Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
มกราคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
28 มกราคม 2551
ที่มา..กับความเชื่อ
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
ที่มา..กับความเชื่อ
ทุกวันอาทิตย์ คุณสามีจะพาลูกไปโบสถ์ เพราะเธอเป็นกรรมการโบสถ์
ต้องไปช่วยนับเงิน ทำบัญชี อะไรต่อมิอะไรมากมายตามแต่ทางโบสถ์จะร้องขอ
ถ้าคิดไปในทางที่ดี ก็คือว่า ทำเพื่อพระเจ้า แต่พุทธแบบฉันบางทีก็อดที่จะ
คิดไม่ได้ว่า ช่างทำเพื่อพระเจ้ามากมายซะจริงๆ แต่ดูคุณสามีก็มีความสุข
ที่ได้ทำและได้พบปะเพื่อนๆที่โบสถ์ ก็ไม่ว่ากัน ชีวิตเป็นของเขาซึ่งมีสิทธิจะเลือก
วันนี้ฝนตกแต่เช้า เทลงมาไม่ลืมหูลืมตาในตอนสายๆ สามีไม่ได้เอาร่มไปด้วย
ฉันก็คอยว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับถึงบ้าน เพื่อที่จะได้กางร่มไปคอยรับลูกสาว
ออกจากตัวรถ ส่วนสามีน่ะ..ช่างเถอะ เราปกป้องเด็กและคนชราเท่านั้น
เมื่อสามีมาถึง ฉันกางร่มออกไปรับลูกสาวเข้าบ้าน เมื่อเข้ามาเป็นที่เรียบร้อย
สังเกตุเห็นสามีหิ้วร่มสีดำมาด้วยคันหนึ่ง และฉันก็ไม่ได้ถาม เดาว่าเขาคงยืม
คนที่โบสถ์มา แต่แล้ว..เธอก็อวดร่มคันสีดำให้ฉันดู บอกว่าลุงรัสเซลซึ่งอายุ 90
ให้เธอมา และร่มคันนี้ มีอายุถึง 60 ปีแล้ว
นี่สิ..น่าสนใจ แล้วลุงนึกอย่างไรถึงได้ให้ร่มที่มีอายุตั้ง 60 ปี กับอีตาสามีฉัน
ตัวผ้าของร่ม เป็นผ้าร่มเนื้อหนาที่กันฝนได้อย่างวิเศษ เพราะร่มในยุคปัจจุบัน
เนื้อผ้ามันช่างบาง ขาดง่าย ตัวคันร่มรวมถึงซี่ร่ม ก็เป็นอลูมินัมเนื้อดี ไม่หักเปราะ
ง่าย ดูเหมือนยุค 60 ปีที่แล้ว ของจะมีคุณภาพดีกว่ายุคนี้มากมาย แม้ว่าในยุคนั้น
ร่มคันนี้อาจจะมีคุณภาพไม่ดีนัก แต่เมื่อเทียบกับยุคนี้ คุณภาพต่างกันอย่างเห็น
ได้ชัดเลยทีเดียว ยุคนี้ถ้าเราพับร่มเก็บ กระดุมก็จะเป็นกระดุมแป๊บ แต่ยุคนั้น
ใช้กระดุมพลาสติก และมีห่วงคล้องเข้ากับกระดุม ดูมีศิลปะและรู้ว่าเป็นของ
โบราณหน่อยๆ
คุณสามี..ชื่นชมมันให้ฉันฟัง ประคับประคองร่มที่เธอได้มาอย่างทะนุถนอม
ราวกับว่า เธอจะไม่ใช้มันซะอย่างนั้น คุณค่าของร่มนี้ คงเป็นระยะเวลาที่ลุง
รัสเซลได้ใช้มันมาถึง 60 ปีมากกว่า ปกติคงไม่มีร่มคันไหนที่จะอายุยืนได้ถึงขนาดนั้น และคงไม่มีใครที่จะให้ของที่ตัวเองใช้มันมานานเกือบเท่าๆอายุ แก่คนอื่น
เท่าไหร่นัก แต่ลุงรัสเซลก็ให้มันแก่สามีฉัน แล้วจะไม่ให้เธอปลื้มได้อย่างไร
ที่คนแก่อายุตั้ง 90 ให้ร่มเธอมา
