Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
สิงหาคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
21 สิงหาคม 2551
ถามใจตัวเอง
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
ถามใจตัวเอง
ปีนี้..เป็นปีแรกที่ลูกทั้งสองคนเรียนเต็มเวลา ฉันจึงมีเวลาว่างตั้งแต่เช้าจนถึงบ่ายสองโมงครึ่งของแต่ละวัน ก่อนที่จะไปรับลูกกลับจากโรงเรียน ฉันกำลังถามใจตัวเองว่า ฉันพอใจที่จะทำอะไรกับเวลาที่มี ให้มันเกิดประโยชน์ สร้างความสุขให้กับตัวเองและพัฒนาสมอง ในขณะเดียวกันฉันก็น่าจะมีเวลาว่างที่จะหาความสุขให้กับตัวเอง ในการที่จะนัดเพื่อนและเดินซื้อของบ้าง
ในระยะนี้ จึงเป็นช่วงของการค้นหาความพอใจ ทดลองทำแต่ละสิ่งแต่ละอย่างไปเรื่อยๆ แม้กระทั่งการไปรับลูกก็ยังไม่เข้าที่เข้าทางนัก เพราะโรงเรียนเปลี่ยนกฏใหม่ ไม่ให้ผู้ปกครองเดินเข้าไปรับที่หน้าห้องเรียน ทางโรงเรียนให้คอยอยู่ที่สนาม ซึ่งมีผู้ปกครองออกันอยู่เต็มไปหมด จึงยากที่จะหาว่าลูกๆอยู่ที่ไหน ฉันต้องเปลี่ยนที่นัดลูกไปเรื่อยๆเพื่อหาจุดที่เหมาะสมที่สุดที่ง่ายต่อการเจอกัน
ปีนี้ ครูปอหนึ่งที่เคยช่วยปีที่แล้ว มีผู้ปกครองในห้องเรียนมาช่วยครูทำงาน แต่ครูก็ไม่อยากบอกปัดฉัน ด้วยกลัวว่าปีหน้าฉันจะไม่ช่วย ฉันบอกครูว่า ในเมื่อครูมีคนช่วยแล้ว ก็ไม่เป็นไร ไว้ปีหน้าเราค่อยทำงานร่วมกันหากครูต้องการ เพราะฉันมองว่า ยังมีครูอีกเยอะที่ยังต้องการความช่วยเหลือแบบให้ฟรีแบบนี้ แต่ปัญหาคือ ครูคนไหน..ที่ฉันถูกจริตและอยากทำงานด้วย อันนี้แหละ..ที่หายาก
โชคดี ครูคาร์โมนา เพื่อนครูปอหนึ่งที่เคยช่วยปีที่แล้ว เดินเข้าห้องทำเอกสารมาพอดี เธอหอบกระดาษเยอะแยะ ทักทายฉันแป๊บนึง เหยื่อเดินเข้ามาถึงที่ขนาดนี้ ฉันเลยเอ่ยปากถามว่า ครูต้องการคนช่วยทำงานมั๊ย แน่นอน ครูคาร์โมนารีบตะครุบตัวฉันไว้ในทันทีที่ฉันบอกว่า.. ปีนี้ฉันฟรีค่ะ เท่าที่เคยทักทายกันมา ครูคาร์โมนาเป็นคนใจเย็น ใจดี น่าจะถูกจริตฉัน แต่ละวันฉันให้เวลากับโรงเรียนแค่สองชั่วโมงในช่วงเช้า อย่างน้อยๆก็เป็นสิ่งที่เกิดประโยชน์ต่อส่วนรวมและต่อตัวเอง และได้มีสังคมนอกบ้านบ้าง
ฉันเชื่อว่า ทุกคนเมื่อลงมือทำสิ่งใด ความพอใจต้องมาก่อน เมื่อเกิดความพอใจความสุขย่อมตามมา ความพอใจบวกกับความสุขย่อมเกิดความมุ่งมั่นที่จะทำงานนั้นให้สำเร็จ ช่วงนี้จึงเป็นช่วงที่ฉันถามใจตัวเองทุกวัน
Create Date : 21 สิงหาคม 2551
Last Update : 21 สิงหาคม 2551 1:43:00 น.
11 comments
Counter : 671 Pageviews.
Share
Tweet
หวัดดีจ๊ะแม่น้องนิก,
ยกมือหนับหนุนจ๊ะ
ขอให้มีความสุขกับคำตอบของใจตัวเองนะจ๊ะ
คิดถึงเสมอ
โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.125.3 วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:9:23:21 น.
