Bloggang.com : Mommy and me : ทุกชีวิต มีบททดสอบ

ทุกชีวิต มีบททดสอบ

ถ้าชีวิตทุกคน ไม่ต้องมีบททดสอบ และสามารถเดินไป
บนถนนชีวิตได้อย่างราบรื่นก็คงดีไม่น้อย...
นี่เป็นความรู้สึกที่ฉันครุ่นคิดในบางครั้งที่เหนื่อยกับ
ชีวิตประจำวัน อาจจะเป็นเพราะว่า..ฉันไม่เคย
ต้องทำอะไรเอง เหมือนอย่างเช่นที่เป็นอยู่
ในปัจจุบันมาก่อนละมัง บางครั้งฉันจึงเกิดความท้อ
ความเหนื่อยล้า..ฉันคิดเข้าข้างตัวเองว่า..ถ้าอยู่เมืองไทย
คงสบายกว่านี้ ไม่ต้องทำอาหารเอง..ไม่ต้องเลี้ยงลูกเอง..
และบางเวลายังได้ออกไปเจอเพื่อนๆ

และในความคิดที่ต่าง..ฉันก็มีเหตุผลที่ค้านตัวเองว่า
แล้วถ้าหากฉันยังอยู่ที่เมืองไทย ฉันจะเรียนรู้ชีวิต
เช่นนี้หรือปล่าว ชีวิตที่สอนให้รู้ว่าไม่มีอะไรที่ได้มา
อย่างง่ายดาย ชีวิตที่เรียนรู้ในความเป็นแม่
แบบเต็มรูปแบบ ชีวิตที่ต้องพึ่งพาตัวเองและอย่าได้
ไปฝากความหวังไว้กับใคร ชีวิตที่ต้องฟันฝ่าไปด้วยกัน
เพื่อลูก ซึ่งเป็นชีวิตที่ยังมีเป้าหมาย และชีวิตที่สอน
ให้รู้ในค่าของความเป็นคน แม้ว่า..ฉันจะไม่ได้
ทำงานนอกบ้าน แต่ภาระหน้าที่ในความเป็นแม่
เป็นภรรยา เป็นแม่บ้าน ก็เป็นหน้าที่ๆครบสูตร
ที่ฉันจะต้องทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้สมบูรณ์
บางวันเมื่อหัวถึงหมอน ฉันก็หลับเป็นตาย
ไม่เคยแม้แต่จะฝันอะไร และตื่นขึ้นมาอีกทีก็เช้าแล้ว

ในความคิดคำนึง ถ้ายังอยู่เมืองไทย ฉันก็คงเป็น
ข้าราชการที่เช้าต้องออกไปทำงาน สามีก็ทำงาน
บริษัทการเงิน และคงมีบ้านอีกหลังอยู่นอกเมือง
ไว้พักผ่อนวันหยุด ลูกก็คงใช้เวลาหมดไปบนท้องถนน
ฉันคิดเปรียบเทียบไปเรื่อยๆในบางเวลา
ไม่ว่าทางที่เราเลือกเดิน จะประสบกับความสุข
ความทุกข์ หรือความเหนื่อยล้าจู่โจมเข้ามาบางขณะ
และบางวัน แต่ใครบ้างที่จะปฏิเสธบททดสอบของชีวิตได้
มีวันไหนบ้างที่เราจะได้หยุดพัก ฉันก็ไม่เคยรู้มาก่อนว่า
การมีครอบครัวนั้นจะต้องทุ่มเทถึงขนาดนี้ ถ้ารู้ฉันมาก่อน
ฉันก็คงไม่คิดจะมี และถ้าไม่มีฉันก็คงไม่มีลูกที่น่ารัก
ให้ชื่นใจอย่างเช่นทุกวันนี้ บททดสอบบทนี้..ช่างยากยิ่งนัก

แต่ที่แน่ๆ..แม้วันนี้จะเหนื่อยกับหน้าที่ แต่หากหน้าที่นั้น
ได้มาซึ่งความรักของคนในครอบครัว ที่เข้าใจว่าเรา
ทำเพื่อใคร มันก็เป็นความสุขอยู่ไม่น้อยมิใช่หรือ
ความรัก ความเข้าใจนี่แหละ ที่สามารถปิดหลุมของความเหนื่อยล้าให้เต็มได้

Create Date : 03 มิถุนายน 2550

Last Update : 3 มิถุนายน 2550 10:48:50 น.

