Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
ธันวาคม 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
14 ธันวาคม 2549
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
เวลาที่ฤดูหนาวมาเยือน ใบเมเปิ้ลหน้าบ้านจะบอกกล่าว
ถึงเวลานั้นได้ดี ใบที่เขียวสดก็ค่อยๆกลายเป็นสีเหลือง
ในที่สุด บอกให้เรารู้ว่า ได้เวลาเก็บเมเปิ้ลหน้าบ้าน
และต้องตัดกิ่งต้นไม้ไว้รอฤดูหนาวที่ลมพัดแรงจัดด้วย
นอกจากจะเห็นใบไม้เปลี่ยนสีแล้ว ยังเตือนให้เราได้รู้ว่า
ความเหงามาเยือนอีกครั้งหนึ่ง เพราะในฤดูหนาวไม่มี
เพื่อนบ้านคนไหนที่จะออกมานั่งรับลมเล่นอย่างเช่นใน
ฤดูร้อน ต่างคนต่างอยู่ในบ้านของตัวเอง เพราะถ้าไม่ลม
หนาวที่พัดในแต่ละวัน ก็จะเป็นฝนลูกเห็บที่ตกลงมา
ฤดูหนาวก็เลยกลายเป็นฤดูเหงาสำหรับแม่น้องนิก
ในยามที่ลมพัดแรง ใบเมเปิ้ลหล่นเกลื่อนหน้าบ้าน แต่ละคนก็เก็บกวาดหน้าบ้านของตัวเอง บางคนเก็บทิ้งรอรถขยะนำไปรีไซเคิล แต่สำหรับที่บ้าน เราเก็บไว้ทำปุ๋ยดินดำไว้ปลูกมะเขือเทศในช่วงฤดูร้อน บางที..เราก็ไปกวาดใบเมเปิ้ลที่หน้าบ้านของเพื่อนบ้าน บางทีที่เขาเก็บแล้วเราก็ไปขอซะหน้าตาเฉย
ใบเมเปิ้ลที่เก็บมา เราก็จะพักไว้ในหลุมที่ขุดเอาไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ เรามีหลุมย่อยสลายใบเมเปิ้ลถึงสองหลุมด้วยกัน เพื่อที่ว่าปีหน้าเราจะมีดินดีไว้ปลูกมะเขือเทศขายให้เพื่อนบ้าน
ดูเหมือนว่า..ใบเมเปิ้ลที่ร่วงหล่นไม่มีค่าอะไร..เหมือนมัน
เป็นเพียงเศษใบไม้ที่ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ บางคนคงจะ
ขำที่เราไปเก็บกวาดใบเมเปิ้ลหน้าบ้านคนอื่น แต่เขาหารู้
ไม่ว่า..มะเขือเทศที่เขาซื้อจากเรา หรือเงินที่เราหาได้และ
เข้ากระเป๋านิก ส่วนหนึ่งนั้นมาจากใบเมเปิ้ลที่ดูไร้ค่านี่แหละ
Create Date : 14 ธันวาคม 2549
Last Update : 14 ธันวาคม 2549 4:10:11 น.
14 comments
Counter : 1328 Pageviews.
Share
Tweet
พี่แมวเก่งจังค่ะ ใครจะขำก็ช่างเราได้ประโยชน์นิ
ข้างนอกจะเหงาและหนาวก็ไม่เป็นไรเพราะในบ้านเราอบอุ่นใช่มั้ยคะพี่แมว
โดย:
Lauderdale By The Sea
วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:6:25:35 น.
น่ารักอ่ะ พี่แม่น้องนิก ทำปุ๋ยใช้เอง
มันคงเหงาจริงๆ แหละเนอะ ใบไม้ที่เป็นสัญลักษณ์ของความสดชื่นก็ร่วงไปหมด
แต่นานๆ เหงาทีก็ดีนะคะ เป็นเวลาที่ให้เราได้ทบทวนเรื่องที่ผ่านมาในรอบปี
โดย: อาร์ตค่ะ IP: 124.120.0.248 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:7:34:39 น.
แม่ปุ๊..ที่เขาขำเพราะว่า ปกติผู้หญิงแม๊กซิกัน หรือคนขาว เขาจะไม่ทำ
งานที่ถือว่าเป็นหน้าที่ผู้ชาย
ส่วนพี่ ทำมันหมดค่ะเลยดูแปลกใน
สายตาชาวบ้าน ไม่จำเป็นต้องคอย
ให้เขาจัดการไปหมดทุกเรื่องเนาะ
เรื่องไหนทำเองได้ ก็ลุย คอยคุณสามีทุกเรื่อง พอดีเขาหาเมียใหม่
เพราะหาประโยชน์อันใดไม่ได้มั๊ง
อ่ะจ่ะแม่ปุ๊..หวานซะไม่มี..บ้านเราอบอุ่นก็พอ..แต่ก็จริงนะ
.........................
