Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
เมษายน 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
1 เมษายน 2551
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
บ่าย..ขณะที่คอยลูกที่หน้าห้องเรียน หลังเลิกเรียน นิกเดินออกมาพร้อม
กระดาษในมือหนึ่งชุด..บอกแม่อย่างตื่นเต้นว่า..แม่ๆ..แม่ต้องเซ็นต์ชื่อให้นิกนะ
นิกอยากร่วมโครงการนี้มากเลย
แม่ก็ยังไม่ได้อ่านอะไรในตอนนั้น เพราะแม่ไม่มีแว่นสายตาไปด้วย แต่เห็น
หนังสือที่ครูให้ลูกยืมเล่มใหม่ จึงเดินไปหาครูเพื่อขอบคุณและบอกครูว่า
จะรักษาหนังสือให้ดีๆ ครูจึงเกริ่นเรื่องกระดาษในมือของฉันนิดๆว่า โครงการนี้
ดีมากทีเดียว หากมีคำถามอะไรก็ถามได้ ฉันบอกครูว่า ไว้พรุ่งนี้ เพราะต้องขอ
ไปอ่านที่บ้านก่อน
กระดาษในมือ เป็นการแสดงความยินดีที่ลูกของเราได้รับเลือกให้เข้าร่วม
โครงการของ มูลนิธินักเล่าเรื่อง เนื้อหาสาระของมูลนิธินี้..เป็นการสร้าง
นักเล่าเรื่อง โดยคัดสรรเด็กที่มีจินตนาการ โดยทางมูลนิธิจะส่งเจ้าหน้าที่
มาสอนตัวต่อตัวที่โรงเรียนเป็นเวลา 7 สัปดาห์และในสัปดาห์สุดท้าย เด็กจะต้อง
เขียนเรื่องที่ตัวเองแต่งเป็นละคร โดยมีนักแสดงของทางมูลนิธิมาแสดงให้ที่
หอประชุม จากนั้นเด็กจะต้องทำโปสเตอร์เชิญชวนให้คนมาดูผลงาน ซักซ้อมกับ
นักแสดง และโรงเรียนจะมีจดหมายเชิญให้ผู้ปกครองมาร่วมงาน ที่สุดของงานคือ
เจ้าของเรื่องจะได้แสดงตนหลังจบรายการด้วย
ตามปกติ..นิกเป็นเด็กที่รักการอ่าน เธอจะชอบอ่านแนวลึกลับ อ่านจนรู้มาก
เลยคุยกับใครไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะเพื่อนตามไม่ทัน นิกบ่นว่า..ทำไมนิกไม่ค่อย
มีเพื่อน..ฉันบอกว่า..ก็คงเป็นเพราะนิกอ่านหนังสือมากไปมั๊งลูก พอนิกคุยถึง
เรื่องหนังสือที่เพื่อนไม่ได้อ่าน เขาเลยไม่อยากเล่นกับนิก เพราะมันเหมือน
คุยกันไม่รู้เรื่อง
เด็กที่จะได้เข้าร่วมโครงการนี้ จะต้องเป็นเด็กปอ 4-5 เพียงห้องละ 2 คน
และจะต้องเรียนทุกอาทิตย์ๆละ 1 ชั่วโมง เป็นการสอนกันตัวต่อตัว
อย่างน้อยๆ..นิกก็จะมีโอกาสเรียนรู้กลวิธีการเขียนเรื่องจากผู้เชี่ยวชาญ
ที่จะมาแนะนำกลวิธีให้ อย่างไม่ปิดบัง โอกาสที่ได้มาทำให้ฉันรู้สึกดีใจไปกับลูก
เพราะนิกเป็นเด็กที่..จินตนาการสูง ครูคงจะเห็น ถึงได้เลือกให้นิกไปเรียน
และถ้าเรียนไม่ดี โอกาสที่จะได้รับเลือกก็ไม่มีเช่นกัน เพราะต้องแยกห้องใน
ชั่วโมงที่ครูกำลังสอนแต่ละวิชาด้วย แม้กระทั่งเรียนดนตรีนิกก็ต้องทิ้งชั่วโมง
ที่ครูสอนไปฝึกเป่าแคลริเนท พอนิกต้องสละชั่วโมงเรียนปกติ แม่จึงต้องทำหน้าที่
สอนทบทวนส่วนที่เหลือให้ลูกเองที่บ้าน
นิกบอกความฝันกับแม่ว่า..ถ้านิกสามารถเขียนหนังสือของนิกเองได้ นิกจะซื้อ
แมนชั่นให้แม่อยู่ ความฝันของเด็กๆ ไม่ใช่เรื่องแปลก ใครจะรู้ว่า..วันหนึ่งเด็กคนนี้
อาจจะทำได้อย่างที่ฝันจริงๆ หรือถ้าแม้ไม่ได้อย่างที่ฝัน ก็ถือว่าเราได้มีโอกาส
ได้ฝึกฝนการเขียนจากผู้เชี่ยวชาญ
Create Date : 01 เมษายน 2551
Last Update : 1 เมษายน 2551 9:17:02 น.