ฟังสามีเล่าๆ ฉันก็เพลิน ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมัน ว่าคุณภาพมันดีเลิศแค่ไหน
ทำไมมันทนทานมาตั้ง 60 ปีได้เช่นนี้ ตัวฉันเองจะเอาตัวให้รอดไปวันๆยังยาก
แสนเข็ญ หรือบางทีอายุเราอาจจะไม่ยืนเท่าเจ้าร่มคันนี้ก็เป็นได้ ว่าแล้ว..ฉันก็
จับร่มขึ้นทันที กะจะกางให้สมอยาก..คุณสามีเธอเห็น..เธอรีบกระโดดเข้าคว้าร่ม ร้องจ๊าก!..ขึ้นทันที ฉันตกใจนะ..ถามว่า..อะไรยะ! ทำฉันตกอกตกใจเรื่องอะไร
เธอขยายความให้ฉันฟัง..จนขำพรืด..แล้วจิกเธอกลับด้วยปากอันแหลมคมตาม
ไปอีก คุณสามีบอกฉันว่า..ฝรั่งเชื่อกันว่า..ห้ามกางร่มในบ้าน มันจะนำโชคร้าย
มาสู่ตัวเรา..เธอไม่รู้เหรอ..อ้าว! พูดงี้..สวยเลย เมียไม่ใช่ฝรั่งอ่ะ เลยย้อนกลับ
เข้าให้ว่า..อ๋อเหรอ..ก็ฉันไม่ใช่ฝรังไง ฉันคนไทย ฉันไม่ถือหรอก(ซึ่งในเวลา
ที่เธอไม่เห็น ฉันก็กางร่มในบ้านออกบ่อยไป) ถ้ามันนำโชคร้ายมาสู่จริงๆ คนไทยคงโชคร้ายตลอดปีในฤดูฝนสินะ
สรุปว่า..ฉันยังไม่ได้กางเจ้าร่มวิเศษคันนั้นเลยกระทั่งตอนนี้ เพราะความเชื่อ
ของสามีอย่างที่เล่ามานี่แหละ ฝรั่งก็มีความเชื่ออะไรแบบนี้เหมือนกัน นึกว่าไม่มีซะอีก ส่วนที่คนไทยคนไหนจะเลือกเชื่อ ก็ตามสะดวกค่ะ ไม่ว่ากัน
Create Date : 28 มกราคม 2551
Last Update : 28 มกราคม 2551 9:59:09 น.
28 comments
Counter : 1004 Pageviews.
Share
Tweet
พี่ก็เพิ่งทราบนี่ล่ะจะ
ลูกสาวสวยจังเลยน้องตาคมเชียว
โดย:
อินทรีทองคำ
วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:6:43:30 น.
โดย:
นายแจม
วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:7:12:20 น.
แอบอ่านมานานแล้ว ไม่เคยคอมเม้นท์ เขียนได้เหมือนเพื่อนนั่งเล่าสู่กันฟัง มาคอยฟังค่ะ
โดย: รัตน์ jp IP: 219.183.79.64 วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:7:20:59 น.
สวัสดีค่ะพี่ปลา
ฝรั่งก็มีความเชื่อเหมือนกันเนาะพี่
แต่เป็นความเชื่อที่ตลกอ่ะ
++++++++++
สวัสดีค่ะคุณแจม ยินดีที่แวะมา
++++++++++
คุณรัตน์
ไม่รู้รัตน์ไหน ยินดีที่มาแอบอ่านค่ะ
ยังไงก็ทักทายกันได้ค่ะ อย่าแอบนาน
เพราะบางวัน แม่น้องนิกก็เหงาๆเหมือนกัน
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.131.159.75 วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:9:57:11 น.
แวะมาทักทายคะ
โดย:
ApPleNarak999
วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:11:16:14 น.
หวัดดีครับไย้
บ้านผมบะเด่วนี้ฝนตกสุยๆ
.........