อ่านเรื่องโรงเรียนฝรั่งทีไรก็อดชื่นชมบ่ได้
บ่เหมือนเมืองไทย มีข่าวเรื่องโรงเรียนแต่ละทีแย่ ๆ ทั้งนั้น
ครูทำโทษนักเรียนเกินเหตุ ครูลวนลามลูกศิษย์ อาหารกลางวันเป็นพิษ นักเรียนตบกันถ่ายคลิปประจาน เด็กม.ต้นเปิดม่านรูดเซ็กส์หมู่ โรงเรียนโดนไล่ที่ ฯลฯ
มีแต่เรื่องน่าหดหู่ทั้งในและนอกระบบ
* อมม สบายดีแม่นก่อเจ้า ห่างหายกันไปตามเงื่อนไขชีวิตเนาะแม่เนาะ
กึ๊ดเติงหาเสมอเจ้า
โดย: อวน IP: 119.42.78.2 วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:9:30:09 น.
ช่วยไปเต๊อะ ดีกว่าอยู่มาดาย
สองสามวันนี้ ไม่ค่อยได้เปิดคอมฯ มัวช่วยงานเขา วันนี้เพิ่งเสร็จ ก็เลยว่าง หัวหน้าเขาพากันไปเชียงรายกันหมด ติดตามคณะไปกับอธิบดี เห็นรูปเราที่ไปเที่ยวทะเลหรือยัง เที่ยวสนุกดี ไปกับหมู่หลายคน ถ้าไปเองมันหมดมากกว่านี้ว่ะ ไปครั้งนี้ก็เห็นในที่เราไม่เคยไปนะ ก็ ok ว่ะ มันไม่ได้ไปบ่อยนี่นา ..... ซื้ออาหารทะเลไม่ค่อยเยอะหรอก ซื้อของฝากเขานี่ซิ่....เยอะ หมดเป็นพัน ฝากหลายคนว่ะ ฝากครูสอนพิเศษด้วย แต่ฝากเป็นขนมซะมากกว่า.....ซื้อที่เพชรบุรี
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:10:38:17 น.
เจ้าตัวน้อยสองคนน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
ชื่นชมกับ จขบ ด้วยนะคะ ที่ใช้เวลาอย่างเป็นประโยชน์
ที่สำคัญ ได้ทำในสิ่งที่ทำแล้วมีความสุข งานก็จะออกมาดี และเป็นประโยชน์กับคนอื่นด้วยนะคะ
โดย:
แค่คนหนึ่งคน
วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:11:19:06 น.
ก็หวังว่าพี่จะได้ทำงานกับคนที่ถูกใจ...จริง ๆ ไม่ใช่ทำ ๆ ไปแล้วบ่นทีหลังนะ
โดย:
DarthTrowa
วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:21:44:47 น.
พี่หมิ้นคะ ระยะนี้กำลังวุ่นวายเหลือเกินค่ะพี่
สนุกไปพร้อมๆกับเหนื่อย
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายที่บล๊อกเสมอ
++++++++++++
อวน. ถึงจะห่างหาย ก่บ่ได้หมายความว่า
บ่กึ้ดเติงหาเลาะ
ไผจะไปเหมือนป้อหนาน เลอะเทอะ
กับฮิฟิอยู่หั้น
++++++++++++
แม่น้องกุ๊ก
เออ เราก็ว่างั้นล่ะ วันนึงไปช่วยนิดๆหน่อยๆ
ก็ยังถือว่าทำประโยชน์ว่ะ
ตอนเช้าเราก็ไปช่วย เพื่อนเราดันโทรหา
เราไม่ได้เปิดมือถือเพราะทำงานในห้องเรียน
เพื่อนเราโทรมาชวนไปกินข้าวกลางวัน
เขารับไปที่ทำงานเขาแล้วเลยไปงั้นอ่ะ
++++++++++=
เอ็มยะ ไอ้ที่บ่นน่ะ เป็นห้องเรียนที่ถูกบังคับ
ให้ต้องทำห้องอลีนาย่ะ แล้วต้องไปทำงานร่วมกับยัยแม่อีกคนนึง
แต่นี่ ที่ไปช่วย พี่ไม่ต้องทำกับใคร
พอทำเสร็จเรียบร้อยก็กลับบ้านเลย
เราทำงานเร็วอยู่แล้วนี่นะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.97.202 วันที่: 27 สิงหาคม 2551 เวลา:0:58:21 น.
ไม่ค่อยได้มาเน้อ...
เจอกันบ้านโน้นบ่อยๆอยู่แล้ว
มีเวลาว่างก็ทำสิ่งที่ตัวอยากทำซะ
พอไม่ว่าง จะได้ไม่เสียดายเวลาที่ผ่านมา
คนเป็นแม่น่ะนะ มันไม่ว่างไปตลอดหรอก
เดี๋ยวจะมีไอ้นั่นไอ้นี่หมุนเวียนมาให้แก้ให้คิดไปเรื่อยๆ
ฉะนั้น ถ้าช่วงนี้มีเวลาผ่อนคลาย โลดเลยน้องเอ๋ย...
