไม่คิดจะทำตรงนี้ก็คือความดีอีกอย่างหนึ่งของลุงเขา
ภูมิ: งั้นน้องจะให้โอกาสลุงอีกครั้ง จะกลับมาอยู่กับแม่(หลังจากแม่น้องนิกพูดจนน้ำลายแห้ง)
แม่น้องนิก: ดีแล้วลูก ภูมิรู้มั๊ย น้าภูมิใจในตัวภูมินะ อย่างน้อยๆน้ามองเห็นสิ่งหนึ่งที่ภูมิมี คือการรู้จักให้อภัย แล้วถ้าไม่อยากมีปัญหากับลุงเขา ภูมิก็ต้องปฏิบัติในสิ่งที่ลุงเขาบอก ไม่ต้องให้พูดซ้ำซาก น้าเชื่อว่าปัญหาจะไม่เกิดขึ้นเลย
นี่คือเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน วันนี้ภูมิคงจะไปโรงเรียนแล้ว แม่น้องนิกต้องพูดโน้มน้าวแกให้กลับมาอยู่กับแม่ให้ทันก่อนเปิดเรียนในวันนี้ เย็นวานข้าวปลาก็กินผิดเวลาเพราะใช้เวลาเป็นชั่วโมงพูดกับภูมิ ความเป็นเด็กแกก็มองโลกแคบๆ แกไม่เข้าใจมนุษย์ดีพอแกมองว่าลุงเขยดีเพราะไม่ตี แต่คิดในอีกแง่หนึ่ง การไม่ตีมันก็ไม่ต่างจากการใช้คำพูดประหัตประหารความรู้สึกเด็กหรอก
แม่น้องนิกไม่เคยก้าวก่ายซักถามเรื่องส่วนตัวของครอบครัวแม่เจ้าภูมินัก ไม่เคยรู้เรื่องโครงกระดูกในตู้ บางครั้งมันก็เป็นเรื่องน่าอายที่จะมาเล่าให้แม่น้องนิกฟัง ความกลัวที่จะหมดศรัทธาต่อกัน กลัวที่แม่น้องนิกจะไม่คบหา ทำให้เธอไม่เคยเอ่ยปากพูด และเมื่อพูดแม่น้องนิกก็เข้าใจปัญหา แม้แต่แม่น้องนิกเองก็ไม่ได้หวานชื่นคืนสุขไปทุกวัน ขึ้นชื่อว่าครอบครัวมันต้องมีปัญหาทั้งนั้น ขอเพียงแต่เรามีสติไม่ท้อ มันก็จะผ่านไปได้
การช่วยเหลือกัน แม่น้องนิกไม่ได้คิดเป็นฮีโร่ในสายตาเขาหรอก แม่น้องนิกบอกแม่ภูมิเสมอว่า ไม่ต้องคิดว่าเป็นบุญเป็นคุณอะไรต่อกัน ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป มันดีกว่าเธอหาทางออกไม่เจอ แม่น้องนิกเรียนรู้ด้วยตัวเองว่า ในวันที่เราท้อ การมีเพื่อนที่เข้าใจเราเพียงหนึ่ง ก็มีค่าและมีความหมายมากพอ อย่างน้อยๆก็ทำให้รู้สึกได้ว่า เราไม่ได้อยู่อย่างเดียวดาย
Create Date : 06 กรกฎาคม 2549 |
Last Update : 6 กรกฎาคม 2549 5:46:50 น. |
|
10 comments
|
Counter : 616 Pageviews. |
|
|
แม่น้องนิกพูดชั่วโมงเดียว เจ้าภูมิกลับ
แม่น้องนิกบอกเธอว่า อย่าให้เกิดขึ้นบ่อยๆ
ก็แล้วกัน ฉันเครียดสงสารเด็กมัน
พ่อเลี้ยงภูมิรับปากว่า จะไม่แตะภูมิอีก