Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
มกราคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
14 มกราคม 2551
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
เมื่อวาน..คุณพ่อสามีโทรมา..คุยกับลูกชายเธอไปพักหนึ่ง เธอก็บอกว่า..เธอ
จะส่งของขวัญคริสมาสต์มาให้หลาน
ดูเหมือนเป็นเรื่องน่ายินดีเชียวล่ะ พอสามีวางหู ฉันบอกเขาว่า..โถ..คริสมาสต์
ผ่านไปตั้งนานแล้ว ปู่เพิ่งจะนึกได้ ก็พอจะอนุโลมได้ว่า เป็นโรคหลงลืม
แต่ฉันไม่ได้หวังหรอกว่าปู่จะจำได้และส่งของมาให้หลาน เพราะปู่หลงๆลืมๆแล้ว
งานนี้ทำท่าว่าจะเป็นหนี้สูญไปเลย ไม่ต้องจำให้มากความ ไม่ต้องบอกลูกว่า
ปู่พูดว่าอะไร ลูกจะเสียใจไปปล่าวๆ
ตั้งนานมาแล้วล่ะ ที่ครอบครัวฉันเป็นครอบครัวที่ถูกลืมในบรรดาลูกๆทั้งหมด
ของปู่นิก สามีฉันเคยพูดกับฉันว่า ทำไมพ่อไม่รักผมแต่ผมเห็นพ่อรักลูกคนอื่น
หมด แม้กระทั่งลูกชายคนโตที่ติดเหล้าพ่อก็ยังตามห่วงใย ในขณะที่เจ้าลูกชาย
คนโต ไม่พูดกับพ่อซักคำ แต่เชื่อมั๊ย! ท่านส่งเงินมาให้ลูกชายที่ติดเหล้าผ่าน
ทางครอบครัวฉัน ก็ฉันนี่แหละเสนอหน้าไปขอท่านให้มัน ตอนหลังก็ฉันนี่แหละ
ที่หักหลังเจ้าพี่ชาย ด้วยการบอกพ่อผ่านพี่สาวว่าไม่ต้องส่งเงินมาให้ เพราะมัน
เอาไปกินเหล้า เรารึ!..กลัวว่าบาปมันจะตกอยู่กับเรานาน ที่รู้ความจริงว่ามันเอาเงินไปทำอะไร แต่ไม่ได้บอกความจริงกับท่าน ฉันถึงได้รีบๆระงับโดยไม่ได้ขอ
คำแนะนำจากสามีแม้แต่น้อย
ฉันไม่เข้าใจ ว่าทำไมปู่เด็กๆไม่เคยห่วงใยครอบครัวฉัน และไม่อยากจะ
รู้คำตอบ แต่เวลาที่ฉันเห็นความเจ็บช้ำของสามี ฉันก็นึกสงสารทุกที เพราะพ่อฉัน
ไม่เคยทำกับลูกแบบที่ปู่นิกทำ อาจจะมองว่า พ่อเห็นใจลูกที่ไปไม่รอด แบบที่
คนไทยเราปฏิบัติกัน แต่ไม่จริงหรอก ฉันสังเกตุว่า..ถ้าลูกสามคนที่เหลือของพ่อ
ตกระกำลำบาก พ่อก็พร้อมจะเข้าไปโอบอุ้มเรื่องการเงิน แต่ถ้าบ้านฉันตกระกำ
ลำบากบ้าง เราก็ต้องดิ้นรนของเราเอง
อาจจะเป็นเพราะสามีฉัน เป็นลูกที่ไม่เคยตามใจพ่อก็เป็นได้ เลยเป็นที่ขัดอก
ขัดใจพ่อเสมอมา แต่ทำไงได้ ชีวิตเป็นของพวกฉัน ทำไมเราต้องทำทุกอย่าง
ที่พ่อพอใจ แต่ไม่มีความสุขในแบบที่ตัวเองต้องการ ฉันกับสามีความคิดสวนทาง
กับท่านเสมอ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งตั้งแต่เราไปอยู่อเมริกา แต่หันกลับไปดูชีวิต
ลูกๆที่เดินตามแบบที่พ่อขีดไว้บ้าง แต่ละคน..เดินล้มๆให้พ่อประคับประคอง
เสมอมา และฉันก็รู้ว่า วันใดที่พ่อสามีตายลง ก็คงเป็นครอบครัวฉันนี่แหละ