24 comments

Counter : 602 Pageviews.

สู้ นะคะ ขอให้ผ่านบททดสอบนี้ไปได้ด้วยดีค่ะ เพราะไม่มีหน้าที่หรือความรักไหนของผู้หญิงเราที่จะเท่ากับ "ความเป็นแม่" อีกแล้วค่ะ

เอาใจช่วยนะคะ สู้ ๆ ค่ะ

โดย: แม่เอเธนส์ (frau

) วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:4:06:16 น.

มาให้กำลังใจค่ะแม่น้องนิก รู้นะว่าเหนื่อย แต่มันเทียบไม่ได้กับความชื่นใจเมื่อเห็นลูกและครอบครัวที่เป็นสุขใช่ไหมคะ
ถ้าน้องนิกส่ง PC แล้วพี่วิคจะคอยรับอยู่ที่นี่นะคะ
หากมีเวลา อยากชวนแม่น้องนิกไปเล่นตอบปัญหาง่ายๆที่บล็อกด้วยค่ะ ชิงโปสการ์ดอีก 1 ใบค่ะ อิ อิ

โดย: the Vicky

วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:4:18:11 น.

บททดสอบชีวิตทำให้ชีวิตเราแกร่งขึ้น

โดย: somnumberone

วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:4:53:19 น.

พี่แมวสู้ ๆ ค่ะ เพื่อนและคนรู้จักแม่ปุ๊ที่เมืองไทยส่วนใหญ่มีปู่ย่าตายายและพี่เลี้ยงช่วยเลี้ยงลูกให้ แต่เค้าก็เหนื่อยนะคะคือเหนื่อยใจค่ะ คนข้างบ้านเปลี่ยนพี่เลี้ยงมานับไม่ถ้วนแล้วปัญหาจุกจิกมากมาย ส่วนที่อาศัยปู่ย่าตายายเลี้ยงก็มีปัญหาขัดใจกันในเรื่องวิธีการเลี้ยงลูก บางทีมาเพื่อนมาบ่นให้แม่ปุ๊ฟังว่าตากับยายเลี้ยงหลานแบบปล่อยปละละเลย (สามคนนะคะไม่ใช่แค่คนเดียว) แม่ปุ๊ก็ไม่อยากพูดมากค่ะ..เค้าเลี้ยงให้ก็บุญแล้วไม่ลองเลี้ยงเองดูบ้างสักเดือนสองเดือน รับรองได้นั่งน้ำตาตกเสียใจที่เคยบ่นว่าตากับยายแน่ ๆ

เพื่อนแม่ปุ๊ทุกคนที่ทำงานนอกบ้านบ่นไม่มีเวลาให้ลูก เพราะที่เมืองไทยเค้าใช้งานเกินคุ้มค่ะ ตำแหน่งและเงินเดือนยิ่งสูงเวลายิ่งไม่มีโอทีก็ไม่ได้ แต่เค้ากลัวจนมากกว่าก็เลยไม่กล้าออกจากงานมาเลี้ยงลูก มีแต่แม่ปุ๊นี่แหละที่ไม่กลัวจน (เพราะจนอยู่แล้ว)

ขอบคุณพี่แมวมากค่ะที่แวะไปเยี่ยมเยียนแม่ปุ๊บ่อย ๆ ช่วงนี้ยุ่งจริง ๆ ค่ะ เลี้ยงลูกไม่ค่อยเท่าไหร่ค่ะเพราะว่าอยู่ตัวแล้ว แต่กำลังหาช่องทางทำงานจากที่บ้านอยู่ค่ะ อีกหน่อยลูกเข้าโรงเรียนจะได้ไม่โหวง

โดย: Lauderdale By The Sea

วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:5:05:05 น.

cheers,ka.

โดย: ใครกัน...นั่งอยู่ตรงนี้

วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:9:53:30 น.