18 comments
Counter : 727 Pageviews.
Share
Tweet
โดย:
นายแจม
วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:8:24:54 น.
เจ๋งไปเลยครับ เด็กรักเขียน จะเพียรอ่าน เริ่มจากเด็กๆ แล้วยิ่งดีเลยครับ :D เป็นโอกาสที่ดีมาก (ตอนผมอายุเท่าน้อง ยังเขียน "ครับ" ไม่ค่อยจะถูกเลย ฮ่าๆ)
แต่หากโตขึ้น เขาจินตนาการจนน่ารำคาญ ก็อย่าไปขวางนะครับ แววนักเขียนกำลังผลิบานเชียว
โดย:
Dinner31
วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:8:52:08 น.
ยินดีด้วยจ้า มีลูกๆเก่งแล้วน่ารัก
แบบนี้น่าภูมืใจนะน้อง
โดย:
อินทรีทองคำ
วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:11:56:09 น.
ก่น้องเปิ้นขอดูเบื้องหลังก๋านทำงาน
ก่เลยเอารูปเบื้องหลังมาหื้อดูครับปี้แมว 55555
ถ้าขอเบื้องหน้า
ก่จะจัดเบื้องหน้าหื้อครับ อิอิอิ
ใคร่หันว่าหลังจากจบโปรแกรมนี้แล้ว
น้องนิกจะมีอะหยังตี้เปลี่ยนแปลงพ่องครับ
เป๋นโครงการตี้น่าสนใจ๋แต๊ๆเลยครับ
โดย: ก.ก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:12:42:18 น.
หวัดดีครับคนเมืองแป้
โดย: อปน. IP: 118.172.66.169 วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:14:03:10 น.
นิกเอ๊ย...เก่งเหมือนป้าเลยลูก..
เป็นไงล่ะ...ไอ้ที่อดทนมามันคุ้ม...ใช่ไหมจ๊ะแม่เจ้านิก
รูปบนน่ารักจัง สองพี่น้องกอดกันกลม
สองพี่น้องบ้านนี้ กอดกันไม่เคยกลมเพราะ
นังพี่มันไม่ยอม มันดีดดิ้นโวยวาย....
มีแม่กอดได้คนเดียว
โชคดีจ้ะ
โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.60.159 วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:20:03:53 น.
ดีจังเลยค่ะ มีลูกรักการอ่านอย่างน้องนิก
อ่านตรงความฝันของนิกที่บอกกับแม่ น่าภูมิใจแทนคุณแม่จริง ๆเลยค่ะ
โดย:
นางฟ้าของชาลี
วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:0:32:09 น.
พี่ปลาคะ ถ้าจะภูมิใจ คงเป็นเพราะเรา
ได้เห็นลูกมีความสุขในสิ่งที่เขาอยากจะทำ
มากกว่าค่ะพี่
นิกเขาตั้งใจจะเขียนสคริปหนัง
แต่เขียนไม่เป็นและก็บ่นไม่ว่าง
เรียนด้วย ทำกิจกรรมที่โรงเรียนด้วย
พี่แกเลยเหนื่อย กลับบ้านแม่ยังต้อง
ดูแลว่าเรียนอะไรแล้วไม่เข้าใจบ้างอีก
+++++++++++++
น้องก๋าเอ๊ย ปี้กั๋วว่า ถ้าจัดเบื้องหน้าหื้อ
ความต๋กใจ๋ จะกล๋ายเป็นเลิกคบไปเลยน่ะก่ะ
เก็บความหล่อของน้องก๋าไว้ในใจ๋ดีกว่าเนาะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.66.228 วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:9:10:09 น.
