แม่น้องนิกตั้งใจจะแปลเรื่องสั้นลงบล๊อก แต่ดันเกิดเหตุการณ์เรื่องเจ้าภูมิขึ้นจนไม่มีสมาธิจะแปลเลย วันศุกร์แม่น้องนิกโทรไปหาแม่เจ้าภูมิถามว่าจะให้ภูมิมานอนที่บ้านหรือปล่าว แม่น้องนิกจะดูแลให้ แม่เจ้าภูมิก็ถามภูมิว่าอยากไปมั๊ย ภูมิก็ตอบว่าไป ก็เป็นอันเข้าใจกันว่าไปนอนบ้านแม่น้องนิกได้

คอยตั้งแต่เช้ายันเที่ยง ก็ไม่มีวี่แววภูมิจะมาแต่อย่างใด แม่น้องนิก เลยออกไปช๊อปปิ้งเพราะคิดว่าเจ้าภูมิคงทำอะไรผิดแล้วแม่เขาเกิดไม่อนุญาตให้มาแล้ว กระทั่งบ่ายสี่โมง เจ้าภูมิเดินมาถึงบ้านแบบเหงื่อแตกซิก ถามภูมิว่าทำไมแม่ไม่มาส่ง แกตอบว่าแม่ไม่มาน้องเดินมาเอง แต่ความผิดปกติก็คือภูมิหลบหน้า ไม่ค่อยจะพูดเหมือนเคย แม่น้องนิกก็ไม่ได้สนใจจะซักถามปล่อยให้แกเล่นกับนิกและเด็กๆเพื่อนบ้าน

อีกชั่วโมงต่อมา พ่อเลี้ยงภูมิมาจอดรถหน้าบ้าน แม่น้องนิกนึกสงสัยว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ ถามเขาว่ามาตามภูมิกลับเหรอพ่อเลี้ยงภูมิตอบว่า ภูมิมาโดยไม่ได้รับอนุญาต แม่น้องนิกนึกกลัวว่าภูมิจะโดนตี เรียกภูมิซึ่งกำลังปั่นจักรยานให้กลับมา พอภูมิจอดรถได้เท่านั้น พ่อเลี้ยงภูมิก็เดินเข้าไปลากภูมิลงมาจากรถ จิกคอแล้วตบปาก ตะคอกใส่ว่า..โกหกทำไม..หา! แม่น้องนิก อึ้ง..เลย ไม่รู้จะช่วยอย่างไร กลัวพ่อเจ้า
นิกมาเห็นก็กลัว พ่อเจ้านิกไม่ชอบเลยถ้าตีเด็กต่อหน้า เดี๋ยวพาลแจ้งตำรวจเอา

แล้วพ่อเลี้ยงเจ้าภูมิก็สั่งให้ภูมิเก็บของขึ้นรถ พากลับไป แม่น้องนิก รีบโทรไปหาแม่เจ้าภูมิ ถามว่า เธอไม่ได้อนุญาตให้ลูกมานอนบ้านฉันเหรอ แม่เจ้าภูมิบอกว่าไม่ให้ภูมิไปเพราะมันบ่ายมากแล้ว ภูมิก็เดินไปเอง แม่น้องนิกเลยถามว่า แล้วเธอไปบอกพ่อเลี้ยงให้มารับมันทำไม แม่เจ้าภูมิก็ยังไม่นึกสงสัยอีก หล่อนตอบแม่น้องนิกว่า ไม่ได้บอกให้ไปรับ ฉันโทรเล่าให้เขาฟังว่า ไม่ให้ภูมิไป ภูมิก็ถามจะไปหล่อนเลยพูดกับลูกว่า ไปสิ..ถ้าไปแล้วลุงกลับมาว่า ก็ช่วยไม่ได้แล้วนะ ถูกตีไม่รู้ด้วยนะ..แม่น้องนิกก็เลยบอกหล่อนให้หายงงว่า เนี่ย..เขามาบ้านฉันจิกคอตบปากมันต่อหน้าฉันเลย เขามาจิกเอามันไปแล้ว เดี๋ยวคงจะถึงบ้าน เธอรับหน้าเอาเองละกัน..

แม่น้องนิกนั้นไม่ได้โทรกลับไปอีกเลย รู้ว่าภูมิต้องโดนตีแน่นอน ใจหนึ่งก็สงสาร อีกใจก็คิดว่าในเมื่อแม่ไม่อนุญาตให้มาแล้วหนีมาทำไม มันก็สมควรให้เขาตีเอาบ้างหรอก พ่อเจ้านิกก็ห่วงว่าจะโดนตีหนัก บอกให้แม่น้องนิกโทรถาม แม่น้องนิกเลยบอกว่า ช่างมันเถอะเรื่องของครอบครัวเขา มันคงไม่ตีเด็กให้ถึงตายหรอก ตีตายมันก็ติดคุกเองแหละ

รุ่งขึ้น แม่เจ้าภูมิมาที่บ้านแม่น้องนิกพร้อมกับพี่สาวและพี่เขยซึ่งแม่น้องนิกไม่เคยได้รู้จักมาก่อน เขาพาภูมิมาฝากให้ดูแลซักสองชั่วโมง พี่เขยแม่เจ้าภูมิเล่าว่า เมื่อคืนภูมิโดนตีและโดนไล่ออกจากบ้าน ผมต้องไปรับกลางดึกทั้งแม่ทั้งลูก มันโชคดีนะที่ผัวคุณไม่แจ้งตำรวจน่ะ กฏหมายเขาห้ามตีมันดันไม่รู้เรื่อง ตีให้คนอื่นเห็นอีก