โอ๊ย....คุณแม่ดีเด่น ยกให้ อะไรก็ลูก ทุ่มเทตลอด ถ้าอยู่บ้านเราคงไม่เป็นแบบนี้หรอก อย่านี้ก็ดีนะ ชีวิตมีรสชาด เราอยากเป็นแบบแกมั่งจัง ไกลบ้านไกลเมือง
เออ....พูดถึงไกลบ้าน อีกสองปี ข่าวว่าจะย้ายที่ทำงานเราไปเชียงราย (ข่าวนะขอบอก) จริงไม่จริงไม่รู้ ทุกคนต้องไปทำที่เชียงราย เพราะเขาตั้งเขตใหม่ ทุกคนตอนนี้ตื่นตัวมากเพราะไม่อยากย้ายกัน สำหรับเราชอบ ไกลบ้านเท่าไหร่ยิ่งชอบ สนุกดี เราไปพูดกับพรรคพวกเรื่องนี้ใกล้เขาไม่ได้ เพราะคนส่วนใหญ่ไม่อยากย้ายด้วยเหตุผลนานานับประการ มีเราคนเดียวที่อยากไปมาก ใกล้แม่สายไง จะได้ช้อปสนั่นไปเลย สำหรับพี่ไก่ ยังไงก็ได้ไม่ว่า ไม่มีปัญหาอะไร เขาให้ย้ายก็ต้องย้าย บอกข่าวแค่นี้ก่อน ไว้คืบหน้าเรื่องนี้จะรายงานให้ทราบภายหลัง
มีอีกเรื่อง จะคุยให้แกฟัง เราคิดโครงการการเรียนรู้ของที่ทำงานไว้อย่างนึง จะสวยหรูอย่างที่คิดหรือเปล่าไม่รู้ว่ะ เรากำลังหัดทำPhotoshop cs2 อยู่ อ่านหนังสือ และมีน้องที่ทำงานเขาเป็นด้วย เก่งเหมือนกัน เราก็แอบศึกษาเงียบๆ ศึกษาเพื่อที่จะสอนคนที่สำนักงาน ให้แต่ละแผนกส่งตัวแทนมารับฟังการสอนใครที่อยากเรียนรู้ จะทำใบประชาสัมพันธ์ติดไว้ นัดวันมาฟัง มีเกมส์ให้เล่น สุดท้ายมีปาร์ตี้เล็กๆเลี้ยงน้ำแข็งใสแบบบุฟเฟ่ แกว่าโครงการนี้เป็นไง บอกแกคนเดียวนะ คนอื่นเรายังไม่บอกใคร กลัวคนหมั่นไส้ด้วย ให้เราเก่งก่อน ค่อยคุย ตอนนี้เพิ่ง กไก่อยู่เลย คนที่นี่ส่วนมากไม่ค่อยสนใจไฝ่หาความรู้ เราอาศัยที่ว่าจะได้มีผลงานของห้องคอมฯ ไว้เวลาพรีเซ๊นต์ 5 ส ในคราวต่อไปด้วย ครั้งต่อไปเราต้องเป็นคนพูดแน่ คราวที่แล้วรอดตัวไปจากการลาพักผ่อนไปเที่ยวทะเล คราวนี้ไม่รอดแน่ อีกอย่างมันเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสำนักงานด้วย แกว่าไง ไหนลองบอกหน่อย

โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 203.146.201.1 วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:10:24:47 น.

คุณแม่เอเธนส์

ขอบคุณค่ะที่ให้กำลังใจ..บางทีเหนื่อยล้า
จนพูดไม่ออกบอกไม่ถูกล่ะค่ะ อยากจะกลับ
ไปเป็นโสดอีกครั้งนึง..ให้ตายสิ

+++++++++
คุณวิคกี้

เดี๋ยวตามไปค่ะ..P.C ส่งไปได้ราว
อาทิตย์นึงแล้วค่ะ คอยรับนะคะ

+++++++++++
คุณ Somnumberone

กว่าจะแกร่งก็คงแก่พอดีแหละค่ะคุณ
ถึงตอนนี้ก็เริ่มแก่แล้วด้วย

++++++++++
แม่ปุ๊

อ่านเม้นท์แม่ปุ๊ ก็ทำให้รู้สึกว่า
คนเรานี่ไม่มีความพอดีเนาะ
แต่พี่ไม่มีปัญหาเรื่องที่พ่อเลี้ยงหลาน
ให้เลยค่ะ พ่อพี่เลี้ยงหลานเก่ง
ที่ล้าๆ บางทีเราอยากพัก อยากมีเวลา
ส่วนตัวของเราบ้างก็เท่านั้นเอง
แต่ดูเหมือนมันเลี่ยงไม่ได้เลยกับ
สถานการณ์ที่เป็นอยู่

มาป่านนี้แล้วเนาะแม่ปุ๊ ความกลัวจนน่ะ
มันผ่านเลยไปแล้วมังคะ แม่ไม่ได้กินดี
ก็ขอให้ลูกได้กินก่อน แม่ปุ๊อ่ะยังมีคุณยาย
ยังเอาเคนเนธไปทิ้งๆไว้ได้ใช่มั๊ยล่ะ
พี่สิ..มีใครที่ไหนกัน

บ่นสู่กันฟังนะแม่ปุ๊

โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.132 วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:11:20:13 น.