น้องอาร์ต
มันเหงาก็จริง แต่ไม่ค่อยจะมีเวลา
ได้ทบทวนเรื่องที่ผ่านมาซักเท่าไหร่ เพราะว่า ชีวิตไม่โลดโผนมาก
ดำเนินชีวิตในแต่ละวันอย่างมีสติ
เลยไม่ค่อยมีเรื่องให้เสียใจมากนัก
มีแต่เรื่องหงุดหงิด แต่ก็จัดการได้
วันนี้พี่ไปงาน Potluck ของ parent workshop ก็นำอาหารไป
สังสรรค์กันก่อนคริสมาสต์ แล้วพี่
ก็เป็นเอเลี่ยน..เอ๊ย!..เอเชียนคนเดียวที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ เพราะ
ผู้ปกครองที่มา พูดเสปน..
นึกภาพออกมั๊ยจ๊ะ..พี่ต้องสวมหูฟัง
ที่มีคนแปลเป็นอังกฤษให้อีกทีนึง
นี่แหละถึงไม่อยากจะไปร่วมเวลา
ที่ผู้ปกครองเขาจัดการพบปะกันทุกวันพุธ..เพราะรู้ว่า ต้องมีคนแปลภาษาเสปนเป็นอังกฤษให้เราคนเดียว
เหมือนเราเป็นตัวถ่วง แต่ทั้งเจ้าหน้าที่ของโรงเรียน ทั้งประธานคณะผู้ปกครอง ก็ต้อนรับเราดีมาก
อาจจะเป็นเพราะเราดูมีการศึกษา
เป็นของแปลกก็ได้นะ
เขาทักทายและต้อนรับเราดีมาก แต่ก็เกรงใจ๊
เกรงใจที่เขาต้องแปลให้เราทุกครั้ง
ที่อยากไปร่วมเพราะว่า เขามีการ
พูดคุยเพื่อหาทางช่วยเหลือเด็กๆ
ในโรงเรียนให้มีพัฒนาการทางการ
ศึกษาที่ดีจ่ะ พี่อยากไปเรียนรู้ว่า
ทำอย่างไรที่จะให้ลูกทำการบ้าน
โดยแม่ไม่ต้องจิก..เขามีข้อแนะนำ
ด้วย..
บางทีการเลี้ยงดูลูกสมัยนี้ เราก็ต้อง
ไปเสาะหาการเรียนรู้จากโลกภายนอก..เรียนรู้จากแม่ๆคนอื่นว่าเขาทำอย่างไรให้ลูกเรียนดี หรือมีความตั้งใจในการเรียน..เราก็คิดว่า
เราเก่งพอ..แท้จริงแล้วเนี่ย..คนเลี้ยงลูกเก่งกว่าเราก็ยังมี
เหมือนที่เรารู้ว่า..การเลี้ยงเด็กคนนึงเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์นะจ๊ะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.249 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:9:03:15 น.
ใบไม้เปลี่ยนสี สวยดีค่ะ เห็นแม่น้องนิกเล่าในเมลว่ากวาดใบเมเปิ้ลที่ร่วง ว่าจะให้แม่น้องนิกเล่าให้ฟังเหมือนกันว่าใบเมเปิ้ลเปลี่ยนสีสวยมั้ย
ทำไมฤดูหนาวต้องมีแต่คนเหงาด้วยก็ไม่รู้นะคะ ...สำหรับเอ้...ถ้าจะเหงา ไม่ว่าฤดูไหนก็เหงาได้ทั้งนั้นแหละค่ะ
เมื่อก่อนไม่รู้สึกเลยว่าฤดูหนาวทำให้เหงารู้สึกแต่ว่าหนาว...แต่ตอนนี้รู้สึกว่าฤดูหนาวจะมีคนเหงามากเป็นพิเศษ
โดย: น้องเอ้ IP: 61.47.97.47 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:9:04:22 น.
เอ้..
ลำพังหนาวมันก็ไม่เท่าไหร่ เพราะ
เป็นช่วงฤดูของมัน แต่เวลาเห็นใบ
เมเปิ้ลร่วงหล่นในแต่ละวัน บวก
ลมหนาวที่พัดแรง แล้วยังจะฝนอีก
ก็ทำให้ไม่มีใครอยากออกมาจากบ้าน อยู่เฝ้าฮีทเทอร์ในบ้าน
ก็เลยเหงา และเฉา ไม่ได้คุยกับเพื่อนบ้านคนไหน อีกทั้งนิกปิดเทอมช่วงฤดูหนาว เดือนที่หนาวจัด
ด้วยแล้ว..ไม่ต้องไปไหนจ่ะ นั่งกัน
อยู่ในบ้านแม่ๆลูกๆ แต่ก็เป็นเวลา
ที่จะได้เก็บเกี่ยวความสุขประสาแม่ลูก
พี่คงไม่ได้เล่าให้เอ้ฟัง..ว่าเกือบจะได้ไปเมืองไทยได้เจอเอ้แล้วดิ
แต่ไม่ได้ไป เพราะเพื่อนจอห์นเขา
นัดเจอเอาไว้จ่ะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.249 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:9:20:09 น.
