แดดที่ร้อนจัด ทำให้ฉันตัดสินใจที่จะซื้อ
สระน้ำพลาสติก ขนาดพอเหมาะแทนอันเก่าที่พังไป ให้ลูก
สองคนได้เล่นน้ำกัน หลังจากที่นิกเลิกเรียน เราสี่คนก็ขับ
รถไปห้างฯใกล้บ้าน

นิกนำเงิน 5 เหรียญที่ออมไว้ไปด้วย เผื่อ
ว่าจะเจอของเล่นที่อยากซื้อ แต่นิกไปเจอเลโก้ราคาเกือบ
10 เหรียญที่อยากได้ พ่อเขาไม่ยอมซื้อให้ แม้ฉันจะบอก
ว่า ฉันออกเงินให้ก่อนก็ได้ ถ้านิกมีเงินก็ค่อยมาใช้คืน พ่อ
เธอก็ไม่ยอม..เห็นลูกน้ำตาปริ่มตา เราที่เป็นแม่ก็สงสาร
นะ แต่ก็ต้องแข็งใจว่าให้ไม่ได้ เพราะลูกต้องหัดเรียนรู้ว่า
เงินเป็นของหายากและต้องรู้จักอดทน ฉันแข็งใจบอกลูก
ว่า..ไว้ให้นิก เก็บเงินได้เราค่อยกลับมาซื้อกัน

เราสี่คนก็เดินกลับไปขึ้นรถ นิกแสดง
อาการไม่พอใจ ด้วยการตวาดใส่น้อง พอใจเย็นลง นิก
บอกกับฉันว่า..ไม่เป็นไรหรอกแม่ แม่เก็บเงินไว้ให้นิกละ
กัน ไว้ให้มีเงินพอนิกค่อยกลับไปซื้อก็ได้

ฉันโล่งใจ..อย่างน้อยๆลูกเข้าใจถึงเหตุผล
ว่าทำไมถึงซื้อของเล่นไม่ได้ทุกครั้ง หลายครั้งที่ลูกขอมี
ทีวีในห้องนอนของตัวเอง ฉันก็บอกลูกว่า แด๊ดไม่อนุญาต
นะนิก เพราะมันจะทำให้เวลาในครอบครัวเราหายไป
หากนิกมีทีวีในห้องของตัวเอง นิกก็จะมีโลกส่วนตัว
ของนิกและไม่อยากออกมาพูดคุยกับพ่อแม่
หลังอาหารเย็นอีก

หลายๆครั้งที่นิกไม่เข้าใจว่า ทำไม..บ้านเราถึงไม่มี
อะไรๆเหมือนบ้านคนอื่นเขา..ที่มีทั้งเคเบิลทีวีให้เลือกดู
การ์ตูนหลายๆช่อง มีเกมส์ต่างๆมากมายให้เล่น
มีทีวีอยู่ทุกห้องในบ้าน ซื้อของเล่นได้ทุกครั้งที่อยากได้
ได้เล่นนอกบ้านทุกวันโดยไม่มีแม่มาบังคับจนกว่า
จะถึงเวลานอน และหลายๆครั้งลูกก็มักจะถามฉันว่า..
ระหว่างการเดินไปเรียน กับการขับรถไปโรงเรียน
อันไหนประหยัดเวลากว่ากัน

จำไม่ได้ว่า..กี่ครั้งแล้วที่ฉันตอบคำถาม
เหล่านี้ให้กับนิก ถามร้อยครั้ง ฉันก็ตอบร้อยครั้งเหมือน
เดิม เพราะความจริงก็คือความจริงที่ลูกต้องยอมรับว่า
มันไม่มีประโยชน์อะไรมากนัก หากคิดอยากจะมีทีวีหรือ
เคเบิลทีวีในห้อง ฉันจะพูดให้ลูกเห็นคุณค่าของการอ่าน
มากกว่า หากคิดอยากจะมีของเล่นมากมาย ฉันจะสอน
ให้ลูกเห็นคุณค่าของเงิน หากถามเรื่องการขับรถไปส่ง
ที่โรงเรียน ฉันก็จะสอนให้ลูกเห็นค่าของการเดิน
ออกกำลังกาย และที่สำคัญฉันกับลูกได้พูดคุยแลกเปลี่ยน
ความคิดเห็นกันทุกวัน ทำไมต้องยอมแลกสิ่งดีๆเหล่านี้
ไปกับสิ่งที่ไร้ประโยชน์ด้วยล่ะ

อาจจะดูว่าฉันเป็นแม่ที่แปลก..แต่ฉันก็เชื่อ
ว่าเด็กฉลาดพอที่จะซึมซับเอาสิ่งที่ดีไว้ ทุกวัน..ที่เห็นนิก
เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ฉันภูมิใจและไม่เคยรีรอที่จะ
บอกลูกว่าฉันภูมิใจในตัวลูกแค่ไหน คำพูดที่ดีๆเราก็ควร
พูดออกมา ใช่มั๊ยล่ะ..จะเก็บไว้ทำไมในเมื่อเขาคือคน
ที่เรารักที่สุด

ฉันย้ำคำพูดกับลูกเสมอว่า..รู้ใช่มั๊ยว่า..
ที่แม่ทำทั้งหมดเพราะแม่รัก..ดังนั้นลูกๆจะรู้ใจฉันดีว่า..
ไม่ว่าแม่จะโมโหบ้างในบางครั้ง จะดุ..จะบ่น..
เดี๋ยวแม่ก็จะดีเอง แล้วแม่ก็จะมาขอโทษเองในที่สุด

Create Date : 16 มีนาคม 2550
Last Update : 16 มีนาคม 2550 0:38:00 น.		14 comments
Counter : 1921 Pageviews.
Share Tweet