เมื่อแลงจะมาแอ่วหาใหม่
โดย: ป้ออี่ปิงปิง IP: 118.172.67.170 วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:13:10:28 น.
ผมก็ไม่เคยรู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ เวลาผมกางร่มเข้าบ้าน ก็จะกางวางให้มันแห้งไว้ในบ้านนั่นแหละครับ
จริง ๆ ผมว่ามันเป็นกลวิธีในการสอนมากกว่ามั๊ง คือในบ้านที่แคบ แล้วถ้ากางร่ม เวลากางอาจจะไปชนนู่นนี่ หรือเกี่ยวหูเกี่ยวตาคนอื่นได้กระมัง ถ้ากางในบ้านแล้วข้าวของหล่นมาแตก หรือเกี่ยวโดนตาคนอื่น ก็โชคร้ายจริง ๆ เลยไงครับ
แต่ร่มอายุ 60 อืม...ทนดีจัง รักษาของดีด้วยสิ ของบ้านเราเมื่อ 60 ปีก่อน ก็คงไม่ทนขนาดนี้หรอกครับ แต่ที่แน่ ๆ ถ้าผมใช้ ต่อให้ร่มทนแค่ไหน ใช้อย่างมากไม่เกิน 2 ปี หายครับ
เคยหายแบบงง ๆ ด้วย คือกางมาสอนเด็ก แล้วลืมเอากลับ อาทิตย์ต่อมาไปหา ไม่เจอแล้ว ก็เลยไม่มีร่มใช้จนถึงบัดนี้
โดย: Darth Trowa IP: 58.9.226.83 วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:13:22:05 น.
ป้อหนาน..
ดีแล้วเลาะ..ฝนตก จะได้อยู่บ้าน
อยู่จองเมินขึ้น ก่ะว่า..ฝน
บ่สามารถหยุดยั้งคนอย่างป้อหนาน
หื้อออกนอกบ้านได้ ถ้าหัวใจ๋ฮักจะไป
+++++++++++++
เอ็ม
พี่ก็ไม่รู้สิ แต่ไม่อยากทำอะไรขัดใจเธอ
เธอเชื่อแบบนั้น..เราก็อย่าทำต่อหน้าเธอ
เออนะ..ร่มหายก็หลายตัง แต่ว่า..มันหาย
ไปได้ไงอ่ะ เรากางไว้บ้านเด็กไม่ใช่เหรอ
ดีละ อย่ามีมันเลย
พี่ก็ทึ่งอยู่น่ะว่าทนมาได้ตั้ง 60 ปี
ลำพังพี่ใช้ กางตอนแดดเปรี้ยง กางวันที่
ฝนตก แค่ห้าหกปี มันก็ไม่รอดแล้วนะ
เนี่ย..พี่อยากเห็นหน้าลุงคนนี้จัง
แกรักษาของได้ดีมากเชียวล่ะ
มีคุณค่าดีเนอะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.208 วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:1:31:41 น.
อัพบล๊อกแล้วนะครับ ไปนอนล่ะ...
โดย:
DarthTrowa
วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:2:38:46 น.
เหมือนจะเคยได้ยินมาเหมือนกันนะคะว่าห้ามกางร่มในบ้าน คงคล้ายๆ คนไทยที่ห้ามใส่หมวกในบ้านเพราะเดี๋ยวหัวจะล้าน ร้องเพลงในครัวจะได้ผัวแก่ ..แบบเป็นโบราณอุบายเพื่อจุดประสงค์อะไรสักอย่าง อย่างห้ามกางร่มในบ้านเพราะกลัวว่าร่มจะกางพรืดไปเกี่ยวเอาสิ่งของต่างๆ ตกลงมาแตกก็เป็นได้นะคะ
โดย: อาร์ตค่ะ IP: 58.10.128.128 วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:9:37:58 น.
แวะมาทำความรู้จักแม่น้องนิกคะ เด็กๆน่ารักจังเลยคะ เคยได้ยินชื่อแม่น้องนิกจากพี่ฮอลล์มั้งคะ ไว้ว่างๆจะแวะเข้ามาทักทายอีกนคะ
โดย: eeh (
คิตตี้น้อยสีชมพู
) วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:16:08:31 น.