แม่ปุ๊

ลืมบอกไปอีกว่า..ไม่เป็นไรหากไม่ว่าง
พี่แวะไปได้เสมอแหละถ้าพี่ว่าง
ไม่คิดมากหรอกค่ะ เข้าใจคนที่เลี้ยงลูกเอง
ทั้งนั้นแหละเนอะ
+++++++++
คุณ ใครกันนั่งอยู่ตรงนี้

ขอบคุณค่ะที่แวะมา ชื่อฟังดูแล้วน่าสนใจนะ

+++++++++
แม่น้องกุ๊ก

อะไรอีกล่ะเนี่ยแกนะ..ขยันนะยะช๊อปปิ้งอ่ะ
มีลูกกับเขาคนนึง เที่ยวจัง
เรางี้เบื่อเที่ยวว่ะ ถ้าให้ไปเที่ยวต้องมีที่พัก
ให้เรานอนรับบรรยากาศ ให้เราไปตะลอนๆ
เราไม่ไปอ่ะ สู้ไม่ไหว

ใครเขาอยากจะย้ายละวะ พ่อแม่พี่น้อง
บ้านช่องเขามีกันอยู่ที่แพร่หมดแล้ว
มีแต่แกแหละ อยากไปอยู่คนเดียว
ช๊อปสนั่น เดี๋ยวก็เจอพี่ไก่หน้าหงิก
ไม่พูดกันไปเป็นอาทิตย์อีกหรอก

แล้วโครงการแกอ่ะ ประชาสัมพันธ์ไป
คนอื่นเขาเอาไปใช้ประโยชน์อะไรล่ะ
ถ้าฝึกไปแล้วเขาใช้ประโยชน์ไม่ได้
เขาจะฝึกไปทำไมล่ะ..แกต้องมองจุดนี้
ด้วย

แกบอกเรา..แล้วเราจะไปบอกต่อใครวะ
แม่น้องกุ๊ก พูดให้ขำอีกละแกนี่

ทำเป็นโครงการมันก็ดี แต่ขอเป็นโครงการ
ที่มันช่วยส่งเสริมศักยภาพของพนักงาน
คนอื่นบ้างเถอะวะ ไม่ใช่สอนแต่Photoshop
อย่างเดียว แกเชื่อมั๊ยว่า เมื่อก่อนที่ทำงานเรา
บางคนใช้คอมพิวเตอร์ไม่เป็นทั้งๆที่เป็น
พนักงานธุรการน่ะ แกคิดดู

ที่ทำงานแก มีมั๊ยวะที่เป็นแบบกลัวกันเกินหน้า ถ้าเป็นแบบนั้นก็แย่หน่อยล่ะ

โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.132 วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:11:38:38 น.

ทุกชีวิตมีบททดสอบ...แต่ใครจะเจอเมื่อไหร่ นักขนาดไหนนั่นอีกเรื่องครับ...ขึ้นอยู่กับบุญกรรมที่ทำมาแต่ชาติปางก่อนด้วย

อย่างผม ทุกช่วงชีวิตมีบททดสอบที่รุนแรงและหนักหน่วงเสมอ ไม่เคยเลยที่จะผ่านและได้อะไรมาได้ง่ายๆ แต่พอผ่านมาได้ก็ไม่ได้รู้สึกว่าข้าแน่...ข้าเก่ง แต่รู้สึกว่าเราผ่านมาได้เพราะหลายๆ คนช่วย และเราต้องก้าวต่อไปให้ดีกว่าที่เป็นอยู่ให้ได้

อัพบล๊อกใหม่แล้วนะครับ แต่ไม่ใช่เรื่องเลี้ยงลูกแล้วอ่ะ ช่วงนี้หมดมุขแล้ว ไว้วันหลังเจอเรื่องเด็ดๆ เกี่ยวกับการสอนเด็กแล้วจะมาเล่าใหม่นะครับ

โดย: DarthTrowa

วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:17:44:52 น.