แม่น้องนิกถามภูมิว่า ในเมื่อแม่ให้มาแล้วมาทำไม ภูมิตอบว่า ก็ตอนถามแม่ๆบอกว่า ก็ไปสิ..ไปแล้วโดนตีไม่รู้ด้วยนะ ความที่ภูมิด้อยภาษาไทย เด็กก็เข้าใจว่าแม่ให้ไป แต่เด็กไม่ได้เข้าใจการประชดด้วยคำพูดของแม่เลย ก็เลยถูกตี ถูกไล่ออกจากบ้านเพราะความไม่เข้าใจภาษาไทยนี่แหละ เลยได้เดือดร้อนกันทั่วหน้า

วันนี้แม่เจ้าภูมิโทรมาปรึกษาแต่เช้า บอกว่าสามีเธอโทรหาเธอให้พาภูมิกลับบ้าน เธอจะทำอย่างไรดี แม่น้องนิก ตอบว่า ก็พากลับสิแสดงว่าเขาเย็นลงแล้ว และคงรู้ว่าตัวเองทำรุนแรงเกินไป และนี่คงเป็นการขอโทษของเขาแหละเพียงแต่เขาไม่เอ่ยออกมา แม่น้องนิกแนะนำแม่ภูมิว่า เธอต้องรู้จักใจเย็น บางครั้งผู้ชายเขาทำงานเหนื่อยนอกบ้าน สะสมความเครียดหลายๆอย่าง เรื่องบางเรื่องในบ้านที่เธอจัดการได้ เธอไม่ต้องเอาไปพูดไปบ่นให้เขาฟัง เขากลับบ้านมาก็ให้เขาเจอแต่ความสุข มีเมียปรนนิบัติ หัดรับฟังปัญหาที่สามีอยากจะบ่นบ้าง เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นความเข้าใจผิดกัน ก็ให้มันผ่านไป แล้วไม่ต้องพูดถึงมันให้เกิดเรื่องขึ้นมาอีก

แม่น้องนิกแนะนำแม่ภูมิว่า เวลาที่ต่างคนต่างโกรธอย่าท้าเลิกกันอย่างที่เธอทำ ทั้งเธอและเขาก็ใช่ว่าจะดีร้อยเปอร์เซ็นต์ทั้งคู่ เธอคิดว่าเธอต้องทนนิสัยของเขา ในทางกลับกันเขาก็คงจะทนเธอบ้างเหมือนกัน เช่นเขาเป็นคนประหยัดแต่เธอฟุ่มเฟือย ข้อนี้เธอต้องรู้ดี แล้วทำไมสามีเธอไม่เคยบ่นออกมาให้เธอได้ยิน ทำไมเขาถึงทนเธอได้ ก็เพราะเธอมีข้อดีบางอย่างที่เขามองเห็นอยู่ เพราะงั้นเวลาจะทำอะไร ต้องหัดมองทั้งตัวเขาและตัวเราเอาไว้บ้าง

แม่เจ้าภูมิบอกแม่น้องนิกว่า เธอนี่น่าจะมาเป็นเมียเขานะ อ่านเขาออกขนาดนี้ แม่น้องนิกบอกว่าเป็นไม่ได้หรอก สามีฉันก็ไม่ต่างจากเธอ เพียงแต่ฉันและเขาต่างคนต่างปรับลดซึ่งกันและจนอยู่ร่วมกันได้ ฉันรู้ว่าเวลาไหนควรพูด เวลาไหนควรหยุด เวลาไหนควรได้ และเวลาควรถอยตั้งหลัก

แม่เจ้าภูมิคงพอใจในคำตอบของแม่น้องนิกในระดับหนึ่ง เธออยากฟังคำแนะนำของใครซักคนเพื่อตัดสินใจว่าจะพาภูมิกลับมาดีหรือไม่ แม่น้องนิกก็ไม่อยากให้ครอบครัวแตกร้าว ถึงอย่างไรภูมิก็จะย้ายไปอยู่กับป้าและลุงเขยตอนเปิดเทอม แม่น้องนิกคิดว่า การที่ให้ภูมิกลับมาอยู่ร่วมกับพ่อเลี้ยงอีกระยะหนึ่ง ก็เป็นการโอนอ่อนผ่อนตามความต้องการที่จะขอโทษของเขา ดีกว่าดื้อทนไม่ยอมกลับมาแล้วต้องแตกหักกัน อีกประการแม่เจ้าภูมิคงไม่คิดจะเลิกกับสามีตอนนี้เพราะความดีของเขาก็คงมีอยู่บ้าง และแม่น้องนิกคิดว่า เจ้าภูมิต้องพึ่งพาด้านการเงินของพ่อเลี้ยงอยู่ การยอมเพื่อที่จะได้ในระยะยาวก็ดีกว่าที่จะหยิ่งแล้วไม่ได้อะไรเลย

Create Date : 04 กรกฎาคม 2549
Last Update : 4 กรกฎาคม 2549 5:55:38 น.		12 comments
Counter : 568 Pageviews.
Share Tweet