อ้อ...น้องอี๊นี่เอง...เธอเป็นแฟนรายการค่ะ ไม่ได้เข้าบล็อกเสียหลายวัน เพราะมีงานยุ่งๆ ช่วงกลางวันค่ะ ว่างๆ จะมาอีกนะคะ...
โดย: ฮอลล์ IP: 58.8.133.42 วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:2:51:39 น.
สวัสดีค่ะคุณอี๊
สรุปแล้ว ได้รู้จักกันเพราะคุณฮอลล์เป็นสื่อ
ยินดีที่ได้รู้จัก สาวก Only the lonely ค่ะ
++++++++++++
คุณฮอลล์คะ
ขอบคุณที่ตามมาบอกค่ะ
แหม ดีใจ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.141 วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:8:53:56 น.
ฝนหยุดตกอากาศก็ร้อนทันที
สวัสดีตอนเที่ยงวัน
โดย: ชอลิ้วเฮียง IP: 118.172.68.135 วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:12:37:13 น.
พรุ่งนี้ท้อปจะมาบ้านเราตอนเย็น ไม่รู้ว่าที่โน่นเป็นเวลาอะไร แกมีอะไรจะฝากไม๊ วันนี้มาแล้วยังไม่ได้สมัคร แต่มาเปิดเน็ทหางานแล้วนะ
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 125.25.128.226 วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:17:19:50 น.
สวัสดีเจ้าป้อหนาน
ใช้อีโมผิดไปก่เจ้าอิป้อ
อย่างป้อหนานอ่ะ สวิงสวายแอว
ระวังแอวปุ๊ดเน่อป้อ
อย่างอั้นอ่ะ มันต้องไอ่หน่อย
ป้อหนานนี่ เอาหัวชนฝาบ่ดีก่ะ
คนเฮา ฮ้อนน่ะดีแล้ว ไขมันจะได้ละลาย
ไค่อยากปะป้อหนานเฮาเนาะ
+++++++++++++
แม่น้องกุ๊ก
เย็นแกก็เที่ยงคืนตีหนึ่งเราล่ะ
ต้องให้มันมามาวันเสาร์เช้าถึงเที่ยงอ่ะ
ถึงคุยเอ็มกันได้อ่ะหนึ่ง แกลองถามมันดู
ว่าจะมาพร้อมแม่หรือปล่าว จะได้ใช้เอ็ม
คุยกับเราไง
เรามีเรื่องคุยกับหลานเยอะเลยว่ะ
เดี๋ยวเราอีเมล ส่งไปให้แกละกันนะ
แกจะได้พริ้นท์ออกไปให้มันอ่าน
ขอบคุณว่ะแม่น้องกุ๊ก
ส
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.123 วันที่: 31 มกราคม 2551 เวลา:0:32:42 น.
ท๊อปบอกว่าวันเสาร์ต้องรีบกลับเด่นชัย แม่มารับ ต้องเอางานไปทำที่บ้านเด่นชัย จะรีบส่ง คุยไม่ได้ ส่งจดหมายให้อ่านแล้วกัน วันพฤหัสเย็นไม่ได้มาเอางานเพราะแฮนดี้ไดร์ฟอยู่ที่เพื่อน จะมาเอาวันศุกร์เย็น แล้วแม่ก็รับกลับเด่นชัยเลย
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 31 มกราคม 2551 เวลา:16:11:16 น.
ผมหา DVD เรื่องที่เคยคุยกับพี่แมวได้แล้วนะครับ มีคนเอามาขายในเวบพอดี ราคา 750 ก็เลยตกลงซื้อเลยครับ
ยังไงก็ขอบคุณพี่แมวมากครับ
โดย: Darth Trowa IP: 58.9.163.247 วันที่: 31 มกราคม 2551 เวลา:22:59:57 น.