ก็เป็นเอเลี่ยน..เอ๊ย!..เอเชียนคนเดียวที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ
ดีนะคะ อาร์ตชอบเวลาเห็นคนต่างวัฒนธรรมมมารวมๆ กัน ทำกิจกรรมร่วมกัน
เป็นประสบการณ์ชีวิตและโอกาสการเรียนรู้ที่ดี
ยิ่งกรณีนี้ต่างก็มีเป้าหมายเดียวกันคือเพื่อพัฒนาการของลูกๆ
เมื่อคืนไปนั่งดูลูกเพื่อนทำการบ้าน แม่เขาใจเย้นนนน เย็น..
นึกไม่ออกเลยว่าถ้าเป็นอาร์ตสอนลูก ลูกจะตัวแดงไปกี่ตลบ
โดย: อาร์ตค่ะ IP: 58.10.128.68 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:9:24:46 น.
เหงายังไง....ก็นั่งถักตุ๊กตาเป็นเพื่อนไงล่ะ...แล้วเป็นไงบ้างได้กี่ตัวแล้ว ถักทันหรือเปล่า เราเอารูปฝากไปให้บ้านโน้นดูแล้ว
เออ....เพ็ญบอกว่า ยายใส(ย่าแกน่ะ) ตายแล้วนะ เผาแล้ว
เมื่อวันก่อนเราไปเที่ยวลำปาง ไม่ได้อะไรเลย ของมีน้อยกว่าปีที่แล้ว ไม่ได้ถ่ายรูปเพราะเขาไม่ให้ถ่าย วันที่ 17 นี้เราจะเดินทางไปแข่งกีฬาแล้วนะ ไป 3 วัน แข่ง 18 วันเดียวแข่ง 3 ครั้ง วันที่ 19 เป็นวันชิง ที่พักเป็นโรงแรมแถวสะพานควายนะ ก็ไม่ไกลจากกรมฯเท่าไหร่ นานๆจะได้ไปกับพวกน้องๆหลายคน คงจะสนุกไปอีกแบบ แกรู้ไหมเราแก่ที่สุดในทีมเลยนะ เป็นพี่ใหญ่เลยล่ะ
เราจัดโปรแกรมจะไปเชียงใหม่ งานพืชสวนโลก คงจะไปวันที่ 23 ธค.นี้ ครั้งนึงก่อน ครั้งที่2 จะไปวันครูอีกครั้ง เพราะไปส่งแม่พี่ไก่หาหมอ แล้วเราก็เลยไปเที่ยวอีก พี่ไก่ไปมาแล้ว 1 ครั้งกับญาติเขา แต่เราไม่ได้ไปเพราะติดกุ๊กคนเดียว กุ๊กไม่อยากขาดเรียน วันธรรมดาก็ไปไม่ได้ แกรู้ไหม แม่พี่ไก่ไปมา 5 ครั้งแล้วนะ ยังดูไม่หมดเลย มันกว้างมาก เดี๋ยวให้เราไปก่อนแล้วจะเล่าให้ฟังว่ากว้างขนาดไหน ต้องรอกลับจากกรุงเทพฯก่อน .......
ช่วงนี้บ้านเราไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่นะ..............
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 203.146.201.9 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:9:46:57 น.
มันรู้สึกเป็นเอเลี่ยน..เอ๊ย..เอเชี่ยน
ที่ต้องการๆเอาใจใส่มากกว่าใคร
คนอื่นจริงๆ..วุ๊ย..พิมพ์ผิดเรื่อยเลย
เพราะไม่ว่าเราจะพูดอะไร หรือถูกถาม ทุกคนก็จะหันมามองพี่อยู่คนเดียว..เออ..แล้วมันจะมองทำไมฟะ
เพราะมันก็ฟังอังกฤษไม่ออกเนี่ย
พอคนแปลๆใส่ไม แล้วมันมาออก
ทางหูฟัง..เขาก็พยักพเยิดกับเราว่า
เราเข้าใจมั๊ย..แล้วเราก้ต้องไปขอบ
คุณคนแปล..อื่อ..เลยเด่นซะคนเดียวน่ะ
ไม่ค่อยอยากจะเด่น แต่ก็ไม่มีเพื่อน
ไปด้วย เลยยอมเด่นเพื่อลูก
ก็มีเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนที่เขารู้จัก
นิกค่ะน้องอาร์ต เพราะนิกมักจะไป
เข้า Reading club บ่อยครั้ง
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.249 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:9:48:07 น.
