วันก่อน..พี่แดน..ไปรษณีย์คนไทย ที่มักจะทักทายฉันทุกครั้งเมื่อพี่เขามีโอกาสได้มาส่งเมลในซอยบ้านฉัน ปกติหลักเลิกงานพี่แดนจะทำโอทีเสมอ มีครั้งหนึ่งพี่แดนบ่นให้ฟังว่า..แกทำโอทีจนเดี้ยง ปวดหลังจนลุกไม่ขึ้น มัวแต่งกเงินจนตัวเองจะตายเอา พี่แดนหายไปพักหนึ่ง มาเจอกันอีกทีพี่แดนบอกข่าวดีว่า..เมียผมไปขายส้มตำอยู่วัดไทย ขายดีมากจนทำไม่ทัน ผมต้องจ้างคนช่วยทำสามคน รวมผมกับเมียก็ห้าคน

รวมแล้ว..พี่แดนก็เลยไม่ต้องทำโอที ไปช่วยเมียขายส้มตำทุกๆวันอาทิตย์ รายได้หลังหักค่าใช้จ่าย หักเงินเข้าวัด 20% ของรายได้ หักค่าจ้างลูกจ้าง พี่แดนบอก ดีกว่าผมอดหลับอดนอน นั่งปวดหลังทำโอทีทุกวัน..พี่เขาว่างั้น ฉันก็ดีอกดีใจไปกับพี่แดนด้วย เพราะลูกพี่แดนกำลังเรียนมหาวิทยาลัย ค่าใช้จ่ายย่อมสูงเป็นธรรมดา แล้วเมียแกที่ขายส้มตำ ก็ไม่ธรรมดานะ ไม่ใช่สักแต่ตำๆก็ขายได้ เมียพี่แดนต้องไปประกวดตำส้มตำให้ชนะ เมื่อชนะแล้วก็ต้องไปจับเบอร์ว่าจะได้ขายหรือไม่ได้อีกที..ไม่ง่ายเลยนะขอบอก

อาทิตย์ที่แล้ว..พี่แดนหน้าแห้งแวะมาส่งเมล..ถามพี่แดนว่า..เป็นอะไรพี่..ปกติเวลาที่พี่แดนทุกข์ใจ พี่แดนมักจะมาบ่นให้ฟัง พี่แดนคงชินที่จะปรับทุกข์กับฉันแล้วน่ะ คราวนี้พี่แดนบอกว่า..ผมไม่ได้ขายส้มตำแล้วล่ะ ฉันถาม..อ้าวทำไมล่ะพี่..พี่แดนบอก..ซิตี้มันสั่งห้ามวัดไทยไม่ให้ขายอาหารในวัด เพราะมีปัญหาเรื่องที่จอดรถ นั่นหมายถึงว่า..คนไทยและชาติบ้านใกล้เรือนเคียงของไทยมักจะไปเที่ยวที่วัดและซื้ออาหารกิน ทางวัดมีที่จอดรถไม่พอเพียง คนที่ไปจึงไปจอดตามหน้าบ้านของชาวบ้านในละแวกวัด ยิ่งวันสำคัญๆต่างที่ทางวัดจัดงานขึ้นล่ะคุณเอ๊ย..หาที่จอดไม่มีเลยล่ะ ชาวบ้านแถวนั้นเลยร้องเรียนกับทางซิตี้เกี่ยวกับปัญหานี้

ซิตี้..จึงห้ามไม่ให้ขายอาหาร..น่าสงสารพ่อค้าแม่ค้าและพี่แดนเลยเชียวล่ะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้กลับไปขาย หรือจนกว่าทางวัดจะสามารถจัดการอย่างใดอย่างหนึ่งกับปัญหาเรื่องที่จอดได้ พ่อค้าแม่ค้าคนไทยคงจะได้กลับไปขายของเหมือนเดิมทั้งๆที่การขายก็ขายแค่วันหยุดเสาร์ อาทิตย์เท่านั้นเอง แต่กฏก็ย่อมเป็นกฏ ที่ใครจะฝ่าฝืนไม่ได้ ช่วงนี้พี่แดนคงต้องกลับไปทำโอทีเหมือนเดิม

Create Date : 27 สิงหาคม 2550
Last Update : 27 สิงหาคม 2550 7:43:46 น.		7 comments
Counter : 619 Pageviews.
Share Tweet