สงสัยติวนิกจนมึนเลยล่ะสิ
ถึงมาทำตัวท้อแท้(ชั่วคราว)
งานแม่เนี่ยเหนื่อยที่สุดแหละอิน้องเอ๊ย...
ผู้หญิงหลายคน(ที่มีความพร้อม)
ถึงไม่ยอมออกจากงานมาเลี้ยงลูกไง
พี่มีเพื่อนคนหนึ่งก็แบบนี้ เธอบอกว่า เลี้ยงลูกเหนื่อยกว่าไปทำงาน
ก็จริงของเธอ...
แต่พี่ไม่ได้รู้สึกอิจฉาเธอเลยแม้แต่น้อย
เพราะอะไรๆในโลกนี้ได้อย่างเสียอย่างเสมอ
เราขาดความก้าวหน้าในอาชีพการงานและรายได้
แต่เราก็ได้ความสุขความผูกพันแนบแน่นกับลูก
ซึ่งแม่ที่ออกไปทำงานหลายคน
ไม่มีโอกาสได้สัมผัสเช่นเราหรอก
เป็นความสุขที่มีตังก็ซื้อไม่ได้นะจ๊ะ

พี่มีภาษิตประจำใจใส่กะโหลกอยู่บทหนึ่ง
เอ..ไม่เคยบอกแม่น้องนิกเหรอ
ไม่น่าพลาดนะเพราะ ชอบเที่ยวโพทะนาสอนไปซะทุกคน

..แทนที่จะคร่ำครวญในสิ่งที่ไม่ได้มา
ทำไมไม่ขอบคุณในสิ่งที่มีอยู่...

ภาษิตนี้ใช้ได้กับทุกความท้อเลยนะ
ถ้าเผลอคร่ำครวญว่า ทำไมฉันถึงเหนื่อยกับงานในบ้านอย่างนี้
ก็รีบคิดว่า เออ..ขอบคุณที่ฉันยังมีบ้านของตัวเองให้ยุ่งให้เหนื่อย
ถ้าอาศัยคนอื่นหรือไม่มีปัญญาซื้อบ้าน คงปวดกบาลมากกว่านี้
.
คล้ายๆพอใจในสิ่งที่เรามี หรือ มองโลกในแง่ดี
ทำนองนี้แหละ...

ไม่ปลอบใจมากหรอก เพราะรู้ว่าท้อไม่จริง..ฮิฮิ

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.65.33 วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:19:41:24 น.

ตอนนี้แหละเขาเรียกว่า "ธรรมะแสดง"
ไม่ใช่ "แสดงธรรมะ" เพราะเวลาธรรมะแสดงก็คือของจริงปรากฏไง เมื่อปรากฏขึ้นแล้ว เจ้าของชีวิตนั้นจะจัดการอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น

(เมื่ออ่านบรรทัดสุดท้ายของแม่น้องนิกก็ปิดท้ายด้วยแฮปปี้เอ็นดิ้งแล้ว)

ก็อย่างที่รู้ๆกันว่าคนเราไม่ว่าจะยากดีมีจนอย่างไร
ตราบใดที่ยังเป็นปุถุชนอยู่ รับรองว่าต้องยังมีทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น (ว่ากันว่าความทุกข์เหมือนเจ้าของบ้าน แต่ความสุขเหมือนอาคันตุกะ)

ส่วนใครจะทุกข์มากทุกข์น้อยนั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง (เบื่อสิ่งที่ทำอยู่ก็ถือว่าเป็นทุกข์)

และเมื่อมีทุกข์ก็ย่อมมีสุข เพราะถ้าเราไม่เคยมีความทุกข์เราจะไม่มีวันรู้เลยว่ารสชาติของความสุขนั้นเป็นอย่างไร

ไม่เชื่อลองดูผ่านพ้นความรู้สึกนี้ไปเดี๋ยวก็ไม่ทุกข์ เพราะความทุกข์มันก็ของไม่เที่ยงเช่นเดียวกัน (หากเราไม่ไปทำเหตุแห่งทุกข์ให้เกิดขึ้นอีก) เพราะความทุกข์นี่จู่ๆมันไม่ได้เกิดขึ้นลอยๆหรอก มันต้องมีสมุทัย(คือต้นเหตุแห่งทุกข์)

ป้ายจากต้นไม้ในวัดที่คุณ somnumberone นั่นถ้านำมาพิจารณาให้เห็นจริงแล้วจะได้ผลชะงัดทีเดียว

