เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
ไม่น่าเชื่อว่า..ฉันจะอยู่เมืองนอกมาเกือบสิบปี ส่วนบ้านหลังนี้เราอยู่มาเจ็ดปี พร้อมสมาชิกใหม่คือสาวน้อยในรูปภาพ อย่างน้อยๆ..บ้านหลังนี้ก็ให้ความสุขแก่ฉันและครอบครัวมาถึงเจ็ดปีเต็ม แม้ว่าขณะนี้มันดูจะคับแคบไปบ้างสำหรับสมาชิกสี่คน แต่ก็ยังดีว่า..ฉันมีบ้านเป็นของตัวเองให้อาศัย
ครอบครัวเรา..เป็นครอบครัวเดี่ยว จะดีหน่อยก็ตรงที่ไม่มีใครก้าวก่ายให้รำคาญใจ ไม่ต้องเกรงใจใคร หรือเอาใจใครเพียงเพราะมันไม่ใช่บ้านของเรา ฉันอาจจะหัวสมัยใหม่ไปนิดหรืออาจจะคิดไม่เหมือนคนอื่นทั่วไปก็ตรงนี้ ข้อเสียของการเป็นครอบครัวเดี่ยว หรือไม่ชอบให้ใครมาอยู่ร่วม ก็คงเป็นเวลาที่เรามีปัญหาใดๆ เราก็ต้องคิดและตัดสินใจด้วยตัวเราเองเสมอ ฉันถือว่า..นั่นทำให้เราโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
นึกถึงวันที่..เราค่อยๆเก็บเงินกันซื้อบ้านหลังนี้ครั้งใด เราสองคนมักจะบอกกันและกันว่า..เราโชคดีมากที่วันนั้นเราตัดสินใจซื้อบ้านหลังนี้ เพราะราคาของมัน ณ วันนี้ แพงเป็นสามเท่าตัวของราคาที่เราซื้อ ถ้าวันนั้นเรากลัวที่จะซื้อ ณ วันนี้เราคงไม่มีบ้านอยู่เช่นกัน แต่เราคิดกันว่า..วันหนึ่งเงินเดือนของเราจะไม่คงที่ เพราะฉะนั้นเราต้องอดทนผ่อนหนักไปในระยะแรก ไม่นึกเหมือนกันว่า การตัดสินใจซื้อบ้านจะเป็นการลงทุนอย่างหนึ่งของเรา
ตอนที่ซื้อก็ไม่รู้อีกล่ะว่า..บ้านเราอยู่ใกล้โรงเรียนประถม และต่อมาก็มีการสร้างโรงเรียนมัธยมขึ้นมาอีก ฉันไม่รู้อะไรนักหรอก รู้แต่ว่า..หาดูบ้านมาตั้งหลายหลังไม่มีบ้านไหนถูกใจเท่าบ้านหลังนี้ ตรงที่ เขาทาสีใหม่ หลังคาใหม่ พร้อมที่จะmove in ห้องนั่งเล่นกรุกระจกที่พร้อมรับแดดยามบ่าย มองเห็นหลังบ้านแบบส่วนตัวเพราะมีรั้วรอบขอบชิด เรียกว่าตั้งแต่มองหาบ้านมา บ้านหลังนี้มีข้อเสียน้อยที่สุด ความถูกใจก็มีอยู่เท่านี้ จึงตัดสินใจซื้อมัน
ซึ่งก็ไม่เสียใจเลยนะที่ตัดสินใจซื้อ ความเชื่อของฉันมีอยู่ว่า..อะไรที่มันจะเป็นของเรา เราก็ต้องได้มันมา และอยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข ใครๆต่างก็ย้ายกันไปหมดแล้ว ส่วนฉัน..ยังอยู่กับบ้านหลังนี้
Create Date : 24 กันยายน 2550 |
Last Update : 24 กันยายน 2550 7:49:45 น. |
|
14 comments
|
Counter : 634 Pageviews. |
|
|
เอ้ยังไม่กล้าตัดสินใจลงทุนซื้อที่อยู่ รอไปก่อนละกัน....ไม่รู้เมื่อไหร่