ในบางวันของชีวิต ที่มีความรู้สึกเงียบเหงาอย่าง
น่าประหลาดใจทั้งๆที่แวดล้อมด้วยครอบครัว
เมื่อวัยยังเยาว์กว่านี้ ชีวิตที่ไม่มีเป้าหมาย
ด้วยการกินๆ เที่ยวๆ ใช้ชีวิตไปวันๆ มาถึงตอนนี้
ชีวิตมีเป้าหมายมากขึ้น รู้จักกิน รู้จักใช้
รู้จักควบคุมอารมณ์ และเป้าหมายที่ว่านี้ก็คือ
อนิก กับ อลีนา

บางวันที่เงียบเหงา ลูกสาวเข้ามาถามว่า..คุณแม่
โกรธหนูเหรอคะ พอตอบลูกว่า แม่ไม่ได้โกรธ
แม่รักอลีนา..เธอก็เข้ามาสวมกอดลูบหลังเราเบาๆ
แล้วบอกว่า..โอ๋..คุณแม่น่ารัก

บางวันที่เงียบเหงา การได้ฟังอนิกพูดถึงเรื่องราว
ความบริสุทธิ์ทางความคิด ก็อดที่จะขำไม่ได้ที่นิกเข้า
มากระซิบริมหูของแม่ว่า..
แม่ครับ..แม่อยากรู้ว่าซานต้ามีจริงหรือไม่..
ก่อนวันคริสมาสต์ แม่ปิดประตู หน้าต่างทุกบาน
ถ้าตื่นเช้าขึ้นมา แล้วเจอของขวัญวางไว้
ใต้ต้นคริสมาสต์ล่ะก็ แสดงว่า...ซานต้ามีจริง

หรือความรู้สึกในความเป็นเพื่อนที่นิกเล่าว่า...
อะฟอนโซ่มาขอขนมนิกกินทุกวัน และนิกก็หวังว่า
วันหนึ่งอะฟอนโซ่จะนำขนมของตัวเองมาแบ่ง
ให้นิกกินที่โรงเรียนบ้าง ก็ไม่มี..และนิกก็พูดออกมา
ประโยคหนึ่งว่า...
But...Mom! That's what friends are for.
จับใจแม่จริงๆที่ลูกสอนให้แม่ได้เข้าใจ
ถึงความหมายของคำว่าเพื่อน..

ชีวิตก็ใช่ว่าจะเงียบเหงาเสียทีเดียว อย่างน้อยๆ
เพื่อนที่น่ารักและจริงใจที่เรามีอยู่กับตัว ก็คือ
ลูกทั้งสอง ที่คอยเป็นกำลังใจให้แม่เสมอมา
บางทีที่ใจเริ่มท้อ เริ่มเหงา หันมามองหน้าลูก
ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ก็ทำให้แม่ฮึดสู้ได้ต่อไปในแต่ละวัน

ไม่รู้ทำไม..ถึงได้เกิดความรู้สึกเหงาได้ในบางครั้ง
หรือว่า..เรากำลังเริ่มเข้าวัยทอง หรือเราห่างไกล
คนชาติเดียวกัน ภาษาเดียวกัน ก็ไม่แน่ใจ
บางครั้งเพื่อนๆเคยรู้สึกเหงากันบ้างมั๊ย!..

Create Date : 04 ธันวาคม 2549
Last Update : 4 ธันวาคม 2549 9:42:55 น.		10 comments
Counter : 712 Pageviews.
Share Tweet