รู้ว่าแม่น้องนิกไม่ได้ทุกข์อะไรมากมายหรอก
แต่คนเราก็มีบ้างเป็นบางอารมณ์เบื่อๆก็อยากบ่นบ้างเป็นธรรมดา
เลยทำให้พ่อพเยียได้จังหวะแทรกธรรมะเลย (ฮา)

อย่างเทพีตะเบบูญ่าบอกอยู่ข้างนนี่ก็นำไปใช้ได้เลยโดยไม่ต้องแกะกล่อง

ฮะ แอ่ม...พูดมากไปหน่อย ไม่มีอะไรหรอกด้วยปรารถนาดีนั่นแหละครับ ไม่อยากเห็นแม่น้องนิกเหนื่อยหรือเบื่อกับสิ่งที่ต้องพบและเป็นอยู่

ป่านฉะนี้เจ้าของบล็อกอาจจะสำลักความสุขอยู่ที่ไหนก็ได้

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:20:47:36 น.

คุณDarth

ผ่านมาได้แต่ละบท พี่ไม่เคยคิดเหมือนกัน
ว่าพี่แน่..ถ้าจะได้ก็เพียงความสุขใจว่า
เราผ่านมันไปได้เท่านั้น

ไงซะพี่ก็แวะไปบล๊อก Darth อยู่แล้วล่ะ

++++++++++

พี่ตะเบบูญ่า

สอนหนูตอนไหนล่ะคะ บทนี้ไม่มี๊ๆๆๆ
พอจะทราบเหมือนกันค่ะว่า..น่าจะขอบคุณ
ในสิ่งที่มีอยู่ แต่บางครั้งบางคราว สติ
มันเลือนลางเต็มทนอ่ะพี่ เหนื่อยๆขึ้นมา
ก็นึกท้อขึ้นมาซะดื้อๆ(แบบจู่โจมเป็นจังหวะ)

ท้อๆจริงๆนะพี่ตะเบบูญ่า..แง้..พี่ไม่เห็นใจ

+++++++++
พ่อพเยีย

วันนี้ทั้งเทพ ทั้งเทพีมาอบรมธรรมะนะคะ
ธรรมะแสดงจริงๆแหละค่ะ
การปรากฏมันเป็นของตายอยู่แล้ว
การแก้ไขให้ผ่านพ้นไปสิคะ มันยาก
แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว
ตอนนี้..เวลาจ้องมองกระจก
ก็เห็นผมหงอก ขึ้นประปรายด้วยอีก
หนูเพิ่ง 40 ต้นๆเองนะคะ ทำไมผมหงอกขึ้นได้ก็ไม่รู้

ชีวิตดูเหมือนสบายจริงๆแหละค่ะ
แต่มันก็ไม่รู้อะไร มีโน่นมีนี่ทำและคิด
ไม่ได้หยุดหย่อน

พูดไปมา ก็วกไปที่คำของพี่ตะเบบูญ่าบอกว่า
แทนที่จะคร่ำครวญ ทำไมไม่พอใจในสิ่งที่มี
น้องหนูจะพยายามไม่คิดอะไรมากมาย
และพอใจในสิ่งที่มีนะคะ

หาเหตุมาคิด ให้เกิดทุกข์ทำไมก็ไม่รู้ค่ะ
พ่อพเยีย ขนาดที่หลับยังไม่ฝันก็น่าจะ
ไม่ต้องคิดมาก

โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.50 วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:0:50:20 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ

เพราะชีวิตมีบททดสอบ
แม้บางครั้งจะตอบตัวเองไม่ได้
จึงพยายามทำวันนี้..ที่เป็นไป
พอให้ตัวเองได้สุขใจบ้างเท่านั้น

เพราะชีวิตมีบททดสอบ
พยายามคิดให้รอบคอบ..อย่าหุนหัน
ย่างก้าวของชีวิตประจำวัน
จะแบ่งความผูกพันมาเคียงข้างเธอ

เพราะชีวิตมีบททดสอบ
อยากให้เธอชอบ.. ฉันอยากเป็นเพื่อนเธอ

^^

แหะ แหะ.. มาเม้าส์.. มาม่วนแต่เจ๊าเลยเจ้า

โดย: สีน้ำฟ้า

วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:5:45:48 น.

