วันนี้เป็นวันเกิดนิก ที่จริงแม่น้องนิกไม่คิดจะจัดปาร์ตี้อะไรให้ลูก คิดเพียงแค่จะฉลองกันในครอบครัว..แต่เช้าวันนี้เพื่อนนิกมาเคาะประตูขอเล่นด้วย เราก็เลยตัดสินใจว่า เอาเค๊กที่ซื้อไว้มาตัดแบ่งให้เด็กๆกินก็แล้วกันนิกจะได้มีความสุขกับเพลงที่เพื่อนๆช่วยกันร้องก่อนที่จะตัดเค๊ก

มันเป็นความรู้สึกเล็กๆของคนเป็นพ่อแม่ ที่อยากเห็นลูกมีความสุขเล็กๆน้อยๆกับเพื่อนที่เล่นด้วยกันทุกวัน อีกทั้งเราไม่ต้องการรบกวนเงินของใครที่ต้องซื้อของขวัญวันเกิดให้
ก็คิดๆเอาว่า ใครตกหลุมมาเล่นกับนิกก็เป็นอันกวาดมากินปาร์ตี้น้อยๆก็แล้วกัน วันเกิดนิกปีนี้..สิ่งที่แม่น้องนิกคาดหวังไว้ว่า ปู่ ลุงและอา จะให้ของขวัญนั้นก็เป็นแค่ความคาดหวัง นึกเสียใจอยู่เหมือนกันที่คาดหวังว่าคนในครอบครัวสามีจะรักหลานและแคร์ความรู้สึกของเด็กๆ แต่ปล่าวหรอก ไม่มีใครจำได้ว่าเป็นวันเกิด ไม่มีแม้แต่คำอวยพร
และของขวัญมันจะได้มาได้อย่างไร หากพวกเขาจำวันเกิดหลานไม่ได้ สิ่งที่แม่น้องนิกได้ทำลงไปแล้วเสียใจก็คือ การได้บอกลูกไปว่า เดี๋ยวปู่ก็คงจะส่งของขวัญมาให้มั๊ง
และเมื่อมันไม่ได้ แม่น้องนิกก็เสียใจที่ได้พูดให้ความหวังกับลูกไปอย่างนั้น แม่น้องนิกจึงต้องพูดกับลูกว่า แม่ขอโทษนะนิกที่พูดว่าปู่จะให้ของขวัญ แม่คาดผิดไป ต่อแต่นี้ไป เราไม่ต้องคาดหวังอะไรกับใครอีก เพราะคนที่เจ็บปวดก็คือเราเองนี่แหละ แม่ว่า..ทุกอย่างเราหาได้ด้วยตัวเราเอง เราย่อมมีความสุขและภาคภูมิใจมากกว่า และใครก็
ไม่สามารถเอามันไปจากเราได้ และใครก็ไม่สามารถทวงบุญคุณเราได้ด้วย

เด็กๆเล่นกันอยู่หน้าบ้าน..แม่น้องนิกได้ยินเสียงแอนโทนี่ กับมาร์คพูดว่า เดี๋ยวฉันจะซื้อของขวัญให้เธอนะนิก เรารึ..แอบคิดในใจว่า..ฮู้ย..อีเด็กพวกนี้พูดเป็นตุเป็นตะ มันจะเอาตังที่ไหนมาซื้ออะไรให้นิกวะ แล้วเสียงนิกก็ดังลอดมาเป็นระยะๆว่า Prove it! แม่น้องนิกยังขำที่เด็กๆสัญญากันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะหาของขวัญให้เพื่อนในวันเกิด พักนึง..รถขายสารพัดสิ่งของที่จะหลอกเอาเงินเด็กผ่านมา ทั้งมาร์คและแอนโทนี่วิ่งปร๊าดไป และกลับมาพร้อมโพคิมอน การ์ดเป็นของขวัญวันเกิดให้นิก แน่นอนล่ะว่านิกดีใจจนต้องเอามาอวดแม่

ความรู้สึกของแม่น้องนิกตอนนั้น ตื้นตันในน้ำใจของเด็กๆพวกนี้อย่างบอกไม่ถูก เด็กที่เรานึกดูถูกว่าไม่มีเงิน แต่น้ำใจล้นเหลือ เงินเพียงน้อยนิดที่มีก็ยังซื้อของให้นิกเพื่อแสดงถึงน้ำใจและมิตรภาพ คนที่แม่น้องนิกไม่ได้คาดหวังว่าจะได้อะไร กลับเติมเต็มความสุขในหัวใจเราอย่างเต็มเปี่ยม ทำให้เราได้เห็น ว่าสิ่งใดก็ไม่มีค่าเท่ากับ การให้ด้วยใจที่แท้จริง ไม่จำเป็นจะต้องเป็นของมีค่าแต่เป็นของที่เพื่อนชอบ นั่นก็มีค่ามากมายควรแก่การประทับไว้ในความทรงจำ

เช้านี้ ลุงนิกโทรมา แม่น้องนิกเดาถูกว่าต้องเป็นเขา จึงไม่ยอมรับสาย และพี่แกก็ทิ้งข้อความไว้ ข้อความนั้นไม่มีแม้แต่จะจำวันเกิดหลานได้ มีแต่ความเห็นแก่ตัวเอาแต่ได้ล้วนๆที่จะให้น้องชายเธอไปเยี่ยมเธอ แม่น้องนิกก็เลยลบข้อความทิ้งไป ไม่แม้แต่จะบอกสามี ด้วยความรู้สึกที่เจ็บช้ำเกินไป

Create Date : 25 มิถุนายน 2550
Last Update : 25 มิถุนายน 2550 6:54:58 น.		8 comments
Counter : 583 Pageviews.
Share Tweet