เฮ๊ย..แม่น้องกุ๊ก ขอบคุณมากว่ะ
เดี๋ยวเราโทรหาพ่อเราดีกว่า
ไม่รู้เรื่องเลย สงสัยเขาคิดว่าเราไป
ไม่ได้เลยไม่อยากบอกเรา
เออ..ใจหายว่ะ สงสารพ่อเรานะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.249 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:9:51:18 น.
เอ้นึกว่าปีสองปีนี้แม่น้องนิกคงยังไม่มี plan มาเมืองไทยอีก เพราะว่าเพิ่งมาไปเมื่อต้นปีนี้เอง คราวนี้ไม่ได้มาก็ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็ยังมีโอกาสคราวหน้า
ที่จริงเอ้เจอแม่น้องนิกทีไร ก็คุยไม่ออกทุกที แต่ก็อยากเจอค่ะ^^
โดย: น้องเอ้ IP: 61.47.97.47 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:10:33:03 น.
เอ้อ่ะ..รู้จักกันมาก็หลายปีนะ
เอ้ก็ยังคุยไม่ออกทุกที พี่ไม่ใช่
กระสือซะหน่อย
อยากเจอพี่ หรืออยากเจอนิกกันแน่
ให้นิกสอนภาษาอังกฤษน้าเอ้นะ
น้าเอ้ฟังแล้วยิ้มอย่างเดียวเลย
Plan ไปเมืองไทยไม่เคยจางหาย
ลองมีเงินเยอะดิ พี่ไปกันได้ทุกปีแหละ เพราะทั้งพี่และจอห์นมีเพื่อน
ที่เมืองไทยเยอะ มีที่พักของตัวเอง
มันก็อยากไป นิกยังชอบไปเมืองไทยเลยค่ะเอ้ เธอว่าคนไทยใจดี
น่ารัก คงใจดีเพราะเขาซื้อของกิน
และพาไปเที่ยว คงน่ารักเพราะเห็น
แต่รอยยิ้มที่แต่ละคนส่งมาให้เพราะ
พูดอังกฤษไม่ได้ล่ะมั๊งจ๊ะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.89 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:10:48:03 น.
จริง ๆ ไม่อยากเจอนิกเท่าไหร่หรอกค่ะ อายนิกอ่ะ เพราะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ (อิอิ..พูดเล่นค่ะ อยากเจอหมดทุกคนแหละค่ะ ทั้งแม่น้องนิก นิกและอลีนา...แต่ก็แอบเกรงใจคุณจอนห์นิดหน่อย)
ว่าแล้วก็อยากเจอแม่น้องนิกอีกจังเลยค่ะ
พออลีนารู้เรื่องเหมือนนิกก็คงจะชอบเมืองไทยเหมือนกันมั้งคะ เพราะอลีนาก็จะได้รับแต่รอยยิ้มเหมือนกัน ^^
โดย: น้องเอ้ IP: 61.47.97.47 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:11:02:07 น.
ช่วงนี้เข้าบล็อกไม่ได้ไม่รู้เป็นไง ลองเม้นท์ดูอีกซิจะผ่านไหมหนอ
แม่น้องนิกขยันดีจังเลยค่ะ นับถือๆ ให้น้องๆ เอาของไปขายแบบเนี้ยดีค่ะ เค้าได้ค่าขนมแล้วน่าภูมิใจดี ตอนเด็กๆ เราหาเงินได้เลย เราชอบเอาของไปขาย แต่กลับมาให้แม่หมดเลย แม่ก็เก็บไว้ให้อีกที
แม่น้องนิกปลูกอะไรก็ขึ้นดีด้วย มะเขือเทศบ้านนี้ปลูกขึ้นเหมือนกันแต่ขึ้นแต่ลูกเล็ก ลูกใหญ่ปลูกไม่เคยขึ้นเลย แล้วปุ๋ยดินดำเคยทำเหมือนกันค่ะ แต่ดันเอาไปใส่ถังพลาสติกไว้ พอมันมีน้ำฝนลงไปผสมด้วยมันกำลังเน่าได้ที่ในช่วงที่แพ้ท้องพอดี ขุดดินไปอ้วกไป ได้อารมณ์ดีมากเลยค่ะ
โดย: สร้อยสายรุ้ง..test test IP: 76.175.221.160 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:11:24:45 น.
มองไปไม่เห็นสายไฟให้รกตา ชอบจัง
โดย:
นางสาวอาร์ต
วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:17:50:51 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ข้างนอกจะเหงาและหนาวก็ไม่เป็นไรเพราะในบ้านเราอบอุ่นใช่มั้ยคะพี่แมว