แม่น้องกุ๊ก
อือ..ขอบคุณว่ะ ไว้มันทำรายงานเสร็จ
คงมีโอกาสได้คุยกัน
งั้นเราอีเมลหาแก ส่งให้มันละกัน
++++++++++++
เอ็ม
นึกแล้วว่าใจร้อน ไว้โอกาสหน้าก็ได้
มันยังมีอีกเยอะที่เอ็มอยากได้
ช่วงนี้พี่ยุ่งด้วยล่ะเอ็ม ของที่ตั้งใจและ
หาให้เพื่อน พี่ก็ยังไม่ได้ส่งด้วยซ้ำไป
หลานพี่จะสอบเอ็นท์น่ะ ก็วุ่นวายนิดหน่อย
อามันวุ่นวายนะ ด้วยว่า..คะแนนที่เขาทำ
ในระบบการคัดสรรแบบใหม่ มันออกมาดี
แต่เท่าที่พี่ดู เด็กมันไม่ค่อยเข้าใจ
วิธีการเลือกคณะหรอกจ้ะ เด็กไม่ดูว่า
ที่ตัวเองทำคะแนนได้ กับวิชาที่คณะระบุ
มันส่งผลถึงกันแค่ไหน
เด็กต่างจังหวัดน่ะ ก็แค่ทำข้อสอบแล้ว
เลือกคณะสูงที่ตัวเองต้องการ โดยไม่ได้ดู
ว่าคะแนนสูงสุดต่ำสุดมันอยู่ที่เท่าไหร่
และคะแนนที่ตัวเองทำได้ มันแค่ไหน
อีกทั้งคณะที่ตัวเองเลือกกำหนดวิชา
อะไรไว้บ้าง ให้คะแนนกี่เปอร์เซ็นต์
อีกประการ เราต้องแข่งกับคนทั้งประเทศ
พี่ไม่อยากให้เขาพลาดหรอก เสียดายโอกาส
วุ่นกับลูกยังไม่พอนะเอ็ม วุ่นกับหลานอีก
พี่ปวดหัวทุกวันแหละ หาข้อมูลไว้ให้พร้อม
ยุคนี้ สอบได้คะแนนออกมาก่อน
แล้วเลือกคณะ พอได้มา เราก็ต้อง
เอามาวิเคราะห์อีกทีนึงว่า เราจะไป
ทางไหนดี
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.138.196 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:02:04 น.
DVD เรื่องอะไรคะพี่แมว อิอิ...อยากรู้ค่ะ เผื่อจะได้ไปหามาดูบ้าง นี่เอ้ก็ซื้อแผ่นซีดีไว้ตั้งหลายแผ่น แต่ยังไม่มีเครื่องเล่นดีวีดีเลยค่ะ
โดย: น้องเอ้ IP: 125.25.132.174 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:48:25 น.
พิมพ์ผิดอ่ะ...ต้องเป็นซื้อแผ่นดีวีดีไว้ค่ะ
โดย: น้องเอ้ IP: 125.25.132.174 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:50:10 น.
เอ็มเขาชอบของว๊อล ดิสนี่ค่ะเอ้
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.215 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:28:58 น.
เอ้ก็ชอบดูหนังสำหรับเด็กค่ะ แล้วก็ชอบซื้อแผ่นหนังเก็บไว้ แต่ว่า...ไม่ค่อยได้เอามาดูเท่าไหร่หรอกค่ะ ดูแต่ช่อง HBO ของ true vision
โดย: น้องเอ้ IP: 125.25.201.73 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:11:20 น.