ที่ผ่านมา แต่เล็กจนโต มีหลายครั้งมากที่อาร์ตตัดสินใจผิด
ทำอะไรหลายอย่างพลาดไป เสียน้ำตากับมันมาตั้งหลายหน
แต่ถ้าอาร์ตสามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขช่วงเวลาพวกนั้นได้ อาร์ตก็ไม่แก้ไขนะคะ
เพราะว่าตอนนี้ อาร์ตมีชีวิตที่อาร์ตพอใจ
ซึ่งชีวิตทุกวันนี้ก็เป็นสิ่งที่ถูกหล่อหลอมมาจากเรื่องดีๆ ร้ายๆ วันเก่าๆ นั่นแหละ

โดย: นางสาวอาร์ต

วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:8:09:01 น.

คุณสีน้ำฟ้า

ตื่นแต่เช้าเลยเนาะ ที่แม่น้องนิกอยู่
เป็นเวลาเย็นเจ้า กิ๋นข้าวแลงแล้วอิ่มขนาด
ขอบคุณเจ้ากับบทกลอนที่มอบหื้อ

++++++++
อาร์ต

ถ้าอาร์ตอายุเท่าพี่ อาร์ตคงเลิกร้องไห้
แล้วล่ะ อ่อนไหวเกินไปก็ใช่จะดีนะอาร์ต
จุดไหนที่เป็นข้อด้อย คนอื่นก็นำมัน
มาเอาเปรียบเราน่ะแหละ

โดย: แม่น้องนิก IP: 4.131.157.141 วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:9:04:07 น.

แม่นแล้วๆ แม่น้องนิก ต๋อนนี้หื้อนส.อ.ไห้ไปใค่หัวไปพลางๆ ก่อนเนาะ

ตวยก้นกั๋นมาเน้อหมู่เฮา HA HA

สบายดีครับ ต๋อนนี้ย้ายมาแล้วทำเป๋นโฮมออฟฟิศตวย เอาอี่เหมียวมาตวย แต่ต้องอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ เพราะว่าป้าเจ้าของบ้านเขาบ่หื้อเลี้ยง เฮ้อ...

โดย: pu_chiangdao

วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:23:12:12 น.

แม่น้องนิกกล๋ายเป๋นหนึ่งในหมู่เฮาไปแล้วก่ะคุณภู้ๆๆๆ

ตวยกั๋นไป ม่วนเนาะ กำเมืองล้วนๆ

จับมันไปซ่อนบนหลังคาก่ะคุณภู
ง่ายดี

โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.102 วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:2:15:42 น.

ประกาศผลค่ะ คำตอบคือ

ข้อ 1 King Leopold II เป็นผู้ริเริ่มสร้างอุทยานเรือนกระจกที่เชื่อมต่อกับพระราชวังลาเคน

ข้อ 2 จขบ. ชอบทั้งเพลงทำไมต้องเธอและเพลงเหตุผลคือรักเธอทั้งคู่ค่ะ (ข้อนี้ใบ้ให้สุดๆ แปลกที่มีคนตอบผิดเยอะ)

ข้อ 3 จขบ.คิดว่าคำพูดจากหนังเรื่อง Sweethome Alabama โรแมนติคที่สุด "คุณว่าคุณมีอดีต ใครล่ะที่ไม่มี ตอนนี้ผมแค่อยากรู้ว่าคุณมีที่ว่างในอนาคตสำหรับผมหรือเปล่า"

ข้อ 4 มีการ publish กรุ๊ปบล็อกขอตามใจฉันมากที่สุด

ข้อ 5 ดอกไม้ที่ จขบ ชอบคือดอกมะลิค่ะ (บอกออกจะชัดในบล็อกนี้)

มีผู้ตอบถูกทุกข้อ 5 ท่านพอดีตามรายนามดังนี้ค่ะ
1. คุณ canonb
2. คุณปุ๊ก (ดาวทะเล)
3. แม่น้องนิก
4. คุณ jone500 Max_pressure
5. น้อง Mingky
ขอบคุณที่พยายามตอบนะคะ

สำหรับผู้ตอบถูก 4 ข้อ
1. หนูบัว (fluffyboy101)
2. แม่ปุ๊ (Lauderdale By The Sea)

สำหรับท่านอื่นๆ ที่ตอบถูก 3 ข้อ ได้แก่ คุณเจฟ(พลทหารไรอัน) คุณอ้อย (Hawaii..Havaai) คุณทิพย์(ผ้าเช็ดหน้า) คุณกระต่าย (กระต่ายลงพุง) คุณอุ้ม (อุ้มสี) คุณหน่อย (bargabu) และคุณซออู้ ส่วนคุณหนุ่ม(สะเทื้อน) นั้นแกล้งป่วนตอบผิดหมด น่ารักมาก

ขอความกรุณาทุกท่านที่มีรายชื่อตามข้างบนนี้แจ้งชื่อที่อยู่หลังไมค์หรือทางอีเมล์นะคะเพื่อจะได้ทะยอยส่งโปสการ์ดสวยๆ ไปให้ค่ะ ขอบคุณที่มาร่วมสนุกกันค่ะ

โดย: the Vicky

วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:3:49:05 น.