เฮาลืมตอบป้อหนานไปได้อย่างใดเนี่ย
ธัมโมเต๊อะ สุดหล่อของบล๊อกนี่หนา
หันหน้ามา ปอๆกับตุ๊ปี้ก๋าเลย
ตกใจ๋ถ้วนหน้าหมด
หวัดดีคนเมืองแป้เหมือนกันเจ้าป้อ
จะว่าไป..คนเมืองแป้นี่..คาราสูสีน่อ
ไผกิ๋นเฮากับป้อหนานบ่ลง เพราะหนังเหนียว
+++++++++
คุณนางฟ้าชาลี
ยินดีต้อนรับสู่บล๊อกค่ะ
เด็กๆก็แบบนี้แหละค่ะ
คิดฝันและพูดอะไรได้มากมาย
แต่โตมา ให้ไม่ให้ก็อีกเรื่องนึง
++++++++++++
อ้าว..ข้ามพี่ตะเบบูญ่าเข้าไปอีก
ตาลายแล้วพี่
แล้วอะไรจ้ะคุณป้า..สวมรอยเฉยเลย
นิกฉลาดเหมือนแม่หรอกจ้ะ ฮู้ย
ป้าโนเนาะ รับเละ นี่นะ คนทางนี้เขา
บอกว่า..มันฉลาดเหมือนพ่อมัน
น่าเจ็บใจมั๊ยพี่
ขอบคุณนะคะพี่ ที่ทำให้ชีวิตแมวดีขึ้น
มากมาย อันนี้สิ ป้าโนรับไปเต็มๆ
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.66.228 วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:9:15:29 น.
5555
ถ้าผมบ่าหล่อ
พีท ทองเจือก่ขี้เหล่ล่ะครับปี้แมว 5555
มาดามเวลาหันหน้าผม
คงจะบ่ากึ๊ดว่าสามีหล่อแน่นอนครับ
หนักไปตางฮา ฮ่าๆๆๆๆ มากกว่าครับ
โดย: ก.ก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:11:26:20 น.
บ้านเฮาฮ้อนตับไหม้
แต่จิบเบียร์เป๋นวุ้นข้างน้ำ
เหมาะดีขนาดเลยฃ
โชคดีวันใกล้ปี่ใหม่เมืองครับ
ปล.
อวน.ส่งฮูปบ่าวไปฮื้อหรือยัง
ใจจะขาดดดดดดดดดดดดด
โดย: อปน. IP: 118.172.67.101 วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:13:22:29 น.
ยินดีกับนิกด้วยครับ
ดีจังน๊า ได้ทำอะไรตามที่ตัวเองคิดฝันแล้วมีคนสนับสนุนด้วย ถ้าเป็นเมืองไทย เด็กที่เป็นแบบนี้จะเป็นเด็กที่มีปัญหา เพราะคนไทยจะไม่ยอมรับเรื่องความคิดฝันของเด็กเท่าไหร่นัก จะพยายามกดไว้ให้เป็นไปตามที่พ่อแม่หรือครูต้องการมากกว่าจะให้เด็กเป็นอย่างที่เด็กอยากจะทำ...คับแคบจริง ๆ
สมัยเด็ก ๆ พวกผมก็มีจินตนาการกันเยอะ แต่ก็นะ โดนทำลายหมดเพราะพวกผู้ใหญ่นี่แหละ
โดย: Darth Trowa IP: 203.107.203.124 วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:16:18:16 น.
น้องก๋าเอ๊ย..พีทน่ะ..สูงล้ำหัวน้องก๋า
ไปนักเลยนะปี้ว่า
ลักผ่ตางหลังน่ะนะ..พีทกับก๋า
ไกล๋กั๋นหลายขุม แต่ถ้าเสียงหล่อ
น่าจะใกล้เคียง..แต่ถ้าถามไผ..หล่อสุด
(สำหรับมาดาม)ก่ต้องเป๋นน้องก๋าอยู่แล้ว
++++++++++++
อิป้อหนานฯเจ้า..เฮอะเหอ
มาแนวจิบไวน์ข้างอ่างน้ำ
ชมแสงจันทร์ยามค่ำคืนแหมคนละ
มันเป๋นอย่างใดหา จิบเบียร์ข้างน้ำน่ะ
ข้างโอ่งน้ำ ก่ะว่าฮิมน้ำ..ว่ามันถูกๆ
เอ้อ..ถ้านั่งใส่ผ้าขะม้า เอาหลังพิงโอ่งน้ำ
ฟาดเบียร์..เฮาจะปอจะเจื้อได้อยู่
เอ๊ะ..กะว่าเฮาเข้าใจ๋ผิดไปหมด
หรือ..ป้อหนานเฮา..หนีเมียลงอ่างของแท้
อวน.มันบ่ได้ส่งหยังมาหื้อซักอย่าง
ฮูปบ่าวตี้ไหน คนอย่างมันตึงบ่มีเวลาส่งหรอก
มันท่าจะจุหื้อป้อหนานกั๋วแน่ๆ
หรือเผลอๆ มันก่รอเอาลงไปไดนั่นละ
เตรียมตั๋วต๋ายไว้หื้อดีๆเลย งานนี้โดนเผา
รอบใหญ่แน่ๆ
+++++++++++
เอ็มเอ๊ย..อย่าว่าแต่เมืองไทยเลย
เมืองนอกก็ไม่ต่างกันหรอกจ้ะ
มันอยู่ที่ครูจะมีใจเป็นธรรมมากกว่า
และครูคนนี้มีใจเป็นธรรมกับเด็กทุกคน
เขาอาจจะเลือกรักเด็กบางคน แต่เมื่อ
เป็นเรื่องการเรียนแล้ว เขายุติธรรมต่อ
ความสามารถของเด็กจ้ะ
เด็กทุกคนที่เรียนดี มีความรับผิดชอบ
จะได้รับส่วนแบ่ง ในทุกกิจกรรมตามความถนัดและความสามารถ ซึ่งไม่ใช่ทุกคน
ในห้องเรียนที่จะได้ไงเอ็ม เป็นเฉพาะ
บางคนเท่านั้น
พี่สอนนิกไว้ว่าถ้าอยากได้สิ่งดีๆกับตัวเอง
ก็ต้องรู้รับผิดชอบ ทำงานที่ครูมอบหมาย
ในห้องให้เสร็จ ส่งการบ้านทุกวัน และทำ
ข้อสอบให้ดี
ถึงวันนี้ นิกก็เริ่มจะเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว
ว่า..ควรรู้รับผิดชอบกับทุกเรื่องอย่างไร
เพื่อให้ได้สิ่งดีๆ
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.68.172 วันที่: 3 เมษายน 2551 เวลา:5:54:39 น.