ถ้าแค่ทำข้อสอบแล้วเลือกคณะสูงที่ตัวเองต้องการ โดยไม่ได้ดูว่าคะแนนสูงสุดต่ำสุดมันอยู่ที่เท่าไหร่และคะแนนที่ตัวเองทำได้มันแค่ไหน...ไม่ติดแน่ครับ รุ่นน้องผมโดนมาแล้ว เรียนเก่งมาก คะแนนเอนท์ใช้ได้ ดันเลือกซะสูง ไม่ติดเลย ตอนเรียนมันก็เรียนได้เกียรตินิยมอันดับ 2 นะ แต่พอไปต่อโทจุฬาปีเดียว กลับมาเรียนต่อที่เดิมเลย สู้ไม่ไหว
คณะอันดับสุดท้าย ใส่ที่คิดว่าชอบแล้วติดชัวร์ ๆ ไว้ซักตัวครับ เผื่อพลาด
ที่ผมฝากพี่แมวซื้อ เรื่องทอย สตอรี่ 2 ของโซน 1 ครับ ผมมีภาค 1 แล้วแต่ขาดภาค 2 พอดีเมื่อวานเปิดเวบบอร์ดดีวีดีแล้วบังเอิญมีคนเอามาปล่อย ก็เลยตัดสินใจซื้อครับ
แต่ของผมไม่ได้ดูเฉพาะดิสนีย์หรอก ดิสนีย์แค่ 1 ใน 4 อีกประมาณ 3 ใน 4 หนังยิงกันทั้งนั้น
โดย: Darth Trowa IP: 58.9.163.247 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:13:15 น.
สวัสดีครับแม่น้องนิก
เรื่องนี้เริ่มต้นได้นุ่มนวล น่าติดตาม ถือว่าบรรยายได้ดีทีเดียว ตอนท้ายแกว่งไปนิด
แต่ถือว่าแม่น้องนิกเขียนเก่งขึ้นเยอะเลย
ไม่ได้ยอนะจะบอกให้
เห็นเล่าเรื่องโบราณ 60 ปี เลยเอารูปโปราณมาให้ดูบ้าง
จากซ้าย จี๊ด (นักแปล) พิบูลศักดิ์ ละครพล และ ปะการัง
ณ โรงแรมตะวันนา เชอราตัน วันที่ 7 ธันวาคม 2528
(วันแต่งงานของผม)
โดย:
พ่อพเยีย
วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:10:25 น.
เอ็ม
พี่ก็คิดแบบเอ็มนั่นแหละจ้ะ หลายวันมานี้
พี่ค้นหาข้อมูลใหญ่เลย มึนตึ้บเลยล่ะ
เด็กมันก็คิดแบบที่เอ็มบอกน่ะแหละว่า
เมื่อสอบไปแล้ว ไม่คิดหน้าคิดหลังว่า
คะแนนคณะที่ตัวเองเลือกมันได้อยู่แค่นี้
สอบไปแล้ว มันก็เลือกคณะสูงไว้ก่อนเลย
นี่ไง..คนที่เรียนเก่งบางคนมันถึง
สอบไม่ติดกัน
พี่เที่ยวได้ถามใครต่อใครไปทั่วแหละ
จะได้เข้าใจแล้วพูดให้หลานพี่เข้าใจ
ทีแรกมันก็เลือกสูงได้เลย แต่ตอนนี้
คิดว่ามันเข้าใจแล้วล่ะ ไว้ค่อยดูผล
ออกมาก่อน
เรื่องดวง เพื่อนพี่สนใจนะ แต่ช่วงนี้อ่ะ
เธอทำงานหนัก เธอเรียนต่อและเรียน
วันหยุด ยังไม่มีเวลาหาพวกเลยเอ็ม
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.10 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:17:59 น.
ขอบคุณครับพี่แมว ช่วงนี้ผมก็เริ่มๆ จะยุ่งเหมือนกันอ่ะครับ เพราะในช่วง 2 อาทิตย์ข้างหน้า ก็ซ้อมรับปริญญา แล้วก็สอบปลายภาคเลย ต้องส่งบทความ รายงานธีสิส โอยยยยยยย
โดย: Darth Trowa IP: 58.9.158.182 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:4:42:34 น.
เห็นเหมือนพี่โดมเลย...
เล่ามาซะอย่างดี แหม..ตอนท้ายดันจี๊ดดด..ใส่สามีซะนี่
กับคนใกล้ตัวมักลืมตัวจ้ะ
อย่าทำบ่อยเน้อ...
ถ้าลืมตัวบ่อยๆ ต้องมีสักครั้งที่หลุดคำพูดชวนทะเลาะออกไป
มาได้สวยเกินครึ่งทางแล้ว
ขอให้สวยตลอดไปถึงปลายทางจ้ะ
โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.64.247 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:12:24 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ลูกสาวสวยจังเลยน้องตาคมเชียว