ที่จะต้องเป็นศูนย์กลางของพี่น้องในครอบครัว ที่จะตามแก้ไขปัญหาให้เขา
ทั้งหลาย
ถ้าโชคดีว่าอารมณ์ดี ก็ไม่มีปัญหาอะไรในการที่จะช่วยเหลือใคร แต่บางครั้งที่
ไม่มีใจ ฉันก็ลุยกลับ อ้าว! พูดผิดไป แค่ฉันเพิกเฉยในการที่จะช่วยเหลือ
ไม่ต้องเอาอะไรมาขุด มาแงะ มาแซะฉันให้ช่วย มันอยู่ที่ว่า ตลอดเวลา
ที่ผ่านมา แต่ละคนรักษาระยะห่างต่อฉันได้ประมาณไหน ในการที่จะไม่เข้ามา
ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของครอบครัวฉัน
บ้านอื่น มีแต่พี่น้องรักใคร่กันดี พ่อแม่สามีน่ารักน่านับถือ แต่ของฉัน..มีแต่
เรื่องแต่ปัญหา บางครั้งสามีฉันขำคำพูดกระแนะกระแหนของฉันที่ว่า..บ้านนี้
พ่อแม่พี่น้องมันทำอย่างกับเป็นศัตรูกลับชาติมาเกิด ระยะหลังๆฉันเองก็รู้ตัวเอง
ว่าปากคำช่างเราะร้าย บาดคอชาวบ้านไปหมด แต่อย่างว่าแหละ คนเรามันก็ต้อง
มีเกราะป้องกันตัวเอาไว้บ้าง ไม่งั้นเราจะอยู่ท่ามกลางดงงูเห่าได้อย่างไร
ฉันก็ไม่ได้โง่ จนไม่รู้จักว่าใครเป็นอย่างไร อยู่ที่จะพูดหรือไม่พูด แต่การไม่พูด
ของเรา เขาอาจจะหมายความว่า โง่ ก็เป็นได้ แล้วถ้าวันหนึ่งคนที่ โง่ ในสายตา
ของพวกเขา เปลี่ยนแปลงไป เขาอาจจะนึกก็ได้ว่า..มันเป็นคนไม่ดี ก็สุดแท้
แต่ใจเขาจะคิดเข้าข้างความรู้สึกของตัวเองไป
บ้านฉัน..จึงนับได้ว่า lonely อย่างแท้จริง ทุกวันนี้ ตัวฉันแทบจะตัดญาติขาดมิตรกับพี่น้องสามีทุกคน แต่ทุกคนไม่ตัดขาดสามีฉัน โดยส่วนตัว ฉันไม่อยากรับฟังการทะเลาะเบาะแว้ง เด็กๆทะเลาะกันมันยังดูน่ารัก แต่ผู้ใหญ่ทะเลาะกัน มัน
อีเดียด ลำพังปัญหาของครอบครัวตัวเอง เราก็ต้องแก้ไขของเราทุกวัน ถ้ายังต้อง
ไปฟังผู้ใหญ่ทะเลาะกันอีก ผมฉันต้องเปลี่ยนสีก่อนวัยเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน
ลูกสะใภ้บ้านไหน จะงดงามอย่างไรก็ช่างเขาเถอะ แต่ไม่ใช่สะใภ้บ้านนี้
อย่างแน่นอน
Create Date : 14 มกราคม 2551
Last Update : 14 มกราคม 2551 4:17:45 น.
3 comments
Counter : 613 Pageviews.
Share
Tweet
โดย:
dogamania
วันที่: 14 มกราคม 2551 เวลา:4:22:39 น.
ของขวัญจากปู่นิกเป็นอะไร.....อยากรู้จัง ส่งเช็คของขวัญหรือป่าว....
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 14 มกราคม 2551 เวลา:9:21:15 น.
เราอัพแล้วนะ ไปดูผลงานเราซิ่....
โดย: แม่น้องกุ๊ก (
แม่น้องกุ๊ก
) วันที่: 14 มกราคม 2551 เวลา:10:04:40 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.