อี่เหมียวเอ๋ย ต้องอยู่แบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ

ถ้าอิแม่อยู่เมืองไทย ป่านนี้เจอกั๋นจนเบื่อแล้วล่ะม้างงงงงงง

เตรียมตัวรับของขวัญจากเมืองไทยนะจ๊ะหนู ๆ คริคริ

โดย: อลีหน่อย IP: 61.7.175.39 วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:8:05:13 น.

ป่ะจ๋นเบื่อ..สูเอาเวลาไหนมาปะยะ
ไค่หันของขวัญเนาะ

โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.126 วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:9:06:40 น.

ในที่สุดเราต้องเปิดเผยโครงการนี้พอดี เพราะเมื่อวันที่ 4 ประชุมเรื่อง 5 ส เราต้องมีนวัตกรรมส่งเข้าประกวด ต้องมีการประกวดอีกแล้วงานนี้ เราเสนอพรรคพวกในแผนกว่าเราจะใช้แบบที่เราเล่าให้แกฟัง เขาก็ ok เพราะพวกเขาคิดไม่เป็นกันอยู่แล้ว ไม่มีอะไรจะส่งด้วยซ้ำ ไอเดียวของเราเจ๋งกว่า ข้อที่ว่ามีประโยชน์อะไรกับพวกเขานั้นหรือ เราต้องมีไว้ และต้องออกมาเป็น POWER POINT ให้ได้ ส่งภายใน 22 มิย ด้วยนะ คนที่นี่เขาไม่ค่อยจะเป็นคอมฯกันด้วย เรากับเด็ก จะคัดเอาเรื่องที่เราต้องใช้กัน เช่นการแต่งภาพ รบริ้วรอย การใส่สีและภาพแบลคกราว การ รีไซท์ภาพ การปรับแสง เราคิดว่าเวลาติดบอร์ดรูปภาพต่างๆต้องใช้ ไม่ต้องไปทำร้าน ในเมื่อเรามีโปรแกรมติดอยู่กับเครื่อง ก็ควรจะใช้ให้เป็นประโยชน์ นึกหัวข้อได้แค่นี้ว่ะ เดี๋ยวจะเอาเพิ่มเติมอีก นี่คือความคิดของเราคนเดียว ซื้อหน้งสือมาด่านด้วยยังเปิดไม่หมดเลย แกว่าเป็นไง

โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.144.163 วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:10:09:14 น.

หวัดดีครับพี่แม่แมว...สงเมลตอบพี่ไปแล้วนะขอรับ...

โดย: มันก็แค่...ตากล้อง IP: 125.24.219.49 วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:10:34:49 น.

มาแจ้งว่าได้รับโปสการ์ดน้องนิกแล้วค่ะ น่ารักมากๆ เลย

Hello Anick,

Many thanks for your lovely postcard of Hollywood. I just got it today. I wish I can visit Hollywood some day. It must be fun.
Say hi to you friend, Anthony as well. I hope he is not so out of control!!!

Love,
Aunty Vicky

ตอนนี้คุณแม่น้องนิกรอรับโปสการ์ดนะคะ

โดย: the Vicky

วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:22:37:15 น.

ตากล้อง

ขอบคุณนะที่ตอบรวดเร็วทันใจวัยรุ่น
อย่างพี่

++++++++
แม่น้องกุ๊ก

เออๆ..ทำแล้วได้ความรู้ก็ทำไป
นี่..แล้วขั้นอ่ะ หัวหน้าแกรับไปเหรอ

++++++++++
วิคกี้

นิกเขานั่งเขียนต่อหน้าแอนโทนี่น่ะแหละ
เขียนไปก็ขำไป แอนโทนี่บอก เขาไม่ได้
ดื้อซะหน่อย

จะคอยรับโปสการ์ดค่ะ

โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.52 วันที่: 6 มิถุนายน 2550 เวลา:1:00:27 น.