สวัสดีครับปี้แมว
ช่องใสฮูปของผมยังบ่มาเลยครับ
หายไปตั้งแต่ตะวาแล้วครับ
แต่ผมก่เมล์ไปถามตี้บล็อกแก๊งค์แล้วครับ
ตอนนี้ก่รอๆๆๆๆๆๆ ครับ
โดย: ก.ก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 3 เมษายน 2551 เวลา:9:36:40 น.
เช้อออ!
หันฮ้ายดูฮ้ายเน้อ
เติ้บ เปิ้บบบบบบ
อ่างทองคำ อ่างทองคำ
กึ๋ยยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โดย: อปน. IP: 118.172.65.196 วันที่: 3 เมษายน 2551 เวลา:10:22:57 น.
นิกมันชอบทางนี้เนาะ ก็ต้องสนับสนุน....
แมว วันหยุด 5-7 เมย. เราไปเที่ยวกทม.นะ จะพาน้องกุ๊กไปเที่ยว ปีนึงก็ได้ไปเที่ยวครั้งเดียวนั่นแหละ สงกรานต์เราจะไม่ได้ไปไหน ต้องไปก่อน เดือนหน้าก็เปิดเทอม ก็ไม่ได้ไปนั่นแหละ ไม่รู้จะไปเดินไหนดี ที่คิดไว้ อยากไปเดินจตุจักร สำเพ็ง พอดีมีงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติที่หอประชุมศูนย์สิริกิตต์ ไม่แน่ว่าพี่ไก่จะเข้าไปหรือเปล่า นอกจากนี้ก็เดินห้างฯ ไปรถไฟนะ เพราะประหยัดน้ำมัน นอนโรงแรม สะดวกดี ไม่บอกใครทั้งนั้น ขี้เกียจรบกวนใครว่ะ ......เที่ยวกันตามประสาพ่อแม่ลูกก็มีความสุข เบื่อทะเลแล้ว ปีที่แล้วไปมาแล้ว ปีนี้ขอไปแบบที่ไม่เคยไป และต้องไปแบบประหยัด
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.144.163 วันที่: 4 เมษายน 2551 เวลา:14:01:49 น.
หวัดดีเจ้าปี้สาว อิอิอิ ปี้แมวเป๋นไดพ่องเจ้าสบายดีน่อเจ้า
น้องนิก มีแววเก่งตั้งแต่ม่น้อย เป็นเด็กฉลาด
ปี้แมวโชคดีเน่อเจ้าที่ได้ลูกบ่าวทั้งหล่อละก่เก่ง ลูกสาว น้องอลีน่าก่น่ารัก
เดวเฮาเอิ้นกั๋นเน่อปี้นุชรอปี้แมวอยุ่เจ้า
โดย:
แม่เฮือน
วันที่: 4 เมษายน 2551 เวลา:22:17:26 น.
สวัสดีครับปี้แมว
ตะเจ๊านี้ก่เข้าบ้านตั๋วเก่าจั๊ดเมินครับ
กว่าจะเข้าได้
ระบบอาจจรวนนิดหน่อยครับ
โดย: ก๋า เก็กเสียง (
กะว่าก๋า
) วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:6:43:26 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
แต่หากโตขึ้น เขาจินตนาการจนน่ารำคาญ ก็อย่าไปขวางนะครับ แววนักเขียนกำลังผลิบานเชียว