โดย: ตะเบบูญ่า IP: 202.91.18.192 วันที่: 28 สิงหาคม 2551 เวลา:22:54:55 น.
พี่ตะเบบูญ่า ไม่ค่อยได้มาก็ไม่เป็นไรพี่
เราต่างรู้กันดีอยู่ ว่าแต่ละคนเป็นอย่างไร
ช่วงนี้ แมวก็รู้สึกแบบพี่ว่าค่ะ ทำในสิ่งที่
อยากทำ และเราพอใจจะทำ ชีวิตไม่ได้มีโอกาสผ่านเข้ามาบ่อยนัก ถ้าทำอะไรแล้วมีความสุขได้ แมวก็ทำพี่
แมวรู้ว่า พี่เข้าใจ
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.85.56 วันที่: 29 สิงหาคม 2551 เวลา:3:20:28 น.
สวัสดีค่ะแม่น้องนิก,
เมื่อวานกลับจากพธม. พี่แวะ Lotus Express
มองไปตรงตู้แช่ เห็นวุ้นน่ากิน แต่ไม่ซื้อหรอก
อยากลองทำเอง
(อย่าเพิ่งขำว่าอะไรมันจะง่ายเท่านี้ไม่มีแล้ว)
เช้านี้เริ่มทำดู ก็พอกินได้ มันยังแข็งเกินไป
คาดว่าครั้งต่อไปน่าจะดีขึ้น
ไม่แน่น้า อนาคตถ้าทำเก่งอาจทำขายก็ได้นะ
เริ่มต้นจากที่ทำงานก่อน..อิอิ
พี่เห็นบางบล๊อกที่เกี่ยวกับอาหารการกิน
อิจฉาจังเลย ทำไม่ถึงได้เก่งกันอย่างนี้..เฮ้อ
พ่อของเด็ก + เด็กๆ + แม่น้องนิก
สบายดีนะจ๊ะ
คิดถึงเสมอ
โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.244.106 วันที่: 31 สิงหาคม 2551 เวลา:9:28:51 น.
สบายดีนะครับพี่แมว
โดย:
DarthTrowa
วันที่: 1 กันยายน 2551 เวลา:21:07:36 น.
พี่หมิ้นคะ ระยะนี้ พี่คงรู้นะจ้ะว่าไม่ว่างเพราะอะไร ขอบคุณค่ะพี่ที่แวะมากระตุกเรื่อยๆ
การทำวุ้น ก็ไม่ง่ายหรอกพี่ น้องที่สนิทกันเค้าทำวุ้นกะทิมะพร้าวขายที่โน่นค่ะ ขายดี การทำมันอยู่ที่ส่วนผสมที่ต้องลงตัวพี่ ใส่ผงวุ้นมากก็แข็ง น้อยก็อ่อนอีก กว่าหนูจะทำให้จอห์นกินอร่อยๆได้ ก็กินแบบแข็งบ้าง อ่อนบ้างอยู่นานเชียวพี่
เมื่อวานทำทองม้วน กินซะคอเจ็บ หนูชอบกินทองม้วนค่ะพี่หมิ้น ซื้อพิมพ์มาสามร้อยกว่าบาท ไม่แพงมากหรอก อันเล็กๆ แต่กว่าจะได้ทองม้วน ก็เสียแป้ง เสียไข่ไปสองรุ่นค่ะ เพราะเราไม่เคยทำเลยไม่รู้ว่า เมื่อผสมกันแล้วเนี่ย แป้งมันควรจะเหนียวประมาณไหน
ส่วนผสมที่อ่านในบล๊อก มันไม่ตรงเสมอไปเราต้องเรียนรู้เอาเอง
+++++++++++++
เอ็ม พี่สบายดีจ้ะ แต่เหนื่อย ง่วงนอนบ้าง
เพราะไปช่วยโรงเรียนทุกวัน บ่ายๆของบางวัน พี่ก็ไปโรงเรียนร่วมกิจกรรมของนิก
วันศุกร์นี้ก็จะไปร่วมงานรับเหรียญของนิกอีก
มันเป็นความภาคภูมิใจย่ะ ไม่ไปได้ไง
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.244.11.60 วันที่: 1 กันยายน 2551 เวลา:22:59:55 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ยกมือหนับหนุนจ๊ะ
ขอให้มีความสุขกับคำตอบของใจตัวเองนะจ๊ะ
คิดถึงเสมอ